Μετά την εντυπωσιακή κατάρρευση του δικτάτορα Άσαντ της Συρίας, ο γνωστός Έλληνας σκιτσογράφος, Αρκάς, σχολιάζοντας τη νέα κατάσταση στην χώρα ζωγράφισε έναν λύκο με προβιά προβάτου.

Με το εξής σχόλιο: «Μετριοπαθείς τζιχαντιστές. Ο ορισμός του οξύμωρου». Ο ένας τζιχαντιστής είναι ο Τούρκος Πρόεδρος. Σε δηλώσεις του (9/12/2024), ο Ερντογάν αναφώνησε: «Αν το μισό της καρδιάς μας βρίσκεται στο Γκαζιάντεπ, την Αλεξανδρέττα (Χατάι) και την Ούρφα (Έδεσσα), το άλλο μισό βρίσκεται στο Αφρίν, στο Χαλέπι, στη Χάμα, στη Χομς και στη Δαμασκό».  

Με περισσή υποκρισία υποστήριξε ότι «η Τουρκία δεν εποφθαλμιά τα εδάφη οποιασδήποτε άλλης χώρας» και πως ο μοναδικός σκοπός των διασυνοριακών στρατιωτικών επιχειρήσεών της «είναι η προστασία της πατρίδας και των πολιτών μας από τρομοκρατικές επιθέσεις».  

Είναι γνωστό, όμως, ότι η Τουρκία, με πρόσχημα την εξουδετέρωση Κούρδων ανταρτών, τον Αύγουστο του 2016, με την υποστήριξη του Συριακού Εθνικού Στρατού εισέβαλε στη Β.Δ. Συρία και έκτοτε κατέχει μιαν  έκταση 8.835 τ. χλμ. Έχει εγκαταστήσει και λειτουργεί «κρατικές» δομές που προσιδιάζουν προς εκείνες που έχει δημιουργήσει στην κατεχόμενη Κύπρο από το 1983, μετά την ανακήρυξη του τ/κ ψευδοκράτους. Είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα προσαρτήσει την περιοχή όπως έκανε με την Αλεξανδρέττα.  

Ο άλλος τζιχαντιστής, πρώην ενεργό στέλεχος του τερατώδους Ισλαμικού Κράτους και της τρομοκρατικής Αλ Κάιντα, είναι ο Αμπού Μοχάμεντ αλ-Γκολάνι. Μετά την κατάρρευση του Άσαντ, εμφανίστηκε ως… περιστερά ειρήνης και συμφιλίωσης και επανήλθε στο πατρικό όνομά του: Άχμεντ αλ-Σιάρα.  
Ένας τζιχαντιστής, που ριζοσπαστικοποιήθηκε ενωρίς και εντάχθηκε στην ιρακινή Αλ Κάιντα, είχε στενή συνεργασία με τους τρομοκράτες ηγέτες της, Μπαγκντάντι και Ζαουάχρι, ένας τρομοκράτης επικηρυγμένος από τις ΗΠΑ με 10 εκ. δολάρια, είναι ποτέ δυνατόν να  μετατραπεί, αίφνης, σε μετριοπαθή;

Οι αντίπαλοι του τον χαρακτηρίζουν ως έναν αδίστακτο καιροσκόπο. Το 2017 επέβαλε σε διάφορες οργανώσεις της Β. Συρίας να ενταχθούν στην οργάνωση του, Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σιαμ που κατηγορείται για εγκλήματα πολέμου. Εμφανίζεται ως φιλελεύθερος, αλλά…  
Ισλαμικό συριακό κράτος 

Σε συνέντευξη του, το 2014, ο αλ-Γκολάνι είπε πως ήθελε να δει τη Συρία να κυβερνιέται από τον ισλαμικό νόμο (Sharia). Ξεκαθάρισε πως, δεν υπάρχει περιθώριο ανοχής στις μειονότητες των Αλαουιτών, Σιιτών, Δρούζων και Χριστιανών. Όντας σουνίτης και εχθρός των σιιτών, όπως και ο μέντοράς του, Ερντογάν, είναι προδιαγεγραμμένο το ισλαμικό καθεστώς που θα εφαρμόσει στη Συρία. 

Ο αλ-Γκολάνι υποστηρίχθηκε από την Τουρκία, η οποία εμφανίζεται ως ο νικητής της εκκωφαντικής πτώσης του δικτάτορα Άσαντ. Πέρα από περιχαρείς δηλώσεις του σουλτάνου, ο διοικητής της ΜΙΤ, Καλίν, μετέβη στη Δαμασκό και συναντήθηκε με τον αλ-Γκολάνι. Η Τουρκία συμμετείχε επίσης σε ευρεία σύσκεψη αραβικών κρατών για το μέλλον της Συρίας.  

Οι χαμένοι της κατάρρευσης του Άσαντ είναι πρώτιστα η Ρωσία και το Ιράν, που επένδυσαν πολλά σε ένα τυραννικό καθεστώς, που κατερείπωσε τη Συρία, προκάλεσε έναν αχρείαστο εμφύλιο, οδήγησε στο θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες και στην προσφυγιά πάνω από 12 εκ.  

Ήδη οι Ρώσοι αναδιπλώθηκαν από διάφορες βάσεις τους, τις οποίες καταλαμβάνουν αμερικανικές δυνάμεις, ιδιαίτερα σε περιοχές ελεγχόμενες από Κούρδους, στενούς συμμάχους των ΗΠΑ. Μάλλον θα διατηρήσουν την ναυτική και αεροπορική βάσεις τους. Στην αποδυνάμωση του Ιράν συνέβαλε καταλυτικά και αποφασιστικά ο πόλεμος που το Ισραήλ διεξήγαγε στον Λίβανο εναντίον  της Χεζμπολλάχ, τρομοκρατικής οργάνωσης που υποστηριζόταν από την Τεχεράνη και πολεμούσε στο πλευρό του Άσαντ εναντίον των αντιπάλων του.  

Κερδισμένο το Ισραήλ 

Η εξασθένιση της Χαμάς και της Χεζμπολλάχ και τα πλήγματα που το Ισραήλ κατάφερε στο Ιράν, συνέβαλαν στην ταχύτερη κατάρρευση του τυραννικού συριακού καθεστώτος. Ίσως να προαναγγέλλεται σύντομα και εκείνη του καθεστώτος των Ιρανών μουλάδων. Ο δεύτερος, πραγματικά κερδισμένος είναι το Ισραήλ. Με στοχευμένα πλήγματα συνέτριψε κυριολεκτικά την στρατιωτική μηχανή του Άσαντ, εξουδετέρωσε την παρουσία του Ιράν και των τρομοκρατικών παραφυάδων του και συνέθλιψε φιλοδοξίες του για ανάδειξη του σε περιφερειακή δύναμη.  

Η χώρα που τώρα διεκδικεί θέση περιφερειακού ισχυρού δρώντος στην περιοχή και αναπόφευκτου διαμεσολαβητή στην συριακή κρίση, είναι η Τουρκία. 

Ο Ερντογάν δήλωσε ότι θα ήθελε να δει «μια Συρία όπου θα επικρατεί ειρήνη, όπου διαφορετικές ταυτότητες θα ζουν ειρηνικά δίπλα-δίπλα, όπου κανείς δεν θα αποκλείεται, όπου τα δικαιώματα και οι ελευθερίες κανενός δεν θα παραβιάζονται, όπου κανείς δεν θα διώκεται, ανεξάρτητα αν είναι Άραβες, Τουρκομάνοι, Κούρδοι, Αλαουίτες, Σουνίτες, ή Χριστιανοί». Καραμπινάτοι φαρισαϊσμοί! Τουρκικές κουτοπονηριές. Οι στόχοι του Ερντογάν είναι άλλοι. 

>Πρώτον, να ελέγξει, διά των φιλότουρκων τζιχαντιστών, τη διακυβέρνηση της Συρίας με παράλληλη αποδυνάμωση του Ισραήλ. Με ενδεχόμενη αποχώρηση των Ρώσων και την καταστροφή του στρατού του Άσαντ, η Τουρκία θα ελέγχει ουσιαστικά τον εναέριο χώρο της Συρίας, με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για το Ισραήλ. 

>Δεύτερον, να επιτεθεί ξανά εναντίον των Κούρδων που ελέγχουν σημαντικά εδάφη στη Βόρεια Συρία (Αυτόνομη Κουρδική Περιοχή) με πετρελαιοπηγές. 

>Τρίτον, να εμποδίσει έναν εφιάλτη που κατατρύχει την Τουρκία: Η δημιουργία κουρδικού κράτους, για την οποία φέρονται να επιδεικνύουν ξανά ενδιαφέρον ΗΠΑ και Ισραήλ. 

Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει πώς η κατάσταση στη Συρία θα εξελιχθεί και τι είδους καθεστώς, τελικά, και πότε και πώς θα εγκαθιδρυθεί. Ο τζιχαντιστής αλ-Γκολάνι, που εκδίωξε τον Άσαντ με τη βοήθεια της Τουρκίας, βρίσκεται ήδη προ κρίσιμου διλήμματος:  

>Πώς να  αντιμετωπίσει την Τουρκία που τον αιμοδότησε οικονομικά και στρατιωτικά και φαίνεται να επιδιώκει προτεκτορατοποίηση της Συρίας, στο πλαίσιο των νέο-Οθωμανικών ονειρώξεων του σουλτάνου.  

>Πώς να συνεννοηθεί με τους Κούρδους, που αποτελούν υπολογίσιμη δύναμη αλλά θεωρούνται τρομοκράτες από την Τουρκία, ώστε να αποφύγει νέον εμφύλιο. Ήδη οι Κούρδοι υπέβαλαν στον αλ-Γκολάνι μανιφέστο με τις διεκδικήσεις τους ώστε να συνεργαστούν μαζί του. 

>Πώς να πείσει το Ισραήλ ότι δεν επιθυμεί σύγκρουση  μαζί του διότι ο στόχος του είναι η ανοικοδόμηση της χώρας και η λειτουργία του συριακού κράτους.  

ΑΟΖ με το ψευδοκράτος; 

Πέρα από τα αραβικά κράτη, που με έκδηλη ανησυχία διαβλέπουν πιθανή εγκαθίδρυση ισλαμικού κράτους στην Συρία, η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται ενώπιον σοβαρών κινδύνων και προκλήσεων εκ μέρους της Τουρκίας – και του φιλότουρκου νέου ηγέτης της Συρίας. Τρία είναι τα σημαντικά ζητήματα που, σε συνεννόηση με τους εταίρους μας στην ΕΕ και τους νέους συμμάχους μας, Αμερικανούς, Αθήνα και Λευκωσία καλούνται να αντιμετωπίσουν: 

>Πρώτον, πώς θα αντιδράσουν σε περίπτωση που η Τουρκία πείσει ή πιέσει ή και εκβιάσει το νέο καθεστώς στη Δαμασκό, να οριοθετήσει τη συριακή ΑΟΖ με το ψευδοκράτος αντί με την Κυπριακή Δημοκρατία; Σε δηλώσεις του, την Κυριακή (15/12/2024) ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης αναφέρθηκε σε «πρωταγωνιστικό ρόλο» της Κύπρου στο συριακό και σε «έγγραφο» με συγκεκριμένες εισηγήσεις προς τους εταίρους μας. Να  υποθέσουμε ότι εστιάζει ειδικά σε αυτό το επικίνδυνο ενδεχόμενο;  

>Δεύτερον, το μεταναστευτικό. Αρκετοί Σύριοι που διαμένουν στο νησί εξέφρασαν την επιθυμία να επιστρέψουν στη χώρα τους. Η Κύπρος και εταίροι μας έχουν σταματήσει τη χορήγηση ασύλου σε Σύριους σε αναμονή εξελίξεων. Υπάρχει μια ανησυχητική προοπτική: Αν το νέο καθεστώς επιβάλει την sharia, είναι βέβαιο ότι πολλοί Σύριοι, κυρίως Χριστιανοί θα αναζητήσουν πάλι καταφύγιο σε άλλες χώρες, με πρώτες την Κύπρο και την Ελλάδα. Ήδη πάνω από 400.000 Χριστιανοί μετακινήθηκαν προς τις ρωσικές - νυν αμερικανικές – βάσεις για προστασία. Να σημειωθεί πως και οι Δρούζοι της Συρίας ζήτησαν από το Ισραήλ να ενταχθούν στην επικράτεια του, για λόγους ασφάλειας. 

>Τρίτον, Ελλάδα και Κύπρος καλούνται να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο τη συνεργασία τους με μετριοπαθή αραβικά κράτη, που έκδηλα ανησυχούν για νέο ισλαμικό κράτος στη Συρία στην πιο εύφλεκτη και ασταθή περιοχή του κόσμου, σε συνεννόηση με την ΕΕ, που καλείται να διαδραματίσει πλέον ενεργότερο και πιο ξεκάθαρο και αποφασιστικό ρόλο στην Μέση Ανατολή και, φυσικά, με τους μεγάλους δρώντες: Τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.  

Απρόβλεπτος Τραμπ 

Υπάρχει και ένας τέταρτος, πολύ σημαντικός παράγοντας: Ποια πολιτική θα ακολουθήσει ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος, Τραμπ, μετά την εγκαθίδρυση του, στις 20 Ιανουαρίου 2025. Ο ίδιος κάλεσε την απερχόμενη κυβέρνηση των Δημοκρατικών να κρατηθούν μακριά από το συριακό χάος αλλά στην χώρα αυτή βρίσκονται αμερικανικά στρατεύματα που ελέγχουν πετρελαιοπηγές, υποστηρίζουν τους Κούρδους συμμάχους τους και επάνδρωσαν βάσεις που οι Ρώσοι εγκατέλειψαν.  

Τι θα πράξει ο Τραμπ με την Τουρκία η οποία θεωρείται νικητής μεν στη συριακή εξίσωση αλλά δεν αποκρύβει την  επιδίωξη της να ελέγξει τη Συρία και να αναδειχθεί ως ο καθοριστικός δρών στην περιοχή. Και πώς θα χειριστεί, επίσης, τον στενό σύμμαχό του, Ισραήλ, που επέκτεινε την κατοχή συριακών εδαφών μέχρι το όρος Ερμών, που κείται σε απόσταση βολής πυροβολικού από τη Δαμασκό; Να μη λησμονείται ότι ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος θεωρεί ότι πρέπει να επιλύσει τάχιστα την κρίση στη Μέση Ανατολή και το συριακό και να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία ώστε να ασχοληθεί με τον κινεζικό δράκο. Η αναταραχή και το χάος στην περιοχή μας δεν θα τελειώσουν ειρηνικά… 
 

Η νέα προδοσία των Κούρδων από τις Ην. Πολιτείες και η νέα τουρκική εισβολή στη Συρία, η οποία βρίσκεται σε αιματηρή εξέλιξη, επιβεβαιώνει ξανά και κατά δραματικό τρόπο, πρώτον, την απόφανση του Θουκυδίδη, στον γνωστό διάλογο Αθηναίων και Μηλίων:

«Στις ανθρώπινες σχέσεις, τα νομικά επιχειρήματα έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι σε δύναμη και ότι, αντίθετα, ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του».

Δεύτερον, οι Κούρδοι θυσιάζονται στο βωμό επιχειρηματικών συμφερόντων του Αμερικανού προέδρου Τραμπ με τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν (και τον δισεκατομμυριούχο Ντογκάν) και, κυρίως, για λόγους προεκλογικούς και ψηφοθηρικούς.

Τρίτον, η Τουρκία εκμεταλλεύεται ένα εμφανές κενό εξουσίας και εσωστρέφειας μιας αλλοπρόσαλλης αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία ασκείται με… τιτιβίσματα από έναν εμφανώς αναξιόπιστο Τραμπ.

• Η σημερινή κατάσταση πραγμάτων στην Ουάσιγκτον ενθυμίζει κατά τραγικό τρόπο παρόμοια εκείνης του 1974, όταν ο τότε Πρόεδρος Νίξον είχε κατηγορηθεί για το γνωστό «σκάνδαλο Γουώτεργκέιτ», βρισκόταν υπό δίωξη και, ουσιαστικά, κυβερνούσε ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Κίσσιντζερ, ο οποίος άναψε το πράσινο φως στον Ετζεβίτ για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Ο εφιάλτης της Τουρκίας

Δεν έχει σημασία, πια, αν ο πονηρός σουλτάνος εξαπάτησε ή εξευτέλισε τον Αμερικανό Πρόεδρο. Η Τουρκία εδώ και πολλούς μήνες ζητούσε από τις ΗΠΑ να συνεργήσουν στον καθορισμό μιας ζώνης ασφαλείας κατά μήκος των τουρκοσυριακών συνόρων, δήθεν για να απωθήσει τους τρομοκράτες – και εννοούσε τους Κούρδους – και να επιτραπεί σε Σύριους πρόσφυγες στην Τουρκία να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Ο εμφανής στόχος του Ερντογάν, βεβαίως, είναι άλλος, επειδή συνιστά και τον διαχρονικό εφιάλτη της Τουρκίας: Να αποτρέψει με κάθε τρόπο την συνένωση των Κούρδων της ΝΑ Τουρκίας με εκείνους της ΒΑ Συρίας και του Βορείου Ιράκ σε ένα ισχυρό, ελεύθερο και αναγνωρισμένο κουρδικό κράτος, με πληθυσμό πέραν των 35 εκατομμυρίων κατοίκων.

Οι Κούρδοι της Συρίας ήταν και είναι οι πιο συνεπείς και αξιόπιστοι σύμμαχοι των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους. Πέραν των 11.000 Κούρδων σκοτώθηκαν σε μάχες κατά των τζιχαντιστών ενώ άλλοι 20.000 τραυματίστηκαν, επειδή πίστεψαν στις ΗΠΑ. Αριθμός νεκρών Αμερικανών: Έξι!

Όπως ήταν αναμενόμενο, η αιφνίδια απόφαση του Αμερικανού Προέδρου, μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ερντογάν, να του ανάψει το πράσινο φως για τουρκική εισβολή στην Συρία, προκάλεσε θυελλώδεις και οργίλες αντιδράσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ, σε όλο τον κόσμο και, φυσικά, μεταξύ των συμμάχων τους.

• Το ευκρινές μήνυμα, το οποίο εστάλη σε όλους όσοι πίστευαν ακόμα στην όποια αξιοπιστία της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, ήταν ότι στο εξής δεν έπρεπε να την εμπιστεύονται πλέον. Η απόφαση του προέδρου Τραμπ να εγκαταλείψει και να προδώσει τους Κούρδους συμμάχους του γελοιοποίησε τις ΗΠΑ, τις εξευτέλισε στα μάτια συμμάχων και φίλων οι οποίοι διερωτώνται, δικαιολογημένα, τι άλλο να αναμένουν από μιαν άλλοτε υπερδύναμη που πελαγοδρομεί.

Δώρο στους Πούτιν-Ρουχανί

Η απόφαση Τραμπ, όπως ήταν αναμενόμενο, πρώτον, ανέδειξε ξανά και την απίστευτη υποκρισία πολλών κρατών και ηγετών οι οποίοι επιδόθηκαν στο γνωστό άθλημα της ανέξοδης καταδίκης της τουρκικής εισβολής, εκκλήσεων προς τον Ερντογάν να περιορίσει τον αριθμό αυτών που θα σκοτώσει (δηλώσεις Τραμπ) και να ανακαλέσει τα στρατεύματά του.

Δεύτερον, η απόφαση Τραμπ να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από την Συρία («οι Αμερικανοί στρατιώτες δεν θα σκοτώνονται σε πολέμους χωρίς τέλος») είναι ένα τεράστιο δώρο στον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν και στον πρόεδρο του Ιράν, Ρουχανί, επειδή μεγαλώνει το κενό της αμερικανικής απουσίας από μια περιοχή, η οποία ανέκαθεν είναι η Μεγάλη Μεσανατολική Σκακιέρα, στην οποία είχε αναφερθεί παλαιότερα και ο γνωστός Αμερικανός ρεαλιστής θεωρητικός, Μπρζεζίνσκι.

Τρίτον, η τουρκική εισβολή στη Συρία εντάσσεται όχι μόνο στην προσπάθεια της Άγκυρας να τελειώνει με το κουρδικό και τον εφιάλτη πιθανής δημιουργίας κουρδικού κράτους αλλά και στα μεγαλεπήβολα σχέδια Ερντογάν, η Τουρκία να αναδειχθεί, μέχρι το 2023 (100ετηρίδα ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας), σε περιφερειακή και σε δύναμη ισότιμη άλλων μεσαίων δυνάμεων. Δεν είναι τυχαίες, άλλωστε, πρόσφατες δηλώσεις του ότι και η Τουρκία δικαιούται να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, αφού ήδη το Ισραήλ και το Ιράν είναι πυρηνικές δυνάμεις.

• Τέταρτον, οι Κούρδοι δεν θα έχουν πλέον άλλη επιλογή παρά να αγωνιστούν για την επιβίωσή τους εναντίον των Τούρκων εισβολέων. Γι’ αυτό και συμμάχησαν με τον πρόεδρο Άσαντ, που υποστηρίζεται από την Ρωσία και το Ιράν. Αυτό θα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής να βρεθούν αντιμέτωπα πλέον με τις συνασπισμένες δυνάμεις του Άσαντ και των Κούρδων.   

Το αμερικανικό κενό εξουσίας, τα αλλοπρόσαλλα μηνύματα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στο Μεσανατολικό και σε άλλα διεθνή ζητήματα (σχέσεις με την ΕΕ, εμπορικός πόλεμος με την Κίνα, Βενεζουέλα, Αφγανιστάν, Ιράκ, κτλ), καθώς και η τουρκική εισβολή στην Συρία αναμένεται να αναδιατάξουν τα δεδομένα και ίσως τον χάρτη της Μέσης Ανατολής. Και αυτά σε ευθεία συνάρτηση προς τις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες της Τεχεράνης, τις επιδιώξεις της Ρωσίας στην Αν. Μεσόγειο, τον σημαντικό ρόλο του Ισραήλ και τους φόβους της Σαουδικής Αραβίας έναντι της Τεχεράνης.

Ο Ερντογάν δεν θα αποχωρήσει

Ας ξεκινήσουμε από τους στόχους της Τουρκίας. Ο Ερντογάν έχει μεγαλεπήβολα σχέδια. Δεν εισέβαλε ξανά στην Συρία για να αποχωρήσει. Η ζώνη ασφαλείας είναι το προπέτασμα καπνού για κατάκτηση κι άλλου τμήματος της συριακής επικράτειας. Ας θυμηθούμε: Πριν από δύο χρόνια, τον Αύγουστο του 2017, ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Συρία, μετά την κατάληψη του Κομπάνι και του Αφρίν, δήθεν για να εδραιώσει την ειρήνη.

• Τότε, η Άγκυρα είχε διαβεβαιώσει ότι το πολύ σε ένα μήνα οι τουρκικές δυνάμεις θα αποχωρούσαν. Βρίσκονται ακόμα εκεί! Δημιούργησε υποδομές οιονεί κυπριακού ψευδοκράτους: Έκτισε νοσοκομεία, σχολεία, τζαμιά, εκπαίδευσε αστυνομικούς και δημόσιους υπαλλήλους, ιμάμηδες και ελέγχει έδαφος πέραν των 2000 τ. χλμ, με γενναία χρηματοδότηση του συριακού ψευδοκράτους της.

Με την νέα εισβολή, η Τουρκία αποβλέπει στην δημιουργία ζώνη ασφαλείας μήκους 480 χλμ και πλάτους 32 χλμ στην οποία σκοπεύει, δηλώνει ο Ερντογάν, να εγκαταστήσει σε πρώτο στάδιο ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, κυρίως αραβικής καταγωγής. Με εμφανή στόχο:

Να διασπάσει την κουρδική δημογραφική σύνθεση της περιοχής, να αποδυναμώσει τους Κούρδους και να δημιουργήσει δικό της πληθυσμιακό προγεφύρωμα. Και, φυσικά, να ενισχύσει την φθίνουσα εικόνα του στο εσωτερικό. Πόσο θα διαρκέσει η νέα τουρκική εισβολή στην Συρία; Θα περιοριστεί στα πλαίσια της χάραξης μιας ζώνης ασφαλείας;

• Η ιστορία της Τουρκίας επιβεβαιώνει πως ό,τι αρπάζει με το σπαθί της δεν το επιστρέφει με την υπογραφή της. Ο Ερντογάν δεν πρόκειται να αποχωρήσει από τα εδάφη τα οποία καταλαμβάνει. Ο πρόεδρος Τραμπ, κατόπιν εορτής, τον απειλεί με μέτρα που θα γονατίσουν την οικονομία της Τουρκίας. Ο σουλτάνος απαντά – και το εννοεί – ότι θα αντιδράσει στο πολλαπλάσιο.

Μόσχα και Τεχεράνη

Η Τουρκία είναι εποχικά σύμμαχος με την Ρωσία και το Ιράν. Οι τρεις χώρες συνεργάζονται για την επίτευξη ειρηνικής λύσης στο συριακό. Η τουρκική εισβολή περιπλέκει τα πράγματα σε βαθμό διάσπασης αυτής της τριμερούς συμμαχίας. Η Μόσχα αντέδρασε χλιαρά στη τουρκική εισβολή και ο πρόεδρος Πούτιν κάλεσε σε αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων – περιλαμβανομένων και των ρωσικών, αν το ζητήσει η Δαμασκός.

Η Τεχεράνη στηρίζει το Σύρο πρόεδρο Άσαντ και είναι σφόδρα ενοχλημένη από την τουρκική εισβολή, η οποία επηρεάζει τη δική της ηγεμονική φιλοδοξία για ισχυρή επιρροή στην περιοχή, απέναντι στο Ισραήλ, το οποίο θέλει να καταστρέψει.

Μόσχα και Τεχεράνη παρακολουθούν στενά την τουρκική εισβολή, η όποια εξέλιξη και κατάληξη της οποίας θα επηρεάσει δραστικά και τις σχέσεις τους με την Τουρκία. Και τούτο επειδή η χώρα του Αττίλα επιχειρεί να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα στην Μεσανατολική Σκακιέρα ώστε, όταν έρθει η ώρα της ειρήνης, η Άγκυρα να λειτουργήσει από καταφανή θέση ισχύος και επιβολής. Αυτό ακριβώς ενοχλεί την Ρωσία και το Ιράν.

Μια τέτοια εξέλιξη, η οποία δεν είναι απίθανη επειδή η συνεργασία των τριών χωρών είναι περιστασιακή, εποχική και αυτόχρημα συμφεροντολογική, θα δημιουργήσει νέα δεδομένα στην περιοχή, με άμεσο αντίκτυπο στο Ισραήλ και στην Σαουδική Αραβία, χωρίς να παραγνωρίζεται η Αίγυπτος και όλες οι χώρες της Αν. Μεσογείου, περιλαμβανομένης και της Κυπριακής Δημοκρατίας, με προέκταση στην Ελλάδα.

Η  στάση του Ισραήλ

Διάσπαση της ρωσο-τουρκο-ιρανικής συνεργασίας θα προκαλέσει φυγόκεντρες τάσεις των πιο πάνω δρώντων, σε συνάρτηση προς άλλους δρώντες όπως είναι η ΕΕ και ειδικά η Γαλλία, η Γερμανία ή και η Βρετανία, χωρίς να υποτιμάται ο ρόλος της Κίνας. Το πιο σημαντικό ερωτηματικό είναι η στάση του Ισραήλ. Τι θα πράξει αν η Τουρκία επιτύχει τους στόχους της εισβολής στη Συρία και εξ αυτών αναβαθμιστεί σημαντικά;

• Ο μέγας εχθρός του Ισραήλ είναι το Ιράν και τα ηγεμονικά σχέδιά του να κυριαρχήσει στην περιοχή, πρώτα δι' αντιπροσώπων - Χεζμπολάχ, Συρία, τρομοκρατικές οργανώσεις -  και ύστερα διά της πυρηνικής ισχύος του.

Θα συμφωνήσω με τον δρα Γαβριήλ Χαρίτου (διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και μεταδιδακτορικός ερευνητής του Ινστιτούτου Μπεν-Γκουριόν, στο Πανεπιστήμιο Μπεν-Γκουριόν του Ισραήλ). Σε πρόσφατη ανάλυσή του («Προς νέα ανατροπή των ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο. Πώς η τουρκική επέμβαση στην Συρία μπορεί να απειλήσει την συνοχή του άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ», στην ελληνική έκδοση του Council on Foreign Relations, 10/10/2019), υποστηρίζει:

«Η ανακοίνωση της αποχώρησης των ΗΠΑ από την βόρειο Συρία έστρεψε το ισραηλινό ενδιαφέρον στο τι μέλλει γενέσθαι εάν η αμερικανική τάση αναδίπλωσης εκδηλωθεί περαιτέρω, αφήνοντας με αυτόν τον τρόπο ‘ακάλυπτη’ την ισραηλινή άμυνα έναντι της μόνιμης ιρανικής απειλής. Από την άλλη –και παρότι αυτό δεν έχει ειπωθεί ακόμα ξεκάθαρα-, το Ισραήλ δεν θα αργήσει να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις προκειμένου να καλύψει πιθανά κενά, στην προσπάθειά του αποτρέψει τον ιρανικό εξ Ανατολών μόνιμο κίνδυνο.

• »Εκτιμάται ότι δεν θα καθυστερήσει η στιγμή κατά την οποία επιτελικοί παράγοντες θα εξετάσουν εκ νέου την πορεία των σχέσεων της χώρας με την Τουρκία, ο ρόλος της οποίας σαφώς αναβαθμίζεται στα συριακά τεκταινόμενα. Σε μια τέτοια περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει αυτή την στιγμή ότι δεν θα υπάρξει αντίκτυπος στην ποιότητα των σχέσεων που το Ισραήλ καλλιέργησε με τις γειτονικές του χώρες τα τελευταία χρόνια στην Ανατολική Μεσόγειο».

Τα συμφέροντα είναι αιώνια

Τίθεται ένα καίριο και αναπάντητο, προς το παρόν, ερώτημα: Το Ισραήλ θα εμμείνει με συνέπεια και αξιοπιστία στις τριμερείς συνεργασίες του με την Ελλάδα και την Κύπρο; Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε τον Θουκυδίδη, τον λόρδο Πάλμερστον, τον στρατηγό Ντε Γκωλλ και τον Κίσσιντζερ στην ωμή και κυνική αποτύπωση των διακρατικών και διεθνών σχέσεων. Δηλ. «ο ισχυρότερος δεσμός μεταξύ κρατών είναι το  συμφέρον» και, «δεν υπάρχουν αιώνιοι εχθροί, τα συμφέροντα των κρατών είναι αιώνια».

Στο διαρκώς, δραματικά μεταβαλλόμενο περιφερειακό και διεθνές άναρχο σύστημα, χωρίς την παρουσία και επιβολή ενός ισχυρού ηγεμόνα, μεσαίες και άλλες δυνάμεις θα επιχειρούν να πληρούν κενά ισχύος και να διαμορφώνουν νέα ισοζύγια δυνάμεων, εξυπηρετικά των συμφερόντων τους.

• Σε αυτή την τραγική και επικίνδυνη περιφερειακή συγκυρία, με μιαν ασύδοτη και ασυγκράτητα αναθεωρητική και επεκτατική Τουρκία, η Ελλάδα και η Κύπρος καλούνται να μετρήσουν ξανά φίλους, συμμάχους και πώς θα υπερασπιστούν τα εθνικά συμφέροντά τους, σε συνάρτηση και προς τα ενεργειακά, τα οποία εποφθαλμιά η Άγκυρα.

Απέναντί τους έχουν έναν Τουρκο-Χίτλερ, τον Ερντογάν, ο οποίος ενεργεί όπως και ο αλήστου μνήμης ναζί εγκληματίας, τον οποίο ο Τούρκος Πρόεδρος θαυμάζει και μιμείται. Τα τελευταία 20 περίπου χρόνια, η Τουρκία έκτισε σημαντικό πολεμικό στόλο, ανέπτυξε σε ύψιστο βαθμό την πολεμική βιομηχανία της με εξαγωγικό προσανατολισμό, ανεξαρτητοποιείται και απομακρύνεται σταδιακά από την Δύση, υπονομεύει το ΝΑΤΟ, εναγκαλίζεται την Ρωσία και το Ιράν, επιτίθεται στο Ισραήλ και διεκδικεί ρόλο μεγάλης δύναμης στην περιοχή μας και στον κόσμο.

Η επόμενη σύγκρουση

Πώς η Ελλάδα και η Κύπρος θα αντισταθούν σε αυτήν την αναθεωρητική, επιθετική και αρπακτική Τουρκία, η οποία δεν εννοεί να εγκαταλείψει την πρακτική των κανονιοφόρων και της αρπαγής; Το Διεθνές Δίκαιο και οι αρχές του ΟΗΕ είναι το δίκαιο των αδυνάτων. Η περίπτωση των Μηλίων έναντι των Αθηναίων, έπρεπε να διδάσκει διαρκώς τους ηγέτες στην Αθήνα και στην Λευκωσία.

Στις επόμενες εβδομάδες και μήνες, ανεξάρτητα αν η τουρκική εισβολή επιτύχει τους στόχους της ή όχι, ο χάρτης της Μεσανατολικής Σκακιέρας αναμένεται να αλλάξει. Οι δρώντες στην περιοχή θα αναμετρηθούν στην προσπάθεια διεκδίκησης ρόλου, επιρροής και ισχύος. Οι σημερινοί «φίλοι» αύριο μπορεί να μετατραπούν σε θανάσιμους εχθρούς.

• Η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία Ελλάδα και Κύπρος ανήκουν, όφειλε να διαδραματίσει έναν πιο ενεργό, καταλυτικό και δραστήριο ρόλο. Απουσιάζει, επειδή, συν τοις άλλοις, ο σύμμαχός της, οι ΗΠΑ, βρίσκονται σε κατάσταση αλλοπρόσαλλης εσωστρέφειας και αναξιόπιστης εξωτερικής πολιτικής, η οποία στέλνει αμφιλεγόμενα μηνύματα στους συμμάχους της όσον αφορά τις πραγματικές προθέσεις της και την πολιτική της στα Μεσανατολικά δρώμενα.

Η επόμενη σύγκρουση δεν αποκλείεται να γίνει μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, με μια Τουρκία να το παίζει ως δήθεν διαμεσολαβητής και τις ΗΠΑ και την Ευρώπη να αδυνατούν να παρέμβουν, ενώ η Ρωσία θα καιροφυλακτεί και θα εκμεταλλεύεται κενά ισχύος, παρουσίας και παρέμβασης.

Ελλάδα και Κύπρος καλούνται να συνειδητοποιήσουν ότι, την κρίσιμη στιγμή, θα είναι ουσιαστικά μόνες. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, καλούνται να αντιληφθούν ότι οφείλουν να ισχυροποιήσουν την άμυνά τους. Τα επόμενα χτυπήματα του ασύδοτου Τούρκου θα είναι στο Αιγαίο και στην Κύπρο.

Οι Έλληνες του νησιού απαιτούν από τον Κυρ. Μητσοτάκη, πρώτον, να διαψεύσει τον Βαρβιτσιώτη. Δεύτερον, να διαψεύσει τον πατέρα του που είχε αποκαλέσει την Κύπρο «πόρνη της Μεσογείου». Τρίτον, να διαψεύσει έμπρακτα ότι η Κύπρος εξακολουθεί να κείται μακράν της Ελλάδος. Τέταρτον, να επιβεβαιώσει ότι η Ελλάδα θα αντισταθεί στον τουρκικό επεκτατισμό. Να τα πει και να τα εννοεί! Όχι άλλη παραμυθολογία. 

Δεν ξεχνούμε! Τον Αύγουστο του 1974 και διαρκούσης της δεύτερης φάσης της βάρβαρης τουρκικής εισβολής, ο επιστρέψας εκ Παρισίων Πρωθυπουργός της Ελλάδος, Κωνσταντίνος Καραμανλής, δήλωσε ότι «η Κύπρος κείται μακράν». Η νέα Ελληνική Δημοκρατία, η οποία είχε γεννηθεί και αναδυθεί από τις στάχτες, τα αίματα και τα κόκαλα των Ελλήνων της Κύπρου τα ιερά, δεν μπορούσε να προστρέξει σε βοήθεια και σωτηρία μας. Τότε, η Αθήνα είχε μιαν εύλογη δικαιολογία: Μετά από εφτά χρόνια δικτατορίας των συνταγματαρχών, προδοσίας της Κύπρου και ημιθανούς Ελλάδος, δεν μπορούσε, μας είπαν, να βοηθήσει τον σφαγιαζόμενο κυπριακό Ελληνισμό.
Δεν ξεχνούμε: Παρέμεινε στην Ιστορία η παροιμιώδης αποστροφή του Γέρου της Δημοκρατίας, Γ. Παπανδρέου, προς τον Μακάριο, μετά το τ/κ πραξικόπημα και τους τουρκικούς βομβαρδισμούς, το 1963-64: «Άλλα αποφασίζομεν και άλλα πράττετε!». Τραγική και θλιβερή, διαχρονικά, αποτύπωση της εθνικά ολέθριας ανυπαρξίας ενιαίας, ομόφωνης και σταθερής γραμμής στο Κυπριακό μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας. Εγωισμοί, φιλοδοξίες, υπονομεύσεις, παιδαριώδεις αντιλήψεις περί διακρατικών και διεθνών σχέσεων, προπάντων καταστροφική άγνοια του Τούρκου εχθρού και βάναυση υποτίμηση των σχεδιασμών του σε βάρος της Κύπρου.  

Μετά τη μεταπολίτευση η δημοκρατική, πλέον, Ελλάδα, ως Μητέρα και Εγγυήτρια της ελευθερίας και ανεξαρτησίας ης Κύπρου, όφειλε να ανταποκριθεί στα εθνικά, συμβατικά και μητρικά καθήκοντά της. Δεν ξεχνούμε: Πρώτα εφευρέθη το γελοίο δόγμα: «Η Λευκωσία αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται» αλλά χωρίς δυνατότητες πολιτικές, διπλωματικές και στρατιωτικές και χωρίς ξεκάθαρους στόχους. Η Τουρκία είχε δημιουργήσει τετελεσμένα και ο πρωθυπουργός της τουρκικής εισβολής, Ετζεβίτ, ισχυριζόταν ότι το Κυπριακό λύθηκε επί του εδάφους.

Δεν ξεχνούμε: Αργότερα εφευρέθη το δόγμα: «Η Αθήνα αποφασίζει και η Λευκωσία υπακούει και εκτελεί». Ενώ ο Τούρκος προωθούσε τα σχέδιά του, νέα ανατροπή στα κωμικά «δόγματα»: «Αθήνα και Λευκωσία συνεργάζονται» ώστε να επιτευχθεί μια δημοκρατική, βιώσιμη και λειτουργική λύση στο Κυπριακό διζωνικής, δηλ. ρατσιστικής, αντιδημοκρατικής και τουρκικής τερατουργίας. Λογικά, μία έπρεπε να ήταν και να είναι η αιχμή της ελλαδοκυπριακής πολιτικής: Η απελευθέρωση της Κύπρου από τον αττιλικό ζυγό, για δύο κυρίως λόγους: Πρώτον, επειδή η Ελλάδα έχει απαράγραπτες και ανεκπλήρωτες, ακόμα, εθνικές και συμβατικές υποχρεώσεις έναντι του κυπριακού Ελληνισμού. Δεύτερον, επειδή τα ιστορικά σύνορα της Ελλάδος είναι ανατολικά του ακρωτηρίου Απ. Ανδρέα, προς τη Μ. Ανατολή και όχι δυτικά της Κρήτης.
Την περ. Κυριακή, 7 Ιουλίου 2019, οι Έλληνες εξέλεξαν ως νέο Πρωθυπουργό της χώρας τον Κυριάκο Μητσοτάκη, γιο του τέως Πρωθυπουργού, Κ. Μητσοτάκη. Τέσσερα είναι τα κύρια αιχμηρά αγκάθια επί των οποίων καλείται να περπατήσει ξυπόλητος: Η ανόρθωση της οικονομίας. Η άμεση οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ με την Κύπρο, την Αίγυπτο και τη Λιβύη. Η ανασύνταξη μιας αξιόπιστης Ελλάδος ως παράγοντα ισχύος, σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή των Βαλκανίων και της Αν. Μεσογείου. Η αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας και αρπακτικότητας στο Αιγαίο, στη Δυτ. Θράκη και ειδικά στην Κύπρο και στην Αν. Μεσόγειο.

Δεν ξεχνούμε! Τη δεκαετία του ’90, ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, υπουργός Άμυνας του πατέρα Μητσοτάκη, προέβη σε μία αισχρή δήλωση: «Δεν θα στέλνουμε τα παιδιά μας (τους ΕΛΔΥΚάριους) να σκοτωθούν στην Κύπρο». Βεβαίως δεν ξεχνούμε ούτε την εξίσου αντεθνική δήλωση Αναστασιάδη «να αποκόψουμε τους ομφάλιους λώρους με τις μητέρες πατρίδες». Σε λίγες ημέρες, ο Κυρ. Μητσοτάκης θα επισκεφθεί επίσημα τη Λευκωσία.

Εδώ κυβερνά ο μηδέποτε μεταμεληθείς Αναν-ιστής, Ν. Αναστασιάδης ο οποίος, πρώτον, πέντε φορές αναφέρθηκε σε νέα τουρκική εισβολή, παρόμοια εκείνης του 1974, αλλά αρνείται να προσφύγει στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Δεύτερον, κυριολεκτικά εκλιπαρεί και λείχει τον αδίστακτο εισβολέα Ερντογάν για να αρχίσουν συνομιλίες. Τρίτον, δεν καταλαβαίνει ότι θα συρθεί σε συνομιλίες υποταγής σε νέα τετελεσμένα.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν έχει καμία περίοδο χάριτος, ιδιαίτερα όσον αφορά στα ελληνοτουρκικά. Ο Τούρκος αλωνίζει, προκαλεί και αμφισβητεί στο Αιγαίο, εποφθαλμιά τη Δυτ. Θράκη και έχει θέσει υπό ασφυκτικό πολεμικό κλοιό την Κυπριακή Δημοκρατία. Η Κύπρος υφίσταται πόλεμο! Υπέστη δύο νέες εισβολές και κατοχή της ΑΟΖ της, στις 4/5/2019 και στις 8/7/2019. Η Λευκωσία απαίτησε, αιτιολογημένα, έμπρακτη αλληλεγγύη και «στοχευμένα μέτρα» από την ΕΕ κατά της Τουρκίας.

Τι εισπράττει; Πρώτα οι Εγγλέζοι, τώρα και οι Ρώσοι αναφέρονται σε αμφισβητούμενες περιοχές και κατανέμουν ισότιμη ευθύνη για την κρίση στον θύτη Τουρκία και στο θύμα Κύπρο. Η ΕΕ ακόμα συσκέπτεται και διαφωνεί με μέτρα. Οι Έλληνες του νησιού απαιτούν από τον Κυρ. Μητσοτάκη, πρώτον, να διαψεύσει τον Βαρβιτσιώτη. Δεύτερον, να διαψεύσει τον πατέρα του που είχε αποκαλέσει την Κύπρο «πόρνη της Μεσογείου». Τρίτον, να διαψεύσει έμπρακτα ότι η Κύπρος εξακολουθεί να κείται μακράν της Ελλάδος. Τέταρτον, να επιβεβαιώσει ότι η Ελλάδα θα αντισταθεί στον τουρκικό επεκτατισμό. Να τα πει και να τα εννοεί! Όχι άλλη παραμυθολογία.  
 

Τα κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν τεράστια συμφέροντα στην Τουρκία, η οποία τους εκβιάζει με τα 3,5 εκ. μετανάστες, την βάση του Ιντζιρλίκ και τις στρατηγικές και γεωπολιτικές δυνατότητές της. Διερωτάται κάθε εταίρος μας, αιτιολογημένα: Αν υποστούν κόστος από τις αντιδράσεις της Τουρκίας, ποιο όφελος θα έχουν ως αντάλλαγμα από τη Λευκωσία; Ουδεμία απάντηση…

Μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιουνίου, στις Βρυξέλλες, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δήλωσε ότι στο κείμενο Συμπερασμάτων που αφορούσε την Κύπρο (παρ. 17), «καμιά χώρα δεν διαφώνησε». Πρόσθεσε: «Όπως ρητά αναφέρεται στο κείμενο, το ταχύτερο δυνατόν θα πρέπει να ληφθούν τα μέτρα ή εισηγήσεις λήψης μέτρων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Εξωτερικής Δράσης, ανάλογα με την αρμοδιότητα της καθεμιάς».

Μιλώντας ενώπιον της Συνόδου Κορυφής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), στο Σίμπιου της Ρουμανίας (9.5.2019), ο Πρόεδρος υπέδειξε πως «οι ενέργειες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ ισοδυναμούν με μια νέα εισβολή στην Κύπρο από την Τουρκία μετά τα τραγικά γεγονότα του 1974». Την ίδια μέρα, σε δηλώσεις του στο Euronews, αφού επανέλαβε τα περί νέας τουρκικής εισβολής, πρόσθεσε:

«Στην παρέμβασή μου (στο άτυπο Ε.Σ.) έφερα παραδείγματα όπου η ΕΕ, όχι για υποψήφια κράτη, αλλά για τρίτα κράτη έλαβε συγκεκριμένες κυρώσεις για παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου». Ο Πρόεδρος εννοούσε ξεκάθαρα κυρώσεις και άλλα μέτρα, τα οποία η ΕΕ είχε πάρει το 2014, πριν και μετά την προσάρτηση της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης από τη Ρωσία, μέχρι και το 2020.

Όμως, την περ. Δευτέρα (24.6.2019), σε δηλώσεις του στο Προεδρικό και ερωτηθείς πότε θα αποφασιστούν κυρώσεις κατά της Τουρκίας, ο Ν. Αναστασιάδης έδωσε την εξής ψευδή δικαιολογία:  «Αυτές οι αποφάσεις παίρνουν κάποιο χρόνο, διότι υπάρχουν οι καθορισμένες διαδικασίες στην ΕΕ και είναι πολλές φορές στενάχωρο να παρακολουθείς να γράφεται ή να λέγεται ότι δεν επετεύχθη άμεση λήψη απόφασης στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Δεν είναι έτσι που λειτουργεί η ΕΕ. Για τη Ρωσία χρειάστηκαν έξι μήνες για να υιοθετηθούν μέτρα».

Η τελευταία πρόταση των δηλώσεων του Προέδρου συνιστά πρωτοφανή πολιτική παραπλάνηση και ασύστολο ψεύδος. Πρώτον, διότι ο ίδιος και ο Υπουργός Εξωτερικών συμμετείχαν σε εργασίες είτε του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είτε του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων. Δεύτερον, ο Πρόεδρος και ο Υπουργός Εξωτερικών ήταν και είναι ενήμεροι, επειδή ήταν συμμέτοχοι και ομοφωνούσαν με τους εταίρους μας σε μέτρα και κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Τρίτον, ο Πρόεδρος εμφαίνεται να έχει τελείως κοντή και επιλεκτική μνήμη. Προφανώς για να προετοιμάσει την πλέμπα ότι, πέραν της λεκτικής υποστήριξης και των συμπερασμάτων του τελευταίου Ε.Σ., ΘΑ αναμένουμε στο μέλλον κάποια μέτρα ή και κυρώσεις κατά της Τουρκίας, η οποία συνεχίζει να ασυδοτεί ατιμώρητη.

Το αντίθετο συνέβη στην περίπτωση της Ρωσίας. Μετά την εισβολή ρωσικών στρατευμάτων σε περιοχές της Ουκρανίας και ειδικά στην Κριμαία και Σεβαστούπολη, στις 3 Μαρτίου 2014 συνήλθε το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ. Η ΕΕ και τα κράτη μέλη που συμμετέχουν στην G8 αποφάσισαν να αναστείλουν τις προετοιμασίες για τη σύνοδο κορυφής της G8 στο Σότσι τον Ιούνιο (2014). Επιπλέον, το Συμβούλιο συμφώνησε να προβεί στην έγκριση περιοριστικών μέτρων για τη δέσμευση και την ανάκτηση των περιουσιακών στοιχείων των προσώπων που έχουν αναγνωριστεί ως υπεύθυνα για την υπεξαίρεση ουκρανικών κρατικών κονδυλίων.

Στις 6 Μαρτίου 2014, οι ηγέτες των 28, σε έκτακτη σύνοδο, καταδίκασαν τις ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία και αποφάσισαν να αρχίσουν την εκπόνηση ατομικών περιοριστικών μέτρων (δέσμευση περιουσιακών στοιχείων και ταξιδιωτική απαγόρευση). Επίσης επιβεβαίωσαν τα μέτρα που πρότειναν οι Υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ στις 3 Μαρτίου, δηλ. την αναστολή των διμερών συνομιλιών με τη Ρωσική Ομοσπονδία για θέματα θεωρήσεων και για τη Νέα Συμφωνία.

Στις 17 Μαρτίου 2014, οι Υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ αποφάσισαν να θεσπίσουν μια πρώτη δέσμη μέτρων κατά 21 αξιωματούχων, υπεύθυνων για ενέργειες που απειλούσαν την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Στις 18 Μαρτίου 2014, ο Ρώσος Πρόεδρος, Πούτιν, σε πανηγυρική εκδήλωση στη Σεβαστούπολη, ανακοίνωσε και επίσημα την προσάρτηση της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης στη Ρωσική Ομοσπονδία. Στις 20 Μαρτίου, το Ε.Σ. αποφάσισε όπως προστεθούν 12 ονόματα στον κατάλογο των αξιωματούχων από τη Ρωσία και την Κριμαία, που υπόκεινται σε απαγόρευση ταξιδίου και δέσμευση περιουσιακών στοιχείων από την ΕΕ.

Έκτοτε, το Ε.Σ. σταθερά ανανεώνει ή παρατείνει κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Η Λευκωσία απαίτησε κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Αλλ’ ιδού το οξύμωρο: Την ώρα που ο Υπουργός Εξωτερικών προσπαθούσε στις Βρυξέλλες να πείσει τους εταίρους μας, ο Πρόεδρος συνέτρωγε, σε «κοινωνικό δείπνο», με τον επόμενο εγκάθετο της Τουρκίας. Τώρα, αφήνει στο νεφελώδες μέλλον πιθανές, αμφίβολες κυρώσεις κατά της Τουρκίας ενώ καίγεται για συνομιλίες.

Τα κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν τεράστια συμφέροντα στην Τουρκία, η οποία τους εκβιάζει με τα 3,5 εκ. μετανάστες, τη βάση του Ιντζιρλίκ και τις στρατηγικές και γεωπολιτικές δυνατότητές της. Διερωτάται κάθε εταίρος μας, αιτιολογημένα: Αν υποστούν κόστος από τις αντιδράσεις της Τουρκίας, ποιο όφελος θα έχουν ως αντάλλαγμα από τη Λευκωσία; Ουδεμία απάντηση…

Αφού η Τουρκία θα έχει δημιουργήσει τετελεσμένα, η ΕΕ, οι ΗΠΑ και οι εταιρείες υδρογονανθράκων θα υποδείξουν πιεστικά ότι, προς το συμφέρον όλων, η κρίση πρέπει να τερματιστεί. Άρα, οι πλευρές θα κληθούν σύντομα στο τραπέζι του διαλόγου με τουρκικούς όρους και τετελεσμένα, ώστε να συζητηθούν και να επιλυθούν ως πακέτο οι υδρογονάνθρακες, το Κυπριακό και τα Eλληνοτουρκικά

Τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της περ. Πέμπτης και ειδικά η παρ. 17, η οποία αναφέρεται στις παράνομες δραστηριότητες της Τουρκίας στην κυπριακή και ευρωπαϊκή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, επιβεβαιώνουν ξανά: Στην πλάστιγγα ωμών συμφερόντων, το δίκαιο και οι δηλώσεις συμπαράστασης των εταίρων μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά λεκτική και φραστική παρηγοριά στην κατεχόμενη και απειλούμενη Κύπρο. Δεν αμφισβητούμε τις συντονισμένες προσπάθειες που η Αθήνα και η Λευκωσία κατέβαλαν για να επιτύχουν το μέγιστο. Υπάρχουν αρκετά θετικά στοιχεία, τα οποία μπορεί κανείς να διαπιστώσει μελετώντας προσεκτικά την παρ. 17 των συμπερασμάτων.

Όμως, ευθύς ανακύπτουν μερικά κρίσιμα ερωτήματα. Πρώτον, γιατί η Αθήνα και η Λευκωσία δεν αξιοποίησαν τη δύναμη του βέτο τους; Δηλ. γιατί δεν προειδοποίησαν την Τουρκία και τους εταίρους και να τους διαμηνύσουν ότι: Η χώρα του Αττίλα δεν πρόκειται να ενταχθεί στην ΕΕ όσο συνεχίζεται η κατοχή της Κύπρου και όσο δεν υλοποιεί τις κυπρογενείς υποχρεώσεις της; Δεύτερον, γιατί Αθήνα και Λευκωσία επιμένουν σε μιαν αδιέξοδη πολιτική υποστήριξης της ένταξης μιας χώρας, την οποία οι μεν εταίροι μας δεν θέλουν στις τάξεις τους, η ίδια, δε, απομακρύνεται όλο και περισσότερο προς το ακραίο Ισλάμ;

Τρίτον, γιατί Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία δεν ξεκαθάρισαν από καιρό ότι, ούτε τελωνειακή αναβάθμιση ούτε προενταξιακά κονδύλια θα δοθούν στην Τουρκία αφού με αλαζονεία και απίστευτη προκλητικότητα ποδοπατά τις κυπρογενείς και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της; Τέταρτον, η Τουρκία εισέβαλε, κατέκτησε και ακόμα κατέχει, διά του «Βaρβάρου», του «Πορθητή», του «Γιαβούζ» και πολεμικών πλοίων της, και ήδη τρύπησε τμήμα της κυπριακής και ευρωπαϊκής ΑΟΖ. Δηλ. η Τουρκία εισέβαλε, κατέκτησε και κατέχει τμήμα της Ευρώπης! Τι δεν κατάλαβαν ή γιατί η Αθήνα και η Λευκωσία απέτυχαν να εξηγήσουν στους εταίρους μας αυτήν την πραγματικότητα;

Τον Μάρτιο του 2014, ρωσικές δυνάμεις εισέβαλαν και κατέκτησαν την Κριμαία, η οποία στη συνέχεια προσαρτήθηκε στη ρωσική επικράτεια. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συνήλθαν αμέσως και τάχιστα αποφάσισαν κυρώσεις και περιοριστικά μέτρα κατά προσώπων, οντοτήτων και υπηρεσιών. Προχθές Πέμπτη, η Επιτροπή και το ΕΣ «παρέτεινε έως τις 23 Ιουνίου 2020 τα περιοριστικά μέτρα που είχαν ληφθεί ως απάντηση στην παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης από τη Ρωσία». Η Τουρκία τι έκανε κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας; Εισέβαλε, κατέκτησε και ακόμα κατέχει τμήμα της κυπριακής -και ευρωπαϊκής- ΑΟΖ της και προέβη σε παράνομη γεώτρηση δυτικά της Πάφου.

Ορθά ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, πέντε φορές κατήγγειλε ότι η Τουρκία διενήργησε νέα εισβολή στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οργίλη απορία: Γιατί η Λευκωσία δεν ζήτησε αμέσως έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας αφού η Κύπρος υπέστη πολεμική επίθεση; Τι σημειώνει η παρ. 17 των συμπερασμάτων για την Κυπριακή Δημοκρατία (σε αυτά αναφέρεται ως Κύπρος); «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εκφράζει σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τις τρέχουσες παράνομες δραστηριότητες γεωτρήσεων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο».

Πού εκδηλώνονται αυτές οι «παράνομες δραστηριότητες γεωτρήσεων της Τουρκίας;». Στην κυπριακή ΑΟΖ! Γιατί δεν αναφέρεται ΡΗΤΩΣ όπως στη περίπτωση της ρωσικής εισβολής και προσάρτησης της Κριμαίας;  Από τον Μάρτιο του 2014 «η ΕΕ έχει σταδιακά επιβάλει περιοριστικά μέτρα κατά της Ρωσίας ως απάντηση σε αυτήν τη σκόπιμη αποσταθεροποίηση της Ουκρανίας». Απορία: Η τουρκική εισβολή, κατάκτηση και γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ δεν αποσταθεροποιεί όλη την Αν. Μεσόγειο; Τι απαντά το ΕΣ στην παρ. 17;

«Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εγκρίνει την πρόσκληση προς την Επιτροπή και την EEAS (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης – η διπλωματική υπηρεσία της ΕΕ), να υποβάλουν χωρίς καθυστέρηση επιλογές για κατάλληλα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων των στοχευμένων μέτρων. Η ΕΕ θα συνεχίσει να παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις και είναι έτοιμη να ανταποκριθεί κατάλληλα και με πλήρη αλληλεγγύη προς την Κύπρο». Τι μπορεί να περιλαμβάνουν τα «στοχευμένα μέτρα» και τι σημαίνει «πλήρης αλληλεγγύη»; Ο καθείς μπορεί να τα ερμηνεύσει κατά το δοκούν. Τρία μηνύματα από τα συμπεράσματα της ΕΕ.

Πρώτον, η Λευκωσία ικανοποιείται φραστικά αλλά θα αναμένει, στους επόμενους μήνες, πιθανά «στοχευμένα μέτρα». Δεύτερον, η κατοχική Τουρκία δεν τιμωρείται με άμεσες κυρώσεις, όπως η ΕΕ έπραξε στην περίπτωση της Ρωσίας, διότι τα ευρωπαϊκά και εθνικά συμφέροντα με τη χώρα του Αττίλα είναι τεράστια. Εξάλλου, ο σουλτάνος εκβιάζει με τα 3,5 εκ. πρόσφυγες. Τρίτον, αφού η Τουρκία θα έχει δημιουργήσει τετελεσμένα, η ΕΕ, οι ΗΠΑ και οι εταιρείες υδρογονανθράκων θα υποδείξουν πιεστικά ότι, προς το συμφέρον όλων, η κρίση πρέπει να τερματιστεί. Άρα, οι πλευρές θα κληθούν σύντομα στο τραπέζι του διαλόγου με τουρκικούς όρους και τετελεσμένα, ώστε να συζητηθούν και να επιλυθούν ως πακέτο οι υδρογονάνθρακες, το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά.  

Είναι εξωφρενικό και αυτόχρημα συγκλονιστικό: Κάθε χρόνο ένα μικρό χωριό της Κύπρου σβήνεται από το χάρτη. Όχι, αυτό δεν οφείλεται σε… σεισμό ή άλλη φυσική καταστροφή. Οφείλεται αποκλειστικά στον «ανθρώπινο παράγοντα». Δηλ. στην ανθρώπινη βλακεία, ηλιθιότητα, οδική ανευθυνότητα, ασυνειδησία, ασέβεια και ασύλληπτο εγωισμό. Ιδού μερικά τρομαχτικά επίσημα στατιστικά στοιχεία: 2004: 117 νεκροί, 2007: 89, 2011: 71, 2015: 57, 2017: 53 και 2018: 50 νεκροί.

Ναι, μεν παρατηρείται μια καθοδική τάση στον αριθμό των νεκρών αλλά δεν παύουν να είναι συνάνθρωποί μας, πατέρες, μητέρες, αδέλφια, σύζυγοι, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, συνεργάτες, οι οποίοι θα μπορούσαν να ήσαν ζωντανοί. Σε 12 χρόνια, 735 νεκροί. Γιατί θυσιάστηκαν, βορά στο Μολώχ της ασφάλτου;

Θάνατος 17χρονου
Αυτός ο βάρβαρος «θεός» δεν σταματά να απαιτεί και νέα θύματα:

Χθες το πρωί απεβίωσε ο Στέφανος Πηλιώτης, από το Παραλίμνι, ο οποίος νοσηλευόταν διασωληνωμένος, σε κρίσιμη κατάσταση στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, έπειτα από τροχαία σύγκρουση. Η οικογένεια του άτυχου 17χρονου, εξέφρασε την επιθυμία της όπως δωρίσει όργανα του νεαρού για να μεταμοσχευτούν άλλοι συνάνθρωποι μας.

Το τροχαίο σημειώθηκε την 7η Ιουνίου. Όχημα που οδηγούσε 64χρονος από το Παραλίμνι και βρισκόταν σε κόλπο στάθμευσης στη λεωφόρο Πρωταρά, στην προσπάθεια να εισέλθει στη λεωφόρο και να κατευθυνθεί προς Παραλίμνι, συγκρούστηκε με μοτοσικλέτα που οδηγούσε ο 17χρονος, ο οποίος κατευθυνόταν προς το Παραλίμνι.

• Ο νεαρός τραυματίστηκε και με ασθενοφόρο διακομίσθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Παραλιμνίου. Εκεί οι ιατροί διαπίστωσαν ότι έφερε κρανιοεγκεφαλική κάκωση και κάταγμα στο δεξιό πόδι. Εξαιτίας της κατάστασή του, διασωληνώθηκε και μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Χθες το πρωί κατέληξε.

«Ανυπόμονος, απρόσεκτος»

Με βάση επίσημη έρευνα, που διενεργήθηκε το 2017, ο Κύπριος οδηγός «παρουσιάζεται ως βιαστικός, ανυπόμονος, απρόσεκτος, που παραβλέπει τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας εντός Κύπρου και δεν σέβεται τους υπόλοιπους χρήστες του οδικού δικτύου. Αντιθέτως, φαίνεται να παρουσιάζει υποδειγματική οδική συμπεριφορά και να τηρεί τους κανόνες κατά γράμμα, όταν βρίσκεται στο εξωτερικό». Ή όταν διέρχεται από τις κατοχικές Βρετανικές Βάσεις ή όταν πηγαίνει ως θλιβερός τουρίστας στα κατεχόμενα εδάφη μας.

Ιδού και μερικά άλλα θλιβερά στοιχεία: 27.5.2017: Τρεις Ελληνοκύπριοι έχασαν τη ζωή τους, στις 5 το πρωί, μετά από τροχαία σύγκρουση δύο διπλοκάμπινων στη συμβολή φώτων τροχαίας στα Πάνω Πολεμίδια.

• 12.2.2018: Τρεις θάνατοι σε μια μέρα: Δύο νεαροί 20 και 24 χρόνων σκοτώθηκαν σε τροχαίο και ένας ηλικιωμένος καταπλακώθηκε από ελκυστήρα. 11.2.2019: Όχημα που οδηγούσε 44χρονος συγκρούστηκε με μοτοσικλέτα που οδηγούσε 14χρονος. Ο ανήλικος εκτινάχθηκε στην άσφαλτο και τραυματίστηκε σοβαρά. 1+2.6.2019: Τρία δυστυχήματα με τρεις νεκρούς σε διάστημα μόλις 24 ωρών. Χάθηκαν η Χρυστάλλα, ο Matis και ο Κυριάκος.

Θα ανέμενε κανείς ότι μετά από το τελευταίο τριπλό τροχαίο, οι ασυνείδητοι θα συνετίζονταν. Όχι! 7.6.2019: Γύρω στις τρεις τα ξημερώματα περίπολα της Αστυνομίας αντιλήφθηκαν στην περιοχή της Γερμασόγειας όχημα που κινείτο ύποπτα και επικίνδυνα. Έκαναν σήμα στον οδηγό να σταματήσει. Αυτός ανέπτυξε ταχύτητα, οδηγούσε αλόγιστα και πέρασε τέσσερις φορές από κόκκινους σηματοδότες.

Οι αστυνομικοί καταδίωξαν το όχημα ενώ κάλεσαν και ενισχύσεις για να το ανακόψουν. Γύρω στις 3:40 τα ξημερώματα κατάφεραν να το ακινητοποιήσουν. Έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι οδηγός ήταν 14χρονος κάτοικος Λεμεσού, ενώ στο όχημα επέβαιναν άλλοι τέσσερις ανήλικοι, ηλικίας από 15 ως 17 ετών.

Υποστελεχωμένη Τροχαία

Γιατί, λοιπόν, πολλοί συμπατριώτες μας δεν βάζουν μυαλό, οδηγούν αλόγιστα, επικίνδυνα, αππωμένα, επιθετικά; Πρώτον, διότι ο Κλάδος Τροχαίας της Αστυνομίας είναι υποστελεχωμένος. Η Δύναμη χρειάζεται τουλάχιστον ακόμα 600 άτομα. Η Τροχαία πρέπει να στελεχωθεί με ακόμα 150-200 τροχαίους. Ποιος νοιάζεται; Ιδού οι… προτεραιότητες αυτού του ανεπρόκοπου και αδιάφορου, εγκληματικού κράτους:

Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, όχι για τις τροχαίες θυσίες αλλά για την καθυστέρηση που παρατηρείται στην ανέγερση του νέου σταδίου της Λεμεσού!! Δεύτερον, η ατιμωρησία. Παραδείγματα: Συχνά συλλαμβάνονται ξερόμαγκες νεαροί, οι οποίοι απογειώνονται στους αυτοκινητόδρομους με 180, 200 ή 230 χλμ την ώρα.

• Τι παρατηρείται; Οι παραβάτες κατηγορούνται γραπτώς για να κλητευθούν αργότερα! Δηλαδή να συνεχίσουν απτόητοι να παρανομούν! Ούτε το κράτος ούτε η Βουλή ενδιαφέρθηκαν να τροποποιήσουν αυτόν τον ηλίθιο νόμο. Επί αρχηγίας Κουλέντη, όσοι οδηγοί συλλαμβάνονταν να οδηγούν υπό την επήρεια αλκοόλ, έμειναν σε αστυνομικά κρατητήρια μέχρι την επομένη. Γιατί αυτό το μέτρο δεν εφαρμόζεται; Ποιος το σταμάτησε; 

Τρίτον, εδώ και 12 χρόνια μελετάται (!!) η εγκατάσταση συστημάτων φωτοεπισήμανσης που αποδεδειγμένα μπορούν να μειώσουν κατακόρυφα παραβάσεις και θανατηφόρα. Ποιος εμποδίζει και γιατί καθυστερεί εγκληματικά η εγκατάστασή τους σε όλη την Κύπρο; Πόσοι άλλοι πολίτες πρέπει να θυσιαστούν στο Μολώχ της ασφάλτου ώστε κυβέρνηση και Βουλή να ευαισθητοποιηθούν; 

• Η κυβέρνηση υποσχέθηκε πως από τον περ. Ιανουάριο θα άρχιζε σταδιακά η τοποθέτηση συστημάτων φωτοεπισήμανσης. Πού είναι; Γιατί καθυστερούν; Ποιοι εμποδίζουν την τοποθέτησή τους; Ούτε η κυβέρνηση ούτε ο αρμόδιος υπουργός ούτε τα κόμματα ούτε η Βουλή ανησυχούν από τη δραματική αύξηση των τροχαίων θυσιών; Προφανώς «δεν φακκούν πενιάν»…

Τέταρτον, το υπουργικό αποφάσισε αύξηση των ποινών για τροχαίες παραβάσεις. Γιατί η Βουλή καθυστερεί την έγκρισή τους; Διότι, δυστυχώς, τα κόμματα μετρούν ψήφους και αδιαφορούν για την τραγική λιτανεία των θανατηφόρων. Ακούσατε κάποιον αρχηγό κόμματος ή βουλευτή να ενδιαφέρονται για την τροχαία αυτοκτονία στους δρόμους της Κύπρου;

• Πέμπτον, εγκληματική ανυπαρξία οδικής συνείδησης και παιδείας, σεβασμπού των άλλων οδηγών και του κώδικα οδικής κυκλοφορίας από πάρα πολλούς αμπάλατους οδηγούς. Η Αστυνομία διεξάγει κάθε βδομάδα εκστρατείες. Άδικος κόπος, χαμένος χρόνος, σπατάλη χρημάτων. Εκείνοι προς τους οποίους απευθύνεται ούτε ακούν ούτε διαβάζουν ούτε προσέχουν ούτε καταλαβαίνουν.

Σεβασμός στους νόμους

Γι’ αυτό, από το νηπιαγωγείο να ξεκινήσει, επιτέλους, συστηματική καλλιέργεια σεβασμού των νόμων και του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, πειθαρχίας, σεβασμού των άλλων πολιτών, τήρησης ορίων ταχύτητας. Για να επιτευχθούν αυτά, απαιτούνται:

Αλλαγή… χτες αναχρονιστικής νομοθεσίας. Δραστική ενίσχυση της Τροχαίας. Επιτόπου τιμωρία παραβατών με τσουχτερά πρόστιμα, αφαίρεση άδειας, κατακράτηση αυτοκινήτου με σύστημα γερανών, ακόμα και φυλάκιση. Σταθερή παρουσία Τροχαίων σε σημαντικές διασταυρώσεις.

• Ο Κύπριος δεν καταλαβαίνει από υποδείξεις, συμβουλές, παραινέσεις, εκστρατείες. Χρειάζεται να νιώσει οδυνηρά το μακρύ και σκληρό χέρι του Νόμου. Να το νιώσει, επιτέλους! Τα τροχαία προκαλούν φοβερές κοινωνικές επιπτώσεις και αναστατώσεις με οικονομικές προεκτάσεις, οικογενειακές τραγωδίες, ασύλληπτη οδύνη, αφόρητη θλίψη.

Πόσοι ακόμα συνάνθρωποί μας πρέπει να σκοτωθούν, να θυσιαστούν στον Μολώχ της ασφάλτου ώστε Πολιτεία και Βουλή, κυβέρνηση και κόμματα, να ευαισθητοποιηθούν και να πράξουν τα δέοντα; Τόση αναλγησία, αδιαφορία και ανεπάρκεια, πλέον; 

Ο Αναστασιάδης είχε μία, μοναδική, κλασική ευκαιρία, με το Brexit και με αφορμή τις δηλώσεις Ντάνκαν - Φόρεϊν Όφις, να θέσει θέμα Βάσεων, αφού ήδη ο μ. Τάσσος, τον Νοέμβριο του 2007, είχε αποφασίσει αναθεώρηση των σχέσεων με τη Βρετανία και του καθεστώτος των Βάσεων. Οι Εγγλέζοι μερίμνησαν παντοιοτρόπως ώστε να εκλεγεί ο Δ. Χριστόφιας, ο οποίος δολοφόνησε την προσπάθεια Τάσσου

Τελικά, ο δήθεν θυμός του Προέδρου Αναστασιάδη για τις τελευταίες βρετανικές μαχαιριές κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν φούμαρα για αφελείς και ευκολόπιστους. Σε ανάλυσή μας υποβάλαμε ότι ο Πρόεδρος δεν επρόκειτο να λάβει αντίμετρα κατά της βρετανικής δολιότητας. Απλώς, εξαιτίας της προεκλογικής περιόδου, το έπαιξε «ξερόμαγκας». Όπως είναι γνωστό, ο υπουργός Ευρώπης και Ην. Πολιτειών της απελθούσας Πρωθυπουργού, Μέι, Σερ Άλαν Ντάνκαν, μετά από ερώτηση Αγγλοκύπριου βουλευτή, υιοθέτησε την τουρκική εκδοχή ότι:

«Όσον αφορά στη σχεδιαζόμενη γεώτρηση της Τουρκίας, η θέση του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ότι, σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, διερευνητικές γεωτρήσεις δεν πρέπει να προχωρούν σε καμία περιοχή στην οποία η κυριαρχία είναι υπό αμφισβήτηση». Η πρώτη αντίδραση του Ν. Αναστασιάδη, όπως αποκαλύπτει ο Γιώργος Κέντας, αν. Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής και Διακυβέρνησης στο Παν/μιο Λευκωσίας, ήταν: «Απαράδεκτος» (ο Ντάνκαν). Βρετανίδα βουλευτής, υπέβαλε ερώτηση στο Φόρεϊν Όφις αν ισχύουν οι δηλώσεις Ντάνκαν. Το βρετανικό διπλωματικό κατεστημένο επιβεβαίωσε τις δηλώσεις του δύο φορές.

Ο Πρόεδρος ανακοίνωσε ότι θα έστελνε επιστολή στην πρωθυπουργό Μέι. Κόμματα και ΜΜΕ υπέβαλαν ότι όφειλε να θέσει θέμα Βάσεων. Την περ. Τρίτη παρέστη σε εκδήλωση στην Υπάτη Αρμοστεία για τα 93α γενέθλια της βασίλισσας Ελισάβετ, ναι, αυτής της σεσημασμένης δολοφόνου του έφηβου μαθητή και ποιητή μας, Ευαγόρα Παλληκαρίδη.

Σε ομιλία του, ο Πρόεδρος εξέφρασε τη «βαθιά του εκτίμηση για την πλήρη στήριξη του Ην. Βασιλείου και την απτή αλληλεγγύη του προς την Κύπρο όπως εκφράζεται με σαφήνεια στην επιστολή της κας Μέι, με ημερομηνία 26 Μαΐου 2019, με την οποία αντιτάσσεται στις σχεδιαζόμενες γεωτρήσεις της Τουρκίας και αναγνωρίζει πλήρως τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας να εξερευνά και να εκμεταλλεύεται τους φυσικούς της πόρους. Συνεπώς», κατέληξε, «δεν δίνω σημασία σε όποιες δηλώσεις που είναι αντίθετες με τα πιο πάνω».

Πού χάθηκε ο θυμός του Προέδρου; Γιατί εμφανίστηκε αρνάκι ενώπιον των ειρώνων Εγγλέζων, οι οποίοι διαπιστώνουν ακόμα μία φορά με ποιους εθελόδουλους και άρρωστους αγγλόδουλους συνεργάζονται; Οι πιο πάνω δηλώσεις Αναστασιάδη είναι το λιγότερο γελοίες για να μη χαρακτηριστούν τραγικές και αυτόχρημα κωμικές.

Πρώτον, έδωσε σημασία σε επιστολή μίας υπό παραίτηση και ήδη αποχωρήσασας Πρωθυπουργού. Η επιστολή της συνετάχθη εμφανώς από τους ικανότατους γραφειοκράτες του Φόρεϊν Όφις για να πουν στον Αναστασιάδη όσα ήθελε να ακούσει. Δεύτερον, η δήλωση Ντάνκαν έγινε στη Βουλή των Κοινοτήτων και καταγράφηκε στα πρακτικά της. Συνεπώς, αντί ο Πρόεδρος να δηλώνει ότι δεν δίνει σημασία σε όποιες δηλώσεις είναι αντίθετες με εκείνες της Μέι, προκαλείται να δώσει την επιστολή της στη δημοσιότητα.

Δεύτερον, αν όντως αυτά λέγει η Μέι, όπως ισχυρίζεται ο Αναστασιάδης, η επιστολή της πρέπει να παρουσιαστεί στο βρετανικό Κοινοβούλιο και να αξιοποιηθεί από Αγγλοκύπριους ή φιλοκύπριους βρετανούς βουλευτές ως αντιστάθμισμα στις δηλώσεις Ντάνκαν και στις δύο πανομοιότυπες ανακοινώσεις του Φόρεϊν Όφις. Δηλ. να απαιτηθεί διόρθωση της βρετανικής πολιτικής λαμβάνοντας υπόψη την επιστολή Μέι. Τρίτον, η επιστολή από μία ήδη αποχωρήσασα Πρωθυπουργό έχει τόση αξία όσο το χαρτί πάνω στο οποίο γράφτηκε για να εξαπατήσει τον Αναστασιάδη.

Τέταρτον, η δήλωση Ντάνκαν και οι δύο ανακοινώσεις του Φόρεϊν Όφις είναι επίσημα καταγεγραμμένες. Όσο δεν απαιτείται η αναίρεσή τους, ήδη αποτελούν και είναι η επίσημη βρετανική πολιτική την οποία πρώτοι αξιοποιούν οι Τούρκοι. Την περ. Τρίτη, το πρωί, ο ΥπΕξ, Ν. Χριστοδουλίδης, ήταν φιλοξενούμενος στο Ράδιο Πρώτο, στην εκπομπή των συναδέλφων Λ. Μαύρου και Μ. Πούλλαδου. Ρωτήθηκε για τον υπονομευτικό ρόλο της Βρετανίας και ειδικά για τις δηλώσεις Ντάνκαν και τις ανακοινώσεις του Φόρεϊν Όφις. Αντί ευθείας και ξεκάθαρης απάντησης, ο ΥπΕξ αναφέρθηκε στη σημασία των… εκλογών στην Κων/πολη για τον Ερντογάν!

Ο Ν. Χριστοδουλίδης ασκεί έναν άχαρο ρόλο, εκείνου του ευπειθούς διεκπεραιωτή της ολέθριας πολιτικής Αναστασιάδη, η οποία είναι συνέχεια εκείνης του Δ. Χριστόφια. Ότι δηλ. θέμα Βάσεων θα τεθεί until our children and grand-children αποφασίσουν διαφορετικά. Πρόσφατα, ο ΥπΕξ, ενημέρωσε τη Βουλή κεκλεισμένων των θυρών. Παραδέχτηκε ότι, κατά τις συνομιλίες για το Brexit, η εντολή από τον Πρόεδρο ήταν να μην αγγίξει κανείς θέμα Βάσεων.

Ο Αναστασιάδης είχε μία, μοναδική, κλασική ευκαιρία, με το Brexit και με αφορμή τις δηλώσεις Ντάνκαν - Φόρεϊν Όφις, να θέσει θέμα Βάσεων, αφού ήδη ο μ. Τάσσος, τον Νοέμβριο του 2007, είχε αποφασίσει αναθεώρηση των σχέσεων με τη Βρετανία και του καθεστώτος των Βάσεων. Οι Εγγλέζοι μερίμνησαν παντοιοτρόπως ώστε να εκλεγεί ο Δ. Χριστόφιας, ο οποίος δολοφόνησε την προσπάθεια Τάσσου. Σήμερα, εμφανώς κρατούν δεμένο χειροπόδαρα τον Αναστασιάδη. Πώς να τολμήσει να αντισταθεί;  

Οι ευρωεκλογές διεξάγονται ώστε οι Ευρωπαίοι πολίτες να εκλέξουν εκείνους οι οποίοι θα τους εκπροσωπήσουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και θα προβάλουν, θα προωθήσουν και θα υπερασπίσουν τα συμφέροντα, τις διεκδικήσεις και την πολιτική των χωρών και των πολιτών τους. Αυτό το ξεκάθαρο, απλό αλλά σημαντικό γεγονός δεν φαίνεται να κατανοήθηκε στην Κύπρο. Ούτε από τα κόμματα ούτε από την κυβέρνηση ούτε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Καθ’ όλη τη διάρκεια μιας τοξικής, πολωτικής, υβριστικής και χαμηλότατου επιπέδου προεκλογικής εκστρατείας, αναλώθηκαν σε εκατέρωθεν ύβρεις, χαρακτηρισμούς, επιθέσεις και στιγματισμούς. Αποτέλεσμα: Η αποχή ήταν ο μεγαλύτερος νικητής! Το ΑΚΕΛ εστίασε την εκστρατεία του σε μια προσπάθεια κατεδάφισης και απαξίωσης όσα η σημερινή κυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ υποστηρίζει ότι πέτυχε.

Κατηγόρησε τον Πρόεδρο ότι περίπου ευθύνεται για τη νέα τουρκική εισβολή και κατοχή τμήματος της κυπριακής ΑΟΖ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη βίαιη αντίδραση του ΔΗΣΥ και κυρίως του Ν. Αναστασιάδη. Σε αχρείαστη παρέμβασή του (4.5.2019), πρώτα μίλησε για τις «δανεικές ψήφους», τις οποίες το ΑΚΕΛ επιχειρούσε να αλιεύσει, διά του Νιαζί Κιζιλγιουρέκ, από τους Τ/κύπριους.

«Μηδενικά» και… «Κοτσιάτης»

Ακολούθως, σε νέο ξέσπασμά του (18.5.2019) ο Πρόεδρος ισχυρίστηκε πως «δεν μπορούν τα μηδενικά να μιλούν για τους άριστους ή εκείνους που αρίστευσαν, ότι τάχα είναι ήδη μαζί τους», και πρόσθεσε πως «ο κυπριακός λαός έχει και μνήμη αλλά και γνώση». Όπως ήταν αναμενόμενο, εξίσου βίαιη ήταν η απάντηση του ΑΚΕΛ στον Πρόεδρο και στον ΔΗΣΥ, ο οποίος επέμενε σε σειρά ερωτημάτων, στα οποία το ΑΚΕΛ δεν απάντησε. Ας προσεχθούν τα εξής: Εκτός από τον κατά συρροή δολοφόνο ξένων γυναικών, την προεκλογική εκστρατεία μονοπώλησαν οι «δανεικές ψήφοι», τα «μηδενικά» και ο… Κοτσιάτης!

Γιατί διεξάγονται, λοιπόν, οι ευρωεκλογές; Πέραν των λόγων που αναφέραμε στην αρχή της ανάλυσής μας, οι Ευρωπαίοι πολίτες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα τα οποία είναι κοινά σε όλους: Οικονομία, μεταναστευτικό, τρομοκρατία, δημοκρατικό έλλειμμα, ασφάλεια, ρατσισμός, ξενοφοβία, περιορισμένη επικοινωνία των Βρυξελλών και των εθνικών κυβερνήσεων με τους πολίτες, χάσμα στο βιοτικό επίπεδο, κτλ. Εξαιτίας και αυτών των προβλημάτων, τα τελευταία χρόνια σημειώνεται μία ανησυχητική αύξηση ακροδεξιών, φασιστικών ή και ναζιστικών κομμάτων.

Ξενοφοβία και ολοκλήρωση

Στην Ευρώπη παρατηρείται, λοιπόν, μια σοβαρή αντιπαράθεση. Από τη μια είναι τα ακροδεξιά κόμματα ή κινήματα, τα οποία εκμεταλλεύονται και αξιοποιούν τη ξενοφοβία των Ευρωπαίων (Γαλλία, Ουγγαρία, Ιταλία, Πολωνία, όπως και σε άλλες χώρες). Επίσης η αντιευρωπαϊκή ρητορική τους επιμένει είτε στη διάλυση της ΕΕ είτε σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση των εθνών-κρατών (όπως αυτά σχηματοποιήθηκαν μετά τον 30ετή πόλεμο και τη Συνθήκη της Βεστφαλίας, το 1648).

Εξάλλου απορρίπτουν την εμβάθυνση της Ένωσης, απαιτούν τροποποίηση των θεμελιωδών αρχών επί των οποίων οικοδομήθηκε και επιμένουν σε παραδοσιακές σχέσεις μεταξύ κρατών. Η πολιτική αυτή των ακροδεξιών κομμάτων συνδαυλίζεται και από τη γιγαντιαία γραφειοκρατία των Βρυξελλών η οποία δεν έχει πολλή συνάφεια με τα προβλήματα των Ευρωπαίων.

Από την άλλη, είναι η πλειοψηφία των Ευρωπαίων και των κρατών-μελών, που υποστηρίζουν τη συνέχιση του ευρωπαϊκού οράματος και την περαιτέρω εμβάθυνση και ολοκλήρωση της Ένωσης. Έστω και αν υπάρχουν πολλά και σοβαρά προβλήματα. Όμως, από αυτά, ξεπηδούν λύσεις. Απλώς να θυμηθούμε:

>Το 1965, η πολιτική του στρατηγού De Gaulle για «κενές καρέκλες» οδήγησε στην εξαγγελία της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.

>Οι απαιτήσεις της σιδηράς Θάτσερ, το 1984, για τον προϋπολογισμό, οδήγησαν στο Single European Act και στην αναθεώρηση της Συνθήκης της Ρώμης και δι’ αυτής στην Ενιαία Αγορά, στην Ευρωπαϊκή Πολιτική Συνεργασία, η οποία ήταν ο προάγγελος για να τεθούν οι βάσεις για την Κοινή Εξωτερική και Πολιτική Ασφάλειας.

>Οι βαθιές διαφορές των Ευρωπαίων για τους πολέμους στα Βαλκάνια, τη δεκαετία του ’90 και η αμερικανική-συμμαχική παρέμβαση στον Κόλπο, το 2003, οδήγησαν στη Συνθήκη της Λισσαβώνας (2007).

Δυσαρέσκεια-απογοήτευση

Γι’ αυτό, οι υποστηρικτές της ΕΕ και των θεσμών της, δηλ. η πλειοψηφία των κρατών-μελών και οι πολίτες, ζητούν και αναμένουν ένα νέο, ζείδωρο ξεκίνημα και καλύτερη λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών. Ουδείς αμφισβητεί πως όλα τα κράτη-μέλη και οι πολίτες έχουν επωφεληθεί τα μέγιστα από την Ένωση. Στις 17 Ιανουαρίου 2017, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσιοποίησε τη Λευκή Βίβλο, η οποία περιέχει ιδέες και εισηγήσεις για την επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής ατζέντας χωρίς να επηρεάζονται το περιεχόμενο και οι πρόνοιες των Συνθηκών της Ένωσης.

Ποια είναι τα σοβαρότερα προβλήματα της ΕΕ;

>Πρώτον, δυσαρέσκεια μέσα στην Ένωση. Αυτή φάνηκε μετά τα δημοψηφίσματα για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η Δανία την απέρριψε ενώ η Γαλλία παρά λίγο να πράξει το ίδιο. Η Βρετανία δεν ακολούθησε τους εταίρους της αλλά απαίτησε σοβαρές εξαιρέσεις. Οι Βρυξέλλες απέτυχαν να διαγνώσουν την επερχόμενη κρίση.

>Δεύτερον, απογοήτευση των Ευρωπαίων. Πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες δεν ακούν τι λένε οι πολίτες τους για προβλήματα και ανησυχίες τους. Η εμβάθυνση της ΕΕ συνεχίζεται αλλά χωρίς ουσιαστική κριτική ή αυτοέλεγχο.

>Τρίτον, η διεύρυνση της Ένωσης και ειδικά οι διαπραγματεύσεις για πιθανή ένταξη της Τουρκίας προκαλούν επιφυλάξεις στους Ευρωπαίους πολίτες. Επίσης, οι επανειλημμένες εκκλήσεις τους για περισσότερο διάλογο των Βρυξελλών με επαγγελματικές τάξεις και την κοινωνία των πολιτών φαίνεται να ηχούν σε ώτα μη ακούοντα. 

>Τέταρτον, η αποξένωση των Ευρωπαίων πολιτών από την ευρωπαϊκή ατζέντα επιδεινώθηκε και από την κρίση του 2008 που επηρέασε αμεσότατα το βιοτικό επίπεδο τους (και ημών των Κυπρίων, συμπεριλαμβανομένων). Επίσης οι μετανάστες και οι πρόσφυγες από χώρες της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής προκάλεσαν σοβαρή κοινωνική αναστάτωση και φόβους στην πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών για την εθνική, πολιτιστική και θρησκευτική τους ταυτότητα. Και αυτά σε συνάρτηση προς την τρομοκρατία, η οποία επηρέασε την ασφάλεια κρατών και πολιτών και έθεσε σε κίνδυνο θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα εξαιτίας κρατικών περιοριστικών μέτρων.

Δημοκρατικό έλλειμμα

Τι ζητούν οι Ευρωπαίοι πολίτες; Θέλουν μιαν Ευρώπη με περισσότερες φιλοδοξίες, να ακούει πιο συχνά τους πολίτες της, να κατανοεί τις ανάγκες τους, να προβάλλει ένα ισχυρό, σεβαστό και αξιόπιστο ευρωπαϊκό πρόσωπο στο άναρχο διεθνές σύστημα. Υπάρχουν τρία ζητήματα, τα οποία απαιτούν κατεπειγόντως αντιμετώπιση και λύσεις:

=Πρώτον, είναι το παρατηρούμενο, διαχρονικά, δημοκρατικό έλλειμμα. Στα 60 και πλέον χρόνια λειτουργίας τους, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν εκείνο το δημοκρατικό συγκείμενο, το οποίο να είναι κοινό για όλους τους Ευρωπαίους, Με απλά λόγια: Οι Βρυξέλλες δεν έχουν αρκετή επικοινωνία με τους πολίτες της Ένωσης, να ακούσουν ιδέες, να συζητήσουν μαζί τους, να εισπράξουν εισηγήσεις, να αποδεχτούν αντιδράσεις και αντιρρήσεις ώστε να λειτουργήσει ένας πραγματικός δημοκρατικός διάλογος.

Η απουσία επαρκών καναλιών επικοινωνίας μεταξύ των θεσμών της ΕΕ και των πολιτών οδηγεί σε ασθενείς πολιτικές λειτουργίες, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα την αποστασιοποίηση των πολιτών, την αδιαφορία και, όσον αφορά τις ευρωεκλογές, την αποχή. Περισσότερο είναι και ευθύνη των κυβερνήσεων των κρατών-μελών να αναπτύξουν διάλογο και επικοινωνία με τους πολίτες επειδή, διαφορετικά, η απογοήτευση, η απαξίωση και η αποχή ενθαρρύνουν την άνοδο λαϊκίστικων κομμάτων και της ακροδεξιάς.

=Δεύτερον, η αποτελεσματικότητα των θεσμών. Πολλοί υποστηρίζουν πως οι θεσμοί της ΕΕ δεν έχουν εκτελεστική εξουσία. Π.χ., ένας τομέας που ενδιαφέρει αμεσότατα και την Κυπριακή Δημοκρατία, είναι η εξωτερική πολιτική και η πολιτική άμυνας. Η ΕΕ δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να έχει μια κοινή εξωτερική και πολιτική ασφάλειας, όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα. Τα κρατικά-εθνικά συμφέροντα σε αυτούς τους κρίσιμους τομείς υπερισχύουν των ευρωπαϊκών. Μέχρι τα 28 κράτη-μέλη καταφέρουν να συνεννοηθούν για μια κρίση ή έκτακτη ανάγκη, έχουν ήδη ξεπεραστεί από τα γεγονότα ή από άλλους διεθνείς δρώντες, οι οποίοι είναι πιο αποτελεσματικοί.

Εξωτερική πολιτική-ασφάλεια

Συνεπώς, οι ηγέτες της Ευρώπης καλούνται να σκεφτούν και να υιοθετήσουν νέους τρόπους δράσης στην εξωτερική και στην πολιτική ασφάλειας, εξαιτίας κυρίως της απρόβλεπτης αμερικανικής πολιτικής, της επιθετικότητας της Ρωσίας, των ηγεμονικών φιλοδοξιών της Κίνας και των συνεχών, ραγδαιότατα μεταβαλλόμενων παραμέτρων του άναρχου διεθνούς συστήματος.

=Τρίτον, η ΕΕ καλείται να επανεκκινήσει, επιτέλους, την ευρωπαϊκή ατζέντα, αν θέλει να διαδραματίσει έναν ηγετικό ρόλο όχι μόνο στον τομέα της ελεύθερης οικονομίας, της αγοράς και της κοινωνικής συνοχής αλλά και στις διεθνείς σχέσεις. Αυτά προϋποθέτουν ενίσχυση της εσωτερικής αγοράς και σταθεροποίηση της ζώνης του ευρώ, πολιτική, κοινωνική και οικονομική σταθερότητα στις χώρες της Ένωσης.

Με απλά λόγια, οι ηγέτες της ΕΕ καλούνται να αποδείξουν στους πολίτες τους ότι έχουν τη φιλοδοξία να στηρίξουν, να αναδείξουν και να προωθήσουν την ευρωπαϊκή ατζέντα, η οποία θα οδηγήσει στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και θα καθιερώσει την Ένωση ως οικονομική, πολιτική, κοινωνική και αμυντική δύναμη. Αυτά θα ενισχύσουν τις ελπίδες των Ευρωπαίων και την εμπιστοσύνη τους σε μια κοινότητα κρατών τα οποία καλούνται να διεκδικήσουν μια σημαντική και κρίσιμης σημασίας θέση στο διεθνές άναρχο σύστημα.

Όλα τα πιο πάνω και πολλά άλλα ζητήματα και θέματα τα οποία αφορούν τους Ευρωπαίους πολίτες - κι εμάς τους Κυπρίους, - δεν συζητήθηκαν, δεν αναλύθηκαν, δεν παρουσιάστηκαν στους πολίτες από τα κυπριακά κόμματα. Η ευρωπαϊκή ατζέντα και ολοκλήρωση,  η οποία μας αφορά αμεσότατα, ενταφιάστηκε κάτω από τόνους λάσπης, ύβρεων, χαρακτηρισμών, αλληλοκατηγοριών, παρελθοντολογίας και εξαφανίστηκε κάτω από «δανεικές ψήφους» και τεράστια «μηδενικά».

Η ΕΕ θα επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία, όπως, π.χ., επέβαλε στη Ρωσία μετά την εισβολή και προσάρτηση της Κριμαίας, το 2014; Μάλλον θα τη χαϊδέψει, επειδή αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα μελών της. Μέχρι τότε, η πειρατική Τουρκία θα έχει οριστικοποιήσει τα τετελεσμένα

Ανέκαθεν η Τουρκία ακολουθεί έναντι της Ελλάδας και ειδικά της Κυπριακής Δημοκρατίας μια δοκιμασμένη και επιθετική μέθοδο: Πρώτα αμφισβητεί, ύστερα γκριζοποιεί, ακολούθως καλλιεργεί την εντύπωση ότι επιθυμεί να συζητήσει τις... διαφορές. Επειδή οι Τούρκοι γνωρίζουν τους ηγέτες μας, τις ανεπάρκειες, τις τουρκοφοβίες και τις ψευδαισθήσεις τους, προχωρούν στο επόμενο στάδιο: Απαιτούν αμέσως συνομιλίες, αλλά με τουρκικούς, πλέον, όρους, προδιαγραφές και αξιώσεις. Αυτό κάνουν στην περίπτωση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου.

Πριν από 20 μέρες, ο Αττίλας εισέβαλε ξανά διά του «Βάρβαρου», του «Πορθητή» και πολεμικών πλοίων, κατέκτησε και ακόμα κατέχει τμήμα της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παρά την πληθώρα δηλώσεων και ανακοινώσεων συμπαράστασης στη Λευκωσία, καταδίκης της τουρκικής πειρατείας και έκκλησης προς την Άγκυρα να τερματίσει την έκδηλη παρανομία και παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και της Συμφωνίας για το Δίκαιο της Θάλασσας, ο σουλτάνος αγνοεί τους πάντες. Γιατί; Διότι οι τουρκικές ενέργειες δεν έγιναν ενστικτωδώς, αλλά με σχεδιασμό εδώ και χρόνια. Ας προσεχθούν μερικά γεγονότα. Στις 19/10/2008, ο τότε αρχηγός ΓΕΝ της Τουρκίας, ναύαρχος Μετίν Ατάτς, είπε:

«Εκτιμώ ότι η Ανατολική Μεσόγειος θα καταστεί εστία προστριβών και συγκρούσεων, λόγω της πετρελαϊκής σπουδαιότητας που θα αποκτήσει προσεχώς. Εξαιτίας των πετρελαίων που διαθέτει, θα μετατραπεί σ’ έναν δεύτερο Αραβικό Κόλπο. Η Τουρκία πρέπει να επαγρυπνεί και να αντιδράσει». Πότε ανακαλύφθηκε φυσικό αέριο στο κοίτασμα «Αφροδίτη»; Το 2011, από την αμερικανο-ισραηλινών συμφερόντων εταιρεία, Noble Energy. Στις 16/11/2011, ο υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας, Τανέρ Γιλντίζ, ανακοίνωσε συμφωνία για έρευνες πετρελαίου και φυσικού αερίου στα τουρκικά εδάφη και στη Μεσόγειο, μεταξύ της Τουρκίας και της ολλανδοβρετανικής εταιρείας, Shell.

Ενώ η Λευκωσία προώθησε ορθά και κατακύρωσε θαλασσοτεμάχια της ΑΟΖ μας σε ξένους πετρελαϊκούς κολοσσούς, η Τουρκία παράλληλα προχωρούσε στους δικούς της σχεδιασμούς. Έκτοτε, καθημερινά, η Τουρκία και οι εδώ εγκάθετοι του κατοχικού καθεστώτος επιμένουν όχι μόνο σε μερίδιο από τους υδρογονάνθρακες, αλλά και συμμετοχή στην εξόρυξή τους.

Στις 22/10/2018, ο κατοχικός ψευδο-«υπουργός», Κουντρέτ Οζερσάι, σε δηλώσεις του στη φιλοσουλτανική εφημερίδα «Σαμπάχ», ξεκαθάρισε: «Δεν θέλουμε μόνο μερίδιο από το φυσικό αέριο της Κύπρου, θέλουμε και να συμμετάσχουμε στη διαχείριση και εξόρυξή του». Και επανέλαβε όσα επίμονα η Τουρκία διακηρύσσει εδώ και χρόνια. Ότι δεν θα επιτρέψουν τη δημιουργία τετελεσμένων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Στις 6/5/2019 και στις 9/5/2019, σε τέσσερις περιπτώσεις, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, σε ομιλίες και δηλώσεις του, κατηγόρησε την Τουρκία ότι προέβη σε δεύτερη εισβολή στην Κυπριακή Δημοκρατία. Διά της εισβολής και κατοχής τμήματος της κυπριακής ΑΟΖ, η Τουρκία κήρυξε ξανά τον πόλεμο κατά της Κύπρου. Νοιάζεται κανείς; Προφανώς, κανείς! Ούτε ο Πρόεδρος, ούτε οι ηγέτες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ. Τους είδατε και τους ακούσατε σε ποιο κατάντημα έφτασαν, να επιτίθενται κατ’ αλλήλων, να αλληλοβρίζονται, να προβαίνουν σε χαρακτηρισμούς, να ανασύρουν εκατέρωθεν αθλιότητες και να ρίχνουν τόνους λάσπης.

Την περασμένη Πέμπτη, ο Κυβ. Εκπρόσωπος, απαντώντας για πολλοστή φορά στο ΑΚΕΛ και στον ΓΓ του κόμματος, ο οποίος κατάντησε ο Εκπρόσωπος του φίλου του, Τσαβούσογλου, και της κατοχικής Τουρκίας, απαρίθμησε δεκάδες έργα και επιτεύγματα, τα οποία η κυβέρνηση Αναστασιάδη πέτυχε μετά την πενταετία Χριστόφια. Ρωτήθηκε, εάν η διπλωματία κατάφερε να αλλάξει την κατάσταση στην ΑΟΖ. Απάντησε:  «Η παραβίαση και η παρανομία της Τουρκίας, δυστυχώς συνεχίζεται».

Δυστυχώς… Η Λευκωσία θα αναμένει το Έκτακτο Συμβούλιο της ΕΕ στις 28 τρέχοντος και μετά το Συμβούλιο Υπουργών τον Ιούνιο. Η ΕΕ θα επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία, όπως, π.χ., επέβαλε στη Ρωσία μετά την εισβολή και προσάρτηση της Κριμαίας, το 2014; Μάλλον θα τη χαϊδέψει, επειδή αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα μελών της. Μέχρι τότε, η πειρατική Τουρκία θα έχει οριστικοποιήσει τα τετελεσμένα. Δεν έχει σημασία αν καταφέρει να τρυπήσει την κυπριακή ΑΟΖ. Ήδη την αμφισβήτησε, με τη συνεπικουρία της Βρετανίας. Ήδη την γκριζοποίησε. Ήδη τη διεκδικεί. Γιατί όχι, αφού τρεις υπουργοί του Τσίπρα, πρώην και νυν, της αναγνώρισαν «δικαιώματα»;

Η Αθήνα αφήνει να νοηθεί ότι δεν αποκλείει θερμό επεισόδιο από ατύχημα. Η Τουρκία οδηγεί τα πράγματα κατά την πάγια τακτική της, ελληνικής αντιστάσεως μη ούσης: Αφού κορυφωθεί η κρίση, θα εκδηλώσει την ετοιμότητά της για συνομιλίες, αλλά με τουρκικούς όρους. Θα επαναληφθεί το εξής σκηνικό:

Οι μεγάλοι δρώντες στο Κυπριακό, με προεξάρχουσα τη Βρετανία και τις πετρελαϊκές εταιρείες, θα επιπέσουν στην αδύναμη Λευκωσία για να προβεί σε νέες υποχωρήσεις. Δηλαδή, το Κυπριακό και οι υδρογονάνθρακες να πακετοποιηθούν, χωρίς να αποκλείονται το Αιγαίο και το Καστελόριζο. Ενώπιον μιας τουρκοφοβικής Αθήνας και μιας ανίσχυρης Λευκωσίας, οι οποίες διέλυσαν τις Ένοπλες Δυνάμεις τους, η σουλτανική Τουρκία έχει κυριολεκτικά αποθηριωθεί. Τσίπρας και Αναστασιάδης, γνωρίζουν πώς θα βγάλουν το κεφάλι τους από το στόμα της;

Θα συμφωνήσω με τον εκλεκτό διεθνολόγο και ακαδημαϊκό, φίλο Γιώργο Κέντα, όσον αφορά την ερμηνεία και την αντιμετώπιση της πολιτικής της Βρετανίας έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με αφορμή τη γνωστή δήλωση του Σερ Άλαν Ντάνκαν, υπουργού Ευρώπης της κυβέρνησης Μέι, ο Γιώργος Κέντας επισημαίνει, ορθά πώς «η πρόσφατη κρίση στις σχέσεις Λονδίνου-Λευκωσίας, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Η κρίση αυτή δεν είναι θέμα δηλώσεων ή ανακοινώσεων. Είναι μια αναμενόμενη εξέλιξη μιας γεωπολιτικής κατάστασης με βαθιές ρίζες, τα προβλήματα της οποίας η Λευκωσία βάζει εδώ και χρόνια κάτω από το χαλί» («Η Βρετανία ως μέρος του προβλήματος», 18.5.2019 – «Απόψεις»).

Προσθέτει ότι «είναι ένα βαθύ στρατηγικό ζήτημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί συγκροτημένα, με τη λογική των διεθνών σχέσεων, του διεθνούς δικαίου, της διπλωματίας και της πολιτικής (…). Με τη στρατιωτική/στρατηγική παρουσία της στην Κύπρο, η Βρετανία είναι μέρος της γεωπολιτικής εξίσωσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Στο Λονδίνο, το Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά ιδιαίτερα το Υπουργείο Άμυνας της χώρας, θεωρούν πολύ σημαντική τη στρατηγική παρουσία στην Κύπρο. Οι στρατιωτικές βάσεις εξυπηρετούν πολύ σημαντικά συμφέροντα της Βρετανίας στο νησί, τη Μέση Ανατολή, τον Περσικό Κόλπο και την Αφρική».

Βρετανία και ρόλος Τουρκίας

Ο Γιώργος Κέντας επισημαίνει πως «μέρος της διαχείρισης της στρατιωτικής παρουσίας της Βρετανίας στην Κύπρο είναι και το Κυπριακό (…). Η Βρετανία δεν είναι ένα τρίτο μέρος στο Κυπριακό, το οποίο εμφανίζεται περιστασιακά. Είναι ένα από τα βασικότερα μέρη του προβλήματος, καθώς και των πτυχών της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνίας και των θεσμών της Κύπρου». Και καταλήγει:

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα της βρετανικής παρουσίας και ανάμειξης στην Κύπρο βρίσκεται στον τρόπο, με τον οποίο υπολογίζει το ρόλο της Τουρκίας στη γεωπολιτική εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και το αντίστροφο. Τον τρόπο, δηλαδή, με τον οποίο η Τουρκία υπολογίζει τη στρατιωτική/στρατηγική παρουσία της Βρετανίας στην Κύπρο».

Αναφέρθηκα εν εκτάσει στις θέσεις του Γιώργου Κέντα επειδή θεωρώ ότι η προσέγγισή του, στο πλαίσιο των Διεθνών Σχέσεων, είναι τεκμηριωμένα ορθή και ρεαλιστική αλλά δεν είναι κατανοητή από τους διαχειριζόμενους το Κυπριακό. Πριν από τρεις σχεδόν εβδομάδες, η Τουρκία, διά του ερευνητικού σκάφους, «Βάρβαρος» και του γεωτρύπανου, «Πορθητής», εισέβαλε, κατέκτησε και ακόμα κατέχει τμήμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο πρόεδρος Αναστασιάδης και ο Υπουργός Εξωτερικών γνώριζαν, επειδή οι Τούρκοι το προανήγγειλαν ότι, θα είχαμε νέα εισβολή στην ΑΟΖ και κατοχή τμήματός της από τον Αττίλα.

Η κυβέρνηση, λέγει ο Ν. Αναστασιάδης και ο ΥπΕξ, προετοιμάστηκαν αλλά… Πέραν από επιστολές προς τα μόνιμα μέλη του ΣΑ, άφησαν την Τουρκία να εισβάλει και ακολούθως επιδόθηκαν σε διαβήματα και καταγγελίες στην ΕΕ και σε άλλα φόρα. Η Λευκωσία εισέπραξε φραστικές δηλώσεις καταδίκης της Τουρκίας και ανακοινώσεις παρηγοριάς. Αντί να απαιτήσει αμέσως κυρώσεις, κατά το πρότυπο της περίπτωσης της Κριμαίας και της τότε ρωσικής εισβολής, αρκείται να αναμένει το τέλος του μήνα ή τον προσεχή Ιούνιο μέχρι που το Συμβούλιο Υπουργών της ΕΕ αποφασίσει πιθανές κυρώσεις. Αν αποφασίσει...

«Κυριαρχία υπό αμφισβήτηση»

Στο μεταξύ η Τουρκία εδραιώνει την κατοχή της κυπριακής ΑΟΖ, δημιουργεί νέα τετελεσμένα, Αιγαιοποιεί και γκριζοποιεί τη θαλάσσια περιοχή που κατέλαβε και ήδη ισχυρίζεται στην ΕΕ και στον ΟΗΕ ότι, τάχα, οι έρευνες και πιθανή γεώτρηση γίνονται μέσα στην τουρκική ΑΟΖ, η οποία όμως ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία, με βάση τη Συνθήκη του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας. Και σαν να μη έφταναν τα νέα τετελεσμένα, με δήλωση (14.5.2019) του Σερ Άλαν Ντάνκαν η κυπριακή ΑΟΖ θεωρείται από τη Βρετανία ως περιοχή με κυριαρχία υπό αμφισβήτηση. Απαντώντας σε ερώτηση Αγγλοκύπριου βουλευτή, είπε:

«Χθες (13.5.2019) συναντήθηκα με τον Τούρκο πρέσβη και είχα πολύ εποικοδομητικές συνομιλίες μαζί του. Η θέση του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ότι, σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, οι διερευνητικές γεωτρήσεις δεν πρέπει να διεξάγονται σε οποιαδήποτε περιοχή στην οποία η κυριαρχία είναι υπό αμφισβήτηση». Παρά τις οργισμένες δηλώσεις του προέδρου Αναστασιάδη και ανακοινώσεις κομμάτων και των Κυπρίων της Βρετανίας, το Φόρεϊν Όφις επέμενε στην πιο πάνω θέση του.

Γιατί; Όπως ορθά επισημαίνει πιο πάνω ο Γιώργος Κέντας, η βρετανική πολιτική στο Κυπριακό και έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας γενικότερα, καθορίζεται από τους κανόνες των Διεθνών Σχέσεων. Η Βρετανία αντιμετωπίζει το Κυπριακό και τη Λευκωσία στο πλαίσιο των ευρύτερων συμφερόντων της στη Μ. Ανατολή, στην Αραβική Χερσόνησο, στον Περσικό Κόλπο, στην Αφρική, ακόμα και μέχρι το Βλαδιβοστόκ (το ραντάρ του Τροόδους παρακολουθεί μέχρι την Ιαπωνία!).

Συνεταιρισμός Βρετανίας-Τουρκίας

Στο ίδιο πλαίσιο το Φόρεϊν Όφις αντιμετωπίζει και την Τουρκία, την οποία θεωρεί πολύ κρίσιμης σημασίας στρατηγικό, γεωπολιτικό, αμυντικό, οικονομικό κτλ., εταίρο, στην περιοχή και στην ΕΕ. Πρέπει να θυμόμαστε: Στις 23/10/2007, ο σουλτάνος Ερντογάν και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Μπράουν, υπέγραψαν Συμφωνία Στρατηγικού Συνεταιρισμού. Την επομένη, 24/10/2007, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Τ. Παπαδόπουλος, προήδρευσε συνεδρίας του Υπουργικού Συμβουλίου. Ο τότε Κυβ. Εκπρόσωπος, Βασίλης Πάλμας, σε εκτενείς δηλώσεις του επισήμανε μεταξύ άλλων:

«Το Έγγραφο Στρατηγικού Συνεταιρισμού Μεγάλης Βρετανίας- Τουρκίας, διέπεται, σ΄ ό,τι αφορά την Κύπρο, από καθαρή διχοτομική λογική, αφού κύριο αντικείμενό των σχετικών προνοιών του είναι η συστηματική προαγωγή χωριστών σχέσεων της τουρκοκυπριακής αποσχιστικής οντότητας των κατεχομένων με τον υπόλοιπο κόσμο».

Αφού υπέδειξε ότι «οι στρατιωτικές βάσεις και διευκολύνσεις του Ηνωμένου Βασιλείου στην Κύπρο καλύπτονται και από τη Συνθήκη Εγγυήσεως οι οποίες διέπονται από την αρχή της αμοιβαιότητας», ο Β. Πάλμας υπογράμμισε ότι «η Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου δεν είχε ενημερώσει την Κυπριακή για την πρόθεσή της να συνυπογράψει με την Τουρκική Κυβέρνηση πολιτική συμφωνία, τμήμα της οποίας αφορά ζωτικά συμφέροντα της Κύπρου. Είναι θέση της Κυπριακής Κυβέρνησης ότι αυτή η εξέλιξη βρίσκεται σε αντίθεση με το Μνημόνιο Συναντίληψης του 2005, μεταξύ Κύπρου και Ηνωμένου Βασιλείου και την Εγκαθίδρυση Δομημένου Διαλόγου μεταξύ των δύο Κυβερνήσεων».

«Η Μεγάλη Βρετανία», πρόσθεσε, «παρουσιάζεται να συμπλέει με την πολιτική της Τουρκίας στο Κυπριακό (…). Η Κυβέρνηση θεωρεί ότι αυτή είναι μια αρνητική εξέλιξη, η οποία απαιτεί ανάλογο χειρισμό. Θα ενεργήσει αποφασιστικά και ψύχραιμα για προστασία των εθνικών συμφερόντων της Κύπρου αξιοποιώντας όλα τα διπλωματικά και νομικά μέσα που διαθέτει και αναθεωρώντας, εκεί που χρειάζεται, διαχρονικές πολιτικές».

Αναθεώρηση σχέσεων Κύπρου-Βρετανίας

Στις 7/11/2007, συνήλθε ξανά το Υπουργικό Συμβούλιο. Σύμφωνα με απόρρητο έγγραφο των πρακτικών της συνεδρίας, που ο γράφων αποκάλυψε σε εκτενή ανάλυσή του («Σημερινή», 15.2.2015), ο Τάσσος είχε επισημάνει στους υπουργούς του πως το τουρκο-βρετανικό έγγραφο συνιστούσε «σοβαρή αρνητική εξέλιξη».

«Η κυβέρνηση, είπε, «αφού έλαβε υπόψη αυτή την εξέλιξη, καθώς και τις εξηγήσεις που έχουν δοθεί από την κυβέρνηση του Ην. Βασιλείου, έκρινε αναγκαία την συνολική επανεξέταση όλου του φάσματος των δεσμεύσεων προς αναθεώρηση των σχέσεών μας με το Ην. Βασίλειο, ώστε αυτές να τεθούν στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού, της κυρίαρχης ισότητας και της ισοτιμίας, της αμοιβαιότητας και της αρχής της αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Οι Βρετανικές Βάσεις

Επιπρόσθετα, όπως  ανέφερε ο Τάσσος, «θεωρείται χρήσιμη η σύσταση δύο Επιτροπών, οι οποίες θα ενεργήσουν με σκοπό την αναθεώρηση των σχέσεων της Κυπριακής Δημοκρατία με το Ην. Βασίλειο, σε ό,τι αφορά ειδικά τις Βρετανικές Βάσεις και Διευκολύνσεις που διεκδικεί το Ην. Βασίλειο στην Κύπρο, με βάση τις ισχύουσες σχετικές Συνθήκες και Συμφωνίες μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ην. Βασιλείου».  Έτσι,  το υπουργικό συμβούλιο, μετά από ενδελεχή μελέτη, αποφάσισε τα πιο κάτω:

1.- «Τη σύσταση Ομάδας Υψηλού Επιπέδου, αποτελούμενης από την υπουργό Εξωτερικών, τον υπουργό Εσωτερικών, τον Διευθυντή του Διπλωματικού Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας, τον Προϊστάμενο του Τομέα Ευρωπαϊκής Ένωσης της Νομικής Υπηρεσίας και τον πρώην υπουργό Άμυνας και πρώην υπαρχηγό της Εθνικής Φρουράς, κ. Φοίβο Κλόκκαρη, η οποία να προβεί στη γενική αναθεώρηση της στάσης της Κυπριακής Δημοκρατίας έναντι της παρουσίας των Βρετανικών Βάσεων και Διευκολύνσεων στην Κύπρο, περιλαμβανομένης της επανεξέτασης του καθεστώτος των Βρετανικών Βάσεων και Διευκολύνσεων, σε συνάρτηση με τη γενικότερη στάση του Ην. Βασιλείου έναντι της Κύπρου και ειδικότερα των νομικών του υποχρεώσεων. Η εν λόγω ομάδα να υποβάλει, εντός ενός μηνός, προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την πρώτη έκθεση με τα πορίσματα και τις εισηγήσεις της.

2.»Τη σύσταση Μόνιμης Υπηρεσιακής Επιτροπής για τις Βρετανικές Βάσεις και Διευκολύνσεις στην Κύπρο, αποτελούμενης από εκπροσώπους του Διπλωματικού Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας, της ΚΥΠ, των υπουργείων Εξωτερικών, Άμυνας, Εσωτερικών, Συγκοινωνιών και έργων και Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως καθώς και της Νομικής Υπηρεσίας. Ανάλογα με τα προς εξέταση θέματα θα μπορούν να καλούνται και να λαμβάνουν μέρος στις συναντήσεις της εν λόγω Επιτροπής εκπρόσωποι άλλων Υπουργείων/Τμημάτων/Υπηρεσιών, ακόμα και εμπειρογνώμονες από τον ιδιωτικό τομέα.

»Η Μόνιμη Υπηρεσιακή Επιτροπή να προβεί στη συστηματική καταγραφή και μελέτη των καθημερινών σχέσεων των Αρχών της Κυπριακής Δημοκρατίας με τις Αρχές των Βρετανικών Βάσεων, οι οποίες αφορούν τη μεταξύ τους συνεργασία για τη λειτουργία των Βρετανικών Βάσεων και Διευκολύνσεων στην Κύπρο, με βάση τις ισχύουσες σχετικές συνθήκες και Συμφωνίες μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ην. Βασιλείου. Επίσης, η Επιτροπή να επανεξετάσει τις σχετικές πολιτικές και πρακτικές της Κυπριακής Κυβέρνησης, με βάση τις ισχύουσες σχετικές Συνθήκες και Συμφωνίες μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ην. Βασιλείου, με σκοπό την υποβολή εισηγήσεων για διατήρηση ή τροποποίησή τους, αναλόγως της εκάστοτε ισχύουσας σχετικής κυβερνητικής πολιτικής. Οι δε εισηγήσεις της Επιτροπής να διαβιβάζονται στους οικείους υπουργούς για λήψη τελικής απόφασης. Επιπρόσθετα, η υπό αναφορά Επιτροπή, υποβάλλει, ανά δίμηνο, έκθεση προς το συμβούλιο τόσο για τις ενέργειες όσο και για τα αποτελέσματα ων ενεργειών της. Η πρώτη έκθεση της Επιτροπής να υποβληθεί προς το συμβούλιο εντός ενός μηνός από τη σύστασή της».

Συνολική επανεξέταση

Τι σήμαινε εκείνη η ενέργεια του Τάσσου;

Πρώτον, έθεσε ξεκάθαρα θέμα Βρετανικών Βάσεων και Διευκολύνσεων και μεθόδευσε συνολική επανεξέταση της λειτουργίας τους, με βάση ισχύουσες Συνθήκες και Συμφωνίες.

Δεύτερον, για πρώτη φορά Πρόεδρος της Κύπρου αποφάσισε συνολική επανεξέταση με στόχο την αναθεώρηση των σχέσεων της Κύπρου με τη Βρετανία.

Τρίτον, για πρώτη φορά, Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας απαιτούσε, αιτιολογημένα, όπως στο εξής, οι σχέσεις της Κύπρου με τη Βρετανία τεθούν στη βάση θεμελιωδών αρχών που χαρακτηρίζουν τα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Τέταρτον, ξεκάθαρα ο Τάσσος Παπαδόπουλος αποφάσισε αντίμετρα εναντίον της Βρετανίας και ειδικά εξαιτίας της εκβιαστικής στάσης της στο σχέδιο Ανάν και της υπογραφής του τουρκο-βρετανικού εγγράφου στρατηγικού συνεταιρισμού. 

Συμπληρωματικό Πρωτόκολλο

Να σημειωθεί πως, διά του σχεδίου Ανάν, η Βρετανία αξίωνε συμπληρωματικό πρωτόκολλο στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης του 1960, που είχε ως στόχο να διαιωνίσει και να νομιμοποιήσει, με τη ψήφο του λαού, τις περί των Βρετανικών Βάσεων διατάξεις ((Φοίβος Κ. Κλόκκαρης: «Τουρκική απειλή κατά του Ελληνισμού της Κύπρου», εκδόσεις Επιφανίου, Λευκωσία 2011, σελ. 201).

Το έγγραφο Στρατηγικού Συνεταιρισμού Βρετανίας-Τουρκίας προνοούσε μεταξύ άλλων, τη λήψη μέτρων με σκοπό την άρση της λεγόμενης απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων και την ανάπτυξη άμεσων σχέσεων μεταξύ Λονδίνου και Τουρκοκυπρίων σε όλους τους τομείς. Στο πλαίσιο αυτό, η Βρετανία δήλωσε πρόθυμη να υποστηρίξει την αντιπροσώπευση των Τουρκοκυπρίων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ο τότε ΓΓ του ΑΚΕΛ, Δ. Χριστόφιας, δήλωσε ότι επρόκειτο για απαράδεκτη ενέργεια και υπέδειξε ότι η Κύπρος «δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να συμφωνήσει με τις διατάξεις του εγγράφου». Από την πλευρά του, ο τότε πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Ν. Αναστασιάδης, αφού επεσήμανε ότι η υπογραφή του εγγράφου αποτελούσε αρνητική εξέλιξη, υπογράμμισε ότι «θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι αρκετό να λέμε ότι παρακολουθούμε τις εξελίξεις και ότι θα κάνουμε εκ των υστέρων διαβήματα».

Στα… δισέγγονά μας

Ο Βρετανός Ύπατος Αρμοστής στην Κύπρο, Μίλετ, με γραπτή δήλωση (24.10.2007, διαβεβαίωνε ότι «η πολιτική μας στο ζήτημα της μη αναγνώρισης της αυτοαποκαλούμενης “ΤΔΒΚ” δεν έχει αλλάξει. Δεν αναγνωρίζουμε και δεν θα αναγνωρίσουμε μία ξεχωριστή οντότητα στο βόρειο τμήμα της Κύπρου και τίποτε στο περιεχόμενο του κειμένου δεν αποτελεί προσπάθεια αναβάθμισης του καθεστώτος του Βορρά ή προώθησης της διχοτόμησης».

Στις 9.7.2010, οι υπουργοί Εξωτερικών της Βρετανίας και Τουρκίας, Χεγκ και Νταβούτογλους υπέγραψαν νέα συμφωνία «Στρατηγικού Συνεταιρισμού» με σκοπό να ενισχύσουν τις καλές σχέσεις που έχουν οι δύο χώρες όσο αφορά την εξωτερική πολιτική, την ασφάλεια, την άμυνα και το εμπόριο.

Το 2008, όταν ο Δ. Χριστόφιας εξελέγη Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, πραγματοποίησε την πρώτη επίσημη επίσκεψη στο Λονδίνο και όχι στην Αθήνα, όπως έπρατταν όλοι οι προκάτοχοί του. Μετά από συνάντησή του με τον τότε Βρετανό Πρωθυπουργό, Μπράουν, εξαπέστειλε το θέμα των Βρετανικών Βάσεων και της εν γένει επανεξέτασης και αναθεώρησης της πολιτικής της Κυπριακής Δημοκρατίας έναντι της Βρετανίας, «στα εγγόνια και στα δισέγγονά μας». Σκότωσε κυριολεκτικά την προσπάθεια του Τάσσου.

Βάσεις και Brexit

Ο πρόεδρος Αναστασιάδης, μετά τις θυμωμένες δηλώσεις του για τη θέση Ντάνκαν-Φόρεϊν  Όφις και την αμφισβήτηση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ, είπε πως θα αποστείλει σχετική επιστολή στην πρωθυπουργό Μέι. Πληροφορίες αναφέρουν πως η κυβέρνηση προσανατολίζεται να θέσει θέμα Βάσεων και άρσης της κυπριακής υποστήριξης στη Βρετανία για το Brexit. Θα φανεί πολύ σύντομα αν αυτή είναι όντως η πολιτική προδιάθεση της Λευκωσίας.

Η Βρετανία τοποθετεί το Κυπριακό και τις γενικότερες σχέσεις της με την Κυπριακή Δημοκρατία στο ευρύτερο πλαίσιο των εθνικών συμφερόντων της. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσει και τις σχέσεις της με την κατοχική Τουρκία όπως και με άλλες χώρες, οι οποίες έχουν άμεσα ή έμμεσα συμφέροντα στο νησί και στην περιοχή της Αν. Μεσογείου.

Όπως ο εκλεκτός συνάδελφος, Παύλος Ξανθούλης («Φιλελεύθερος», 19.5.2019) μεταδίδει από τις Βρυξέλλες, «η Βρετανία βάζει πλάτες στην Τουρκία μέσα στην ΕΕ, για να διασφαλίσει ότι ‘δεν θα αγγίξουν το τουρκικό κράτος’ τα όποια μέτρα επιδιωχθούν, αναφορικά με την κατάφωρη παραβίαση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην ΑΟΖ».

Αν κοιτάξουμε το χάρτη της Αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής, τότε θα επιβεβαιωθεί η τεράστια στρατηγική και γεωπολιτική σημασία που η Βρετανία προσδίδει στις δήθεν «κυρίαρχες Βάσεις», στην αξία τους για την εξυπηρέτηση των βρετανικών συμφερόντων και στη διασύνδεσή τους με τις νεο-οθωμανικές ονειρώξεις της Τουρκίας κατά της Κύπρου και της ευρύτερης περιοχής. 

Στην κορύφωση της πολεμικής προσπάθειας το 1918, ο τότε πρωθυπουργός της Γαλλίας, Ζιωρζ Κλεμανσώ, ρωτήθηκε στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση ποια ήταν η πολιτική του. Απάντησε το περιώνυμο: «Η εσωτερική μου πολιτική; Κάμνω πόλεμον. Και η εξωτερική πολιτική μου; Κάμνω πόλεμον. Παντού και πάντοτε κάμνω πόλεμον»! Στην Κύπρο δεν υπήρξε ούτε και πρόκειται να υπάρξει Πρόεδρος ο οποίος να αναμέλψει – και να εννοεί έστω και κατ’ ελάχιστον – όσα διασάλπισε ο Κλεμανσώ.

Μετά την νέα τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ, η Λευκωσία, με την υποστήριξη και συμπαράσταση της Αθήνας, περιορίζεται σε διπλωματικές ενέργειες. Κύπρος και Ελλάδα καμώνονται να λησμονούν ότι έχουν να κάνουν με μιαν αποθηριωμένη, απρόβλεπτη Τουρκία η οποία τις εκλαμβάνει ως τους πλέον αδύναμους κρίκους επί των οποίων – ειδικά της Κύπρου – επιδιώκει να επιπέσει ξανά με όλη την ισχύ της αδιστακτότητας της. Ποιος θα την ανακόψει;

Τα τελευταία 24ωρα η Κύπρος υφίσταται έναν τρίτο Αττίλα. Δηλαδή υφίσταται πόλεμο! Η Τουρκία, διά του ερευνητικού σκάφους, «Βάρβαρος», και του γεωτρητικού «Πορθητής», (ας προσεχθούν τα ονόματα, τα οποία παραπέμπουν στην καθαυτό ιδιοσυστασία της τουρκικής βαρβαρότητας) εισέβαλε, κατέκτησε, κατέχει, αμφισβητεί και ήδη γκρίζαρε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σύντομα, όπως και επίσημα προανήγγειλε, θα επιχειρήσει να τρυπήσει σε περιοχή μόλις 40 χλμ δυτικά της Πάφου.

Εχθρική ενέργεια

Πρόκειται για την κρισιμότερη και την πιο επικίνδυνη εχθρική ενέργεια, μετά την εισβολή του 1974, εκ μέρους της Τουρκίας η οποία εννοεί, πρώτον, να ακυρώσει και στην συνέχεια να ελέγξει το ερευνητικό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας στην αναζήτηση υδρογονανθράκων. Δεύτερον, να καρπωθεί αυτών των υδρογονανθράκων ενώ δεν δικαιούται. Τρίτον, να δοκιμάσει τις αντοχές της Λευκωσίας και της Αθήνας όπως και τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας. Ειδικά της ΕΕ και των ΗΠΑ.

Η Άγκυρα εδώ και χρόνια προειδοποιεί, κυρίως  μετά την πρώτη ανακάλυψη φυσικού αερίου στο θαλασσοτεμάχιο «Αφροδίτη», ότι απαιτεί μερίδιο εκ μέρους δήθεν των Τ/κ, διαφορετικά θα προχωρήσει σε αδειοδοτήσεις (παράνομα, φυσικά) μέσω του κατοχικού μορφώματος, πράγμα που έπραξε.

Μετά τις αδειοδοτήσεις ξένων ενεργειακών κολοσσών και την ανακάλυψη, πρόσφατα, τεράστιας ποσότητας φυσικού αερίου, και τις τριμερείς και τετραμερείς συνεργασίες χωρών της περιοχής, η Τουρκία έκρινε ότι πλέον τίθεται εκτός ενεργειακού παιγνιδιού. Εξ υπαιτιότητος της. Αν σεβόταν την διεθνή νομιμότητα, τις σχέσεις καλής γειτονίας και την κυριαρχία, ανεξαρτησία και δικαιώματα των γειτόνων της και προπάντων της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα μπορούσε σε κάποιο στάδιο να γίνει συμμέτοχος στο ενεργειακό παιγνίδι αφού δεν έχει ενεργειακούς πόρους και είναι χώρα ενεργοβόρος.

Πειρατική μέθοδος

Η Τουρκία επέλεξε την μέθοδο της πειρατείας. Και της νέας εισβολής και κατοχής τμήματος της κυπριακής ΑΟΖ. Από την περ. Κυριακή, η ΕΕ, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ελλάδα, το Ισραήλ, η Βρετανία, η Αίγυπτος, ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, κλπ έχουν εκδώσει ς ανακοινώσεις, με τις οποίες:

Πρώτον, καταδικάζουν τις έκνομες ενέργειες της Τουρκίας. Δεύτερον, διαδηλώνουν την αλληλεγγύη και την συμπαράστασή τους στην Κυπριακή Δημοκρατία. Τρίτον, καλούν την Άγκυρα να ακυρώσει τις παράνομες δραστηριότητές της και να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο. Τέταρτον, καλούν την κατοχική χώρα να μη επιβαρύνει το κλίμα στην πιο ασταθή περιοχή του κόσμου.

Ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ερντογάν, καθώς και ο ΥπΕξ, Τσαβούσογλου, με δηλώσεις τους είπαν, ο μεν πρώτος: «Τα νόμιμα δικαιώματα της Τουρκίας και της "Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Τουρκίας" επί των ενεργειακών πηγών στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι αδιαπραγμάτευτα. Η χώρα μας είναι αποφασισμένη να προστατεύσει τα δικαιώματά της και τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων». Ο δε Τσαβούσογλου δήλωσε: «Ως εγγυήτρια δύναμη θα προστατεύσουμε όλα τα δικαιώματα και συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων».

Είναι φανερό ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να υπαναχωρήσει ούτε και να αποσύρει τα δύο σκάφη και τα πολεμικά της από την κατεχόμενη κυπριακή ΑΟΖ. Οι ενέργειές της φαίνονται καλά μελετημένες παρά το γενικότερο αρνητικό κλίμα για την ίδια. Οι παράνομες και πειρατικές δράσεις της κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν είναι αποτέλεσμα ενστικτωδών αντιδράσεων ούτε για εσωτερική κατανάλωση, όπως αφελέστατα ισχυρίστηκε ο ΥπΕξ της Ελλάδας, Κατρούγκαλος.

Είναι ο ίδιος που στις 21/3/2019 είχε δηλώσει: «Στην ανατολική Μεσόγειο έχει η Τουρκία δικαιώματα που της αναγνωρίζει το δίκαιο της θάλασσας που εμείς θέλουμε να διέπει τις μεταξύ μας διαφορές». Προηγουμένως, σε συνέντευξή του στο τουρκικό πρακτορείο Anadolu είχε δηλώσει: «Πώς μπορεί κάποιος να αποκλείσει από αυτή την περιοχή την Τουρκία η οποία έχει τόσα χιλιόμετρα ακτή στην Μεσόγειο. Κανείς δεν ισχυρίζεται το αντίθετο από αυτό». Είχε προηγηθεί η γνωστή δήλωση του πρώην ΥπΕξ, Ν. Κοτζιά, που κάλεσε την Ελλάδα και την Κύπρο να μη είναι «μοναχοφάηδες», δηλ. να μη θέλουν μόνο για τον εαυτό τους το φυσικό αέριο αλλά να το μοιραστούν και με την Τουρκία!

Οι δύο αδύναμοι κρίκοι

 Ο Ερντογάν, με την εισβολή κα κατοχή της κυπριακής ΑΟΖ, δοκιμάζει:

Πρώτον, τις αντιστάσεις και τις αντοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδος. Είναι η εκτίμησή μας ότι δεν πρόκειται να υπαναχωρήσει όχι μόνο για λόγους εσωτερικούς – μια τέτοια απόφασή του θα εκληφθεί ως προδοσία – αλλά και για λόγους στρατηγικής.  Η Τουρκία γνωρίζει ότι η Ελλάδα και η Κύπρος θα περιοριστούν σε διπλωματικές κινήσεις με κάποια αντίμετρα τα οποία δεν θα είναι ικανά να κάμψουν την πειρατεία του. Ο σουλτάνος ενεργεί από θέσεως καταφανούς ισχύος και η Αθήνα και η Λευκωσία από θέσεως καταφανούς αδυναμίας. 

 Μιλώντας την Παρασκευή 3/5/2019, στα Χανιά, ο Έλληνας Πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι «το διεθνές δίκαιο στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο οφείλει να γίνεται απ' όλους σεβαστό και θα γίνεται από όλους σεβαστό, γιατί εμείς είμαστε εδώ να υπερασπιστούμε και θα υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα με όποιον τρόπο χρειαστεί, είτε μόνοι μας είτε με τους συμμάχους μας». Δηλαδή, πώς; Μπορεί και με πόλεμο με την Τουρκία;

Δεύτερον, ο Ερντογάν, δοκιμάζει ξανά τις αντοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ναι, μεν αρκετές χώρες-μέλη αντιδρούν στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, όμως τα επιμέρους εθνικά συμφέροντα επιτάσσουν άλλη τακτική έναντι του σουλτάνου. Εξάλλου, ο Ερντογάν έχει το όπλο των 3,5 εκ. προσφύγων οι οποίοι σιτίζονται με δισεκατομμύρια από την ΕΕ. Κατ’ επανάληψη επέσεισε την απειλή να τους εξαποστείλει πεσκέσι στην Ευρώπη, με πρώτον αποδέκτη την δύσμοιρη Ελλάδα.

Οι ΗΠΑ αποθαρρύνουν…

Τρίτον, ο σουλτάνος δοκιμάζει ξανά τις αντιδράσεις των ΗΠΑ. Οι σχέσεις των δύο χωρών έφτασαν σχεδόν στον πάτο, ειδικά μετά την επιμονή του να αγοράσει και να εγκαταστήσει τους ρωσικούς πυραύλους S-400, οι οποίοι αποτελούν κόκκινο πανί για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Η Ουάσινγκτον έχει προειδοποιήσει την Άγκυρα με κυρώσεις, με πρώτη ενέργεια τον αποκλεισμό της Τουρκίας από την παραλαβή των υπερσύγχρονων αεροσκαφών F-35, στην παραγωγή των οποίων είναι συμμέτοχος.

Αμερικανική εταιρεία, ο κολοσσός ExxonMobil έχει αδειοδοτηθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία και έχει ανακαλύψει ένα τεράστιο κοίτασμα φυσικού αερίου. Οι πειρατικές ενέργειες της Τουρκίας επηρεάζουν αμεσότατα και τα αμερικανικά συμφέροντα. Ήδη, οι ΗΠΑ καταδίκασαν την τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ.  Με δήλωση εκπροσώπου της αμερικανικής πρεσβείας:

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποθαρρύνουν κάθε ενέργεια ή ρητορική που αυξάνει τις εντάσεις στην περιοχή». Ταυτόχρονα, «αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να αναπτύξει τους πόρους της στην Αποκλειστική της Οικονομική Ζώνη και πιστεύουν ότι οι πόροι πετρελαίου και φυσικού αερίου του νησιού θα πρέπει να κατανεμηθούν ακριβοδίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης».

 Θα συμφωνήσω με τον εκλεκτό συνάδελφο, Μιχ. Ιγνατίου ο οποίος, σε πρόσφατη ανάλυσή του, επεσήμανε ορθά ότι οι μόνες χώρες οι οποίες μπορούν να κόψουν τον βήχα στον σουλτάνο και να τον συνεφέρουν, είναι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ. Θα το κάνουν; Αμφιβάλλουμε! Και οι δύο έχουν τεράστια συμφέροντα με την κατοχική χώρα. Εξάλλου, Τραμπ και Ερντογάν είναι παντελώς απρόβλεπτοι. Ποιος αποκλείει ένα νέο, αιφνίδιο υμέναιο στις σχέσεις τους; Τα σπασμένα, για να ικανοποιηθεί ο σουλτάνος, ποιος θα τα πληρώσει; Μάλλον οι συνήθεις χρήσιμοι και βολικοί ύποπτοι: Ελλάδα και Κύπρος.

Στο στόμα της τίγρεως

Αφού Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται σε στρατιωτική αδυναμία αντιμετώπισης του τρίτου Αττίλα, ποια είναι τα διπλωματικά και άλλα όπλα, που μπορούν, αν θέλουν, να αξιοποιήσουν για να προκαλέσουν έστω κάποιο κόστος στην Τουρκία;

Πρώτον, δεν συζητούν μαζί της όσο διαρκεί η τουρκική πειρατεία, αφού ο Αναστασιάδης έχει το κεφάλι του μέσα στο στόμα της τουρκικής τίγρεως.

Δεύτερον, η Λευκωσία και η Αθήνα τερματίζουν οριστικά την αδιέξοδη πολιτική τους να είναι οι μόνες ευρωπαϊκές χώρες που θέλουν την Τουρκία στην ΕΕ.

Τρίτον, επιτέλους την περ. Παρασκευή το Υπουργείο Εξωτερικών κατέθεσε τις συντεταγμένες για την ΑΟΖ όλης της Κύπρου και καλεί την Τουρκία να συζητήσουν στην βάση της μεσαίας γραμμής. Γιατί η Λευκωσία δεν έκανε αυτή την κίνηση πριν από χρόνια;

Τέταρτον, η Λευκωσία και η Αθήνα ομόφωνα να εμποδίσουν την τελωνειακή ένωση ΕΕ-Τουρκίας.

Πέμπτον, Ελλάδα και Κύπρος δεν συναινούν σε οποιαδήποτε κονδύλια προς την Τουρκία.

Έκτον, απαιτούν από την ΕΕ να αποσύρει, επιτέλους, εκείνο το 105σέλιδο επονείδιστο έγγραφο Νταβούτογλου-Τσαβούσογλου της 23/6/2014, διά του οποίου η κατοχική χώρα θεωρούσε την Κυπριακή Δημοκρατία ως «εκλιπούσα».

Η αντιδήλωση της ΕΕ

Έβδομον, η Λευκωσία να ανασύρει στην επιφάνεια και να απαιτήσει εφαρμογή της ξεχασμένης αντιδήλωσης της ΕΕ, της 21/9/2005, διά της οποίας, μεταξύ άλλων, καλείτο η Τουρκία να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία (παρ. 5 της αντιδήλωσης) και να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της μαζί της.

Όγδοον, η Λευκωσία να επιμένει αταλάντευτα στην πλήρη εφαρμογή των κυπρογενών υποχρεώσεων της Τουρκίας έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας, ανεξάρτητα από πιθανές συνομιλίες.

Έννατον, ο πρόεδρος Αναστασιάδης να εμμείνει – και να το εννοεί – σε λύση του Κυπριακού στην βάση ευρωπαϊκών και όχι τουρκικών προδιαγραφών, όπως προωθείται διά της τουρκοφρενούς και αντιευρωπαϊκής, αντιδημοκρατικής και ρατσιστικής διζωνικής.

Δέκατον, η Ελλάδα να οριοθετήσει, επιτέλους, την ΑΟΖ της με την Αίγυπτο όπως ο Έλληνας Πρωθυπουργός υποσχέθηκε από τις 9/12/2015. Έτσι θα διασφαλιστεί και το ελληνικό Καστελλόριζο.

Η δεύτερη εισβολή!

Προψές Δευτέρα, 6.5.2019, ο Πρόεδρος ερωτηθείς για τις εχθρικές ενέργειες της Τουρκίας στην ΑΟΖ, δήλωσε ότι «πρόκειται για μια, καθαρά, παραβίαση του διεθνούς δικαίου, ή για μια, θα μπορούσε να την χαρακτηρίσω, δεύτερη εισβολή, δεδομένης της παραβίασης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας».

Αφού λοιπόν, πρόκειται για «δεύτερη εισβολή» κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν όφειλε, ως κυβέρνηση, να την καταγγείλει ως τέτοια και να ζητήσει άμεση σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας; Γιατί δεν το έκανε μέχρι στιγμής;

Πέραν των πιο πάνω μέτρων – ήδη εξαγγέλθηκαν νομικά μέτρα και δίωξη όλων όσοι, άμεσα ή έμμεσα, Τούρκοι και ξένοι, εμπλέκονται στην τουρκική πειρατεία – υπάρχουν και πολλά άλλα. Αν, φυσικά, ο Ν. Αναστασιάδης δεν κάνει στροφή την τελευταία στιγμή είτε εξαιτίας πιέσεων είτε για να μη προκαλεί, δήθεν, τον μαινόμενο Ερντογάν. Και αν η Αθήνα είναι έτοιμη να διεκδικήσει, επιτέλους, τα ελληνικά δίκαια και να υπερασπίσει τα ελληνικά συμφέροντα.

Η νέα τουρκική εισβολή κατά της Κύπρου ξαναφέρνει στην επιφάνεια το φλέγον ζήτημα της αμυντικής θωράκισης του τόπου. Ταυτόχρονα καταδεικνύει το μέγα έγκλημα που όλες οι κυβερνήσεις και ειδικά η παρούσα διαπράττουν κατά του Ελληνισμού:

Πρώτον, διά της ψηφοθηρικής μείωσης της θητείας.

Δεύτερον, διά της δραστικής μείωσης των κονδυλίων για την άμυνα.

Τρίτον, με τη διάλυση σχεδόν της εθνικής Φρουράς και της εφεδρείας.

Τέταρτον, με τη λεηλασία των δισεκατομμυρίων που οι φορολογούμενοι εισφέρουμε για την άμυνα, αλλά άμυνα δεν βλέπουμε.

«Διπλωματία άνευ όπλων…»

Συμπερασματικά: Κανείς από τους φίλους και συμμάχους μας δεν πρόκειται να πολεμήσει ή να συγκρουστεί με την Τουρκία για χάρη της Κύπρου ή και της Ελλάδος. Η δεύτερη τουρκική εισβολή κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας αναδεικνύει τη διαχρονική εγκληματική ανεπάρκεια κυβερνήσεων και Προέδρων να κατανοήσουν την τουρκική στοχοθεσία εναντίον μας και, ανάλογα, να πάρουν μέτρα ανάσχεσης και εξουδετέρωσής της. Στρατιωτικά και άλλα.

Η επί δεκαετίες ολέθρια πολιτική κατευνασμού, γλειψίματος και εξημέρωσης του τουρκικού θηρίου απέτυχε παταγωδώς. Στην αντιμετώπιση της αποχαλινωμένης Τουρκίας και του αδίστακτου Ερντογάν, Αθήνα και Λευκωσία ασκούνται στην βολική, χωρίς κόστος για την Τουρκία, διπλωματία. Λησμονούν, όμως, το του Μεγάλου Πρώσου Βασιλέως, ο οποίος πρέσβευε ότι: «Διπλωματία άνευ όπλων είναι μουσική άνευ οργάνων». Όπερ έδει δείξαι.

Εδώ και πάνω από δύο εβδομάδες η κυπριακή κοινωνία συγκλονίζεται από κατά συρροήν δολοφονίες ξένων γυναικών από 35χρονο. Από την πρώτη ημέρα που όλως τυχαίως ξετυλίχτηκε το κουβάρι αυτών των πρωτοφανών εγκλημάτων, ο Αρχηγός της Αστυνομίας και ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης, βρέθηκαν στο στόχαστρο οξείας κριτικής. Με ένα αίτημα: Να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους. Κόμματα όπως και η πλειοψηφία των πολιτών απαιτούν όπως οι πολιτικοί προϊστάμενοι αναλάβουν έμπρακτα τις ευθύνες τους και από πολιτική και προσωπική ευθιξία, να παραιτηθούν.

Μια τέτοια παραίτηση δεν σημαίνει ότι ο Υπουργός και ο Αρχηγός της Αστυνομίας ή και άλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του Σώματος ευθύνονται ευθέως για τους φρικώδεις φόνους. Όμως, ως πολιτικοί προϊστάμενοι έχουν την ευθύνη των υφισταμένων τους, κάποιοι εκ των οποίων ενήργησαν με καταδικαστέα επιπολαιότητα, ανευθυνότητα, αδιαφορία, ακόμα και με ρατσιστικές διαθέσεις. Σύμφωνα με καταγγελίες και ισχυρισμούς φίλων δολοφονηθεισών γυναικών, αστυνομικά όργανα απέδωσαν την εξαφάνισή τους με τη βολική εξήγηση: «Πήγαν στα κατεχόμενα». Ακόμα και όταν οι φίλοι των κατ’ ισχυρισμόν εξαφανισθεισών επέμεναν ότι δεν πήραν τίποτε από τα προσωπικά αντικείμενά τους.

Η Αστυνομία, ως αντίδραση στην καθημερινή κριτική από κόμματα και πολίτες επιχείρησε να αποδώσει την όποια ανεπάρκεια οργάνων της είτε στη Βουλή είτε σε κόμματα είτε σε άλλους λόγους. Η ουσία, βέβαια, είναι μία και είναι εφιαλτική: Αν ζευγάρι ξένων δεν μετέβαινε στο μεταλλείο Μιτσερού, για να ηχογραφήσει ήχους και είχε το φρικτό συναπάντημα με ένα πτώμα. Και αν φέτος δεν είχαμε πολυομβρία, ένας Θεός ξέρει πόσες άλλες γυναίκες θα είχαν εξαφανιστεί από τα χέρια του κατά συρροήν δολοφόνου, ο οποίος ήταν άνθρωπος υπεράνω κάθε υποψίας.

Νοοτροπίες παχύδερμου

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με γραπτή δήλωσή του, εξέφρασε το συγκλονισμό του για τη φρίκη που διασύρει την Κύπρο διεθνώς. Συστήνει υπομονή μέχρι πέρατος των ερευνών. Και μετά; Θα συσταθεί ακόμα μια ερευνητική επιτροπή για να διερευνήσει τις συνθήκες υπό τις οποίες κάποια αστυνομικά όργανα δεν ήρθησαν στο ύψος του καθήκοντος και της αποστολής τους. Το πόρισμά της θα γίνει σεβαστό; Θα επακολουθήσουν τιμωρίες, εκδιώξεις, παραιτήσεις; Όχι, βέβαια! Τα πορίσματα για τον όλεθρο στο Μαρί και για το Συνεργατισμό είναι ενδεικτικά νοοτροπιών παχυδέρμου και αποδεικτικά αντιδράσεων καρεκλοκενταύρου.

Θα αναφερθώ ξανά σε ένα γνωστό γεγονός, το οποίο καταδεικνύει, πρώτον, πόσα πολλά έτη φωτός οι ηγέτες αυτού του δύσμοιρου τόπου είναι πίσω από ενδεδειγμένες πολιτικές πρακτικές που λειτουργούν σε άλλες χώρες.

Δεύτερον, πολιτικοί και κομματάρχες δεν διαθέτουν εκείνην την πολιτική και άλλη παιδεία που μετουσιώνεται σε απόλυτο σεβασμό της ευαισθησίας του λαού, της προσωπικής και συλλογικής αξιοπρέπειας και της κοινωνικής αντίδρασης και κριτικής για θέματα που άπτονται της προσωπικής, συλλογικής και κρατικής ιδιοσυστασίας.

Τρίτον, απαιτείται πολύς προσωπικός ανδρισμός μα και υπέρμετρος αυτοσεβασμός, με πλήρη συναίσθηση του δημόσιου αξιώματος ως θυσιαστικής έκφρασης για τον τόπο, ώστε οι πολιτικοί να νοιάζονται μόνο για το δημόσιο συμφέρον.

Καμία, βέβαια, αναφορά στην υστεροφημία, η οποία είναι σε τραγική ανυπαρξία στις σκέψεις και στους προβληματισμούς δημόσιων προσώπων. Και, φυσικά, στην Κύπρο δεν θα έχουμε ποτέ από πολιτικούς ένα εύτολμο χαρακίρι αξιοπρέπειας, λεβεντιάς και σεβασμού προς το λαό.

Το παράδειγμα του Ολλανδού

Ιδού, λοιπόν, διδακτικό παράδειγμα πολιτικής ευθιξίας και σεβασμού της λαϊκής απαίτησης για έμπρακτη ανάληψη ευθυνών από τους ηγήτορες:

Στις 17 Απριλίου 2002 (πριν από 17 χρόνια ακριβώς) ο τότε πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Βιμ Κοκ, παραιτήθηκε μετά από έκθεση που απέδιδε ευθύνες στην κυβέρνησή του για τη στάση των Ολλανδών κυανοκράνων στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα. Όπως μετέδωσε το πρακτορείο Ασσόσιεϊτεντ Πρες, ο Κοκ ανακοίνωσε την παραίτηση ύστερα από έκτακτη σύνοδο του υπουργικού συμβουλίου, στην οποία συζητήθηκε η έκθεση.

Δήλωσε: «Θα πάω στη βασίλισσα και θα της υποβάλω τις παραιτήσεις όλων των υπουργών και των υφυπουργών». Η έκθεση αναφέρει ότι το ολλανδικό απόσπασμα που είχε, το 1995, αποστολή να προφυλάξει τον θύλακα της Σρεμπρένιτσα από τους Σέρβους, δεν είχε ούτε σαφή εντολή αποστολής ούτε επαρκή μέσα. Έτσι απέτυχε να εμποδίσει τους Σέρβους, οι οποίοι κατέσφαξαν 7.500 μουσουλμάνους. Ο Κοκ εκτίμησε, λίγο μετά την παραίτηση, ότι η Ολλανδία είναι συνυπεύθυνη για την πτώση της Σρεμπρένιτσα και τη μετέπειτα σφαγή. Τότε ήταν ο ίδιος πρωθυπουργός.

«Κατέστη πλέον ορατή, έπειτα από την παραίτηση της κυβέρνησης, η πολιτική συνυπευθυνότητα της Ολλανδίας για την κατάσταση που οδήγησε στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα», δήλωσε μιλώντας στο Κοινοβούλιο. Ωστόσο ο Κοκ επέμεινε ότι η Ολλανδία δεν είναι υπεύθυνη «για το φρικτό θάνατο χιλιάδων μουσουλμάνων της Βοσνίας. Υπεύθυνοι είναι οι Σέρβοι της Βοσνίας», πρόσθεσε, και κατέληξε: «Η διεθνής κοινότητα είναι ανώνυμη και δεν μπορεί να αναλάβει ευθύνη με τρόπο ορατό για τα θύματα και τους οικείους των θυμάτων. Εγώ, όμως, μπορώ και το έκανα».

Καταρράκωση εμπιστοσύνης

Προσέξτε την τεράστια διαφορά ανάμεσα στα λεχθέντα από τον τότε Ολλανδό Πρωθυπουργό και σε όσα έχουν λεχθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Κυβ. Εκπρόσωπο, τον υπουργό Δικαιοσύνης και τον Αρχηγό Αστυνομίας. Ο Κοκ μπόρεσε, είπε, και ανέλαβε την ευθύνη, έμπρακτα και ακαριαία. Οι δικοί μας ηγήτορες επιδίδονται στο γνωστό, παλαιόθεν και συντηρούμενο μέχρι σήμερα, άθλημα να κλοτσούν τη μπάλα των ευθυνών ο ένας στον άλλο και, τελικά, στον βολικό κανένα!

Συστήνουν στους πολίτες να κάνουν υπομονή, να επιδείξουν ψυχραιμία, να αναμένουν τα ευρήματα των ερευνών, τα πορίσματα διερευνήσεων και… βλέπουμε. Δεν είπαν τα ίδια οι προηγούμενοι κυβερνώντες για τον όλεθρο στο Μαρί, οι οποίοι σήμερα κάνουν τους τιμητές στους σημερινούς; Και οι σημερινοί κυβερνώντες δεν διαβεβαίωναν ότι ΘΑ σεβαστούν όποιο και αν είναι το πόρισμα για τον Συνεργατισμό;

Η προκλητική ανακολουθία τους και η πρωτοφανής ασέβειά τους προς το δημόσιο αίσθημα, πρώην και νυν κυβερνώντων:

Πρώτον, συμβάλλουν στην απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών εξαιτίας της ανεπάρκειας, ανικανότητας, αναξιότητας και προκλητικότητας τους προς τους πολίτες.

Δεύτερον, επενεργούν στην εμπέδωση μιας γενικευμένης πλέον, αντίληψης ότι, τελικά, δεν υπάρχει υπευθυνότητα, σοβαρότητα, επαγγελματισμός και επάρκεια εκ μέρους των κυβερνώντων.

Τρίτον, οδηγούν στην ισοπέδωση και καταρράκωση κάθε εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους κυβερνώντες, οι οποίοι επιμένουν να συμπεριφέρονται με αλαζονεία, αδιαφορία και ασέβεια προς το δημόσιο αίσθημα οργής και αγανάκτησης γι’ αυτά τα φρικώδη που συμβαίνουν.

Τέταρτον, επειδή οι γυναίκες ήταν ξένης εθνικότητας, λειτούργησε η κυπραίικη, απαράδεκτη νοοτροπία της αδιαφορίας και της φτηνής δικαιολογίας. Αν, όμως, ήταν Κύπριες ή από χώρα της ΕΕ, θα είχαν διαφορετική αντιμετώπιση.

Μνήμη χρυσόψαρου

Πέμπτον, πολλοί ξέχασαν πως μόλις πριν από 45 χρόνια, χιλιάδες Κύπριοι με μια βαλίτσα στο χέρι, μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή, αναζήτησαν καλύτερη μοίρα σε ξένους τόπους. Όπως ακριβώς έπραξαν και οι δολοφονηθείσες ξένες γυναίκες.

Έκτον, η κριτική κατά της Αστυνομίας, ορθή ή λανθασμένη, δίκαιη ή άδικη συμβάλλει, δυστυχώς, στην απαξίωση της Δύναμης και των στελεχών της και αυτό είναι μέγα πρόβλημα. Στην Αστυνομία υπηρετούν ευόρκως πάρα πολλά καταξιωμένα και μορφωμένα στελέχη, τα οποία βλέπουν με απόγνωση τις εναντίον της Δύναμης γενικευμένες επικρίσεις.

Έβδομον, αποδυναμώνεται η εμπιστοσύνη των πολιτών και προς την Εθνική Φρουρά, εξαιτίας του καθ’ ομολογίαν δολοφόνου, στελέχους της Δύναμης. Κάποιοι, ανεύθυνα, επιπόλαια και αστόχαστα, στοχοποιούν το σύνολο των ευόρκως υπηρετούντων στην Ε.Φ.

Όγδοον, κατερειπώνεται το αίσθημα ασφάλειας που εξ ορισμού και εξ αποστολής, η Αστυνομία οφείλει να εμπεδώνει στους πολίτες.

Συμπερασματικά: Εδώ δεν είναι… Ολλανδία, με ευαισθησίες και αντιλήψεις περί πολιτικού πολιτισμού, πολιτικής ευπρέπειας και πολιτικής ευθιξίας, οι οποίες οδηγούν σε παραίτηση ολόκληρης κυβέρνησης. Εδώ είναι η χέρσα, πολιτικά άγονη Κύπρος όπου δεν φύεται ούτε μεγαλώνει ούτε θάλλει αυτή η περίφημη ευθιξία, ως έμπρακτη απόδειξη σεβασμού προς τους πολίτες, στερέωσης θεσμών και δημοκρατικών πρακτικών, οι οποίες εμπεδώνουν αίσθημα αξιοπρέπειας, ασφάλειας και ζείδωρης ενίσχυσης αξιών και αρχών από άξιους, ικανούς και άριστους.

Στην Κύπρο ισχύουν τα γνωστά άθλια: «Κρύψε να περάσουμε». Ή, «ως τζιήθθεμερου τζιαι βλέπουμε». Ή, «εγιώ, εν τζιαι»! Ή, «τι μας νοιάζει για κάποιες ξένες…». Και το χειρότερο: Όσοι κυβερνούν, έχουν την πεποίθηση ότι οι πολίτες έχουν μνήμη χρυσόψαρου. Θα ξεχάσουν. Θα προσπεράσουν. Και θα τους ξαναψηφίσουν. Αυτό και αν είναι το έσχατο, ευτελέστατο, κακουργηματικό κατάντημα.

«Ο συμβολισμός της πυρκαγιάς της Παναγίας των Παρισίων, του πιο διάσημου κτηρίου του Δυτικού Πολιτισμού και του συμβόλου της Δυτικής Χριστιανοσύνης, δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Είναι ως εάν ο Θεός ήθελε να μας προειδοποιήσει με τον πιο αλάθητο τρόπο ότι η Χριστιανοσύνη καίγεται - και μ’ αυτήν, ο Δυτικός Πολιτισμός.

Σε μια περιγραφή της προφητείας του προφήτη Ιεζεκιήλ, ο Κύριος φέρεται να λέγει ότι θα ξαναδώσει ζωή σε οστά και νεύρα και σάρκα: «Και δώσω πνεύμα μου εις υμάς και ζήσεσθε και γνώσεσθε ότι εγώ ειμί Κύριος». Την περασμένη Κυριακή ήταν το Πάσχα των Καθολικών. Οι εκκλησιές τους είχαν κατακλυστεί από κόσμο για να γιορτάσουν την Ανάσταση του Χριστού. Στη Σρι Λάνκα, δεν πρόλαβαν. Ισλαμιστές τρομοκράτες και δολοφόνοι προκάλεσαν εκρήξεις σε εκκλησιές και ξενοδοχεία. Απολογισμός μέχρι στιγμής: Σχεδόν 360 νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες.

Απόψε, τα μεσάνυχτα, οι Ορθόδοξοι θα γιορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου και θα ευφρανθώμεν για το χαρμόσυνο γεγονός. Μετά τα Πάθη και τη Σταύρωση, η Ανάσταση είναι το πιο συγκλονιστικό και το πιο εκκωφαντικό μήνυμα νίκης της ζωής κατά πάνω στον θάνατο, στην αμαρτία και στην κακία. Η Ανάσταση είναι η επανεκκίνηση μιας νέας ζωής, στηριγμένης στην αγάπη, στην ανοχή, στον σεβασμό, στην αλληλεγγύη και στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Προπάντων, η Ανάσταση είναι η εξανάσταση του νέου ανθρώπου, ο οποίος αποβάλλει τον παλαιό και ενδύεται την ελπίδα, την προσδοκία και τη χαρά μιας νέας πορείας προς το φως.

Κι όμως… Στη Σρι Λάνκα, την ημέρα του καθολικού Πάσχα, τα οστά διαχωρίστηκαν από τη σάρκα και η ζωή πνίγηκε στο αίμα και στον θάνατο. Όπως ακριβώς συμβαίνει στη Νιγηρία, στη Σομαλία, στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν, στην Αίγυπτο, στη Συρία, στην Ινδονησία, στη Βόρεια Κορέα, στην Τουρκία. Οι χριστιανοί σε πάρα πολλές χώρες, κυρίως μουσουλμανικές, είναι υπό διωγμόν, καταδίωξη, φυλάκιση, καταπίεση, εκτελέσεις και σφαγιασμό. Μετά την καταστροφική πυρκαγιά στην Παναγία των Παρισίων, όλη η ανθρωπότητα συγκλονίστηκε, λυπήθηκε, ευαισθητοποιήθηκε. Έγιναν δωρεές πέραν του δισεκατομμυρίου. Για τα εκατοντάδες θύματα της ισλαμικής θηριωδίας στη Σρι Λάνκα, πού εξαφανίστηκε αυτή η επιλεκτική, σε ευαισθησία, ανθρωπότητα;

Τον περασμένο αιώνα, ο Χριστιανισμός ξεριζώθηκε από την κοιτίδα του, τη Μέση Ανατολή. Πρώτα οι γενοκτόνοι Τούρκοι έσφαξαν 2,5 εκ. χριστιανούς Αρμένιους, Έλληνες, καθώς και Κούρδους, Ασσύριους και Αλεβίτες. Τα τελευταία χρόνια και με αφορμή την εμφάνιση της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους, σε μουσουλμανικές χώρες, χριστιανοί καταδιώκονται, συλλαμβάνονται, καταπιέζονται ή, το χειρότερο, δολοφονούνται, σφαγιάζονται, βιάζονται.

Ας μιλήσουν οι αριθμοί: Στη Γαλλία, κατά μέσον όρο δύο εκκλησίες δέχονται καθημερινά επίθεση. Σύμφωνα με το PI-News, έναν γερμανικό ειδησεογραφικό ιστότοπο, 1.063 επιθέσεις σε χριστιανικές εκκλησίες και σύμβολα (σταυρούς, εικόνες, αγάλματα) σημειώθηκαν στη Γαλλία το 2018. Αυτό αντιπροσωπεύει αύξηση κατά 17% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος (2017), που καταγράφηκαν 878 επιθέσεις.

Στη Γερμανία, από τις 11 Νοεμβρίου 2017 μόνο στις Άλπεις και τη Βαυαρία, περίπου 200 εκκλησίες δέχτηκαν επίθεση και κάηκαν πολλοί σταυροί. Μία πρόσφατη είδηση από το PI-News λέει: «Σχεδόν κανείς δεν γράφει ούτε μιλάει για τις αυξανόμενες επιθέσεις προς τα χριστιανικά σύμβολα. Επικρατεί σιωπή τόσο στη Γαλλία, όσο και στη Γερμανία σχετικά με το σκάνδαλο των καταστροφών και την προέλευση των δραστών… Δεν είναι οι δράστες που κινδυνεύουν να περιθωριοποιηθούν, αλλά αυτοί που τολμούν να συσχετίσουν τη βεβήλωση των χριστιανικών συμβόλων με τους μετανάστες. Κατηγορούνται για απέχθεια, ρητορική μίσους και ρατσισμό».

Κάθε μέρα, 11 χριστιανοί χάνουν τη ζωή τους κυρίως σε ισλαμικές χώρες. Σύμφωνα με πρόσφατη αμερικανική έκθεση (World Watch List 2019), μόνον πέρσι σκοτώθηκαν 4.136 χριστιανοί και 1266 εκκλησίες ή ιδρύματα υπέστησαν επιθέσεις, βανδαλισμούς, βεβηλώσεις, πυρκαγιές. Το 2018, 215 εκ. χριστιανοί αντιμετώπισαν διώξεις σε ισλαμικές χώρες. Φέτος, 245 εκ. χριστιανοί αναμένεται να διωχθούν για την πίστη τους. Κάθε μέρα, έξι τουλάχιστον χριστιανές βιάζονται ή εξαναγκάζονται να παντρευτούν μουσουλμάνο.

Στη Νιγηρία, νομάδες Φουλάνι και τζιχαντιστές της Μπόκο Χαράμ σκότωσαν χιλιάδες χριστιανούς. Ακόμα και στην ορθόδοξη Ρωσία, σε περιοχές με μουσουλμανική πλειοψηφία, οι χριστιανοί καταπιέζονται. Όπως σημειώνει ο Γάλλος καθηγητής, Guy Millière (The Burning of Notre Dame and the Destruction of Christian Europe https://www.gatestoneinstitute.org/14107), η κυριαρχούσα πλέον θρησκεία στη Γαλλία είναι το Ισλάμ! Για μήνες, τζιχαντιστικές οργανώσεις εξέδιδαν ανακοινώσεις καλώντας τους μουσουλμάνους να καταστρέψουν εκκλησιές, μεταξύ αυτών πρώτη την Παναγία των Παρισίων.

Κι όμως: Η γαλλική Κυβέρνηση απέδωσε την πυρκαγιά σε… ατύχημα! Ένας Αμερικανός αρθρογράφος, ο Dennis Prager, έγραψε: «Ο συμβολισμός της πυρκαγιάς της Παναγίας των Παρισίων, του πιο διάσημου κτηρίου του Δυτικού Πολιτισμού και του συμβόλου της Δυτικής Χριστιανοσύνης, δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Είναι ως εάν ο Θεός ήθελε να μας προειδοποιήσει με τον πιο αλάθητο τρόπο ότι η Χριστιανοσύνη καίγεται - και μ’ αυτήν, ο Δυτικός Πολιτισμός». Ποιος από τους Δυτικούς ηγέτες νοιάζεται; Επιβεβαιώνεται τραγικά ο Αντρέ Μαλρώ, ο οποίος, το 1965, είχε προβλέψει ότι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα είναι πόλεμος θρησκειών. Ήδη μαίνεται σε πάρα πολλά μέτωπα. Και δίπλα μας…