ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ παππούδων, 65ρηδων και άνω, του 2019, οι δικοί τους παππούδες, πριν από εκατό χρόνια, ήσαν οι νέοι του 1919 που ήδη είχαν διεξαγάγει τους δύο Απελευθερωτικούς Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 και υπερδιπλασίασαν την εδαφική επικράτεια του  ελεύθερου ελλα-δικού μας κράτους.

 

ΕΚΕΙΝΩΝ οι παππούδες και οι προπάπποι, άλλα εκατόν χρόνια πιο πριν, ήσαν η ευλογημένη και η ενδοξότερη γενιά του νεότερου ελληνικού ημών Γένους, που έκαναν την Επανάσταση του 1821 εναντίον της τετρακοσίων χρόνων φρικτής Τουρκοκρατίας.

 

- Οι περισσότεροι δηλαδή. Διότι ανέκαθεν υπήρχαν και οι Τουρκο-προσκυνημένοι , οι Εξωμότες, οι Γενίτσαροι κ.ο.κ.

 

ΕΤΣΙ απλά, στο περίπου και στο κατ’ ακρίβειαν των ηλικιών, οι προπάπποι των παππούδων και προπάππων της εν ζωή σημερινής γενιάς ημών των Ελλήνων, πριν ακριβώς από 198 χρόνια, κατά το ευλογημένο για όλους τους επόμενους αιώνες έτος 1821 της Ελληνικής Επανάστασης, μη αντέχοντας άλλο τον τρισάθλιο ραγιαδισμό, ανάστησαν το έθνος. Πέτυχαν την Παλιγγενεσία. Κέρδισαν την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

 

ΔΙΑΚΟΣΙΑ (παρά δύο) χρόνια από τότε, συνεχίζουμε να έχουμε απέναντι και εναντίον μας την Τουρτζιάν. Οι Νεο-σουλτάνοι και Νεο-Οθωμανοί κυβερνήτες, της οποίας, οραματίζονται και, στρατηγούντες υπερφίαλα κι αδιάκοπα, μεθοδεύουν την επανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την «επανάκτηση» της Κύπρου, την τουρκοποίηση του Αιγαίου, της Θράκης και των νησιών, την τουρκική ηγεμονία στην Ανατολική Μεσόγειο…

 

ΑΛΛΑ, ΣΗΜΕΡΑ, το ελληνικό μας έθνος δεν είναι οι εξαθλιωμένοι υπόδουλοι ραγιάδες των τεσσάρων αιώνων της Τουρκοκρατίας 1453-1821. Διαθέτει δύο κράτη, τα οποία, παρά τις αλλεπάλληλες κατραπακιές, ανικανότητες κι αδεξιότητες, μπορούν να στέκουν στα πόδια τους. Και να διασώζουν την ελευθερία που πέτυχαν οι προπάπποι των παππούδων μας το 1821 και όλων έκτοτε των απελευθερωτικών αγώνων του έθνους. Διαθέτει, επιπλέον, ως εκ των παθημάτων μαθήματα, και την πολύτιμη σοφία να μην επιτρέψει την επανάληψη ολέθριων για την πατρίδα λαθών και προπάντων όχι άλλους πλέον εμφύλιους σπαραγμούς:

 

- Το Εικοσιένα (1821), παρά τους εμφυλίους του που οδήγησαν στην Βαυαροκρατία,  ήταν της πρώτης λευτεριάς.

- Το Εικοσιδύο (1922), εξ αιτίας του Εθνικού Διχασμού, ήταν της Μικρασιατικής Καταστροφής.

- Το Σαράντα Τέσσερα (1944) ήταν ξανά της λευτεριάς από τη Ναζιστική Κατοχή.

- Το Εβδομήντα Τέσσερα (1974), εξ αιτίας των εμφυλίων παθών και της δικτατορίας, ήταν της Κυπριακής Καταστροφής.

 

45η ΧΡΟΝΙΑ, εφέτος, που η Παλιγγενεσία εορτάζεται σε μία Κύπρο υποφέρουσα την αφόρητη 2η Τουρκοκρατία 1974-2019 : Την κατοχή των σκλαβωμένων από τον Αττίλα βόρειων ελληνικών εδαφών μας. Αλλ’ ο ανολοκλήρωτος απελευθερωτικός αγώνας του 1821, εναντίον της οθωμανικής τουρκοκρατίας, συνεχίζεται. Οφείλει να συνεχίζεται. Όπως ακριβώς το εξέφρασε για όλους μας κι ο ποιητής Θοδόσης Πιερίδης: «Τούτη η δίψα δεν σβήνει, τούτη η μάχη δεν παύει, χίλια χρόνια αν περάσουν, δεν πεθαίνουμε σκλάβοι»…

 

Ο Ι  ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ του 2019 προσδιορίζουν εναργώς τα καθήκοντα συνέχισης του Εικοσιένα: Η νεο-οθωμανική επιβουλή των Τούρκων ισλαμιστών νέο-σουλτάνων της Άγκυρας, απτά, μεθοδικά, αταλάντευτα, στρατηγεί την "Επανάκτηση" όχι μόνο της Κύπρου, αλλά κι όλων όσων έχασαν οι Οθωμανοί από την Επανάστασή μας του 1821. Επιβουλή, όχι μόνο εναντίον των δύο κρατών του Ελληνισμού, μα και των άλλων λαών της περιοχής. Ιδίως των αγωνιζομένων επί 35 χρόνια για την απελευθέρωσή τους Κούρδων. Κι ακόμη, εναντίον της παραπαίουσας Ευρώπης (ΕΕ), των Κατευναστών του αδίστακτου νεο-σουλτανάτου…

 

ΟΜΩΣ, τα καθήκοντα συνέχισης του Εικοσιένα στις μέρες μας, χρέος έχουν να διδάσκονται ασταμάτητα, προς αποφυγήν, απ’ τις φοβερές για την τότε Επανάστασή μας, ανεπάρκειες και αδυναμίες:

 

- «ΤΗΝ ΔΙΧΟΝΟΙΑ [πρωτίστως] που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή, καθενός χαμογελάει, πάρ’ το, λέγοντας, και συ», την οποία προσδιόρισε στις τελευταίες 17, από τις 158 τετράστιχες στροφές τού «Ύμνου εις την Ελευθερίαν», από το 1823, ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός…

- ΤΟΥΣ ΕΜΦΥΛΙΟΥΣ πολέμους, διαρκούσης της Επαναστάσεως, που στηλίτευσε μ’ αηδία ο στρατηγός Μακρυγιάννης στ’ Απομνημονεύματά του: «Τότε σιχάθηκα όλως διόλου το Ρωμαίικο […] κι’ αναθεμάτισα την λευτεριάν, όπου θα κάμωμε μ’ αυτούς όλους […] πενήντα χιλιάδες γρόσια τον μήνα μιστόν να μου δώσετε, κρέας διά εμφύλιον πόλεμον δεν πουλώ!»

- ΤΟΥΣ ΔΙΧΑΣΜΟΥΣ, διχόνοια, εμφύλια πάθη, που στηλίτευσε επιστημονικά στους ανεπίδεκτους -εν πολλοίς κι επί μακρόν- μαθήσεως απόγονούς του, ο Θουκυδίδης, με το Γ-82 των «κερκυραϊκών» του 427 π.Χρ. στην Ξυγγραφή του:

«Πάντων δ’ αυτών αίτιον αρχή η διά πλεονεξίαν και φιλοτιμίαν, εκ δ’ αυτών και ες το φιλονικείν καθισταμένων το πρόθυμον = Αιτία όλων αυτών, η μανιώδης δίψα για εξουσία που γεννά η πλεονεξία κι η αρχομανία και η προθυμία στις φατριαστικές, κομματικές έριδες»…

Α Π Ο Λ Υ Τ Ω Σ  αναγκαία προγονική σοφία, μαζί με τον αναγκαιότατον επιτέλους σχεδιασμό πανεθνικής Στρατηγικής Απελευθέρωσης:

- Ικανότερης κι αποτελεσματικότερης, απ’ ό,τι πριν από 198 χρόνια, της τότε ικανότερης από το 1453 ελληνικής γενεάς Εκείνων που αυτοπροαιρέτως θυσιάστηκαν, υπό το λάβαρο του «Ελευθερία Ή Θάνατος», για να εξαλείψουν τον ραγιαδισμό.