Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι βασικό. Μακριά από λαϊκισμούς και φωνασκίες. Οι τράπεζες δεν παράγουν χρήμα. Και, βέβαια, δεν κατέχουν δικό τους χρήμα. Λαμβάνουν τα χρήματα των καταθετών και τα δανείζουν στους δανειολήπτες. Συνεπώς, κάθε φορά που ένας δανειολήπτης δεν επιστρέφει τα χρήματα που δανείστηκε, δεν τα στερεί από τους «κακούς» τραπεζίτες. Τα στερεί από τους συμπολίτες του καταθέτες. Το ξεκαθαρίζω αυτό, γιατί πρέπει να συμφωνήσουμε στο αυτονόητο. Οι τράπεζες οφείλουν να διεκδικούν την επιστροφή των χρημάτων που δάνεισαν. Προστατεύουν τους καταθέτες, προστατεύουν όμως και τους φορολογούμενους, που θα κληθούν να πληρώσουν τη νύφη, αν τελικά επικρατήσει η λογική «δανεικά και αγύριστα», ενισχύοντάς τες με κρατικά κεφάλαια. 

Όχι τυχαία είναι καρφωμένος στο μυαλό μου ο Κώστας Μόντης και το «τρίτο γράμμα στη μητέρα» του. Είναι ο μήνας Μάρτιος, είναι η στεναχώρια των στιγμών, είναι η λιτότητα στον λόγο -χωρίς περιστροφές και στρογγυλέματα- που απαιτούν οι καιροί, σαφώς είναι και οι περιστάσεις γύρω μας… 

Νικητές και ηττημένοι ψάχνονται…

Η επόμενη μέρα των εκλογών βρίσκει το ΑΚΕΛ να διατηρεί μια εσωστρεφή στάση, το ΔΗΚΟ να «σφάζεται» και να διαγράφει μέλη, ενώ στο ΕΛΑΜ πανηγυρίζουν και κάνουν σχέδια για το μέλλον. Ο Πρόεδρος ετοιμάζει το νέο κυβερνητικό σχήμα, όμως, τα εμπόδια στον δρόμο του δεν λείπουν. 

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις ή αναλυτικές ικανότητες για να ξέρει κάποιος ότι τον Πρόεδρο θα καθορίσουν οι ψηφοφόροι των υποψηφίων που έμειναν έξω.

Ο Νίκος Αναστασιάδης έχει βέβαια προβάδισμα από τον πρώτο γύρο και περιμένει ακόμα αρκετούς δικούς του  ψηφοφόρους που τον πρώτο γύρο τον είχαν σίγουρο και δεν πήγαν στην κάλπη. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Μπορεί ο Πρόεδρος να χρειάζεται λιγότερες επιπρόσθετες ψήφους από τον Σταύρο Μαλά, αλλά εξαρτάται και εκείνος από ψηφοφόρους που τον πρώτο γύρο είχαν πάει στον Ν. Παπαδόπουλο, τον Χ. Χρήστου και τον Γ. Λιλλήκα. Όμως, τόσο οι τρεις υποψήφιοι όσο και τα κόμματα που τους υποστηρίζουν δεν πήραν θέση, αλλά είπαν ότι δεν προτιμούν «ούτε τον έναν ούτε τον άλλον».

Χωρίς ξεκάθαρη έκβαση

Τα σημερινά αποτελέσματα θα δείξουν ποιος έπιασε πιο πολύ τον παλμό του κόσμου, αλλά θα είναι και το εναρκτήριο λάκτισμα για εσωκομματικές ανακατατάξεις ή και συμμαχίες και συνεργασίες.

Το βέβαιο είναι ότι, τόσο για τους ενεργούς πολίτες, όσο και για τους... λάτρεις των στοιχημάτων, προαναγγέλλεται μια νύχτα Κυριακής με σασπένς

Στον πρώτο γύρο, τη μεθεπόμενη Κυριακή, θα χαμογελάσουν δυο κι όχι μόνο ένας. Οι χαμένοι του πρώτου γύρου θα έχουν να σβήνουν φωτιές μέσα στο στρατόπεδό τους και θα παρηγορούνται προσπαθώντας να παίξουν ρόλο «ρυθμιστή» στην τελική μάχη. 

Πολλοί λένε ότι οι φετινές εκλογές είναι πολύ ήσυχες και ίσως υποτονικές. Τα επιτελεία χαίρονται που δεν υπάρχει ένταση, αλλά δεν το κρύβουν ότι σπαζοκεφαλιάζουν πώς να κινητοποιήσουν τους ψηφοφόρους που δεν δείχνουν ενθουσιασμό. Το θέμα δεν περιορίζεται μόνο στους νέους ψηφοφόρους που δεν πήγαν να γραφτούν στον εκλογικό κατάλογο. Γενικότερα, υπάρχει μειωμένο ενδιαφέρον.

Εκλογές στη σκιά των προβλημάτων

Εάν αληθεύουν οι περισσότερες δημοσκοπήσεις και τα όσα «διαρρέουν» από τα επιτελεία, είμαστε σε μια «κατάσταση ντέρμπι» ανάμεσα στον δεύτερο και τον τρίτο της κατάταξης για την πολυπόθητη δεύτερη θέση. 

Ό,τι και να γίνει, όμως, αυτός ο Προεκλογικός δεν διεκδικεί δάφνες ούτε έντασης, ούτε ενδιαφέροντος. Κάποιοι λένε ότι “έχουμε εκσυγχρονιστεί και οι Κύπριοι είναι πιο ψύχραιμοι τώρα”. Κάποιοι άλλοι λένε ότι “αυτές οι εκλογές είναι χωρίς ενθουσιασμό και νεύρο”. Μήπως, τελικά, αυτή η γενική εικόνα ταιριάζει με την ιδέα για “σταθερά βήματα μπροστά” και όχι με τη δυναμική της “αλλαγής”; Αυτό θα το δούμε στο επόμενο διάστημα.

Ό,τι και να γίνει, όμως, αυτός ο Προεκλογικός δεν διεκδικεί δάφνες ούτε έντασης, ούτε ενδιαφέροντος. Κάποιοι λένε ότι “έχουμε εκσυγχρονιστεί και οι Κύπριοι είναι πιο ψύχραιμοι τώρα”. Κάποιοι άλλοι λένε ότι “αυτές οι εκλογές είναι χωρίς ενθουσιασμό και νεύρο”. Μήπως, τελικά, αυτή η γενική εικόνα ταιριάζει με την ιδέα για “σταθερά βήματα μπροστά” και όχι με τη δυναμική της “αλλαγής”; Αυτό θα το δούμε στο επόμενο διάστημα.

Ο ελεύθερος Tύπος μπορεί να είναι είτε καλός είτε κακός, αλλά χωρίς ελευθερία είναι απόλυτα βέβαιο ότι ο Τύπος δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο από κακός.
Τα λεχθέντα από τον βραβευμένο με Νόμπελ Αλμπέρτ Καμύ φαίνεται πως αγνοούν ο Γενικός Εισαγγελέας και ο Γενικός Ελεγκτής.

Πόσο επηρεάζουν οι απώλειες; 

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αρκετές ποσοστιαίες μονάδες, που ίσως δεν μπορούν να μετρήσουν οι δημοσκοπήσεις, θα κριθούν από τη δυναμική που θα έχουν οι «ανταρσίες». 

Οι εκπρόσωποι των υποψηφίων προέδρων, όταν η προσωπικότητα που στηρίζουν έχει υψηλή συσπείρωση ανάμεσα στους ψηφοφόρους τους, σημειώνουν ότι αυτός πάει καλά και είναι αποδεκτός. Όταν όμως αρχίζουν να λένε ότι με δεδομένο το ποσοστό της πρόθεσης ψήφου που δείχνει η δημοσκόπηση κοιτάζουν «μπροστά» αφού έχουν περιθώρια για να αυξήσουν τη συσπείρωση. 

Στη διάρκεια του προεκλογικού οι υποψήφιοι διαρκώς θέλουν να ενημερώσουν, να καταθέσουν τις προτάσεις τους, να πουν τις θέσεις τους. Η αλήθεια είναι ότι οι αντίπαλοι του Προέδρου Αναστασιάδη περισσότερο ενδιαφέρονται για να επικρίνουν τις δικές του θέσεις ή να εκθέτουν τα κακά αποτελέσματα της πολιτικής του. Έχουν όμως και έναν διαρκή ανταγωνισμό για το ποιος θα προβάλει τις θέσεις και τις προτάσεις του. Τι γίνεται, όμως, με εκείνα που δεν λένε; Υπάρχουν πράγματα που θα περίμενε κανείς να πουν, όμως επιμελώς αποφεύγουν. Τόσο οι υποψήφιοι της αντιπολίτευσης όσο και ο ίδιος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Ποιες είναι λοιπόν οι αλήθειες που δεν λέγονται για την οικονομία και, κυρίως, για το Κυπριακό;