Π Ο Ι Ε Σ  είναι οι πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας στο Κυπριακό, τις απέδειξε ξανά, εμπράκτως και όχι μόνο στα λόγια, κατά τρόπον ολοφάνερο και παγκοσμίως διακηρυγμένο από την ίδια την Άγκυρα, η νέα τουρκική εισβολή «Πορθητής» για επιδρομική, παράνομη, γεώτρηση στα υποθαλάσσια κοιτάσματα της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.

 

Γ Ε Γ Ο Ν Ο Σ - και όχι μόνο λόγια - το οποίο αποτελεί έμπρακτη κλιμάκωση, σκαλί-σκαλί, των μεθοδικών ενεργειών που υλοποιούν υπομονετικά και επίμονα, φέτα-φέτα, την πάγια, αταλάντευτη και διαδοχικά αναπτυσσόμενη, επεκτατική, τουρκική στρατηγική εναντίον του Ελληνισμού στην Κύπρο. Στρατηγική την οποίαν υπηρέτησαν και υπηρετούν, απαρέγκλιτα, σταθερά κι ανυποχώρητα, όλες ανεξαιρέτως οι διαδοχικές, εκλελεγμένες ή πραξικοπηματικές, κεμαλικές δεξιές ή αριστερές, κεμαλοϊσλαμικές και αμιγώς ισλαμικές κυβερνήσεις της Άγκυρας:

 

- Η Στρατηγική «Νιχάτ Ερίμ» (από τις ομώνυμες «Εκθέσεις» του 1956 τ’ όνομά της), εμπλουτισμένη με τους νεο-οθωμανικούς - ισλαμικούς σχεδιασμούς κι επιδιώξεις του «Στρατηγικού Βάθους Νταβούτογλου», που συστηματικά αναπτύσσει από το 2002 η υπό τον Ερντογάν 17ετής ήδη νεο-σουλτανική Τουρκία.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ προθέσεις της Τουρκίας, τις οποίες, με διαχρονική αντιστοιχία «σταθερότητας», παραβλέπουν συστηματικά, αποσιωπούν αταλάντευτα, καμώνονται σθεναρά ότι δεν την βλέπουν, ότι την αγνοούν και ότι επιχειρούν δήθεν να την ανιχνεύσουν και να την διαπιστώσουν, οι έκτοτε διαδοχικές ηγεσίες του Ελληνισμού σε Αθήνα και Λευκωσία.

 

ΚΑΙ ΑΥΤΟ είναι, πράγματι, ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες της ελληνικής (κυπριακής και ελλα-δικής μας) ανεπάρκειας των τελευταίων επτά δεκαετιών.

ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ, η οποία, επιτρέπει στην Τουρκία, ατιμώρητα, άνευ κόστους, με προστιθέμενα εκάστοτε κέρδη «κεκτημένων», να προωθεί τους ανθελληνικούς της στόχους, στη γη, στη θάλασσα και στον αέρα, στη διπλωματία διεθνώς και στις μονίμως πολλαπλασιαζόμενες πολεμικές της απειλές στην Κύπρο, στο Αιγαίο και στη Θράκη.

 

ΧΡΗΣΙΜΗ η υπενθύμιση των πιο πρόσφατων:

 

- Με διακηρυγμένη πρόφαση ότι… θέλει να διαπιστώσει τις Πραγματικές Προθέσεις της Τουρκίας, η Λευκωσία, παρασύροντας και την Αθήνα, σύρθηκε 2016 - 2017 στη διαδικασία της Πενταμερούς Διάσκεψης για το Κυπριακό («των δύο Κοινοτήτων και των τριών Εγγυητριών» την οποία παγίως απαιτούσε η Άγκυρα) στο Μον Πελεράν και το Κραν Μοντανά.

- «Είτε θα πετύχουμε λύση του Κυπριακού είτε θα εκθέσουμε διεθνώς την τουρκική αδιαλλαξία», ήταν η καθημερινή επωδός της Λευκωσίας, προς το εσωτερικό ακροατήριο.

- Φυσιολογικό και το αποτέλεσμα: Ούτε λύση βρήκαν, ούτε εξέθεσαν διεθνώς την Τουρκία. Το αντίθετο.

 

Η Τ Α Ν  η ίδια ακριβώς συνταγή, παλαιότερης αμερικανο-βρετανικής επινόησης υπέρ της Τουρκίας - από το 1974 Κατακτητή των βορείων εδαφών της Κύπρου - στην οποία σύρθηκε η Αθήνα, σέρνουσα και τη Λευκωσία, στις διαδικασίες από το 1977 των λεγόμενων «διακοινοτικών συνομιλιών υπό την αιγίδα του Γ. Γρ. του ΟΗΕ»…

 

Γ Ι Α  την περιλάλητη «διαπίστωση» των Πραγματικών Προθέσεων της Τουρκίας, μέχρι κι ο ηγέτης του κυπριακού ΑΚΕΛ, με τις ευλογίες Λευκωσίας και Αθήνας, ταξίδευσε για… εναγκαλισμούς με τους Νταβούτογλου (τότε πρωθυπουργό) και Τσαβούσογλου (τότε και νυν Υπ.Εξ.) στην Κωνσταντινούπολη και αργότερα μόνο με τον Τσαβούσογλου και μάλιστα «κατ’ οίκον» στην Άγκυρα.

 

Ε Χ Ο Ν Τ Α Σ  απέναντί της, τέτοιας και τόσης ανεπάρκειας ελληνικές ηγεσίες σε Λευκωσία και Αθήνα η Τουρκία, φυσιολογικά αισθάνεται την αυτοπεποίθηση, όχι μόνο να διακηρύσσει παγκοσμίως, φραστικά, εγγράφως κ.ο.κ. τις Πραγματικές Προθέσεις της, αλλά και να τις υλοποιεί (ανεμπόδιστη) εμπράκτως:

 

- Εισβάλλοντας με τον «Πορθητή» τα γεωτρύπανα και τον πολεμικό της στόλο στην ΑΟΖ της Κύπρου και με ολόκληρο τον στόλο και την πολεμική της αεροπορία, στις αυξανόμενες διαρκώς πολεμικές της ασκήσεις «Γαλάζια Πατρίδα» και «Θαλασσόλυκος» στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο των νεο-οθωμανικών επεκτατικών σχεδιασμών της.

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να πει κανείς το «επιτέλους η Άγκυρα έδειξε τις Πραγματικές Προθέσεις της». Ώστε, εξίσου «επιτέλους», οι ανεπαρκείς σε Λευκωσία και Αθήνα να τις αντιληφθούν. Να τις διαπιστώσουν. Να τις εννοήσουν (όπως τις εννοεί η ίδια η Άγκυρα και όλος ο κόσμος διεθνώς που την παρακολουθεί).

- Ώστε «επιτέλους» να εγκαταλείψουν τις ψευδαισθήσεις τους.

- Να απολακτίσουν τους ευσεβοποθισμούς τους.

- Να αποποιηθούν τις προφάσεις τους.

- Να ομολογήσουν την εσφαλμένη 45χρονη πολιτική Κατευνασμού τους έναντι της Τουρκίας.

- Και «επιτέλους» να σχεδιάσουν και τάχιστα να εφαρμόσουν διαρκώς αναπτυσσόμενη κι ενισχυόμενη την πολιτική της αποτελεσματικής Αποτροπής απέναντι στον Κατακτητή, Επιδρομέα κι Επίβουλο, συνεχιζόμενο Αττίλα.

 

ΤΩΡΑ μάλιστα που ξανά η περίφημη «διεθνής κοινότητα» βλέπει και η ίδια τις Πραγματικές Προθέσεις της Άγκυρας και είναι υποχρεωμένη να… εκδίδει φραστικές έστω ανακοινώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ.ο.κ. για την τουρκική εισβολή γεώτρησης στην κυπριακή ΑΟΖ.

Ο Μ Ω Σ, η στήλη, δεν αισιοδοξεί.

 

- Δεν υπάρχουν πειστήρια ικανά ότι, έστω και τώρα, Λευκωσία και Αθήνα «επιτέλους» θα αναβλέψουν.

- Δεν φαίνεται ούτε ίχνος πιθανότητας ότι έχουν την επάρκεια να αναθεωρήσουν τη στάση τους, να ξεφύγουν από την κυκλική πορεία του τετράποδου δεμένου στον βραχίονα του μαγγανοπήγαδου που βαδίζουν 45 τόσα χρόνια, για ν’ αναζητήσουν και να δοκιμάσουν έστω μια άλλη πορεία.

ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΗ βεβαιότητα της στήλης, άλλωστε, είναι ότι:

- Ουδέποτε αγνοούσαν τις Πραγματικές Προθέσεις της Τουρκίας.

- Τις γνώριζαν. Πάντοτε.

- Ο Μ Ω Σ : Δεν είχαν και δεν έχουν το σθένος, την ανδρεία, την αρετή και την τόλμη, ώστε να τις αντιμετωπίσουν με τη σοφία και την επιδεξιότητα της ελληνικής γενναιότητας.