ΒΕΒΑΙΩΣ ηχεί ανήκουστο το... «να ευγνωμονούμε τον Ερντογάν»! Έχει, όμως, τις εξηγήσεις του. Όπως το ότι, επιτέλους γελοιοποίησε και κλειδοστόμιασε τους... «Ερντογανισμένους» του ανάμεσα στους Έλληνες - Κυπριώτες και Ελλα-δικούς μας - σε Αθήνα και Λευκωσία. Όλους εκείνους οίτινες είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε ό,τι και όσα οι δικές τους ψευδαισθήσεις, οι δικοί τους ευσεβοποθισμοί και η δική τους εθελο-άγνοια φαντασιώνονταν ως... ελπιδοφόρον ισλαμο-δημοκράτη και ευρωπαϊστή και εκσυγχρονιστή Ερντογάν, από το 2002 της ανόδου του στην εξουσία, έως και λίαν προσφάτως.

ΠΕΡΙΤΤΕΥΕΙ η ονομαστική τους αναφορά. Κυβερνώντες και κυβερνήσαντες, κομματικοί και ιθύνοντες, δημοσιογράφοι και επαΐοντες, αναλυτές και ειδήμονες που κόρδωναν και καμάρωναν με τις καυχησιές... της αυτο-αυθεντίας τους, επιχειρώντας (μονίμως εθελοτυφλούντες) να παρασύρουν τον λαό στη λαϊκή τύφλωση. Κορυφαίο δείγμα τοιούτου «Ερντογανισμού», εκείνοι οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι εφημερίδας της Λευκωσίας, σε προηγούμενη εκλογική επικράτηση του κόμματος του Ερντογάν: «Σάρωσε το ΑΚΡ, ελπίζει η Κύπρος»!

- Τώρα, πλέον, οι ερντογανισμοί τους «εφκάλασιν φάουσαν τζιαί ζίλικουρτιν», καθώς θα το έλεγαν και οι μακαρίτισσες οι γιαγιάδες μας, πλύστρες και αγρότισσες τυλιγμένες με την κουρούκλαν της πατρογονικής γνώσης και της τραγικής σοφίας του τι εστίν η Τουρτζιά...

ΠΕΡΙΤΤΕΥΕΙ επίσης η απαρίθμηση και δεν χρειάζεται, πλέον, ούτε καν η αναφορά στα νεο-οθωμανικά πεπραγμένα, διαδοχικώς μεθοδευμένα, επιμόνως διευρυνόμενα, εναργώς διακηρυσσόμενα προγραμματικώς, κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν διαπραττόμενα, με εντεινόμενες, λόγοις τε και έργοις, πολεμικές απειλές, του Ερντογάν «τους». Είναι πασίγνωστα.

- Τα ξέρουν πια, ακόμη και οι... πέτρες, καθώς θα έλεγε, αν ζούσε, κι ένας από τους εν Κύπρω προ πολλού τεθνεώτες κομματικούς ηγέτες, νεαρόθεν ειδικευμένος στις εξιχνιάσεις του ιμπεριαλισμού...

ΖΩΤΙΚΗΣ σημασίας είναι, όμως, ένα άλλο, πολύ σπουδαιότερο, ερώτημα:

- Ενώ η Τουρτζιά είναι ανέκαθεν ένα ανοικτό βιβλίο και το χιλιο-διαλαλεί ανέκαθεν με κάθε λεπτομέρεια των ανέκαθεν επεκτατικών επιδιώξεων και σχεδιασμών και μεθοδεύσεών της εναντίον του Ελληνισμού σε Ελλάδα και Κύπρο, πώς και γιατί, άραγε, οι δικοί «μας» σε Λευκωσία και Αθήνα παριστάνουν τόσα χρόνια τους... ανήξερους και κοροϊδεύουν τον λαό ότι... ψάχνουν (δήθεν) για να εντοπίσουν - λένε - τις «πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας»;

ΠΕΡΙΤΤΕΥΕΙ η ονομαστική και η ημερολογιακή και η περιπτωσιακή υπενθύμιση όλων αυτών των κυπριωτικών «ψαξιμάτων» που συναποτελούν αφ’ ενός ολόκληρο το ογκωδέστατο βιβλίο των ούτω καλούμενων «διακοινοτικών συνομιλιών» και των εν Ελβετία (Γενεύη, Μον Πελεράν, Κραν Μοντανά) Πενταμερών Διασκέψεων 1974 & 2017, αφ’ ετέρου δε, των κατά καιρούς ταξιδιών των ημετέρων «Οδοιπόρων στα Σούσα», στην Άγκυρα και στην Κωνσταντινούπολη. Όπως περιττεύει, επίσης, και η αναφορά στα ανάλογα και αντίστοιχα των ελλα-δικών μας, με τα Νταβός τους, τα Ελσίνκι, τα εν Μαδρίτη τους, συν τα ζεϊμπέκικα, τα καρτασιαλίκια, τα κουμπαριλίκια κ.ο.κ....

ΠΟΙΑ, λοιπόν, μπορεί να είναι τα βαθύτερα πραγματικά αίτια και οι αληθέστερες αλήθειες γι’ αυτήν τη διαχρονικά επικρατούσα στάση των Αθηνών και της Λευκωσίας, ώστε να αρνούνται να ομολογήσουν και να κατονομάσουν ευκρινώς ποιες είναι επακριβώς οι εμπράκτως πασίγνωστες και διαχρονικώς επαληθευόμενες «πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας»;

- ΓΙΑΤΙ αρνούνται να παραδεχθούν την παντοιοτρόπως διακηρυγμένη από την ίδια την Άγκυρα (την εκάστοτε Άγκυρα) και αδιαλείπτως υλοποιούμενη αταλάντευτα, φέτα-φέτα, απ’ όλες ανεξαιρέτως τις τουρκικές κυβερνήσεις, τουρκική στρατηγική εναντίον του Ελληνισμού, στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Θράκη;

- ΓΙΑΤΙ αρνούνται να διακηρύξουν στον λαό και στον υπόλοιπο κόσμο, αποφασιστικά και ομόφωνα, ποιες είναι οι πραγματικές διαστάσεις, οι βραχυπρόθεσμοι, οι μεσοπρόθεσμοι και οι μακροπρόθεσμοι προαναγγελθέντες στόχοι και οι σκοποί της ανθελληνικής τουρκικής απειλής;

- ΓΙΑΤΙ δεν λένε, ποιο κάθε φορά επιπλέον κεκτημένο και τετελεσμένο επιδιώκει να τσεπώσει και ν’ αποταμιεύσει στη φαρέτρα της αχόρταγης βουλιμίας της η τουρκική «πλευρά», στις εκάστοτε επαναλαμβανόμενες διαδικασίες των συνομιλιών και διαπραγματεύσεων και πρωτοβουλιών και σχεδίων λύσης και συμφωνίων υψηλού επιπέδου και μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης και κοινών ανακοινωθέντων και κοινών διακηρύξεων και συγκλίσεων και πλαισίων;

- Και ποιους μακροπρόθεσμους τουρκικούς ανθελληνικούς στόχους εξυπηρετούν και διευκολύνουν και δεν αποτρέπουν και δεν ανατρέπουν, όλ’ αυτά τα κεκτημένα;

Η ΕΡΩΤΗΣΗ συνοψίζεται ως εξής:

Γ Ι Α Τ Ι  δεν λένε και δεν ομολογούν και δεν παραδέχονται και δεν διακηρύσσουν στον λαό και σ’ ολόκληρο τον κόσμο ποια είναι συνολικά η τουρκική απειλή, ποια είναι η διακηρυγμένη από την Άγκυρα τουρκική στρατηγική, ποιες είναι οι «πραγματικές προθέσεις» της Τουρκίας στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Θράκη;

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ, την οποία βασίμως υποψιαζόμαστε επί δεκαετίες και η οποία ισόχρονα διαπιστώνουμε ότι διαρκώς επαληθεύεται, είναι περίπου η εξής:

Δ Ι Ο Τ Ι  εάν έντιμα και θαρραλέα τολμούσαν να παραδεχτούν, να ομολογήσουν και να διακηρύξουν την πραγματική τουρκική αλήθεια, θα ήσαν αυτομάτως υπόλογοι και εγκαλούμενοι και κατηγορούμενοι, επειδή ΟΥΔΕΠΟΤΕ όρθωσαν μια δική τους αντίστοιχη πολιτική αποτελεσματικής απόκρουσης και ευέλπιδος μεθόδευσης για ανατροπή της τουρκικής πολιτικής.

ΔΕΝ λένε την τουρκική αλήθεια, γιατί δεν είναι άξιοι, πρόθυμοι και ικανοί να την αντιμετωπίσουν. Ούτε να σχεδιάσουν καν, να προγραμματίσουν και να συνεργήσουν για ν’ αποκτήσουν, εν ευθέτω χρόνω, την αξιοσύνη, την προθυμία και την ικανότητα ώστε να την αντιμετωπίσουν. Έτσι ο εναρκτήρια περιλάλητος «μακροχρόνιος αγώνας», στην πράξη, διαχρονικά, αποδείχθηκε ως η «μακροχρόνια που στύλλον στύλλον άνεση». Οι ίδιοι δεν έχουν την αναγκαία επάρκεια να το παραδεχτούν. Οι Τούρκοι όμως το γνωρίζουν πολύ καλά και το αξιοποιούν επαρκέστατα, μακροχρονίως υπέρ τους...