Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις ή αναλυτικές ικανότητες για να ξέρει κάποιος ότι τον Πρόεδρο θα καθορίσουν οι ψηφοφόροι των υποψηφίων που έμειναν έξω.

 

Ο Νίκος Αναστασιάδης έχει βέβαια προβάδισμα από τον πρώτο γύρο και περιμένει ακόμα αρκετούς δικούς του  ψηφοφόρους που τον πρώτο γύρο τον είχαν σίγουρο και δεν πήγαν στην κάλπη. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Μπορεί ο Πρόεδρος να χρειάζεται λιγότερες επιπρόσθετες ψήφους από τον Σταύρο Μαλά, αλλά εξαρτάται και εκείνος από ψηφοφόρους που τον πρώτο γύρο είχαν πάει στον Ν. Παπαδόπουλο, τον Χ. Χρήστου και τον Γ. Λιλλήκα. Όμως, τόσο οι τρεις υποψήφιοι όσο και τα κόμματα που τους υποστηρίζουν δεν πήραν θέση, αλλά είπαν ότι δεν προτιμούν «ούτε τον έναν ούτε τον άλλον». 

 

Ψηφοφόροι στρατηγικής σημασίας

 

Μπορεί η «νέα στρατηγική» να μην προκρίθηκε στον δεύτερο γύρο, όμως οι υποστηρικτές της έχουν αποκτήσει στρατηγικό ρόλο για την ανάδειξη του Προέδρου. Φυσικά ο κόσμος θα ψηφίσει και θα διαλέξει τον έναν ή τον άλλον. Μπορεί αρκετοί, απογοητευμένοι που δεν είδαν τον δικό τους εκλεκτό να περνά στον β’ γύρο, να μείνουν στην αποχή ή και να ψηφίσουν και «άκυρο». Οι περισσότεροι, όμως, θα κάνουν την επιλογή του τύπου «το μη χείρον, βέλτιστο». Αν δούμε μάλιστα τα μεγέθη, περίπου οι μισές από τις ψήφους τις οποίες θα προσπαθήσουν να γοητεύσουν οι δυο μονομάχοι είναι ο χώρος του ΔΗΚΟ. 

 

Αν μάλιστα θεωρηθεί, όπως πιστεύουν οι πιο πολλοί αναλυτές, ότι το μεγαλύτερο μέρος από τους ψηφοφόρους του Χ. Χρήστου πάει «αυτόματα» στον Ν. Αναστασιάδη, τότε οι ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ έχουν ακόμα μεγαλύτερο βάρος. Χωρίς αυτούς η πλάστιγγα φαίνεται να έχει γύρει ήδη στην επανεκλογή του Ν. Αναστασιάδη. Χωρίς να έχει λογικό προβάδισμα στους ψηφοφόρους της «Αλληλεγγύης», για να έχει ελπίδες ο Σ. Μαλάς πρέπει να αποσπάσει τη συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ. Εάν κάποιοι υποθέτουν ότι υπάρχει μια «ιδεολογικο-πολιτική συγγένεια αριστεράς» με τον χώρο της ΕΔΕΚ, δεν ισχύει απαραίτητα το ίδιο με τον χώρο του ΔΗΚΟ. 

 

Εικονική στροφή ΑΚΕΛ-Μαλά

 

Πώς προσπάθησαν το ΑΚΕΛ και το επιτελείο Μαλά να προσελκύσουν αυτούς τους ψηφοφόρους; Σε όλον τον προεκλογικό και μέχρι τον πρώτο γύρο, η υποψηφιότητα Μαλά ήταν σε «μετωπική σύγκρουση» με τον Ν. Παπαδόπουλο, αφού διεκδικούσαν το ίδιο δεύτερο εισιτήριο για τον β’ γύρο. Πιο χαρακτηριστικό, όμως, ήταν το γεγονός ότι η προσέγγιση του ΑΚΕΛ ήταν ότι ο Σ. Μαλάς, αντίθετα από τον Ν. Αναστασιάδη, θα είχε κλείσει πολύ πιο εύκολα το Κυπριακό στο Μον Πελεράν ή στο Κραν Μοντανά. Αλλά την ίδια ώρα αιχμή του δόρατος της προεκλογικής του Ν. Παπαδόπουλου ήταν η «νέα στρατηγική» και η πρόταση ανατροπής των όσων έγιναν στον Κυπριακό μέχρι τώρα. Έτσι, από αυτήν την άποψη, η προσέγγιση είναι λογικά εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη. Είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος ότι ένας ψηφοφόρος που επέλεγε τον Ν. Παπαδόπουλο για τη «νέα στρατηγική» του θα νιώσει κοντά στον Σ. Μαλά, ο οποίος επέκρινε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη διότι «μπορούσε να κλείσει συμφωνία, αλλά δεν το έκανε». 

 

Είναι γι’ αυτόν τον λόγο που τις τελευταίες 2-3 ημέρες, και ειδικά μετά το «debate», το ΑΚΕΛ και το επιτελείο Μαλά προσπάθησαν να γράψουν πόντους επικαλούμενοι την υποχωρητική στάση του Προέδρου. Δεν έφτασαν βέβαια στο βάθος των τοποθετήσεων, αφού τότε θα βρίσκονταν σε μειονεκτική θέση, αλλά διάλεξαν δυο-τρία θέματα, όπως τα «γενικευμένα βέτο», για να τραβήξουν την προσοχή. Δεν αλλάζουν βέβαια την πολιτική τους, αλλά προσπαθούν να δώσουν την εντύπωση μιας κάποιας «στροφής». 

 

Επιστρατεύτηκε και ο Μ. Ακιντζί

 

Εκτός του ότι ήταν πολύ αργά για κάτι τέτοιο, είναι οι τελευταίοι που θα γίνονταν πιστευτοί από αυτήν την άποψη. Δεν είχαν όμως και άλλο χαρτί να παίξουν. Έτσι βρέθηκε μέσα στην προεκλογική εξίσωση ακόμα και ο Μουσταφά Ακιντζί, που βγήκε για να πληροφορήσει ότι απέσυρε τη σύγκλιση στο εδαφικό και αυτόν ακόμα τον χάρτη που είχε καταθέσει. Μήπως, όμως, κάτι τέτοιο θα ανησυχούσε τον μέσο ψηφοφόρο του «ενδιάμεσου»; Ή αντίθετα μπορεί και να τον ανακούφιζε αφού θα έβλεπε να απομακρύνεται εκείνο που μέχρι τώρα αξιολογούσε σαν «κακή συμφωνία»; 

 

Κάποια στελέχη από τη μεριά του Ν. Αναστασιάδη δεν παρέλειψαν να πουν ότι αυτή η παρέμβαση Ακιντζί θυμίζει την προσπάθεια που είχε κάνει άλλοτε ο Πρόεδρος Χριστόφιας να βοηθήσει τον Μ. Α.Ταλάτ με δημόσιες παρεμβάσεις για να κερδίσει τις εκλογές.

 

Από τη μεριά του, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης παρέμεινε συνεπής στην προσέγγισή του, υπογραμμίζοντας ότι οι ψηφοφόροι πρέπει να επικροτήσουν και να διατηρήσουν το «κεκτημένο» της πορείας ανάπτυξης που κάνει τη χώρα καλύτερη. Αυτό είναι και το μεγάλο χαρτί της προσπάθειάς του για μια δεύτερη θητεία. Διότι είναι σχετικά απλό να καλεί τον ψηφοφόρο να θυμηθεί «πώς ήμασταν και πώς είμαστε τώρα». 

 

Ταυτόχρονα, δεν έχουν δυσκολία οι εκπρόσωποί του σε όλα τα πάνελ να θυμίζουν τη ζημιά που έχουν κάνει οι πολιτικές που εκπροσωπεί ο Σ. Μαλάς, ο οποίος ήταν και ο ίδιος «υπουργός της κυβέρνησης που έφερε τη χρεοκοπία και το Μνημόνιο». Έμμεσα, μάλιστα, υπενθύμιζαν, ειδικά στους ψηφοφόρους του ΔΗΚΟ, ότι εξαιτίας μιας πολύ κακής εκτίμησης στο παρελθόν είχαν οι ίδιοι φέρει τον Δ. Χριστόφια στην εξουσία. 

 

Θα μαζέψουν τους δυσαρεστημένους; 

 

Όλες οι πιθανότητες φαίνεται να είναι στη μεριά του Προέδρου Αναστασιάδη. Το επιτελείο Μαλά όμως ελπίζει να συγκεντρώσει στην πλευρά του όλη τη δυσαρέσκεια και όλες τις τυχόν αντιπάθειες στο πρόσωπο του Προέδρου. Αυτό όμως δεν είναι πάντα εύκολο γιατί συχνά η δυσαρέσκεια συγκεκριμένων ομάδων του πληθυσμού, που οφείλεται σε οικονομικούς λόγους, είναι ταυτόχρονα δυσαρέσκεια και για τις πολιτικές του ΑΚΕΛ που οδήγησαν στην κρίση του 2012-13. 

Είναι όμως γι’ αυτόν τον λόγο που ο Σ. Μαλάς έσπευσε να καθησυχάσει, διαβεβαιώνοντας ότι θα ανακοίνωνε τον Υπουργό Οικονομικών του. Μια τέτοια κίνηση, όμως, προϋποθέτει ότι θα έριχνε στο τραπέζι κάποιο «βαρύ χαρτί» που θα αποστόμωνε κάθε αντίρρηση. Τελικά όμως δεν έγινε τίποτα τέτοιο. Όχι μόνο δεν ήρθε το «βαρύ χαρτί», αλλά δεν μπόρεσε να ανακοινώσει κανένα όνομα. Το θέμα δεν είναι αν πείθουν οι εξηγήσεις περί «επαγγελματικού κωλύματος», που επιβάλλουν το όνομα να ανακοινωθεί... μετά τις εκλογές. Το θέμα είναι ότι η αναμονή που ο ίδιος δημιούργησε, κατέληξε σε αδιέξοδο. 

 

Ο δυσεύρετος υπουργός και η επίθεση της τελευταίας ώρας

 

Στο μεταξύ, το επιτελείο του Ν. Αναστασιάδη με σχετική ευκολία γκρέμισε το υποτιθέμενο πλεονέκτημα της ανακοίνωσης του Υπουργού Οικονομικών. Έφτανε να διερωτώνται και να ρωτάνε: «Γιατί άραγε χρειάζεται να μας πει προκαταβολικά κάποιο όμορφο όνομα υπουργού; Μήπως διότι γνωρίζει ότι ο κόσμος φοβάται τις πολιτικές τους;». 

 

Έτσι βρίσκεται σε μια διπλά δυσχερή θέση. Τόσο στο πεδίο του Κυπριακού, αφού εδώ και ένα χρόνο το ΑΚΕΛ έχει πείσει ότι είναι «πολύ πιο κοντά σε μια λύση», την οποία όμως οι ψηφοφόροι του «ενδιάμεσου» συσπειρώθηκαν με σκοπό να την εμποδίσουν. Όσο περισσότερο και στον χώρο της οικονομίας, για τους πολύ γνωστούς λόγους. Έτσι τα τελευταία εικοσιτετράωρα εξαπέλυσαν μια «μετωπική» επίθεση, με στόχο να πλήξουν την προσωπικότητα του Προέδρου και ειδικότερα να τον παρουσιάσουν σαν «ανειλικρινή», δηλαδή «ψεύτη», που κοροϊδεύει τον κόσμο. 

 

Αλλά τέτοιες προσπάθειες μέσα σε εκλογικές αναμετρήσεις πολύ δύσκολα φέρνουν καθοριστικό αποτέλεσμα. Ακόμα και αν μπορούν να μετριάσουν τη δυναμική μιας υποψηφιότητας, δύσκολα ανατρέπουν πραγματικά ποσοστά. Εξάλλου, στον τομέα του «προσωπικού στοιχείου», η διακαναλική τηλεμαχία έδωσε πολλούς πόντους στον Νίκο Αναστασιάδη. Πολλοί είπαν ότι ουσιαστικά η μάχη κρίθηκε εκείνη τη νύχτα του «debate». Είναι όμως και άλλοι που πιστεύουν ότι ήδη από τη νύχτα της περασμένης Κυριακής είχε κριθεί. 

 

Δείχνει λοιπόν αυτή η ανάλυση ότι «όλα τέλειωσαν»; Την απάντηση τη δίνουν στελέχη από το επιτελείο Αναστασιάδη, οι οποίοι μπροστά σε τέτοια σχόλια παραμένουν επιφυλακτικοί. Ενθυμούμενοι λόγια του πατριάρχη της παράταξής τους, του Γλαύκου Κληρίδη, επαναλαμβάνουν ότι «αν δεν μιλήσει η ττενέκκα, τίποτα δεν τελείωσε»...