Νικητές και ηττημένοι ψάχνονται…

Η επόμενη μέρα των εκλογών βρίσκει το ΑΚΕΛ να διατηρεί μια εσωστρεφή στάση, το ΔΗΚΟ να «σφάζεται» και να διαγράφει μέλη, ενώ στο ΕΛΑΜ πανηγυρίζουν και κάνουν σχέδια για το μέλλον. Ο Πρόεδρος ετοιμάζει το νέο κυβερνητικό σχήμα, όμως, τα εμπόδια στον δρόμο του δεν λείπουν. 

Ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ έκρινε ότι τις εκλογές δεν τις κέρδισε ο Ν. Αναστασιάδης, αλλά τις έχασε «επίτηδες» το ΑΚΕΛ. Απάντησε έτσι και στις βολές του Ά. Κυπριανού για την επιλογή του «κανένα»

Η «παράσταση νίκης» επιβεβαιώθηκε. Δηλαδή η αντίληψη που επικρατούσε ανάμεσα στον κόσμο ότι νικητής των εκλογών θα ήταν ο Νίκος Αναστασιάδης. Αν κάτι αποτέλεσε για αρκετούς μικρή έκπληξη, ήταν το εύρος της νίκης. Η «ισχυρή εντολή» που ζήτησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν ήρθε στον πρώτο γύρο, αλλά επισφραγίστηκε με εντυπωσιακό τρόπο στον δεύτερο γύρο. Ποσοστό 56% μετά από μια πενταετία με πολύ δύσκολες αποφάσεις και ένα επώδυνο Πρόγραμμα Τρόικας, είναι πραγματικά αξιοσημείωτο. Δικαιολογημένα ο Πρόεδρος νοιώθει να ξεκινά μια δεύτερη θητεία με τους καλύτερους οιωνούς.

Το ΑΚΕΛ «λουφάζει»

Στην άλλη όχθη, αυτήν της αντιπολίτευσης, η εικόνα έχει δυο όψεις. Το ΑΚΕΛ, κρατώντας χαμηλό προφίλ, χωρίς πολλά λόγια, δείχνει να έχει ικανοποιηθεί από την παρουσία και μόνο του υποψηφίου του στον δεύτερο γύρο. Το ποσοστό συσπείρωσης που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις επιτρέπει στην Εζεκία Παπαϊωάννου να ισχυρίζεται ότι το κόμμα έχει ανακάμψει πλήρως.

Το γεγονός ότι για δεύτερη συνεχόμενη φορά χάνονται οι προεδρικές εκλογές με «κατά κράτος» επικράτηση του αντιπάλου, φροντίζουν να το προσπεράσουν, χωρίς να διστάζουν, όταν χρειαστεί, να ρίχνουν φταίξιμο στην υπόλοιπη αντιπολίτευση. Βέβαια, αυτή η επίσημη όψη των πραγμάτων δεν μπορεί να κρύψει ότι στο κομματικό παρασκήνιο εξακολουθεί να υπάρχει αναβρασμός και «ψίθυροι». Μπορεί να μην υπάρχει, όπως πολλοί περίμεναν, «μετωπική» αμφισβήτηση της ηγεσίας, αλλά για αρκετούς ακόμη υπάρχει «ένα θέμα». Αυτή η «σιωπηρή ικανοποίηση» του ΑΚΕΛ δεν εμπόδισε την ηγεσία του να στρέψει τα βέλη στον «ενδιάμεσο», κρίνοντας ότι η «ποντιοπιλατική στάση» που κράτησαν, αποφεύγοντας να πάρουν θέση στον δεύτερο γύρο, ευνόησε τον Ν. Αναστασιάδη. Ο Ά. Κυπριανού υπενθύμισε σχετική τοποθέτηση που είχε κάνει ο Ν. Παπαδόπουλος πριν από τις εκλογές ότι όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου, στον δεύτερο γύρο έπρεπε να υπάρξει ψήφος «για να φύγει ο Ν. Αναστασιάδης».

Το ΔΗΚΟ «εκτονώνεται»

Βέβαια, ό,τι και αν γίνεται ή δεν γίνεται στο ΑΚΕΛ, το όποιο πρόβλημα σίγουρα ωχριά μπροστά στον πολύκροτο δημόσιο διαμελισμό του ΔΗΚΟ. Η ηγεσία του, όχι μόνο δεν κατάφερε να υλοποιήσει μια «πανστρατιά» του ενδιάμεσου που θα άνοιγε τον δρόμο για τον δεύτερο γύρο, αλλά την επαύριο της ήττας αντιμετωπίζει διάσπαση του κόμματος. Είναι, μάλιστα, φανερό ότι σπεύδοντας, για να προλάβουν εξελίξεις, προχώρησαν χωρίς καμία καθυστέρηση σε «αποκεφαλισμούς». Μπορεί να γίνουν διάφορες αναγνώσεις γι' αυτό που συμβαίνει σήμερα στο ΔΗΚΟ, όμως, πολλοί θα πουν ότι ήταν αναμενόμενο και ότι στην ουσία πρόκειται για «ξεκαθάρισμα παλιών λογαριασμών».

Άσχετα από το αποτέλεσμα που θα έχει αυτή η διαδικασία «κάθαρσης» μέσα από μαζικές διαγραφές και αποχωρήσεις, το ερώτημα που δεν απαντάται είναι αν η αποτυχία του Ν. Παπαδόπουλου να περάσει στον δεύτερο γύρο, μένοντας πέντε μονάδες πίσω από τον Σ. Μαλά, μπορεί να χρεωθεί αποκλειστικά και μόνο στη στάση της ενδοκομματικής αντιπολίτευσης.

Φταίτε εσείς που χάσαμε εμείς...

Ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ έκρινε ότι τις εκλογές δεν τις κέρδισε ο Ν.Αναστασιάδης, αλλά τις έχασε «επίτηδες» το ΑΚΕΛ. Απάντησε έτσι και στις βολές του Ά. Κυπριανού για την επιλογή του «κανένα». Η καταγγελία που απευθύνει συχνά ο «ενδιάμεσος» στο ΑΚΕΛ είναι ότι αν πραγματικά ενδιαφερόταν να εκτοπίσει τον πρόεδρο Αναστασιάδη, θα υποστήριζε από την αρχή τον «ενδιάμεσο». Ωστόσο, ο ισχυρισμός ότι ο Ν. Παπαδόπουλος «ήταν ο μόνος» που μπορούσε στον β' γύρο να κερδίσει τον Ν. Αναστασιάδη δεν μπόρεσε να κριθεί από την ώρα που έμεινε στον πρώτο γύρο. Όμως, από την πλευρά τού ΑΚΕΛ αντιστρέφουν τα πυρά, λέγοντας ότι το «σενάριο β' γύρου» του Νικόλα προϋπέθετε ότι θα τον ψήφιζε η αριστερά, «πράγμα που δεν έκανε όμως ο ίδιος, όταν ο Μαλάς βρέθηκε απέναντι στον Αναστασιάδη». Από τους υπόλοιπους, ο Γ. Περδίκης τοποθετήθηκε, ασκώντας και κάποια «εσωτερική κριτική» στην υποψηφιότητα Ν. Παπαδόπουλου, ενώ από τη μεριά της «Αλληλεγγύης» δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα «νεύρο ζωής». Ενώ στο ΕΛΑΜ και τα χέρια τρίβουν με ικανοποίηση και σχέδια κάνουν για το μέλλον.

Και ο Λόφος του Προεδρικού τράβηξε πάλι τα φώτα  

Το μεγάλο παράδοξο του μετεκλογικού σκηνικού ήρθε, όμως, από τον Λόφο του Προεδρικού. Εκεί που όλα έδειχναν ότι ήταν η ώρα των πανηγυρισμών και των άνετων σχεδιασμών του Προέδρου για την επόμενη πενταετία, έσκασε η «βόμβα» του Χ. Γεωργιάδη. Η πρόθεσή του να μη συνεχίσει στο υπουργείο Οικονομικών έτυχε μέχρι τώρα πολλών αναγνώσεων. Άσχετα, όμως, από τα κίνητρα, τις προθέσεις του για τη συνέχεια και τις τελικές αποφάσεις -που μάλλον δείχνουν ότι θα συμβιβαστεί- η ζημιά έχει γίνει. Η εικόνα της σίγουρης διακυβέρνησης που προχωρά με συγκεκριμένο σχέδιο και «σταθερά βήματα μπροστά» τέθηκε σε αμφισβήτηση από έναν κεντρικό πυλώνα της, τον επικεφαλής της οικονομικής πολιτικής!

Η μετάφραση της τοποθέτησης του υπουργού Οικονομικών ότι φεύγει από το υπουργείο, χωρίς να εγκαταλείπει την πολιτική και, επομένως, φαίνεται να ενδιαφέρεται για το κόμμα, έβαλε φωτιές στην Πινδάρου. Πολύ πιο σοβαρή ήταν, όμως, μια άλλη ερμηνεία που ήθελε τον υπουργό να αποφεύγει τα καυτά ζητήματα που θα βρεθούν στον δρόμο του υπουργείου Οικονομικών μέσα στους πρώτους μήνες της δεύτερης πενταετίας.

Το σίγουρο είναι, όμως, ότι η κυβερνητική παράταξη κατάφερε να τραβήξει κάπως τους προβολείς της δημοσιότητας από τις άγριες μάχες του ΔΗΚΟ και να τις στρέψει σε έναν δικό της «πόλεμο χαρακωμάτων». Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αντέδρασε όμως αμέσως, έτριξε δόντια και τράβηξε αυτιά. Το αποτέλεσμα θα φανεί μέσα στα επόμενα εικοσιτετράωρα.

Προσοχή στους «πραιτωριανούς»

Τον τελευταίο καιρό και μέσα από τον πυρετό του προεκλογικού ο Λόφος του προεδρικού δεν μπόρεσε να κρύψει τις εσωτερικές κόντρες του. Μπορεί όλα να πήγαιναν καλά για το επιτελείο του Νίκου Αναστασιάδη, όμως, μερικές από τις απίστευτες γκάφες που έγιναν έστελναν το μήνυμα ότι οι «κόντρες εξουσίας» είχαν ξεκινήσει προτού ανοίξει η κάλπη. Για μια φορά ακόμα οι «πραιτωριανοί» που είχαν συγκεντρωθεί πέριξ του Προέδρου έδιναν πολύ κακά δείγματα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που καταλάβαμε ότι ορισμένοι μέσα στο Προεδρικό χρησιμοποιούσαν την εκεί παρουσία τους, για να προωθούν όχι τον Πρόεδρο, αλλά προσωπικές ατζέντες. Οι «κόντρες» μέσα από τους τοίχους του Προεδρικού δεν έμειναν κρυφές.

Μπορεί όλα αυτά να μη στοίχισαν, αλλά ο Πρόεδρος φαίνεται να είναι πια υποψιασμένος. Έτσι η πρώτη του αντίδραση μετά τη μεγάλη νίκη ήταν ότι «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει». Για τον σχηματισμό του νέου υπουργικού του δεν σκόπευε να κάνει μεγάλες αλλαγές, εκτός ίσως να βρει ένα πρόσωπο δίπλα του στη θέση του Ν. Χριστοδουλίδη που λογικά περνούσε στο υπουργείο Εξωτερικών και να αντικαταστήσει τους λίγους που θα αποχωρούσαν με... γυναίκες.

Θα έχουμε τις αποφάσεις απο εβδομάδας. Το γεγονός, όμως, ότι ο επανεκλεγείς πρόεδρος δεν δείχνει να συγκινείται από «ανάγκες» στις εκλογικές περιφέρειες και αδυναμίες που έχουν συσσωρευτεί στην Πινδάρου, είναι καλό σημάδι για τη δεύτερη πενταετία. Οι φήμες και διαδόσεις που, όπως πάντα έσπευσε ο περίγυρος να διαδώσει στα μίντια, έχουν ημερομηνία λήξεως. Αν υλοποιηθεί η πληροφορία για τον Α. Αδάμου στο υπουργείο Υγείας, τότε ο Ν. Αναστασιάδης θα έχει δώσει δείγματα «ευρωπαϊκής» διακυβέρνησης και θα επιβεβαιώσει ότι «αντίπαλος είναι μόνο τα προβλήματα».

Το Υπουργικό θα γίνει, η Αντιπολίτευση τι κάνει;

Αλλά ακόμα και χωρίς αυτήν την «εκρηκτική επιλογή», η διάθεση του Προέδρου είναι ότι «ξεκινάμε δουλειά αμέσως». Απέναντι σε αυτήν την εντολή είναι που θα κριθούν και όλοι οι μέχρι τώρα στενοί συνεργάτες του.  Μένει να δούμε τη σύνθεση της νέας ομάδας. Ενώ απέναντι, η αντιπολίτευση παρουσιάζει την εικόνα «σκορπισμένης διαδήλωσης». Το μόνο σταθερό φαίνεται να είναι το ΑΚΕΛ. Οι υπόλοιποι θα ψάχνονται για αρκετούς μήνες, μέχρι και μετά το καλοκαίρι.

Το κομματικό σύστημα θα αναμορφωθεί. Προσπαθώντας να καταλάβει τι συμβαίνει με την αποχή και με το... ΕΛΑΜ. Αλλά στο Προεδρικό, τώρα που ο Πρόεδρος κέρδισε άλλη μια πενταετία, είναι μεγάλο το στοίχημα. Το πρώτο δεν είναι το Υπουργικό. Σωστά το είπε ο Ν. Χριστοδουλίδης. Άλλα είναι τα προβλήματα που περιμένει ο κόσμος να αντιμετωπίσει. Με πρώτο το τραπεζικό. Είτε λέγεται «μη εξυπηρετούμενα» είτε και Συνεργατισμός. Αλλά για να έχει «αβάντζο» ο Πρόεδρος, θα πρέπει να δει και «τα του οίκου του». Οι επόμενες μέρες, λοιπόν, θα είναι κρίσιμες για το δείγμα γραφής που θα δώσει ο Πρόεδρος. Και όχι μόνο με το Υπουργικό...