ΕΙΧΕΣ διαπράξει ολέθριο σφάλμα Πρόεδρε Αναστασιάδη, στις 11 Φεβρουαρίου 2014, υπακούοντας στις μεθοδεύσεις της εδώ απεσταλμένης του τότε αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών κυρίας Βικτωρίας Νούλαντ να συνομολογήσεις με τον «διακοινοτικό» εντεταλμένο των Τούρκων Κατακτητών, κύριο Ντερβίς Έρογλου το ολέθριο κείμενο της έκτοτε «Κοινής Διακήρυξης» για αντικατάσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την επί παντός συγκυριαρχούμενη διζωνικώς και «ισοτίμως» από τα όργανα του Αττίλα ΕΚΟ = «Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία».

ΚΕΙΜΕΝΟ όμοιο και χειρότερο

από το ολέθριο «Κοινό Ανακοινωθέν» Χριστόφια - Ταλάτ 23^ης Μαΐου 2008 για «ένα νέο συνεταιρισμό», επί παντός συγκυρίαρχων ισοτίμως δύο καθεστώτων...

ΤΟΣΟ το Κοινό Ανακοινωθέν Χριστόφια - Ταλάτ της 23.5.2008 και ακόμη περισσότερο η Κοινή Διακήρυξη Αναστασιάδη - Έρογλου 11.2.2014, εισπράχθηκε και χαρακτηρίστηκε από τους Τούρκους Κατακτητές ως τρόπαιο ΚΑΙ ΘΡΙΑΜΒΟΣ της πολιτικής του Αττίλα, ώστε να καταστήσει επιτέλους ΕΚΛΙΠΟΥΣΑ την Κυπριακή Δημοκρατία και να μετατρέψει ΟΛΟΚΛΗΡΗ την Κύπρο σε πλήρως ελεγχόμενο από την Άγκυρα ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ.

ΤΩΡΑ, μαθαίνουμε,

από ΟΣΑ ΕΣΥ ΕΙΠΕΣ στους δημοσιογράφους

χθες στο προεδρικό για τις... συμφωνίες σου

με την Αμερικανίδα απεσταλμένη του Γ.Γρ. των Η.Ε

 κυρία Τζέιν Χολ Λουτ, ότι

το πρώτο σημείο - βάση των περιλάλητων «Όρων Αναφοράς» για επανέναρξη συνομιλιών με τον Ακιντζί είναι η δική σου ολέθρια «Κοινή Διακήρυξη της 11^ης Φεβρουαρίου 2014» με τον Έρογλου.

Τα παιδιά μας, Πρόεδρε Αναστασιάδη

το λένε με τρεις λέξεις:

«ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΥΠΟΘΕΣΗ»...

Και για να φρεσκάρουμε λίγο την μνήμη, ιδού ξανά, ένα από τα εκατοντάδες επί χρόνια κείμενά μας στη στήλη ΕΙΡΗΣΘΩ της ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ του 2017:

ΕΙΡΗΣΘΩ ΠΕ 8.6.2017

Αυτούσιο το κείμενο

της 11^ης Φεβρ. 2014

Γ Ι Α Τ Ι  ΕΠΙ τρία χρόνια η αιχμή του δόρατος της τουρκικής διπλωματίας, προκειμένου οι Τούρκοι Κατακτητές να καταστήσουν «εκλιπούσα» την Κυπριακή Δημοκρατία και να επιτύχουν την παράδοση της κρατικής υπόστασης της Κύπρου στην «ισότιμη τουρκική συγκυριαρχία», είναι η Κοινή Διακήρυξη Αναστασιάδη - Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου 2014;

- ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΕΤΑΙ ότι η εν λόγω Joint Declaration  της Τρίτης 11.2.14 και το περιεχόμενο του κειμένου της, επετεύχθη με την ενεργό παρέμβαση, αυτοπροσώπως, της κυρίας Βικτωρίας Νούλαντ του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών.

- ΑΚΟΜΗ και προχθές, στην γραπτή ανακοίνωση του τουρκικού υπ.Εξ., διά της οποίας κατηγορείται η «κυπρο-ρωμιών πλευρά» (Κκούπρους Ρουμλάρ) ότι διαστρέβλωσε την ανακοίνωση των ΗΕ για την συνάντηση Γκουτέρες με τους Αναστασιάδη - Ακιντζί στην Ν. Υόρκη 4.6.17, η Τουρκία και πάλιν επικαλείται την Κοινή Διακήρυξη της 11.2.2014.

- ΗΤΑΝ ωσαύτως και το κύριο επιχείρημά της στο 105σέλιδο έγγραφο της Τουρκίας προς την ΕΕ που παρέδωσαν αυτοπροσώπως 23.6.2014 στον τότε προεδρεύοντα της ΕΕ, κ. Βαγγέλη Βενιζέλο, οι κ.κ. Αχμέτ Νταβούτογλου και Μεβλούτ Τσιαβούσογλου.

Φ Ρ Ο Ν Ο Υ Μ Ε  ότι είναι χρήσιμο να δημοσιευτεί ξανά αυτούσιο το κείμενο της Κοινής Διακήρυξης - Joint Declaration - ORTAK AÇIKLAMA, στην επίσημη, από την Κυπριακή Δημοκρατία, ελληνική του μετάφραση, ώστε ο καθένας, μελετώντας το να αντιληφθεί γιατί ήταν και είναι πολυτιμότατο για την τουρκική διπλωματία. Το παραθέτουμε αυτούσιο:

Κοινή Διακήρυξη των ηγετών

των δύο κοινοτήτων 11/02/2014

Οι δυο ηγέτες [Νίκος Αναστασιάδης & Ντερβίς Έρογλου] είχαν την πρώτη τους συνάντηση σήμερα υπό την αιγίδα της αποστολής των καλών υπηρεσιών του Γ.Γρ. των Ηνωμένων Εθνών. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε σε φιλικό και εγκάρδιο κλίμα και οι δυο ηγέτες συμφώνησαν στα ακόλουθα:

1. Η παρούσα κατάσταση είναι απαράδεκτη και η παράτασή της θα έχει αρνητικές συνέπειες για τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους. Οι ηγέτες επιβεβαίωσαν ότι η διευθέτηση θα έχει θετική επίδραση σε ολόκληρη την περιοχή και πρωτίστως θα επωφελούνται οι Τουρκοκύπριοι και οι Ελληνοκύπριοι. Η διευθέτηση χαρακτηρίζεται από σεβασμό στις δημοκρατικές αρχές, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες, καθώς και στην ξεχωριστή ταυτότητα και την ακεραιότητα αμφοτέρων, διασφαλίζοντας το κοινό τους μέλλον σε μια ενωμένη Κύπρο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2. Οι ηγέτες εξέφρασαν την αποφασιστικότητά τους να επαναρχίσουν δομημένες διαπραγματεύσεις με τρόπο που να οδηγεί σε αποτελέσματα. Όλα τα άλυτα βασικά θέματα θα είναι στο τραπέζι και θα συζητηθούν αλληλένδετα. Οι ηγέτες θα έχουν ως στόχο να φθάσουν σε διευθέτηση το συντομότερο δυνατό και ακολούθως να πραγματοποιήσουν χωριστά και ταυτόχρονα δημοψηφίσματα.

3. Η διευθέτηση θα βασίζεται σε Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία με Πολιτική Ισότητα, όπως καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου. Η ενωμένη Κύπρος, ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα έχει μια και μόνη διεθνή νομική προσωπικότητα και μια και μόνη κυριαρχία, η οποία καθορίζεται ως η κυριαρχία που απολαμβάνουν όλα τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών δυνάμει του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ και η οποία προέρχεται εξίσου από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Θα υπάρχει μια και μόνη κυπριακή ιθαγένεια, που θα ρυθμίζεται από την ομοσπονδιακή νομοθεσία. Όλοι οι πολίτες της ενωμένης Κύπρου θα είναι ταυτόχρονα πολίτες είτε της ελληνοκυπριακής συνιστώσας πολιτείας είτε της τουρκοκυπριακής συνιστώσας πολιτείας. Αυτή η ιδιότητα θα είναι εσωτερική και θα συμπληρώνει, και δεν θα υποκαθιστά με οποιονδήποτε τρόπο, την μια και μόνη κυπριακή ιθαγένεια.

Οι εξουσίες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, καθώς και θέματα που είναι σαφώς σχετικά με τις καθορισμένες αρμοδιότητές της, θα προσδιορίζονται από το σύνταγμα. Το Ομοσπονδιακό σύνταγμα θα προνοεί επίσης ότι το κατάλοιπο εξουσίας θα ασκείται από τις συνιστώσες πολιτείες. Οι συνιστώσες πολιτείες θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, χωρίς παρεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Οι ομοσπονδιακοί νόμοι δεν θα παρεμβαίνουν στις νομοθεσίες των συνιστωσών πολιτειών που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες των συνιστωσών πολιτειών και οι νομοθεσίες των συνιστωσών πολιτειών δεν θα παρεμβαίνουν στους ομοσπονδιακούς νόμους που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Οποιαδήποτε διαφορά σε σχέση με τα πιο πάνω θα εκδικάζεται τελεσίδικα από το Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο. Καμιά από τις δυο πλευρές δεν μπορεί να διεκδικεί εξουσία ή δικαιοδοσία από την άλλη.

4. Η Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία [ΕΚΟ] θα προκύψει από την λύση μετά από την έγκριση της διευθέτησης σε χωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα. Το Ομοσπονδιακό σύνταγμα θα ορίζει ότι η Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία θα αποτελείται από δυο συνιστώσες πολιτείες με ισότιμο καθεστώς. Η δικοινοτική, διζωνική φύση της ομοσπονδίας και οι αρχές πάνω στις οποίες εδράζεται η ΕΕ θα διασφαλίζονται και θα γίνονται σεβαστές σε όλη την επικράτεια. Το Ομοσπονδιακό Σύνταγμα θα αποτελεί τον ανώτατο νόμο της χώρας και θα δεσμεύει όλες τις εξουσίες της ομοσπονδίας και των αρχών των συνιστωσών πολιτειών. Η ένωση της ομοσπονδίας ή μέρους αυτής με οποιαδήποτε άλλη χώρα ή η οποιασδήποτε μορφής διχοτόμηση ή απόσχιση ή οποιαδήποτε άλλη μονομερής αλλαγή στην κατάσταση πραγμάτων θα απαγορεύεται.

5. Οι διαπραγματεύσεις βασίζονται στην αρχή πως τίποτε δεν έχει συμφωνηθεί μέχρι να συμφωνηθούν όλα.

6. Οι διορισμένοι εκπρόσωποι έχουν πλήρη εξουσία να συζητούν οποιοδήποτε θέμα σε οποιαδήποτε στιγμή και πρέπει να απολαμβάνουν παράλληλη πρόσβαση σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και τα ενδιαφερόμενα μέρη στη διαδικασία, όταν κρίνεται αναγκαίο. Οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων θα συναντώνται όσο συχνά κρίνεται απαραίτητο. Διατηρούν την απόλυτη εξουσία λήψης αποφάσεων. Μόνο μια συμφωνία στην οποία θα καταλήξουν ελεύθερα οι ηγέτες μπορεί να τεθεί σε χωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα. Οποιασδήποτε μορφής επιδιαιτησία αποκλείεται.

7. Οι πλευρές θα επιδιώξουν να δημιουργήσουν θετικό κλίμα για να εξασφαλίσουν την επιτυχία των συνομιλιών. Δεσμεύονται να αποφύγουν την απόδοση ευθυνών ή οποιαδήποτε δημόσια αρνητικά σχόλια σχετικά με τις διαπραγματεύσεις. Είναι επίσης προσηλωμένοι στις προσπάθειες να εφαρμοστούν μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που θα παράσχουν μια δυναμική ώθηση στην προοπτική για μια ενωμένη Κύπρο.

ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ αύριο η 45η μαύρη επέτειος της αποφράδας 15ης Ιουλίου 1974. Δευτέρα ήταν και τότε, που να μην ξημέρωνε ποτέ. Το κακουργηματικό αδελφοκτόνο πραξικόπημα της μεγαλύτερης και χειρότερης αυτοχειρίας και ντροπής που υπέστη ποτέ ο Ελληνισμός στην Κύπρο.

- Τα τέκνα της πιο δοξασμένης γενιάς της Κύπρου, της γενιάς του 1955 – 1959, η οποία διεξήγαγε τον ένδοξο απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, οδηγήθηκαν, από την εμφύλια διχόνοια, στην πιο ατιμωτική εθνική καταστροφή του Ιουλίου - Αυγούστου 1974.

ΤΩΝ πενηντάχρονων κατά το 1974 επιζώντων παλαιών αγωνιστών της ΕΟΚΑ οι γιούδες, 18χρονοι, 19χρονοι, 20χρονοι, εκείνο το πιο μαύρο καλοκαίρι,
- άλλοι σκοτώθηκαν στο αδελφοκτόνο Πραξικόπημα,

- άλλοι άταφοι νεκροί στις προδομένες επάλξεις απέναντι στον Αττίλα εισβολέα κατακτητή,

- άλλοι στον εξανδραποδισμό της αιχμαλωσίας στην Τουρκία,

- άλλοι στον μακρύ φρικτό κατάλογο των Αγνοουμένων με την τρύπα της χαριστικής βολής στο κρανίο των ανασυρόμενων μέχρι σήμερα από τους ομαδικούς τάφους μαρτυρικών οστών τους και

- άλλοι στην ανεπούλωτη έκτοτε ντροπή της πιο ατιμασμένης γενιάς της ήττας και της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής των σκλαβωμένων ελληνικών εδαφών της Κύπρου.

ΕΠΕΙΔΗ παλαιόθεν προφανώς:

Όταν με δίκαιη υπερηφάνεια ψαλλόταν ανέκαθεν το «σε γνωρίζω από την κόψι του σπαθιού την τρομερή» του εθνικού ύμνου, παραγνωριζόταν και περιφρονείτο και λησμονιόταν αδίκως το εξίσου ύψιστο καθήκον της αυστηρά αυτομαστιγωτικής μελέτης και βιωματικής αφομοίωσης -στην καθημερινή πράξη- των πολλαπλασίως σοφότερων στίχων του ίδιου ύμνου:

«Η Διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή

καθενός χαμογελάει, “πάρ' το”, λέγοντας, “και συ”.

Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει έχει αλήθεια ωραία θωριά·

μην το πιάστε, γιατί ρίχνει εισέ δάκρυα θλιβερά.

Από στόμα οπού φθονάει, παλληκάρια, ας μην πωθεί,

πως το χέρι σας κτυπάει του αδελφού την κεφαλή.

Μην ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένη έθνη αληθινά:

“Εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά”...».

Μ Ο Λ Ι Σ  πριν δέκα μέρες, 4/7/2019, στον 45ο Δευτερογιούνη της τουρκικής κατοχής, ο υπουργός Εξωτερικών του συνεχιζόμενου Αττίλα, εκτόξευσε δημοσίως για πολλοστή φορά τα πολεμικά του φόβητρα:

«Απειλές Τσαβούσογλου σε Κύπρο: Θα πάθετε τα ίδια όπως στο παρελθόν»...

ΜΕ τραυματικά συσσωρευμένη επίμονα γνώση, αφ’ ενός, και συνειδητή εναγώνια, αφ’ ετέρου, ανακούφιση δεκαετιών, ευθύς αναρτήσαμε την διαδικτυακή μας απάντηση:

«ΠΡΟΣ: Τσαβούσογλου.

Οι απειλές σου δεν πιάνουν.

Είναι... κρότου λάμψης.

Και το ξέρεις.

Επειδή, καθώς ξέρεις, οι Έλληνες Κύπριοι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ εμφύλιους σπαραγμούς όπως το 1974.

ΟΥΤΕ "χρήσιμους [ΓΙΑ ΕΣΑΣ] ηλίθιους" χουνταίους πραξικοπηματίες ολέθριους σε Αθήνα και Λευκωσία που φρόντισαν να αποβιβαστεί απυρόβλητος ο Αττίλας σας στο Πέντεμιλι της Κερύνειας 20ή Ιουλίου 1974.

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ξέρεις ότι ακόμη και οι... όποιοι πρόθυμοι να σου κκοτσιανιάσουν την μισή γην τε και ύδωρ, κατά καιρούς μηδίζοντες, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να την επιβάλουν με κανένα ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Σου απομένει να... χαίρεσαι τα νταηλίκια σου. Ώσπου να σε πετάξει σαν στυμμένη λεμονόκουπα ο πολυχρονεμένος Σουλτάνος σου...»
45ΧΡΟΝΟ ΕΥΤΥΧΕΣ άχρι τούδε και θεμελιωδώς ελπιδοφόρο για το μέλλον, το ελληνικό επίτευγμα:

- Εξέλιπε κι έχει εξαλειφθεί ο εθνοκτόνος εμφύλιος διχασμός.

- Εξουδετερώθηκε και δεν βρίσκει εύφορο έδαφος να ξαναφυτρώσει η αδελφοκτόνα εμφύλια διχόνοια.

- Είναι ανάπηρα, ανήμπορα και στειρωμένα τα ύπουλα κέντρα και οι μοχθηρές φατρίες και τα αίτια και οι προφάσεις και οι πηγές παραγωγής εμφύλιου μίσους.

- Ό,τι κι αν αντιθέτως πασκίζουν κατά καιρούς να εκθρέψουν όσες ελάχιστες απέμειναν αθεράπευτα εθισμένες οικτρές ανεγκέφαλες νοσταλγίες της κάθε είδους ολέθριας εμφύλιας πανούκλας.

- «Κειο το σκήπτρο» της πρωταίτιας αρχομανίας κι εξουσιολαγνείας, αδυνατεί πλέον να παρασύρει σε εμφύλια πάθη.

ΜΕ ΑΥΤΟ το σπουδαιότατο προσόν, κεκτημένο ήδη, εμπεδωμένο κι αδιατάραχτο πλέον, επί 45 χρόνια, τα δύο κράτη του Ελληνισμού έχουν το καθήκον και την ευχέρεια και τις δυνατότητες:

(α) Ν’ αναζητήσουν για ν’ αποκτήσουν όλα τ’ άλλα απαραίτητα προσόντα ασφαλέστερης επαύξησης κι ενδυνάμωσης όλων των εσωτερικών και εξωτερικών συντελεστών εθνικής ισχύος, ώστε:

(β) Αποτελεσματικότερη να καταστεί η διεκδίκηση της απελευθέρωσης των σκλαβωμένων από τον Αττίλα, επί 45 χρόνια, εδαφών της Κύπρου.

ΒΕΒΑΙΩΣ ηχεί ανήκουστο το... «να ευγνωμονούμε τον Ερντογάν»! Έχει, όμως, τις εξηγήσεις του. Όπως το ότι, επιτέλους γελοιοποίησε και κλειδοστόμιασε τους... «Ερντογανισμένους» του ανάμεσα στους Έλληνες - Κυπριώτες και Ελλα-δικούς μας - σε Αθήνα και Λευκωσία. Όλους εκείνους οίτινες είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε ό,τι και όσα οι δικές τους ψευδαισθήσεις, οι δικοί τους ευσεβοποθισμοί και η δική τους εθελο-άγνοια φαντασιώνονταν ως... ελπιδοφόρον ισλαμο-δημοκράτη και ευρωπαϊστή και εκσυγχρονιστή Ερντογάν, από το 2002 της ανόδου του στην εξουσία, έως και λίαν προσφάτως.

ΠΕΡΙΤΤΕΥΕΙ η ονομαστική τους αναφορά. Κυβερνώντες και κυβερνήσαντες, κομματικοί και ιθύνοντες, δημοσιογράφοι και επαΐοντες, αναλυτές και ειδήμονες που κόρδωναν και καμάρωναν με τις καυχησιές... της αυτο-αυθεντίας τους, επιχειρώντας (μονίμως εθελοτυφλούντες) να παρασύρουν τον λαό στη λαϊκή τύφλωση. Κορυφαίο δείγμα τοιούτου «Ερντογανισμού», εκείνοι οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι εφημερίδας της Λευκωσίας, σε προηγούμενη εκλογική επικράτηση του κόμματος του Ερντογάν: «Σάρωσε το ΑΚΡ, ελπίζει η Κύπρος»!

- Τώρα, πλέον, οι ερντογανισμοί τους «εφκάλασιν φάουσαν τζιαί ζίλικουρτιν», καθώς θα το έλεγαν και οι μακαρίτισσες οι γιαγιάδες μας, πλύστρες και αγρότισσες τυλιγμένες με την κουρούκλαν της πατρογονικής γνώσης και της τραγικής σοφίας του τι εστίν η Τουρτζιά...

ΠΕΡΙΤΤΕΥΕΙ επίσης η απαρίθμηση και δεν χρειάζεται, πλέον, ούτε καν η αναφορά στα νεο-οθωμανικά πεπραγμένα, διαδοχικώς μεθοδευμένα, επιμόνως διευρυνόμενα, εναργώς διακηρυσσόμενα προγραμματικώς, κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν διαπραττόμενα, με εντεινόμενες, λόγοις τε και έργοις, πολεμικές απειλές, του Ερντογάν «τους». Είναι πασίγνωστα.

- Τα ξέρουν πια, ακόμη και οι... πέτρες, καθώς θα έλεγε, αν ζούσε, κι ένας από τους εν Κύπρω προ πολλού τεθνεώτες κομματικούς ηγέτες, νεαρόθεν ειδικευμένος στις εξιχνιάσεις του ιμπεριαλισμού...

ΖΩΤΙΚΗΣ σημασίας είναι, όμως, ένα άλλο, πολύ σπουδαιότερο, ερώτημα:

- Ενώ η Τουρτζιά είναι ανέκαθεν ένα ανοικτό βιβλίο και το χιλιο-διαλαλεί ανέκαθεν με κάθε λεπτομέρεια των ανέκαθεν επεκτατικών επιδιώξεων και σχεδιασμών και μεθοδεύσεών της εναντίον του Ελληνισμού σε Ελλάδα και Κύπρο, πώς και γιατί, άραγε, οι δικοί «μας» σε Λευκωσία και Αθήνα παριστάνουν τόσα χρόνια τους... ανήξερους και κοροϊδεύουν τον λαό ότι... ψάχνουν (δήθεν) για να εντοπίσουν - λένε - τις «πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας»;

ΠΕΡΙΤΤΕΥΕΙ η ονομαστική και η ημερολογιακή και η περιπτωσιακή υπενθύμιση όλων αυτών των κυπριωτικών «ψαξιμάτων» που συναποτελούν αφ’ ενός ολόκληρο το ογκωδέστατο βιβλίο των ούτω καλούμενων «διακοινοτικών συνομιλιών» και των εν Ελβετία (Γενεύη, Μον Πελεράν, Κραν Μοντανά) Πενταμερών Διασκέψεων 1974 & 2017, αφ’ ετέρου δε, των κατά καιρούς ταξιδιών των ημετέρων «Οδοιπόρων στα Σούσα», στην Άγκυρα και στην Κωνσταντινούπολη. Όπως περιττεύει, επίσης, και η αναφορά στα ανάλογα και αντίστοιχα των ελλα-δικών μας, με τα Νταβός τους, τα Ελσίνκι, τα εν Μαδρίτη τους, συν τα ζεϊμπέκικα, τα καρτασιαλίκια, τα κουμπαριλίκια κ.ο.κ....

ΠΟΙΑ, λοιπόν, μπορεί να είναι τα βαθύτερα πραγματικά αίτια και οι αληθέστερες αλήθειες γι’ αυτήν τη διαχρονικά επικρατούσα στάση των Αθηνών και της Λευκωσίας, ώστε να αρνούνται να ομολογήσουν και να κατονομάσουν ευκρινώς ποιες είναι επακριβώς οι εμπράκτως πασίγνωστες και διαχρονικώς επαληθευόμενες «πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας»;

- ΓΙΑΤΙ αρνούνται να παραδεχθούν την παντοιοτρόπως διακηρυγμένη από την ίδια την Άγκυρα (την εκάστοτε Άγκυρα) και αδιαλείπτως υλοποιούμενη αταλάντευτα, φέτα-φέτα, απ’ όλες ανεξαιρέτως τις τουρκικές κυβερνήσεις, τουρκική στρατηγική εναντίον του Ελληνισμού, στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Θράκη;

- ΓΙΑΤΙ αρνούνται να διακηρύξουν στον λαό και στον υπόλοιπο κόσμο, αποφασιστικά και ομόφωνα, ποιες είναι οι πραγματικές διαστάσεις, οι βραχυπρόθεσμοι, οι μεσοπρόθεσμοι και οι μακροπρόθεσμοι προαναγγελθέντες στόχοι και οι σκοποί της ανθελληνικής τουρκικής απειλής;

- ΓΙΑΤΙ δεν λένε, ποιο κάθε φορά επιπλέον κεκτημένο και τετελεσμένο επιδιώκει να τσεπώσει και ν’ αποταμιεύσει στη φαρέτρα της αχόρταγης βουλιμίας της η τουρκική «πλευρά», στις εκάστοτε επαναλαμβανόμενες διαδικασίες των συνομιλιών και διαπραγματεύσεων και πρωτοβουλιών και σχεδίων λύσης και συμφωνίων υψηλού επιπέδου και μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης και κοινών ανακοινωθέντων και κοινών διακηρύξεων και συγκλίσεων και πλαισίων;

- Και ποιους μακροπρόθεσμους τουρκικούς ανθελληνικούς στόχους εξυπηρετούν και διευκολύνουν και δεν αποτρέπουν και δεν ανατρέπουν, όλ’ αυτά τα κεκτημένα;

Η ΕΡΩΤΗΣΗ συνοψίζεται ως εξής:

Γ Ι Α Τ Ι  δεν λένε και δεν ομολογούν και δεν παραδέχονται και δεν διακηρύσσουν στον λαό και σ’ ολόκληρο τον κόσμο ποια είναι συνολικά η τουρκική απειλή, ποια είναι η διακηρυγμένη από την Άγκυρα τουρκική στρατηγική, ποιες είναι οι «πραγματικές προθέσεις» της Τουρκίας στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Θράκη;

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ, την οποία βασίμως υποψιαζόμαστε επί δεκαετίες και η οποία ισόχρονα διαπιστώνουμε ότι διαρκώς επαληθεύεται, είναι περίπου η εξής:

Δ Ι Ο Τ Ι  εάν έντιμα και θαρραλέα τολμούσαν να παραδεχτούν, να ομολογήσουν και να διακηρύξουν την πραγματική τουρκική αλήθεια, θα ήσαν αυτομάτως υπόλογοι και εγκαλούμενοι και κατηγορούμενοι, επειδή ΟΥΔΕΠΟΤΕ όρθωσαν μια δική τους αντίστοιχη πολιτική αποτελεσματικής απόκρουσης και ευέλπιδος μεθόδευσης για ανατροπή της τουρκικής πολιτικής.

ΔΕΝ λένε την τουρκική αλήθεια, γιατί δεν είναι άξιοι, πρόθυμοι και ικανοί να την αντιμετωπίσουν. Ούτε να σχεδιάσουν καν, να προγραμματίσουν και να συνεργήσουν για ν’ αποκτήσουν, εν ευθέτω χρόνω, την αξιοσύνη, την προθυμία και την ικανότητα ώστε να την αντιμετωπίσουν. Έτσι ο εναρκτήρια περιλάλητος «μακροχρόνιος αγώνας», στην πράξη, διαχρονικά, αποδείχθηκε ως η «μακροχρόνια που στύλλον στύλλον άνεση». Οι ίδιοι δεν έχουν την αναγκαία επάρκεια να το παραδεχτούν. Οι Τούρκοι όμως το γνωρίζουν πολύ καλά και το αξιοποιούν επαρκέστατα, μακροχρονίως υπέρ τους...

«Μάλλον γάρ πεφόβημαι τας

οικείας ημών αμαρτίας ή τας

των εναντίων διανοίας»...

Θουκυδίδης Α-144

ΑΕΙΘΑΛΟΥΣ αξίας η προταχθείσα αρχαία ρήση. Στην 1η προς Αθηναίους δημηγορία του Περικλή, όπως την κατέγραψε στην Ξυγγραφή του ο Θουκυδίδης: «Διότι περισσότερον φοβούμαι τα ιδικά μας σφάλματα παρά τα σχέδια των εχθρών μας», όπως την απέδωσε στη δική του μετάφραση ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

ΠΕΡΙΠΟΥ αυτό θα πρέπει να σκεφτόταν, με τις ίδιες ή άλλες παρόμοιες λέξεις, ο αγωνιζόμενος στις Βρυξέλλες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εναντίον του θαλάσσιου «Πορθητή» των Τούρκων Κατακτητών, Κύπριος Yπουργός των Εξωτερικών, όταν άκουσε πως ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, άσκεφτα κι αμελέτητα, πήγε στο «μετά συζύγων κοινωνικό δείπνο» με τον εκλεκτό του συνεχιζόμενου επιδρομικότερα Αττίλα, ψευδοϋπουργό της υποτελούς στην Τουρκία τοπικής διοίκησης στα σκλαβωμένα από τον Αττίλα ’74 ελληνικά εδάφη της Κύπρου.

- ΔΕΙΠΝΟ αυτο-τραυματισμού και υπόσκαψης της προσπάθειας για την ενεργοποίηση και πρακτικώς αποτελεσματικότερη την επιδιωκόμενη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη εναντίον της εισβολής της Τουρκίας στη θαλάσσια Α.Ο.Ζ. της Κύπρου.

- ΔΕΙΠΝΟ που ό,τι κι αν φαγώθηκε ή ειπώθηκε στη διάρκειά του, έστειλε, ως ήδη γενόμενο, τα δικά του μηνύματα προς όλους τους ενδιαφερόμενους:

«Ας μη χολοσκάμε να κακοφανίσουμε υπέρμετρα τον Ερντογάν, αφού τελικά θα τα βρούνε με τους Τούρκους, οι Έλληνες. Σε κοινωνικά δείπνα ο Αναστασιάδης εν Κύπρω. Και με Μ.Ο.Ε. (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης) για το Αιγαίο στην Άγκυρα οι στρατιωτικοί απεσταλμένοι του Τσίπρα», θα σκέφτονται οι απρόθυμοι για «αλληλεγγύη» εκ των εταίρων στην Ε.Ε.

- Έχουν, άλλωστε, πρόχειρη ανέκαθεν και δοκιμασμένη διαχρονικά, «υπό την αιγίδα και του Γ.Γρ. του ΟΗΕ», τη βρετανική μόλα και συνταγή των «διακοινοτικών συνομιλιών» για να μην πονοκεφαλιάζουν.

Εις δε το εσωτερικό ακροατήριο: Την επικαιροποίση ξανά των φόβων για τους μεν, των καταγγελιών για τους δε και των... κρυφών κι ανομολόγητων ελπίδων για άλλους τινές, περί τεκταινόμενης «λύσης» δύο κρατών και δύο Α.Ο.Ζ. και «βελούδινου ημιδιαζυγίου» εκ συμφώνου με την Τουρκία και με τους επίλεκτούς της στο ψευδοκράτος...

ΟΣΟ ΓΝΩΡΙΜΗ παλαιόθεν και ανέκαθεν είναι υπέρ των τουρκικών μεθοδεύσεων η μόλα και η συνταγή των «διακοινοτικών συνομιλιών», άλλο τόσο και περισσότερο προφανέστατη θα έπρεπε να ήταν ακαριαίως επιβεβλημένη η απάντηση την οποία θα έπρεπε να δώσει ο Πρόεδρος στην πρόσκληση για «κοινωνικό δείπνο» με τον επίλεκτο του Ερντογάν, την ώρα της εισβολής του «Πορθητή» στην κυπριακή Α.Ο.Ζ. Την ευγενέστατα περιποιημένη λεκτικά και αποφασιστικότερα εκπεφρασμένη πρακτικά, εκδοχή του γνωστότατου ελληνοτουρκικού «ασσιχτίρ»...

Α Λ Λ’ ΟΜΩΣ, αυτό το απλό και απλούστατα αυτονόητο υπό τας περιστάσεις καθήκον, πώς θα μπορούσε να πρυτανεύσει, αφού και ενόσω είναι ακόμη (στο 45ο έτος της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής) ανύπαρκτη η συνολική στρατηγική, πειστικής και αξιόπιστης αντίστασης αμφοτέρων των κρατών του Ελληνισμού απέναντι στους Τούρκους Κατακτητές;

- ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ η στρατηγική εκείνη, η οποία θα μπορούσε να είχε εγκαίρως και προληπτικώς επανενεργοποιήσει το Δ.Ε.Α.Χ. (Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου) Ελλάδος - Κύπρου για να έχει από πριν πλέουσες στις κυπριακές θάλασσες τις φρεγάτες του ελλα-δικού μας Πολεμικού Ναυτικού και ασκούμενες διαρκώς από την αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» της Πάφου τις μοίρες της ελλα-δικής μας Πολεμικής Αεροπορίας, σε ΤΑΜΣ «Μέδουσα» με την Αίγυπτο και ΤΑΜΣ «Γεδεών – Ονήσιλος» με τον Ισραήλ και ΤΑΜΣ «Αργοναύτης» με τη Γαλλία και άλλους πρόθυμους εταίρους, κατά τρόπον ώστε να μην αφήνουν βυθούς «Χάνιν του Ππάντζιαρου» για τα γεωτρύπανα του τουρκικού «Πορθητή» και του «Γιαβούζ».

- ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ η στρατηγική εκείνη, η οποία θα μπορούσε ν’ αξιοποιήσει υπέρ του Ελληνισμού τις πρωτοφανείς μεν, λεπτομερώς δε προαναγγελθείσες από της ανόδου των ισλαμιστών του Ερντογάν στην εξουσία και μεθοδευθείσες κλιμακωτά ρίξεις του Νεο-οθωμανικού Ηγεμονισμού της Τουρκίας, με τον Ισραήλ, την Αίγυπτο και προπάντων τις ΗΠΑ.

- ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ η στρατηγική Αντίστασης του Ελληνισμού και Απελευθέρωσης της Κύπρου, μη επιτρεπόμενη από τα Ηττημένα Μυαλά του Διζωνικού Συμβιβασμού - Υποταγής, επιτρέπει στον Ερντογάν, ως «μέγας παικταράς» πλέον του εκκρεμούς μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας, να υλοποιεί φέτα-φέτα, θριαμβολογώντας, τα επιμέρους επιτεύγματα - προγεφυρώματά του, για να καταστήσει την Τουρκία τον ηγεμόνα της Ανατολικής Μεσογείου στις ρότες του Νταβουτόγλειου «Στρατηγικού Βάθους», επιμένοντας και επαυξάνοντας τη «στατηγική Επανάκτησης Κύπρου» του Νιχάτ Ερίμ.

(α) Οι «των εναντίων διάνοιες» είναι γνωστές - γνωστότατες, ανελλιπώς και σαφέστατα προγραμματισμένες και δημοσίως διακηρυγμένες και επιμόνως υλοποιούμενες αταλάντευτα υπό των εναντίων...

(β) Οι «οικείαι ημών αμαρτίαι», ξεροκέφαλα αδιόρθωτες και διαρκώς επαναλαμβανόμενες...

(γ) Άρα;

Ν’ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ... περιαυτολογώντας. Όταν ο γράφων ξεκίνησε το 1982 την επαγγελματική του σταδιοδρομία στην εφημερίδα «Κήρυκας» της Λευκωσίας, οι εκεί συνάδελφοι είχαν τότε δημοσιεύσει πρωτοσέλιδο θέμα, με τις εγκυρότερες και αρμοδιότερες επίσημες του κράτους δηλώσεις ότι: «ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΤΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ» («Κήρυκας» 24 Μαΐου 1982).

ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ότι εκείνη η επιτάχυνση κατόρθωσε να επιτύχει την εφαρμογή του ΓεΣΥ, στο άψε-σβήσε των 37 μόνο χρόνων και επτά ημερών. Οι περισσότεροι σημερινοί δημοσιογράφοι μας, δεν είχαν καν γεννηθεί τότε, ή ήσαν στη βρεφική, νηπιακή ή παιδική τους ηλικία.

- Ήταν όμως ήδη εκλελεγμένος βουλευτής, από το προηγούμενο έτος, ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης.

ΤΟ 1982 κυβερνούσε, στο 5ο από τα 11 έτη της προεδρίας του ο αείμνηστος Σπύρος Κυπριανού, αρχηγός του ΔηΚο με τη στήριξη του ΑΚΕΛ. Το κράτος είχε, εκλελεγμένες από τον λαό, πρώτες κομματικές δυνάμεις στη Βουλή, το ΑΚΕΛ και τον ΔηΣυ. Του αείμνηστου Εζεκία Παπαϊωάννου το πρώτο, του αείμνηστου Γλαύκου Κληρίδη το δεύτερο.

ΑΚΡΙΒΩΣ έναν χρόνο προηγουμένως, στις βουλευτικές εκλογές της 24ης Μαΐου 1981 το τότε εκλογικό σώμα ανέδειξε,

- πρώτο κόμμα το ΑΚΕΛ με 32,77% και 12 έδρες,

- δεύτερο τον ΔηΣυ με 31,92% και 12 επίσης έδρες,

- τρίτο το ΔηΚο του Σπύρου Κυπριανού με 19,50% και 8 έδρες

- και τέταρτη την ΕΔΕΚ του άγοντος ήδη το εκατοστό έτος της ηλικίας του, αειθαλούς Βάσου Λυσσαρίδη, με 8,17% και 3 έδρες.

ΤΟ 1982 ήταν συνάμα και προεκλογικό έτος:

Στις προεδρικές εκλογές της 13ης Φεβρουαρίου 1983, με το Μίνιμουμ Πρόγραμμα Συνεργασίας η κοινοπραξία ΑΚΕΛ-ΔηΚο και ποσοστό 56,54% ανέδειξε ξανά πρόεδρο τον Σπύρο Κυπριανού ως το 1988. Οπότε το ΑΚΕΛ ανέδειξε πρόεδρο τον Γιώργο Βασιλείου.

- Είχαν προηγηθεί οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές της 8ης Δεκεμβρίου 1985 κατά τις οποίες το ΑΚΕΛ υπέστη δεινή ήττα από το ΔηΚο. Πρώτευσε ο ΔηΣυ με 33,56%, δεύτερο το ΔηΚο με 27,65%, τρίτο το ΑΚΕΛ με 27,43 και η ΕΔΕΚ με 11,07%.

Από το 1993 ως το 2003, με προεκλογική σύμπλευση ΔηΣυ-ΔηΚο κυβέρνησε ο Γλαύκος Κληρίδης.

Ακολούθησε η συνεργασία ΑΚΕΛ-ΔηΚο που ανέδειξε πρόεδρο 2003-2008 τον Τάσσο Παπαδόπουλο του ΔηΚο.

Πρώτη φορά ΑΚΕΛιστής Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναδείχθηκε ο Δημήτρης Χριστόφιας ως το 2013, οπότε επανήλθε στην εξουσία ο ΔηΣυ με τον Νίκο Αναστασιάδη πλέον, ο οποίος επανεξελέγη τον Φεβρουάριο 2018 για 2η πενταετία η οποία βρίσκεται σήμερα στο 2ο της έτος, με πρώτες πάντα κομματικές δυνάμεις, στη Βουλή και στον λαό, πρώτον τον ΔηΣυ, δεύτερο το ΑΚΕΛ, τρίτο το ΔηΚο, τέταρτη την ΕΔΕΚ και ούτω καθ’ εξής.

Η ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ αυτής της... διαχρονίας των έκτοτε στο Προεδρικό και στη Βουλή και στις επιλογές του εκλογικού σώματος, ως των εκλεκτότερων εκλεκτών, πρώτων και δεύτερων και τρίτων κομμάτων, που διηύθυναν και διευθύνουν το κράτος και άπασες τις υπηρεσίες του με τους ανέκαθεν άριστους των κομματικών επιλογών τους, είναι χρήσιμη, για τα εύσημα και τα βραβεία και τα παράσημα που πρέπει ν’ απονεμηθούν ακριβοδίκαια για το σπουδαιότατο κατόρθωμά τους, μέσα σε τριανταεπτά μόλις χρόνια, να επιτύχουν, άψε-σβήσε, 1η Ιουνίου 2019, την εφαρμογή του ΓεΣΥ.

Και τα υψηλότερα, βεβαίως, παράσημα, ολόχρυσα στο στήθος του, τα δικαιούται επαξίως το Εκλογικό Σώμα και πολύ πιο συγκεκριμένα οι πλειοψηφίες του, με

- πρώτους τους Συναγερμικούς,

- δεύτερους τους Ακελιστές,

- τρίτους τους Δηκοϊκούς ψηφοφόρους.

Απέραντη ευγνωμοσύνη τους χρωστάμε όλοι οι υπόλοιποι, για τις άριστες επιλογές της ψήφου τους, οι οποίες κατόρθωσαν την εκπληκτική επιτάχυνση του απίστευτου άθλου:

- Κότζαμ ΓεΣΥ σε μόνο 37 μόλις χρόνια.

Αισθανόμαστε λύπη για όσες και όσους από το 1982 έως 1η Ιουνίου 2019, απεδήμησαν εις Κύριον, χωρίς να μπορέσουν να δοξάσουν και να ευγνωμονούν 1ον τον ΔηΣυ, 2ο το ΑΚΕΛ, 3ο το ΔηΚο για το κοσμογονικό τους επίτευγμα μέσα σε μία μόλις 37ετία.

ΜΕ ΕΝΑΝ πρόχειρο, κατ’ ακριβέστατη αναλογία, υπολογισμό αυτής της εκπληκτικής ταχύτητας των 37 ετών, υπολογίζουμε κι ελπίζουμε ότι το έτος 2044, οι τότε απόγονοί μας θα έρθουν στο Κοιμητήριό μας για να μας αναγγείλουν ένα ισάξιο επίτευγμα των και τότε Συναγερμικών, Ακελιστών, Δηκοϊκών τους:

- Την εγκατάσταση στην Κύπρο του, σωτήριου για τις διακινούμενες στο οδικό δίκτυο ανθρώπινες ζωές, συστήματος φωτοεπισήμανσης, με τις Κάμερες Τροχαίας, ικανού για τη δραστική μείωση των Τροχαίων Ανθρωποκτονιών.

- Από το έτος 2007 που το προσπαθούν οι εκλεκτότεροι εκλεκτοί των ψηφοφόρων των ΔηΣυ - ΑΚΕΛ - ΔηΚο κ.ο.κ., στο Προεδρικό, στη Βουλή και σε άπασες πόλασελα του κράτους τις αρμόδιες υπηρεσίες, μέχρι σήμερα δεν έχουν περάσει παρά μόνο 12 έτη. Απομένουν άλλα, εν ριπή οφθαλμού, 25 χρόνια για να φτάσουν το ρεκόρ του ΓεΣΥ.

ΑΝΑΦΕΡΑΜΕ τις Κάμερες Τροχαίας ως πρόχειρο παράδειγμα. Κάθε συμπολίτης, έχει στο μυαλό του πολλές άλλες όμοιες και παραπλήσιες, ολονών μας προτεραιότητες για το κοινό καλό, αναμένοντας από τους εκλελεγμένους διευθύνοντες στο κράτος την επίτευξή τους. Και κατά καιρούς αγανακτεί ή όχι, έκαστος με διαφορετική ένταση οργής, αναλόγως αν οι δικοί του στο ΔηΣυ ή στο ΑΚΕΛ, ή στο ΔηΚο, βρίσκονται στο Προεδρικό και στη Βουλή, κατηγορώντας τους για δήθεν καθυστερήσεις.

- Αλλά, τώρα, το επίτευγμα του ΓεΣΥ με την επιτυχημένη επιτάχυνση των 37 ετών της καταπληκτικά ταχύτατης αποτελεσματικότητας των διαδοχικών Προέδρων της Δημοκρατίας και της Πλειοψηφίας της Βουλής, έδωσε την αποστομωτική απάντηση.

ΤΩΡΑ μπορούμε να υπολογίζουμε επακριβώς την κρατική επιτάχυνση για να επιτευχθεί πλήρως η αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας στην ολόχρονα ηλιόλουστη Κύπρο ώστε η νήσος να καταστεί παγκοσμίως υπόδειγμα ΑΠΕ (Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας) και κάθε σχολείο να διαθέτει αυτάρκεια εγκαταστάσεων κλιματισμού, αφ’ ετέρου δε τα ηλεκτρικά οχήματα ν’ απαλλάξουν τις πόλεις απ’ τα ανθυγιεινά καυσαέρια.

ΣΤΟ ΑΨΕ-ΣΒΗΣΕ μιας μόνο 37ετίας θα έχουμε επίσης και άλλα πολλά επιτεύγματα, όπως λ.χ., ξανά τακτική σύνδεση ναυσιπλοΐας Κύπρου - Ελλάδος κ.ά., θα έχουμε όση χρειαζόμαστε πολεμική αεροπορία και πολεμικό ναυτικό στην Εθνική Φρουρά, θα έχουμε καινούργια Πλατεία Ελευθερίας στη Λευκωσία, θα έχουμε όσα χρειάζονται καινούργια και άψογα Δημαρχεία, πλήρη ανακύκλωση κι αξιοποίηση των σκουπιδιών κ.ο.κ.

ΤΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ταχύτατης εφαρμογής του ΓεΣΥ δείχνει επιτέλους τον δρόμο και τον τρόπο. Με άξιους παρασημοφόρησης την πλειοψηφία των ψηφοφόρων μας που σταθερά επιλέγουν από το 1981, με ελάχιστες μεταξύ τους διακυμάνσεις, στο Προεδρικό και στη Βουλή, 1ον τον ΔηΣυ, 2ο το ΑΚΕΛ, 3ο το ΔηΚο, 4η την ΕΔΕΚ κ.λπ. κόσμημα και υπόδειγμα ταχύτατης κρατικής αποτελεσματικότητας...

ΜΙΑ ΦΟΡΑ κι έναν καιρό ο Αδάμ και η Εύα διέπραξαν το προπατορικό αμάρτημα. Το είχε μεθοδεύσει και το προκάλεσε ο Όφις, με τη δολιότητά του. Αυτό, όλοι το ξέρουν. Ανέκαθεν. Οι περισσότεροι όμως είτε δεν έμαθαν είτε ξεχνούν ότι το πλήρες όνομά του ήταν και είναι: Ο Φόρεϊν Όφις. Και ότι, οι δολιότητες του εν λόγω Όφεως φέρουν, επίσης ανέκαθεν, ένα μόνο πατρογονικό επίθετο: Βρετανιές.

Τη μοιραία για τους ίδιους χαζομάρα των Πρωτοπλάστων που ξεγελάστηκαν από τον Όφιν, λησμονούν δυστυχώς και δεν την αποφεύγουν, πολλοί από τους σύγχρονους απογόνους τους. Ανάμεσά τους δε, τους τελευταίους δυο-τρεις αιώνες, και οι Έλληνες.

Θύματα κι αυτοί του Φόρεϊν Όφεως, παρόλη την περί του αντιθέτου ασφαλέστατη στρατηγική σοφία που τους κληροδότησαν τα λαμπρότερα στην οικουμένη θουκυδίδεια μυαλά των δικών τους αρχαίων προγόνων…

ΚΑΠΩΣ έτσι το παραμυθάκι μας, φωτίζει, φρονούμε, τις αληθέστερες αλήθειες των παθημάτων μας.

ΚΑΙ κάπως έτσι, εν έτει 2019, επιτυγχάνει η μακροβιότερη στον θρόνο Χερ Μάτζεστι Ελισάβετ Β΄ να διατηρεί στην Κύπρο τις στρατιωτικές βρετανικές βάσεις Ακρωτηρίου, Δεκέλειας, Αγίου Νικολάου, Τροόδους κ.ο.κ.

- ΚΑΙ με τη βασιλική της Ρόγιαλ Αίαρ Φορς (RAF), να εξασφαλίζει σημαντικό μερίδιο στρατηγικού ελέγχου της Ανατολικής Μεσογείου.

- ΚΑΙ, απ’ εδώ, απ’ την Κύπρο, με τα Ραντάρ και τα ηλεκτρονικά Έσιελόν της, τον κατασκοπευτικό έλεγχο ζωτικών πληροφοριών της μισής και πλέον υφηλίου.

- ΑΠΟ αυτό το νησί, Colony of Cyprus, που η Ελισάβετ Β΄ κληρονόμησε από την προγιαγιά της: Την Βικτώρια, Βασίλισσα του «Ηνωμένου Βασιλείου Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας και Αυτοκράτειρα των Ινδιών». Η Βικτώρια είχε προσθέσει στο στέμμα της το νησί το 1878, με τις βρετανιές που πέτυχε επί του Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ της Οθωμανικής Τουρκίας, ο τότε πρωθυπουργός της τότε Χερ Μάτζεστι, ο Μπέντζαμιν Ντισραέλι, εκμεταλλευόμενος τη ρωσο-τουρκική πολεμική ρήξη…

ΕΝ ΕΤΕΙ 2019 η αντιαποικιακή επιμονή ενός άγνωστου έως χθες στους περισσότερους κρατιδίου ονόματι Μαυρίκιος, του Αρχιπελάγους Τσιάγκος, πέτυχε τώρα, πρώτα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και κατόπιν στη συντριπτική πλειοψηφία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (116 υπέρ, 6 εναντίον, 56 αποχές) την απόφαση:

Ο βρετανικός Όφις να ξεκουμπιστεί από τις αποικιοκρατικές -καταλοίπων- Βάσεις του. Σε αυτές βεβαίως περιλαμβάνονται και οι «κυρίαρχες» εν Κύπρω Βρετανικές Βάσεις. Τόσο σπουδαίες για τον εν λόγω Όφιν ώστε, εάν τις χάσει, η μόνη… «Μεγάλη Βρετανία» που θ’ απομείνει κατ’ όνομα στον κόσμο, θα είναι το γνωστό ξενοδοχείο στην πλατεία Συντάγματος των Αθηνών…

ΑΛΛΑ η Αθήνα και ιδίως η Λευκωσία, ανέκαθεν υποκλινόμενες στη Χερ Μάτζεστι, ως γνήσιοι πνευματικοί απόγονοι του Αδάμ και της Εύας και όχι του δύστροπου Θουκυδίδη, ή της Ε.Ο.Κ.Α. μασουλάνε διαρκώς τα μήλα που τους προσφέρει ο Φόρεϊν Όφις.

- Προφασίζονται ότι δεν συμφέρει «ν’ ανοίξουν 2ο Μέτωπο» με την Αγγλία.

- Επειδή, δήθεν, έχουν «1ο Μέτωπο» με τον τουρκικό Αττίλα.

- Τον οποίο, όμως, αντί ν’ αποκρούουν κατά μέτωπο, επίσης κατευνάζουν. Προσφέροντάς του μακροχρόνιες «διακοινοτικές συνομιλίες» ατιμώρητης διαιώνισης της παράνομης τουρκικής εισβολής - κατοχής στα βόρεια, τα σκλαβωμένα από τον Αττίλα ’74 ελληνικά εδάφη της Κύπρου, που τώρα, εν έτει 2019 επεκτείνεται με γεωτρύπανα Πορθητή και στη θαλάσσια ΑΟΖ της Κύπρου. Προσφέροντάς του και την προοπτική Διζωνικής Δικοινοτικής νομιμοποίησής του. Ώστε να ελπίζει βασίμως και να προσδοκεί ότι θα επιτύχει εν τέλει να καταστήσει εκλιπούσα την Κυπριακή Δημοκρατία και να τη… μετεξελίξει σε τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο, ονόματι ΕΚΟ «Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία».

ΟΙ ΑΝΕΠΡΟΚΟΠΟΙ Έλληνες απόγονοι του Θουκυδίδη σε Αθήνα και Λευκωσία, αποδείχθηκαν ανεπαρκείς και ανίκανοι να μαθητεύσουν, να μάθουν και να διδαχθούν, ακόμη και από τους πλησιέστερους - τους «κολλητούς» γεωγραφικά και… παντοιοτρόπως: Τους Τούρκους Σχεδιαστές Πολιτικής. Αυτοί οι τελευταίοι, όχι μόνο διδάχθηκαν και εφαρμόζουν επαρκώς πάσης φύσεως βρετανιές, αλλά και κατόρθωσαν να αναδειχθούν στην πράξη και ικανότατοι γητευτές όφεων. Συμπεριλαμβανομένου πρωτίστως του Φόρεϊν Όφεως… Παίζοντας, στο πόκερ, ανέκαθεν το ίδιο χαρτί: Το ρωσο-τουρκικό. Από την εποχή των Κεμάλ - Λένιν ως την εποχή Ερντογάν - Πούτιν…

ΙΣΩΣ διότι, οι εν λόγω ανεπρόκοποι παρ’ Έλλησι, εν Ελλάδι και εν Κύπρω, τα μόνα χαρτιά που έμαθαν να παίζουν πάντα πολύ καλά, από τότε που είχαν ένα «αγγλικό», ένα «γαλλικό» και ένα «ρωσικό» κόμμα, για ν’ αλληλοτρώγονται και ν’ αλληλοσφάζονται χάριν των εκάστοτε προστάτιδών τους, για τα εκατέρωθεν προεξάρχοντα ιδιοτελή φατριαστικά - κομματικά συμφέροντα των αυτοχθόνων ηγετών και ηγετίσκων τους:

- Ποιος θα κατακτήσει για να λαφυραγωγήσει την Εξουσία, για τον εαυτό του και τους δικούς του. Πάντα προεξάρχοντος του προτάγματος «το κόμμαν τζιαί τ’ αμμάθκια σας». Παραπέμποντας το «θέμα των Βάσεων» της Χερ Μάτζεστι στην Κύπρο, στα “our children and grandchildren”, όταν και εάν και εφόσον συμφωνήσουν με τα “children and grandchildren” των Τουρκοκυπρίων.

ΕΤΣΙ περίπου και σήμερα, Κυριακή 26η Μαΐου 2019 στις διεξαγόμενες για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκλογές.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ περίπτωση Πολυδολοφόνου Γυναικών δεν υπήρξε άλλη, ποτέ, σε ολόκληρη την ιστορία της κυπριακής εγκληματολογίας. Ακόμη κι αν ψάξει κανείς είτε στα αρχεία του κυπριακού Τύπου, από τις πρώτες στην Κύπρο εκδόσεις εφημερίδων το 1879 έως 140 χρόνια μέχρι σήμερα, είτε στα αρχεία και στο μουσείο της Αστυνομίας από την αρχή της αγγλοκρατίας (1878) μέχρι τώρα, όμοια περίπτωση δεν εντοπίζεται. Ούτε ακόμη και επιστήμονες που μελέτησαν ενδελεχώς το κεφάλαιο «Φόνοι Γυναικών» και εμπλούτισαν την βιβλιογραφία με τις μελέτες τους, δεν εντόπισαν παρόμοια δράση Πολυδολοφόνου Γυναικών στην Κύπρο. Αψευδές τεκμήριο, ως προς τούτο, αποτελεί το πολύ σημαντικό βιβλίο του ψυχολόγου Άθου Ερωτοκρίτου  με τίτλο «Το έγκλημα, ο εγκληματίας και οι φόνοι γυναικών».

ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ τον λόγο, όταν μετά τη σύλληψη του 35χρονου Νίκου Μεταξά, οι πρώτες πληροφορίες από τους αστυνομικούς ανακριτές για όσα ο ίδιος ομολόγησε, έδωσαν τις ενδείξεις για διαδοχικές δολοφονίες γυναικών, στις 20 Απριλίου, ανατρέξαμε δημοσιογραφικά και αναρτήσαμε την περίπτωση του «Δράκου της Δράμας» του 1981 που «βίαζε και σκότωνε γυναίκες επειδή… τον ερέθιζε ο ήχος των τακουνιών».

ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ λόγο, της ανυπαρξίας παρόμοιων προηγούμενων, οφείλεται και η καταφυγή στην υιοθέτηση του ξενικού όρου «σήριαλ κίλερ» (κατά συρροήν ή κατ’ εξακολούθηση δολοφόνου γυναικών), στην προσπάθεια να προσδιοριστεί με περισσότερη ακρίβεια το πρωτοφανές στην Κύπρο αυτό είδος κακούργου, για το οποίο ίσως ταιριάζει ακριβέστερα και ο νυν δόκιμος όρος «Πολυδολοφόνος Γυναικών»

ΠΡΟΦΑΝΩΣ για τον ίδιο λόγο, της ανυπαρξίας εγχώριων εμπειριών και γνώσεων, αφού ποτέ στο παρελθόν δεν έτυχε να ασχοληθεί με όμοια ή παραπλήσια κακουργήματα, η Αστυνομία Κύπρου, προσκάλεσε «ειδικότερους» από το Λονδίνο, προς ενίσχυση κι εμπλουτισμό του έργου των δικών της ανακριτών.

ΑΔΥΝΑΜΟ το ανθρώπινο καθημερινό μυαλό να χωρέσει αίφνης τις τρομαχτικές και φρικτές διαστάσεις του πρωτοφανούς - πρωτόγνωρου στην Κύπρο - πολυκακουργήματος. Ανίκανο να εντάξει σε οποιανδήποτε γνωστή κατηγορία ή κατάταξη «προηγούμενων γνώσεων», τέτοια και τόσα κακουργήματα, διαπραχθέντα εν ψυχρώ και εκ προμελέτης και ομολογηθέντα από έναν καθημερινά «κανονικό άνθρωπο», ο οποίος, στα 35 χρόνια της ζωής του, των συμπεριφορών του, των σχέσεων και των δραστηριοτήτων του, δεν έδωσε ποτέ την παραμικρή ένδειξη της αιμοβόρας κατά γυναικών, απίστευτης κτηνωδίας του.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ ούτε οι γονείς του, ούτε οι συγγενείς του, ούτε στα σχολεία του οι συμμαθητές, οι φίλοι, οι συμμαθήτριες, ούτε στο στρατό οι συνάδελφοι του, ούτε στις φωτογραφικές επιδόσεις του οι δάσκαλοι κι οι μαθητές του, ούτε οι όποιοι άλλοι κοντινοί του δεν εντόπισαν ποτέ, ούτε καν υποψιάστηκαν έστω, τι είδους αιμοδιψές κατά γυναικών «σαρκοβόρο τέρας» κρυβόταν στην ανεπίληπτη κατά τ’ άλλα προσωπικότητά του.

ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΩΝ διαστάσεων ψυχική οδύνη και απέχθεια, φυσιολογικά επακόλουθη, βιώνεται απ’ όλους τους Κυπρίους (και όχι μόνο):

- «Πώς, άραγε, ένας άνθρωπος σαν τον καθένα μας κατέληξε αίφνης αιμοβόρο τέρας, πολυδολοφόνος ανυπεράσπιστων γυναικών»;

- Και ο φρικτότερα επακόλουθος τρόμος: «Ποιος άλλος άραγε θα είναι ενδεχομένως – ο μη γένοιτο – ο επόμενος»;

ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ διέπραξε το 76% του κυπριακού Ελληνισμού που ψήφισε το ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν κατά το Δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, ισχυρίζεται στην αρθρογραφία του ένας εκ των κορυφαίων προεδρικών δημοσιογράφων του κ. Αναστασιάδη και του κυβερνώντος ΔηΣυ, ο κ. Πάμπος Χαραλάμπους τής συναγερμικής «ΑΛΗΘΕΙΑΣ».

- Όταν το 2013 ο κ. Αναστασιάδης εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είχε διορίσει στο Προεδρικό ως συμβούλους του, πρώτους-πρώτους, δύο δημοσιογράφους: Τον κ. Πάμπο Χαραλάμπους και τον κ. Μακάριο Δρουσιώτη εκ της εφημερίδος «ΠΟΛΙΤΗΣ». Ο 2ος πήρε αργότερα και… προαγωγή ευρωπαϊκού επιπέδου, διορισθείς ως συνεργάτης του ανελιχθέντος σε Ευρωπαϊκό Επίτροπο πρώην Κυβερνητικού Εκπροσώπου του Προέδρου Αναστασιάδη, κ. Χρίστου Στυλιανίδη. Του 1ου τερματίστηκαν οι υπηρεσίες στο Προεδρικό μετά την επανεκλογή Αναστασιάδη το 2018.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ του κ. Χαραλάμπους δημοσιεύτηκε την παρελθούσα Μεγάλη Τρίτη, 23.4.2019, στην καθημερινή του στήλη «Επωνύμως», στην εφημερίδα «ΑΛΗΘΕΙΑ», παραμονή της 15ης επετείου του 76% ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΥΣΗ ΑΝΑΝ, με αφορμή τη βράβευση του πρώην Πρωθυπουργού της Ελλάδος, Κώστα Σημίτη, διά χειρός Προέδρου Αναστασιάδη, από τον κυβερνώντα ΔηΣυ του κ. Αβέρωφ Νεοφύτου στη Λευκωσία:

«Εθνικό Έγκλημα» θεωρεί και γράφει ο εν λόγω αρθρογράφος τις ψήφους της πλειοψηφίας 76% που Απέρριψαν το Σχέδιο Ανάν. Και «προϊόν πολιτικής απάτης».

Από αυτήν την αντίληψη του προεδρικού δημοσιογράφου συνάγεται ότι θεωρούνται ως «πολικώς εξαπατηθέντες» και «εθνικώς εγκληματήσαντες», εντός του 76% του λαού, και η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΔηΣυ στο Δημοψήφισμα του 2004:

-  Μη πεισθέντες τότε από τα επιχειρήματα του Ηγέτη του ΝΑΙ προέδρου του ΔηΣυ κ. Νίκου Αναστασιάδη, ούτε και από τους υπέρ του ΝΑΙ όρκους «εις το ιερόν ευαγγέλιον» του «πατριάρχη της παράταξης» τέως τότε ΠτΔ Γλαύκου Κληρίδη, ούτε και από το «μπλε-ροζ» επί τούτου Συνέδριο του ΔηΣυ, το 66% των ψηφοφόρων του ΔηΣυ, συντάχθηκαν με την πλειοψηφία του λαού, απ’ όλα τα κόμματα, συναποτελέσαντες το Σάββατο 24η Απριλίου 2004 την πλειοψηφία του 76% που διέσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία από τη «λύση Ανάν», μετατροπής της σε τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο, με πολίτευμα «δικτατορίας Τριών Ξένων Δικαστών».

ΦΡΟΝΟΥΜΕ ότι είναι χρήσιμο κι επωφελές να αναδημοσιεύσουμε ολόκληρο το άρθρο του κ. Π. Χαραλάμπους. Είχε τον τίτλο «Ο Αδιόρθωτος» κι έγραφε τα εξής:

«Μιλώντας στην εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γλαύκου Κληρίδη, το περασμένο Σάββατο, ο πρώην Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Σημίτης, έκανε αναφορά και στο Σχέδιο Ανάν, εκφράζοντας την εκτίμηση πως τα δημοψηφίσματα δεν είναι πάντοτε η σοφότερη λύση, δίδοντας ως παράδειγμα το δημοψήφισμα της Ελλάδας αλλά και το Brexit. Η αναφορά του κ. Σημίτη ενόχλησε τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ, Νικόλα Παπαδόπουλο, που βρισκόταν στην αίθουσα και ο οποίος μέσω ανάρτησης στο twitter χαρακτήρισε τον Έλληνα πολιτικό, "αδιόρθωτο". Τι λάθος έκανε ο Σημίτης για να το διορθώσει; Τι λάθος έκανε ο πρωθυπουργός εκείνος, που κατόρθωσε το ακατόρθωτο εντάσσοντας την Κυπριακή Δημοκρατία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με το κυπριακό άλυτο; Ποιο είναι το λάθος του Σημίτη,  που, παρόλο που οι Ευρωπαίοι δεν δέχονταν ν’ ακούσουν λέξη για ένταξη με άλυτο το Κυπριακό, και η Τουρκία απειλούσε με αντίδραση άνευ ορίων, πέτυχε να μας μπάσει στην Ευρώπη για να παριστάνουμε σήμερα τους Ευρωπαίους παράγοντες της υφηλίου; Είναι λάθος η άποψη πως τα δημοψηφίσματα δεν είναι πάντοτε η σοφότερη λύση; Μαζί με τον κ. Παπαδόπουλο, εξανέστη και ο αναλυτής του "Φ", που αντιγράφοντας τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ κατηγορεί τον σωτήρα της Κύπρου, ως "αμετανόητο", επειδή είπε πως το σχέδιο Ανάν "ήταν, παρά τις μη ικανοποιητικές σε ορισμένα θέματα ρυθμίσεις, μία λύση για να αποφευχθούν μελλοντικές συγκρούσεις (!;)". Με μιαν από καθέδρας υπόδειξη, έγραψε, "ο κ. Σημίτης είπε πως τα δημοψηφίσματα δεν οδηγούν πάντα σε ορθές λύσεις" και "κοντολογίς, ήταν λάθος η απόρριψη". Ασφαλώς και ήταν λάθος η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν. Και επειδή η απόρριψη προήλθε από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, το λάθος δεν μετατρέπεται σε ορθότητα. Είναι σύνηθες, άλλωστε, τα λάθη να μην τα κάνουν οι μειοψηφίες των οποίων οι επιλογές δεν έχουν πέραση. Τα λάθη τα κάνουν οι πλειοψηφίες. Αν έκανε κάποιο λάθος ο Σημίτης, δεν είναι που θεωρεί λανθασμένη την απόρριψη της λύσης το 2004, αλλά που δεν την θεωρεί εγκληματική. Διότι, το 2004 δεν υποπέσαμε σε ένα λάθος, αλλά διαπράξαμε εθνικό έγκλημα. Ένα έγκλημα που στηρίχτηκε σε μια πολιτική απάτη. Ο κόσμος εξαπατήθηκε, είτε γιατί κλήθηκε από τους ηγέτες του να δώσει ένα "χλιαρό όχι", για να οδηγηθεί σε ένα "τσιμεντωμένο ναι", είτε γιατί απειλήθηκε πως θα χάσει τις δουλειές του, θα χάσει τον μισθό, τις συντάξεις και τα επιδόματά του, θα απαγορευτεί η ελληνική γλώσσα, θα κλείσουν τα σχολεία, θα πηγαίνουμε στο κρυφό σχολειό και θα τουρκέψει και η Λεμεσός. Εκείνο το δημοψήφισμα, δεν ήταν απλώς ένα λάθος, όπως το θεωρεί ο κ. Σημίτης. Ήταν ένα εθνικό έγκλημα, προϊόν πολιτικής απάτης». (Πάμπος Χαραλάμπους, ΕΠΩΝΥΜΩΣ, 23.4.2019).

ΕΠΕΙΔΗ, με την προέκταση αυτής της αντίληψης του προεδρικού αρθρογράφου, συνάγεται ότι μεταξύ εκείνων που διέπραξαν την «πολιτική απάτη», «πρωταίτιων του εθνικού εγκλήματος» (από το 2002 που εμφανίστηκε το Σχέδιο Ανάν) συγκαταλέγεται και ο υπογράφων Αντι-Αναν-ιστής δημοσιογράφος, χρήσιμο είναι να προσθέσουμε και το δικό μας σχόλιο στη βράβευση του κ. Κ. Σημίτη που αναρτήθηκε την επαύριον, 21.4.2019, στο διαδίκτυο:

«ΑΚΟΥΣΤΕ κατρακύλα, κατάπτωση, αδιάντροπη προσβολή της πλειοψηφίας του κυπριακού Ελληνισμού, την οποία διέπραξε ο υπό τον κ. Αβερ-off Νεοφύτου "Δημοκρατικός Συναγερμός", των ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΩΝ ΑΝΑΝ-ΙΣΤΩΝ: Βράβευσε τον Σημίτη, ο οποίος:

- Διέπραξε το 1996 το ΑΙΣΧΟΣ των Ιμίων.

- Διέπραξε το 1997 με εντολές της Υπ.Εξ. των ΗΠΑ κ. Όλμπραϊτ, τη Συμφωνία της Μαδρίτης με τον Ντεμιρέλ, αναγνωρίζοντας στην... Τουρκία "ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο".

- ΕΞΟΡΙΣΕ στην Κρήτη τους S-300 της Κύπρου ρεζιλεύοντας τον τότε Πρόεδρο της Κ.Δ. Γλαύκο Κληρίδη, "Πατριάρχη του ΔηΣυ"...

- Διέταξε την κατάργηση της συμμετοχής της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού στις συνδυασμένες ασκήσεις ΤΑΜΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ -ΤΟΞΟΤΗΣ στην Κύπρο που οικοδόμησε ο Γλαύκος Κληρίδης με τους Ανδρέα Παπανδρέου και Γεράσιμο Αρσένη του τότε ΠΑΣΟΚ.

- ΚΑΤΗΡΓΗΣΕ το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας - Κύπρου, των Α. Παπανδρέου - Γλ. Κληρίδη.

- Παρέδωσε, με μεθόδους υποταγμένης ρουφιανιάς, μέσω Ναϊρόμπι, τον Κούρδο Ηγέτη Οτσαλάν στον Μπουλέντ Ετζεβίτ της Τουρκίας.

- Προσπάθησε να επιβάλει και στην Κύπρο, με τα χρηματοδοτούμενα από την Αθήνα "εκσυγχρονιστικά Σημιτάκια" του, την "λύση Ανάν" μετατροπής ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ την Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο.

- ΔΙΕΤΑΞΕ το 2004, με απόρρητη διαταγή προς τους Ελλα-δικούς μας αξιωματικούς του ΓΕΕΦ και της ΕΛΔΥΚ διαδικασίες αφοπλισμού και διάλυσης της ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΟΥΡΑΣ, ενόψει "λύσεως Ανάν".

- Εξαθλίωσε οικονομικά το ελλα-δικό μας κράτος, καθιστώντας το υπόδουλο των Μνημονίων και της Τρόικας.

ΚΑΙ όλ' αυτά, να τα θυμούνται και να τα ξέρουν ΠΡΕΠΕΙ οι συμπολίτες μας, οι οποίοι ΔΥΣΤΥΧΩΣ, μέχρι τις τελευταίες εκλογές ΨΗΦΙΖΑΝ τον ΔηΣυ.

ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΜΕ: Τότε, εκείνα τα χρόνια, γράφαμε ότι, τα "επιτεύγματα" Σημίτη στην Κύπρο, (α) 1998 ο εξευτελισμός με τους S-300 και (β) 2002 - η Κατάργηση Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος, ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ χειρότερη επανάληψη της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ, η οποία είχε αποσύρει το 1967 την ελλα-δική μας Μεραρχία από την Κύπρο».

ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ διέπραξε το 76% του κυπριακού Ελληνισμού που ψήφισε το ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν κατά το Δημοψήφισμα της 24^ης Απριλίου 2004, ισχυρίζεται στην αρθρογραφία του, ένας εκ των κορυφαίων προεδρικών δημοσιογράφων του κ. Αναστασιάδη και του κυβερνώντος ΔηΣυ, ο κ. Πάμπος Χαραλάμπους τής συναγερμικής «ΑΛΗΘΕΙΑ».

- Όταν το 2013 ο κ. Αναστασιάδης εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είχε διορίσει στο Προεδρικό ως συμβούλους του, πρώτους - πρώτους, δύο δημοσιογράφους: Τον κ. Πάμπο Χαραλάμπους και τον κ. Μακάριο Δρουσιώτη εκ της εφημερίδος «ΠΟΛΙΤΗΣ». Ο 2ος πήρε αργότερα και… προαγωγή ευρωπαϊκού επιπέδου, διορισθείς ως συνεργάτης του ανελιχθέντος σε Ευρωπαϊκό Επίτροπο πρώην Κυβερνητικού Εκπροσώπου του προέδρου Αναστασιάδη, κ. Χρίστου Στυλιανίδη. Του 1ου τερματίστηκαν οι υπηρεσίες στο Προεδρικό μετά την επανεκλογή Αναστασιάδη το 2018.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ του κ. Χαραλάμπους δημοσιεύτηκε την παρελθούσα Μεγάλη Τρίτη 23.4.2019 στην καθημερινή του στήλη «Επωνύμως», στην εφημερίδα «ΑΛΗΘΕΙΑ», παραμονή της 15^ης επετείου του 76% ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΥΣΗ ΑΝΑΝ, με αφορμή την βράβευση του πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδος Κώστα Σημίτη, διά χειρός προέδρου Αναστασιάδη, από τον κυβερνώντα ΔηΣυ του κ. Αβέρωφ Νεοφύτου στη Λευκωσία:

«Εθνικό Έγκλημα», θεωρεί και γράφει ο εν λόγω αρθρογράφος τις ψήφους της πλειοψηφίας 76% που Απέρριψαν το Σχέδιο Ανάν. Και «προϊόν πολιτικής απάτης».

Από αυτή την αντίληψη του προεδρικού δημοσιογράφου, συνάγεται ότι, θεωρούνται ως «πολικώς εξαπατηθέντες» και «εθνικώς εγκληματίσαντες», εντός του 76% του λαού, και η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΔηΣυ στο Δημοψήφισμα του 2004:

-  Μη πεισθέντες τότε από τα επιχειρήματα του Ηγέτη του ΝΑΙ προέδρου του ΔηΣυ κ. Νίκου Αναστασιάδη, ούτε και από τους υπέρ του ΝΑΙ όρκους «εις το ιερόν ευαγγέλιον» του «πατριάρχη της παράταξης» τέως τότε ΠτΔ Γλαύκου Κληρίδη, ούτε και από το «μπλε-ροζ» επί τούτου Συνέδριο του ΔηΣυ, το 66% των ψηφοφόρων του ΔηΣυ, συντάχθηκαν με την πλειοψηφία του λαού, απ’ όλα τα κόμματα, συναποτελέσαντες το Σάββατο 24^η Απριλίου 2004 την πλειοψηφία του 76% που διέσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία από τη «λύση Ανάν», μετατροπής της σε τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο, με πολίτευμα «δικτατορίας Τριών Ξένων Δικαστών».

ΦΡΟΝΟΥΜΕ ότι είναι χρήσιμο κι επωφελές να αναδημοσιεύσουμε ολόκληρο το άρθρο του κ. Π. Χαραλάμπους. Είχε τον τίτλο «Ο Αδιόρθωτος» κι έγραφε τα εξής:

«Μιλώντας στην εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γλαύκου Κληρίδη, το περασμένο Σάββατο, ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Σημίτης έκανε αναφορά και στο Σχέδιο Ανάν εκφράζοντας την εκτίμηση πως τα δημοψηφίσματα δεν είναι πάντοτε η σοφότερη λύση δίδοντας ως παράδειγμα το δημοψήφισμα της Ελλάδας αλλά και το Brexit. Η αναφορά του κ. Σημίτη ενόχλησε τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλου, που βρισκόταν στην αίθουσα και ο οποίος μέσω ανάρτησης στο twitter χαρακτήρισε τον Έλληνα πολιτικό, «αδιόρθωτο». Τι λάθος έκανε ο Σημίτης για να το διορθώσει; Τι λάθος έκανε ο πρωθυπουργός εκείνος που κατόρθωσε το ακατόρθωτο εντάσσοντας την Κυπριακή Δημοκρατία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με το κυπριακό άλυτο; Ποιο είναι το λάθος του Σημίτη που παρόλο που οι Ευρωπαίοι δεν δέχονταν ν’ ακούσουν λέξη για ένταξη με άλυτο το κυπριακό, και η Τουρκία απειλούσε με αντίδραση άνευ ορίων, πέτυχε να μας μπάσει στην Ευρώπη για να παριστάνουμε σήμερα τους Ευρωπαίους παράγοντες της υφηλίου; Είναι λάθος η άποψη πως τα δημοψηφίσματα δεν είναι πάντοτε η σοφότερη λύση; Μαζί με τον κ. Παπαδόπουλο, εξανέστη και ο αναλυτής του «Φ», που αντιγράφοντας τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ κατηγορεί τον σωτήρα της Κύπρου, ως «αμετανόητο» επειδή είπε πως το σχέδιο Ανάν «ήταν, παρά τις μη ικανοποιητικές σε ορισμένα θέματα ρυθμίσεις, μία λύση για να αποφευχθούν μελλοντικές συγκρούσεις(!;)». Με μια από καθέδρας υπόδειξη, έγραψε, «ο κ. Σημίτης είπε πως τα δημοψηφίσματα δεν οδηγούν πάντα σε ορθές λύσεις» και «κοντολογίς, ήταν λάθος η απόρριψη». Ασφαλώς και ήταν λάθος η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν. Και επειδή η απόρριψη προήλθε από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, το λάθος δεν μετατρέπεται σε ορθότητα. Είναι σύνηθες, άλλωστε, τα λάθη να μην τα κάνουν οι μειοψηφίες των οποίων οι επιλογές δεν έχουν πέραση. Τα λάθη τα κάνουν οι πλειοψηφίες. Αν έκανε κάποιο λάθος ο Σημίτης, δεν είναι που θεωρεί λανθασμένη την απόρριψη της λύσης το 2004, αλλά που δεν την θεωρεί εγκληματική. Διότι το 2004, δεν υποπέσαμε σε ένα λάθος, αλλά διαπράξαμε εθνικό έγκλημα. Ένα έγκλημα που στηρίχτηκε σε μια πολιτική απάτη. Ο κόσμος εξαπατήθηκε, είτε γιατί κλήθηκε από τους ηγέτες του να δώσει ένα «χλιαρό όχι» για να οδηγηθεί σε ένα «τσιμεντωμένο ναι», είτε γιατί απειλήθηκε πως θα χάσει τις δουλειές του, θα χάσει τον μισθό, τις συντάξεις και τα επιδόματά του, θα απαγορευτεί η ελληνική γλώσσα, θα κλείσουν τα σχολεία, θα πηγαίνουμε στο κρυφό σχολειό και θα τουρκέψει και η Λεμεσός. Εκείνο το δημοψήφισμα, δεν ήταν απλώς ένα λάθος, όπως το θεωρεί ο κ. Σημίτης. Ήταν ένα εθνικό έγκλημα, προϊόν πολιτικής απάτης». (Πάμπος Χαραλάμπους ΕΠΩΝΥΜΩΣ 23.4.2019).

ΕΠΕΙΔΗ, με την προέκταση αυτής της αντίληψης του προεδρικού αρθρογράφου, συνάγεται ότι μεταξύ εκείνων που διέπραξαν την «πολιτική απάτη», «πρωταίτιων του εθνικού εγκλήματος» (από το 2002 που εμφανίστηκε το Σχέδιο Ανάν) συγκαταλέγεται και ο υπογράφων Αντι-Αναν-ιστής δημοσιογράφος, χρήσιμο είναι να προσθέσουμε και το δικό μας σχόλιο στη βράβευση του κ. Κ. Σημίτη που αναρτήθηκε την επαύριον, 21.4.2019. στο διαδίκτυο:

«ΑΚΟΥΣΤΕ κατρακύλα, κατάπτωση, αδιάντροπη προσβολή της πλειοψηφίας του κυπριακού Ελληνισμού, την οποία διέπραξε ο υπό τον κ. Αβερ-off Νεοφύτου "Δημοκρατικός Συναγερμός", των ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΩΝ ΑΝΑΝ-ΙΣΤΩΝ: Βράβευσε τον Σημίτη, ο οποίος:

- Διέπραξε το 1996 το ΑΙΣΧΟΣ των Ιμίων.

- Διέπραξε το 1997 με εντολές της Υπ.Εξ. των ΗΠΑ κ. Όλμπραϊτ, τη Συμφωνία της Μαδρίτης με τον Ντεμιρέλ, αναγνωρίζοντας στην... Τουρκία "ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο".

- ΕΞΟΡΙΣΕ στην Κρήτη τους S-300 της Κύπρου ρεζιλεύοντας τον τότε πρόεδρο της Κ.Δ. Γλαύκο Κληρίδη "Πατριάρχη του ΔηΣυ"...

- Διέταξε την κατάργηση της συμμετοχής της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού στη συνδυασμένες ασκήσεις ΤΑΜΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ -ΤΟΞΟΤΗΣ στην Κύπρο που οικοδόμησε ο Γλαύκος Κληρίδης με τους Ανδρέα Παπανδρέου και Γεράσιμο Αρσένη του τότε ΠΑΣΟΚ.

- ΚΑΤΗΡΓΗΣΕ το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας - Κύπρου, των Α. Παπανδρέου – Γλ. Κληρίδη.

- Παρέδωσε, με μεθόδους υποταγμένης ρουφιανιάς, μέσω Ναϊρόμπι, τον Κούρδο Ηγέτη Οτζαλάν στον Μπουλέντ Ετζεβίτ της Τουρκίας.

- Προσπάθησε να επιβάλει και στην Κύπρο, με τα χρηματοδοτούμενα από την Αθήνα "εκσυγχρονιστικά Σημιτάκια" του, την "λύση Ανάν" μετατροπής ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ την Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο.

- ΔΙΕΤΑΞΕ το 2004, με απόρρητη διαταγή προς τους Ελλα-δικούς μας αξιωματικούς του ΓΕΕΦ και της ΕΛΔΥΚ διαδικασίες αφοπλισμού και διάλυσης της ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΟΥΡΑΣ, ενόψει "λύσεως Ανάν".

- Εξαθλίωσε οικονομικά το ελλα-δικό μας κράτος, καθιστώντας το υπόδουλο των Μνημονίων και της Τρόϊκας.

ΚΑΙ όλ' αυτά, να τα θυμούνται και να τα ξέρουν ΠΡΕΠΕΙ οι συμπολίτες μας, οι οποίοι ΔΥΣΤΥΧΩΣ, μέχρι τις τελευταίες εκλογές ΨΗΦΙΖΑΝ τον ΔηΣυ.

ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΜΕ: Τότε, εκείνα τα χρόνια, γράφαμε ότι, τα "επιτεύγματα" Σημίτη στην Κύπρο, (α) 1998 ο εξευτελισμός με τους S-300 και (β) 2002 - η Κατάργηση Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος, ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ χειρότερη επανάληψη της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ η οποία είχε αποσύρει το 1967 την ελλα-δική μας Μεραρχία από την Κύπρο.

Π Α Ι Κ Τ Α Ρ Α Σ  μεν ο Ερντογάν, δεν φαίνεται όμως πρόθυμος να τον βοηθήσει ο… Αλλάχ του. Τα μεγαλεία του πολυχρονεμένου, μικραίνουν όλο και περισσότερο την ανοχή των άλλων. Και το ισλαμικό νεο-οθωμανικό «στρατηγικό του βάθος» βαθαίνει όλο και περισσότερο το χάσμα της Τουρκίας του, με όσους και όσα διαδοχικά την στήριζαν, την θώπευαν και την προικοδοτούσαν αφειδώς τα τελευταία 67 χρόνια (από το 1952 ένταξής της στο ΝΑΤΟ).

Ε Κ Α Τ Ο Ν  ΤΕΣΣΕΡΑ χρόνια από την Αρμενική Γενοκτονία (1915) που διέπραξε η Τουρκία, εκείνοι εκ των νικητών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου 1914-1918 (Γάλλοι και Ιταλοί), που όφειλαν να την καταδικάσουν εμπράκτως πριν από ένα αιώνα, επί… Ερντογάν πλέον, τώρα, το αποφάσισαν φραστικά! Και οι άλλοι οι σημαντικότεροι προστάτες και… πάτρωνές της (ΗΠΑ), με των οποίων τ’ αεροπλάνα, τα πλοία, τ’ άρματα και με τη δική τους συγκατάβαση και συνδρομή Κίσινγκερ, η Τουρκία, το 1974, εισέβαλε ως επιδρομέας, σφαγέας και κατακτητής στην προδομένη Κύπρο, τώρα αποφασίζουν να της στερήσουν τα περιλάλητα F-35 μαχητικά τους αεροσκάφη, να υποσκάψουν την οικονομία της και να ευνοήσουν, στο… υπογάστριό της (και οσονούπω ίσως εντός της), τον κουρδικό εφιάλτη της, επευλογώντας, κιόλας, παρά τις αντιδράσεις της, τις… διαδοχικές Τριμερείς Συνεργασίες Ελλάδος και Κύπρου, με Ισραήλ αφ’ ενός, με Αίγυπτο αφ’ ετέρου, που σφόδρα την κακοφανίζουν και την αγριεύουν.

Σ Π Ο Υ Δ Α Ι Ο  είναι, επιπρόσθετα, να συνεκτιμηθεί και πόσο καταβαραθρώθηκε άχρι τούδε η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στη διαρρεύσασα 17ετία της… επιτευχθείσας συν τω χρόνω μονοκρατορίας Ερντογάν, το κόμμα του οποίου είχε ανέλθει στην  εξουσία το 2002 κι ο ίδιος το 2003, ως ο… πλέον «ευρωπαϊστής - ισλαμοδημοκράτης»!

Ε Κ Δ Η Λ Α  και προφανέστατα, ποτέ προηγουμένως, στα 45 χρόνια που η Κύπρος υφίσταται την τουρκική κατοχή των βόρειων εδαφών της, τη συνεχιζόμενη τουρκική επιδρομή, τις τουρκικές απειλές και τον κίνδυνο επιβολής της τουρκικών απαιτήσεων διζωνικής «λύσης», η Τουρκία δεν βρέθηκε σε τόσο δυσμενή για την ίδια κατάσταση. Ποτέ προηγουμένως δεν υπέπεσε σε τέτοιας έκτασης διακυβευόμενο παρόν και μέλλον, διακινδυνεύοντας να χάνει διαρκώς προστάτες, συνεργάτες, θωπευτές και συμμάχους.

Ε Ι Ν Α Ι, προσώρας, η πρώτη φορά που η Τουρκία-Κατακτητής, χάριτι Ερντογάν, διάγει τόσο στριμωγμένη. Γεγονός που, αντιστοίχως, προσφέρει για πρώτη φορά, επίσης, δυνατότητες και πιθανότητες, στην Αθήνα και στη Λευκωσία -εάν επιδείξουν τις αρμόζουσες ικανότητες, χωρίς τα Φοβικά τους Σύνδρομα κι απαλλαγμένες απ’ τα Ηττημένα Μυαλά τους- ν’ αδράξουν κατεπειγόντως την ευκαιρία και να την αξιοποιήσουν, με ταχύτητα, αποφασιστικότητα και σωφροσύνη, επ’ ωφελεία των συμφερόντων Ελλάδας και Κύπρου.

Μ Ε  ΠΟΙΟΥΣ τρόπους η Τουρκία θα καταφέρει, και πότε, να ξεφύγει απ’ το σημερινό στρίμωγμα αυξάνοντας τα κέρδη της, μπορεί να προβλεφθεί εν τινι μέτρω στο «παιχνίδι του εκκρεμούς» στο οποίο επιδίδεται εντονότερα εσχάτως μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ-Δύσης ο Ερντογάν. Είναι, άλλωστε, κληρονομηθείσα παράδοση στρατηγικής και τακτικής, από το γενέθλιο, πριν από ένα αιώνα, της «νέας Τουρκίας» (μετά την ήττα και τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) επίτευγμα του δημιουργού της, ανακηρυχθέντος και ως «Πατέρα των Τούρκων» (Ατατούρκ), Μουσταφά Κεμάλ. Απέναντι στον οποίο, ο νυν νεο-σουλτάνος Ερντογάν κοιμάται και ξυπνά με διαρκές το άγχος τού «ουκ εά με καθεύδειν το του Κεμάλ τρόπαιον»:

- ΟΤΑΝ οι νικήτριες του Α΄ Παγκ. Πολέμου (1914-1918) δυνάμεις αποφάσισαν, με τη Συνθήκη των Σεβρών (1920), τη διάλυση του εκ των ηττημένων του πολέμου κράτους της οθωμανικής Τουρκίας, ο Κεμάλ, επικεφαλής του ένοπλου τουρκικού αγώνα, στράφηκε προς την ήδη αντι-Δυτική Ρωσία των Μπολσεβίκων του Β. Ι. Λένιν. Με αποτέλεσμα να εξαναγκάσει τελικά τους Δυτικούς, Γάλλους, Ιταλούς, Βρετανούς, Αμερικανούς, διαδοχικά, να διαγκωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα προσπίπτει γρηγορότερα και περισσότερο στα πόδια του, ώστε εκείνος να επιτύχει τη Μικρασιατική Καταστροφή του Ελληνισμού και τη νικητήρια-γενέθλια της κεμαλικής Τουρκίας Συνθήκη της Λωζάννης (1923).

- Η ΕΛΛΑΣ του Ελευθερίου Βενιζέλου, μεταξύ των νικητριών του Α΄ Παγκ. Πολέμου, έχουσα επιτύχει πρώτα να πάει «με εντολή» στη Σμύρνη 2.5.1919 και να θριαμβεύσει κατόπιν στη Συνθήκη των Σεβρών 28.7.1920, «φρόντισε», εμφυλίως, με τους αντι-βενιζελικούς του Εθνικού Διχασμού της, την 1.11.1920 στις πιο μοιραίες για τον Ελληνισμό εκλογές, να καταψηφίσει τον Βενιζέλο και να τον εκδιώξει από την Ελλάδα.

- ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ: Θα πρέπει ν’ αναδίφησαν και σε αυτά, έστω και ακροθιγώς, χθες Σάββατο, 13.4.2019, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, όσοι μετείχαν, μαζί και με τον Υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου, κ. Νίκο Χριστοδουλίδη, στην εκδήλωση για την παρουσίαση του σημαντικού δίτομου βιβλίου «Ελευθέριος Βενιζέλος - ο άνθρωπος, ο ηγέτης - βιογραφία», του Νικόλαου Εμμ. Παπαδάκη (Παπαδή), εκδ. Εστία.

Μ Ε Χ Ρ Ι  να επιτύχει -και εάν το πετύχει τελικά- με την «πολιτική του εκκρεμούς» ο Ερντογάν, να τον ξαναγκαλιάσουν (εάν τον ξαναγκαλιάσουν) πλουσιοπάροχα οι ΗΠΑ-Δυτικοί, πόσα άραγε θα κατορθώσουν να εισπράξουν και να κατοχυρώσουν υπέρ της Ελλάδας και της Κύπρου, οι νυν κυβερνώντες εν Αθήναις και εν Λευκωσία;

ΑΠΕΤΥΧΕ ωσαύτως και η… μεγαλόπνοη νεο-οθωμανική ισλαμική στρατηγική του στην περιοχή, που υπερηφανευόταν για τα «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονές του», ώστε η Τουρκία ν’ αποκτήσει το αναγκαίο «Στρατηγικό Βάθος» και την αποτελεσματική επιρροή, ίνα καταστεί η παγκόσμιας εμβέλειας υπερδύναμη της περιοχής

ΔΕΚΑ ΕΞΙ χρόνια αδιάλειπτης Ερντογανοκρατίας συμπληρώθηκαν πριν από τρεις εβδομάδες και ο εν εξουσία από 14 Μαρτίου 2003, εξηνταπεντάχρονος ήδη νεο-σουλτάνος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν πέτυχε εισέτι τον διακηρυγμένο του στόχο να καταστήσει εκλιπούσα την Κυπριακή Δημοκρατία και, με όχημα τη διζωνική λύση «Ενωμένης Κυπριακής Ομοσπονδίας», να θέσει υπό τουρκικόν έλεγχον ολόκληρη την Κύπρο ως είδος προτεκτοράτου.

ΠΑΡΑ το γεγονός ότι, από της ανόδου του ισλαμικού κόμματός του ΑΚΡ στην εξουσία το φθινόπωρο του 2002 και του ιδίου στην πρωθυπουργία 14.3.2003, ο Ερντογάν απέκτησε πολλούς θαυμαστές ανάμεσα στους τότε κυβερνώντες, κομματάρχες και δημοσιογραφούντες στην Αθήνα και στη Λευκωσία, η Απορριπτική -κατά 76%- Πλειοψηφία του κυπριακού λαού ανέκοψε, με το Δημοψήφισμα της 24^ης Απριλίου 2004, τα όνειρά του, διά της «λύσης Ανάν», να μετατρέψει ολόκληρη την Κύπρο σε τουρκικό προτεκτοράτο. Αντίθετα, ο Ερντογάν, υποχρεώθηκε να υποστεί, με δεμένα τα χέρια, την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση από 1^η Μαΐου 2004, παρά τις τουρκικές απειλές περί… «άνευ ορίων αντιδράσεων».

ΑΠΕΤΥΧΕ ωσαύτως και η… μεγαλόπνοη νεο-οθωμανική ισλαμική στρατηγική του στην περιοχή, που υπερηφανευόταν για τα «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονές του», ώστε η Τουρκία ν’ αποκτήσει το αναγκαίο «Στρατηγικό Βάθος» και την αποτελεσματική επιρροή, ίνα καταστεί η παγκόσμιας εμβέλειας υπερδύναμη της περιοχής, μία από τις ισχυρότερες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, ηγεμόνας από τα Βαλκάνια στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και από τον Καύκασο ώς την Αφρική, παγκόσμιος αρχηγός και προστάτης όλων των μουσουλμάνων.

-  Ο «μέγας παιχταράς», με περισσή οίηση και νταηλίκι, με «υπεροψίαν και μέθην Δαρείου», κατόρθωσε να πολλαπλασιάσει τους εχθρικώς διακείμενους γείτονές του, κατόρθωσε να αποκλείεται η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατόρθωσε να αμφισβητείται η παραμονή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, κατόρθωσε να απαγορεύεται η συμμετοχή της χώρας του στις συνεργασίες υποθαλασσίων κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, κατόρθωσε μέχρι και την απαγόρευση προμήθειας των αμερικανικών μαχητικών F-35 για την τουρκική πολεμική αεροπορία από τις ΗΠΑ.

- Οι πολεμικοί αεροναυτικοί βρυχηθμοί του περί «γαλάζιας πατρίδας», που εκτόξευσε ως κράτος - τρομοκράτης - εκβιαστής, με τη  νεο-χιτλερική έκδοση του Ζωτικού Χώρου «Lebensraum» του, πέτυχαν την περαιτέρω συσπείρωση των «αντι-τουρκικών» κρατών... Και του Δαρείου ο γιος, ο πολύς Ξέρξης, αφηγείται ο Ηρόδοτος, είχε διατάξει τα μιλιούνια των στρατευμάτων του να… μαστιγώσουν τον Ελλήσποντο στην κατά της Ελλάδος αποτυχούσα εν τέλει εκστρατεία του το 480 π.Χρ.

ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ σταδιοδρομία του, ο Ερντογάν, την ξεκίνησε πριν από 25 χρόνια εκλεγόμενος θριαμβευτικά, στις 27 Μαρτίου 1994, δήμαρχος Κωνσταντινουπόλεως.

- Την περασμένη Κυριακή 31 Μαρτίου 2019, στο 16 έτος της Ερντογανοκρατίας, για πρώτη φορά, ο Ερντογάν και το κόμμα του, ηττήθηκαν στις δημαρχιακές εκλογές της Πόλης απ’ όπου εκείνος εκκίνησε την… οικοδόμηση της παντοκρατορίας του.

ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΕΝΟΣ, ο Ερντογάν, τα δικά του πορτραίτα να αντικαταστήσουν σιγά-σιγά, ή να στηθούν ισάξια μ’ εκείνα τα πανταχού ανηρτημένα του ανακηρυχθέντος προ αιώνος «πατέρα των Τούρκων» (Ατατούρκ) Μουσταφά Κεμάλ, επιχειρεί και με τους ρωσικούς πυραύλους S-400 να εκβιάσει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τους Δυτικούς, όπως είχε επιτύχει με τον Λένιν και τη νεοσύστατη το 1920 Σοβιετική Ένωση, ο Κεμάλ, έναντι των νικητριών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Αμερικανών, Άγγλων, Γάλλων, Ιταλών κ.ά., προκειμένου να μπορέσει τότε την Μικρασιατική Καταστροφή του Ελληνισμού και τη γενέθλια της κεμαλικής Τουρκίας Συνθήκη της Λωζάννης.

- Ονειρεύεται να ξεπεράσει τον Κεμάλ, να «διορθώσει τη Λωζάννη», να επεκτείνει την Τουρκία ώς «τα σύνορα της καρδιάς του», να «επανακτήσει» την Κύπρο, τα νησιά του Αιγαίου, τη  Θράκη, τα Βαλκάνια, ουδείς να πράττει οτιδήποτε στην Ανατολική Μεσόγειο και… σε όλον τον κόσμο, χωρίς την άδεια του νεο-σουλτάνου της Άγκυρας.

- Πιθανόν να ονειρεύεται κιόλας, άμα πεθάνει, ένα πολύ πιο μεγαλοπρεπές Μαυσωλείο από εκείνο του Ατατούρκ, να στηθεί για τον ίδιο. Και τα τουρκόπαιδα στα σχολεία κάθε πρωί να ψάλλουν τον Ύμνο του Ερντογάν για τα επόμενα χίλια χρόνια.

ΠΟΛΥ πιο πιθανό είναι, όμως, όπως κατέρρευσε και καταβαραθρώθηκε ήδη το «Στρατηγικό Βάθος» του -που συνέγραψε να υπενθυμίσουμε ο στρατηγικός του μέντορας και εκπαραθυρωθείς από τον ίδιο πρωθυπουργός (βεζίρης) του, καθηγητής Αχμέτ Νταβούτογλου-  να καταρρεύσει και ο ίδιος και το νεο-σουλτανικό καθεστώς του.

Ήδη κάνει ό,τι μπορεί ο ίδιος γι’ αυτό.

Η δημαρχία της Κωνσταντινουπόλεως είναι μία ακόμη σαφής ένδειξη.

Ο Αλλάχ του, να του δίνει χρόνια για να τα… καταφέρει από μόνος του.

ΕΚΕΙΝΟ το «χαλάλι σου, πατρίδα, το παιδί μου», σε ποιαν άραγε πατρίδα αναφερόταν; Τι είδους πατρίδα και ποιας ποιότητας πατρίδα είχε στο μυαλό της, στους πόθους, στους οραματισμούς και, ιδίως μάλιστα, στις βεβαιότητές της, η μάνα του Γρηγόρη Αυξεντίου, η Αντωνού;

ΕΚΕΙΝΗ, αυτό ακριβώς φώναξε, με τα μάτια στραμμένα στον ουρανό, κάνοντας τον σταυρό της, μόλις έμαθε ότι, ο επί δύο χρόνια (από 1^η Απριλίου 1955 έως 3^η Μαρτίου 1957) καταζητούμενος κι επικηρυγμένος απ’ τους Εγγλέζους Κατακτητές γιος της, ο 29χρονος αρχιαντάρτης και υπαρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. έφεδρος ανθυπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού, θυσιάστηκε κι έγινε ολοκαύτωμα πολεμώντας στον Μαχαιρά, Κυριακή, 3 Μαρτίου 1957:

«Χαλάλι σου, πατρίδα, το παιδί μου». Της μάνας Αντωνούς τα λόγια. Όπως όλων ανεξαιρέτως των μανάδων και πατεράδων, εκείνων των αντρειωμένων αγωνιστών που έπεσαν μαχόμενοι, που απαγχονίστηκαν, που θανατώθηκαν στα μπουντρούμια των βασανιστηρίων, στη διάρκεια του τετραετούς ένοπλου Απελευθερωτικού Αγώνα του 1955-1959.

- ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ και ποιας ποιότητας πατρίδα οραματιζόταν ν’ αποκτήσει ολόκληρος ο λαός, ο οποίος, για χάρη της αγωνιζόταν, θυσιάζοντας προθύμως τα πιο γενναία παιδιά του;

Ασφαλώς, για τον υπόδουλο στους Άγγλους αποικιοκράτες λαό, για την πλειονότητα εκείνου του λαού, εκείνης της εποχής, η απάντηση ήταν δύο απλές λέξεις, οι οποίες περιείχαν για όλους την πληρότητα όλων των διεκδικήσεων:

- Λευτεριά και Προκοπή.

- Μια πατρίδα ελεύθερη. Τόσο ελεύθερη, ώστε να ασκήσει ανεμπόδιστα και δημοκρατικά ο λαός της το υπέρτατο δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης - Ένωσης.

- Μια πατρίδα τόσης προκοπής, ώστε οι άνθρωποί της, ο λαός της, οι πολίτες της, για τους ίδιους, για τα τέκνα και τα εγγόνια τους, να οικοδομούν, μέσα σε συνθήκες ελευθερίας, ειρήνης, δημοκρατίας, δικαιοσύνης και προόδου, τους όρους και τους συντελεστές της συλλογικής και της ατομικής ευτυχίας: «Το εύδαιμον, το ελεύθερον».

ΜΙΑΣ ΤΕΤΟΙΑΣ και τοιαύτης πατρίδας την βεβαιότητα επικείμενης απελευθέρωσης και την βεβαιότητα επικείμενης προκοπής βίωνε, Μάρτιο του 1957, στην αγγλοκρατούμενη Κύπρο, η γριά Αντωνού, μάνα του Γρηγόρη Αυξεντίου, όταν κραύγαζε «χαλάλι σου, πατρίδα, το παιδί μου». Βεβαιότητα, ψυχή τε και σώματι, ευλογημένη. Σιμά επικείμενης πραγμάτωσης.

ΔΙΟΤΙ: Ζούσε τον, υπέρλαμπρου ηρωισμού, αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. Όπου κάθε θυσία βιωνόταν ως μία ακόμη προστιθέμενη βεβαιότητα για την απελευθέρωση της πατρίδας: «Το δε ελεύθερον, το εύψυχον».

- Και ποια, άραγε, πατρίδα μπορούσε να είναι πιο τέλεια από εκείνην που για χάρη της, ο ανθός της ανδρείας και το εγκαλλώπισμα της λεβεντιάς, γινόταν, αυτοπροαιρέτως, ολοκαύτωμα στον  Μαχαιρά, θυσιαζόταν στο Μερσινάκι, στον Αχυρώνα του Λιοπετρίου, στο Κρησφύγετο του Δικώμου και ανέβαινε εννέα φορές στην Αγχόνη των Εγγλέζων δημίων, περήφανα τραγουδώντας, «απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ώ χαίρε ελευθεριά»;

- «Περί τοιαύτης ουν πόλεως, μαχόμενοι ετελεύτησαν», και οι ήρωες της Ε.Ο.Κ.Α., όπως το είχε πει, 25 αιώνες πιο πριν, ο αρχαίος πρόγονος Περικλής στον Επιτάφιό του, που ως ύμνο στη γενέθλια αθηναϊκή δημοκρατία τον διέσωσε στην Ξυγγραφή του ο Θουκυδίδης. Παραθέτοντας, κιόλας, έναν προς έναν, σαφείς και συγκεκριμένους, όλους τους σημαντικούς όρους και όλους τους απαραίτητους συντελεστές της λευτεριάς («το ελεύθερον») και της προκοπής («το εύδαιμον») της πόλεως - πατρίδας.

ΜΕ ΑΥΤΑ ως εισαγωγή σκοπούμενων συγκεκριμένων συγκρίσεων, πόσοι άραγε εξ ημών και υμών σήμερα, εν έτει 2019, αισθάνονται πρόθυμοι και υπερήφανοι να πουν «χαλάλι της πατρίδας», όχι το παιδί τους όπως η Αντωνού Αυξεντίου του 1957, αλλά «χαλάλι της»… ένα έστω ευρώ από την τσέπη τους, ή μια επιπλέον ώρα αμισθί εθελοντικής υπηρεσίας;

- Πώς κατήντησε αυτή η πατρίδα, αυτή η Πολιτεία, αυτό το κράτος, ώστε να εκλαμβάνεται παγκοίνως ως βλαξ, ή ως γραφικός, ή ως εντελώς ανόητος και καταφρονημένος, όποιος δεν κατορθώνει να κλέβει αυτήν την πατρίδα, να ξεγελά αυτό το κράτος, να παραβιάζει ατιμώρητος τους νόμους, τους κανόνες και τους θεσμούς του;

- Πώς κατήντησε αυτή η Πολιτεία ώστε ως κλεφτο-κράτος να την αντιμετωπίζουν οι πολίτες της; Λαφυραγωγούμενο και λεηλατούμενο από διεφθαρμένους άρχοντες και αξιωματούχους των διαμοιραζομένων τις εξουσίες κομματικών φατριών;

ΠΟΛΥ σπουδαίας σημασίας είναι, βεβαίως, η ενδελεχής εξιχνίαση, η τολμηρή έρευνα, η επίπονη μελέτη και η πληρέστερη γνώση των γενεσιουργών αιτίων αυτής της κατάντιας. Αναγκαία - αναγκαιότατη για την εξάλειψη της σαπίλας. Και για την αποτροπή επανάληψης και υποτροπιασμού της.

ΠΟΛΥ σπουδαιότερη, όμως, μέγιστης σημασίας, καθίσταται η ανάληψη, επειγόντως, αποτελεσματικής δράσης για την θεραπεία αυτής της παρηκμασμένης πατρίδας, του καρκινοπαθούς κράτους, της ψυχορραγούσας Πολιτείας και του παραπληγικού πολιτεύματός της.

- Δημοκρατική δράση καθηκόντως εστιασμένη στην πρωταίτια των δεινών ολιγαρχική κομματοκρατία. Εκεί βρίσκεται η πηγή του κακού:

- Τα καυχόμενα ότι αποτελούσαν τα «κύτταρα της δημοκρατίας» κόμματα, κατήντησαν πράγματι η καρκινογόνος κυτταρίτιδα της πατρίδας, της κρατικής της υπόστασης, της Πολιτείας, του πολιτεύματος, της κοινωνίας.

- Ακούραστος κι ασυνθηκολόγητος αγώνας όλων των πολιτών, με αποφασιστικότητα, σύνεση και σωφροσύνη, χρειάζεται. Για να επανακτήσει η πατρίδα και η ποιότητά της, στα μυαλά των πολιτών της, την αίγλη που της αρμόζει. Ώστε ν’ αποκτήσει την ικανότητα και την αξιοσύνη να διεκδικήσει ξανά την απελευθέρωση των σκλαβωμένων εδαφών της, τη Λευτεριά και την Προκοπή της.