Π Α Ι Κ Τ Α Ρ Α Σ  μεν ο Ερντογάν, δεν φαίνεται όμως πρόθυμος να τον βοηθήσει ο… Αλλάχ του. Τα μεγαλεία του πολυχρονεμένου, μικραίνουν όλο και περισσότερο την ανοχή των άλλων. Και το ισλαμικό νεο-οθωμανικό «στρατηγικό του βάθος» βαθαίνει όλο και περισσότερο το χάσμα της Τουρκίας του, με όσους και όσα διαδοχικά την στήριζαν, την θώπευαν και την προικοδοτούσαν αφειδώς τα τελευταία 67 χρόνια (από το 1952 ένταξής της στο ΝΑΤΟ).

Ε Κ Α Τ Ο Ν  ΤΕΣΣΕΡΑ χρόνια από την Αρμενική Γενοκτονία (1915) που διέπραξε η Τουρκία, εκείνοι εκ των νικητών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου 1914-1918 (Γάλλοι και Ιταλοί), που όφειλαν να την καταδικάσουν εμπράκτως πριν από ένα αιώνα, επί… Ερντογάν πλέον, τώρα, το αποφάσισαν φραστικά! Και οι άλλοι οι σημαντικότεροι προστάτες και… πάτρωνές της (ΗΠΑ), με των οποίων τ’ αεροπλάνα, τα πλοία, τ’ άρματα και με τη δική τους συγκατάβαση και συνδρομή Κίσινγκερ, η Τουρκία, το 1974, εισέβαλε ως επιδρομέας, σφαγέας και κατακτητής στην προδομένη Κύπρο, τώρα αποφασίζουν να της στερήσουν τα περιλάλητα F-35 μαχητικά τους αεροσκάφη, να υποσκάψουν την οικονομία της και να ευνοήσουν, στο… υπογάστριό της (και οσονούπω ίσως εντός της), τον κουρδικό εφιάλτη της, επευλογώντας, κιόλας, παρά τις αντιδράσεις της, τις… διαδοχικές Τριμερείς Συνεργασίες Ελλάδος και Κύπρου, με Ισραήλ αφ’ ενός, με Αίγυπτο αφ’ ετέρου, που σφόδρα την κακοφανίζουν και την αγριεύουν.

Σ Π Ο Υ Δ Α Ι Ο  είναι, επιπρόσθετα, να συνεκτιμηθεί και πόσο καταβαραθρώθηκε άχρι τούδε η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στη διαρρεύσασα 17ετία της… επιτευχθείσας συν τω χρόνω μονοκρατορίας Ερντογάν, το κόμμα του οποίου είχε ανέλθει στην  εξουσία το 2002 κι ο ίδιος το 2003, ως ο… πλέον «ευρωπαϊστής - ισλαμοδημοκράτης»!

Ε Κ Δ Η Λ Α  και προφανέστατα, ποτέ προηγουμένως, στα 45 χρόνια που η Κύπρος υφίσταται την τουρκική κατοχή των βόρειων εδαφών της, τη συνεχιζόμενη τουρκική επιδρομή, τις τουρκικές απειλές και τον κίνδυνο επιβολής της τουρκικών απαιτήσεων διζωνικής «λύσης», η Τουρκία δεν βρέθηκε σε τόσο δυσμενή για την ίδια κατάσταση. Ποτέ προηγουμένως δεν υπέπεσε σε τέτοιας έκτασης διακυβευόμενο παρόν και μέλλον, διακινδυνεύοντας να χάνει διαρκώς προστάτες, συνεργάτες, θωπευτές και συμμάχους.

Ε Ι Ν Α Ι, προσώρας, η πρώτη φορά που η Τουρκία-Κατακτητής, χάριτι Ερντογάν, διάγει τόσο στριμωγμένη. Γεγονός που, αντιστοίχως, προσφέρει για πρώτη φορά, επίσης, δυνατότητες και πιθανότητες, στην Αθήνα και στη Λευκωσία -εάν επιδείξουν τις αρμόζουσες ικανότητες, χωρίς τα Φοβικά τους Σύνδρομα κι απαλλαγμένες απ’ τα Ηττημένα Μυαλά τους- ν’ αδράξουν κατεπειγόντως την ευκαιρία και να την αξιοποιήσουν, με ταχύτητα, αποφασιστικότητα και σωφροσύνη, επ’ ωφελεία των συμφερόντων Ελλάδας και Κύπρου.

Μ Ε  ΠΟΙΟΥΣ τρόπους η Τουρκία θα καταφέρει, και πότε, να ξεφύγει απ’ το σημερινό στρίμωγμα αυξάνοντας τα κέρδη της, μπορεί να προβλεφθεί εν τινι μέτρω στο «παιχνίδι του εκκρεμούς» στο οποίο επιδίδεται εντονότερα εσχάτως μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ-Δύσης ο Ερντογάν. Είναι, άλλωστε, κληρονομηθείσα παράδοση στρατηγικής και τακτικής, από το γενέθλιο, πριν από ένα αιώνα, της «νέας Τουρκίας» (μετά την ήττα και τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) επίτευγμα του δημιουργού της, ανακηρυχθέντος και ως «Πατέρα των Τούρκων» (Ατατούρκ), Μουσταφά Κεμάλ. Απέναντι στον οποίο, ο νυν νεο-σουλτάνος Ερντογάν κοιμάται και ξυπνά με διαρκές το άγχος τού «ουκ εά με καθεύδειν το του Κεμάλ τρόπαιον»:

- ΟΤΑΝ οι νικήτριες του Α΄ Παγκ. Πολέμου (1914-1918) δυνάμεις αποφάσισαν, με τη Συνθήκη των Σεβρών (1920), τη διάλυση του εκ των ηττημένων του πολέμου κράτους της οθωμανικής Τουρκίας, ο Κεμάλ, επικεφαλής του ένοπλου τουρκικού αγώνα, στράφηκε προς την ήδη αντι-Δυτική Ρωσία των Μπολσεβίκων του Β. Ι. Λένιν. Με αποτέλεσμα να εξαναγκάσει τελικά τους Δυτικούς, Γάλλους, Ιταλούς, Βρετανούς, Αμερικανούς, διαδοχικά, να διαγκωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα προσπίπτει γρηγορότερα και περισσότερο στα πόδια του, ώστε εκείνος να επιτύχει τη Μικρασιατική Καταστροφή του Ελληνισμού και τη νικητήρια-γενέθλια της κεμαλικής Τουρκίας Συνθήκη της Λωζάννης (1923).

- Η ΕΛΛΑΣ του Ελευθερίου Βενιζέλου, μεταξύ των νικητριών του Α΄ Παγκ. Πολέμου, έχουσα επιτύχει πρώτα να πάει «με εντολή» στη Σμύρνη 2.5.1919 και να θριαμβεύσει κατόπιν στη Συνθήκη των Σεβρών 28.7.1920, «φρόντισε», εμφυλίως, με τους αντι-βενιζελικούς του Εθνικού Διχασμού της, την 1.11.1920 στις πιο μοιραίες για τον Ελληνισμό εκλογές, να καταψηφίσει τον Βενιζέλο και να τον εκδιώξει από την Ελλάδα.

- ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ: Θα πρέπει ν’ αναδίφησαν και σε αυτά, έστω και ακροθιγώς, χθες Σάββατο, 13.4.2019, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, όσοι μετείχαν, μαζί και με τον Υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου, κ. Νίκο Χριστοδουλίδη, στην εκδήλωση για την παρουσίαση του σημαντικού δίτομου βιβλίου «Ελευθέριος Βενιζέλος - ο άνθρωπος, ο ηγέτης - βιογραφία», του Νικόλαου Εμμ. Παπαδάκη (Παπαδή), εκδ. Εστία.

Μ Ε Χ Ρ Ι  να επιτύχει -και εάν το πετύχει τελικά- με την «πολιτική του εκκρεμούς» ο Ερντογάν, να τον ξαναγκαλιάσουν (εάν τον ξαναγκαλιάσουν) πλουσιοπάροχα οι ΗΠΑ-Δυτικοί, πόσα άραγε θα κατορθώσουν να εισπράξουν και να κατοχυρώσουν υπέρ της Ελλάδας και της Κύπρου, οι νυν κυβερνώντες εν Αθήναις και εν Λευκωσία;