Οι Έλληνες του νησιού απαιτούν από τον Κυρ. Μητσοτάκη, πρώτον, να διαψεύσει τον Βαρβιτσιώτη. Δεύτερον, να διαψεύσει τον πατέρα του που είχε αποκαλέσει την Κύπρο «πόρνη της Μεσογείου». Τρίτον, να διαψεύσει έμπρακτα ότι η Κύπρος εξακολουθεί να κείται μακράν της Ελλάδος. Τέταρτον, να επιβεβαιώσει ότι η Ελλάδα θα αντισταθεί στον τουρκικό επεκτατισμό. Να τα πει και να τα εννοεί! Όχι άλλη παραμυθολογία. 

Δεν ξεχνούμε! Τον Αύγουστο του 1974 και διαρκούσης της δεύτερης φάσης της βάρβαρης τουρκικής εισβολής, ο επιστρέψας εκ Παρισίων Πρωθυπουργός της Ελλάδος, Κωνσταντίνος Καραμανλής, δήλωσε ότι «η Κύπρος κείται μακράν». Η νέα Ελληνική Δημοκρατία, η οποία είχε γεννηθεί και αναδυθεί από τις στάχτες, τα αίματα και τα κόκαλα των Ελλήνων της Κύπρου τα ιερά, δεν μπορούσε να προστρέξει σε βοήθεια και σωτηρία μας. Τότε, η Αθήνα είχε μιαν εύλογη δικαιολογία: Μετά από εφτά χρόνια δικτατορίας των συνταγματαρχών, προδοσίας της Κύπρου και ημιθανούς Ελλάδος, δεν μπορούσε, μας είπαν, να βοηθήσει τον σφαγιαζόμενο κυπριακό Ελληνισμό.
Δεν ξεχνούμε: Παρέμεινε στην Ιστορία η παροιμιώδης αποστροφή του Γέρου της Δημοκρατίας, Γ. Παπανδρέου, προς τον Μακάριο, μετά το τ/κ πραξικόπημα και τους τουρκικούς βομβαρδισμούς, το 1963-64: «Άλλα αποφασίζομεν και άλλα πράττετε!». Τραγική και θλιβερή, διαχρονικά, αποτύπωση της εθνικά ολέθριας ανυπαρξίας ενιαίας, ομόφωνης και σταθερής γραμμής στο Κυπριακό μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας. Εγωισμοί, φιλοδοξίες, υπονομεύσεις, παιδαριώδεις αντιλήψεις περί διακρατικών και διεθνών σχέσεων, προπάντων καταστροφική άγνοια του Τούρκου εχθρού και βάναυση υποτίμηση των σχεδιασμών του σε βάρος της Κύπρου.  

Μετά τη μεταπολίτευση η δημοκρατική, πλέον, Ελλάδα, ως Μητέρα και Εγγυήτρια της ελευθερίας και ανεξαρτησίας ης Κύπρου, όφειλε να ανταποκριθεί στα εθνικά, συμβατικά και μητρικά καθήκοντά της. Δεν ξεχνούμε: Πρώτα εφευρέθη το γελοίο δόγμα: «Η Λευκωσία αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται» αλλά χωρίς δυνατότητες πολιτικές, διπλωματικές και στρατιωτικές και χωρίς ξεκάθαρους στόχους. Η Τουρκία είχε δημιουργήσει τετελεσμένα και ο πρωθυπουργός της τουρκικής εισβολής, Ετζεβίτ, ισχυριζόταν ότι το Κυπριακό λύθηκε επί του εδάφους.

Δεν ξεχνούμε: Αργότερα εφευρέθη το δόγμα: «Η Αθήνα αποφασίζει και η Λευκωσία υπακούει και εκτελεί». Ενώ ο Τούρκος προωθούσε τα σχέδιά του, νέα ανατροπή στα κωμικά «δόγματα»: «Αθήνα και Λευκωσία συνεργάζονται» ώστε να επιτευχθεί μια δημοκρατική, βιώσιμη και λειτουργική λύση στο Κυπριακό διζωνικής, δηλ. ρατσιστικής, αντιδημοκρατικής και τουρκικής τερατουργίας. Λογικά, μία έπρεπε να ήταν και να είναι η αιχμή της ελλαδοκυπριακής πολιτικής: Η απελευθέρωση της Κύπρου από τον αττιλικό ζυγό, για δύο κυρίως λόγους: Πρώτον, επειδή η Ελλάδα έχει απαράγραπτες και ανεκπλήρωτες, ακόμα, εθνικές και συμβατικές υποχρεώσεις έναντι του κυπριακού Ελληνισμού. Δεύτερον, επειδή τα ιστορικά σύνορα της Ελλάδος είναι ανατολικά του ακρωτηρίου Απ. Ανδρέα, προς τη Μ. Ανατολή και όχι δυτικά της Κρήτης.
Την περ. Κυριακή, 7 Ιουλίου 2019, οι Έλληνες εξέλεξαν ως νέο Πρωθυπουργό της χώρας τον Κυριάκο Μητσοτάκη, γιο του τέως Πρωθυπουργού, Κ. Μητσοτάκη. Τέσσερα είναι τα κύρια αιχμηρά αγκάθια επί των οποίων καλείται να περπατήσει ξυπόλητος: Η ανόρθωση της οικονομίας. Η άμεση οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ με την Κύπρο, την Αίγυπτο και τη Λιβύη. Η ανασύνταξη μιας αξιόπιστης Ελλάδος ως παράγοντα ισχύος, σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή των Βαλκανίων και της Αν. Μεσογείου. Η αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας και αρπακτικότητας στο Αιγαίο, στη Δυτ. Θράκη και ειδικά στην Κύπρο και στην Αν. Μεσόγειο.

Δεν ξεχνούμε! Τη δεκαετία του ’90, ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, υπουργός Άμυνας του πατέρα Μητσοτάκη, προέβη σε μία αισχρή δήλωση: «Δεν θα στέλνουμε τα παιδιά μας (τους ΕΛΔΥΚάριους) να σκοτωθούν στην Κύπρο». Βεβαίως δεν ξεχνούμε ούτε την εξίσου αντεθνική δήλωση Αναστασιάδη «να αποκόψουμε τους ομφάλιους λώρους με τις μητέρες πατρίδες». Σε λίγες ημέρες, ο Κυρ. Μητσοτάκης θα επισκεφθεί επίσημα τη Λευκωσία.

Εδώ κυβερνά ο μηδέποτε μεταμεληθείς Αναν-ιστής, Ν. Αναστασιάδης ο οποίος, πρώτον, πέντε φορές αναφέρθηκε σε νέα τουρκική εισβολή, παρόμοια εκείνης του 1974, αλλά αρνείται να προσφύγει στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Δεύτερον, κυριολεκτικά εκλιπαρεί και λείχει τον αδίστακτο εισβολέα Ερντογάν για να αρχίσουν συνομιλίες. Τρίτον, δεν καταλαβαίνει ότι θα συρθεί σε συνομιλίες υποταγής σε νέα τετελεσμένα.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν έχει καμία περίοδο χάριτος, ιδιαίτερα όσον αφορά στα ελληνοτουρκικά. Ο Τούρκος αλωνίζει, προκαλεί και αμφισβητεί στο Αιγαίο, εποφθαλμιά τη Δυτ. Θράκη και έχει θέσει υπό ασφυκτικό πολεμικό κλοιό την Κυπριακή Δημοκρατία. Η Κύπρος υφίσταται πόλεμο! Υπέστη δύο νέες εισβολές και κατοχή της ΑΟΖ της, στις 4/5/2019 και στις 8/7/2019. Η Λευκωσία απαίτησε, αιτιολογημένα, έμπρακτη αλληλεγγύη και «στοχευμένα μέτρα» από την ΕΕ κατά της Τουρκίας.

Τι εισπράττει; Πρώτα οι Εγγλέζοι, τώρα και οι Ρώσοι αναφέρονται σε αμφισβητούμενες περιοχές και κατανέμουν ισότιμη ευθύνη για την κρίση στον θύτη Τουρκία και στο θύμα Κύπρο. Η ΕΕ ακόμα συσκέπτεται και διαφωνεί με μέτρα. Οι Έλληνες του νησιού απαιτούν από τον Κυρ. Μητσοτάκη, πρώτον, να διαψεύσει τον Βαρβιτσιώτη. Δεύτερον, να διαψεύσει τον πατέρα του που είχε αποκαλέσει την Κύπρο «πόρνη της Μεσογείου». Τρίτον, να διαψεύσει έμπρακτα ότι η Κύπρος εξακολουθεί να κείται μακράν της Ελλάδος. Τέταρτον, να επιβεβαιώσει ότι η Ελλάδα θα αντισταθεί στον τουρκικό επεκτατισμό. Να τα πει και να τα εννοεί! Όχι άλλη παραμυθολογία.