Ας κάνουμε ένα χρονικό άλμα προς τα οπίσω. Βρισκόμαστε στις πιο σκοτεινές ώρες του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Όλη σχεδόν η Ευρώπη στενάζει υπό τη ναζιστική-φασιστική βαρβαρότητα. Οι Γάλλοι maquisards (αγωνιστές κατά της γερμανικής κατοχής) διεξάγουν έναν ανειρήνευτο αγώνα κατά του Χίτλερ. Σκεφτείτε, λοιπόν, έναν υπερήφανο De Gaulle  και τους maquisards να επιδίδονται σε εκ του σύνεγγυς συνομιλίες με τον κατακτητή τους. Να υιοθετούν ΜΟΕ. Να επαναπροσεγγίζονται. Να συναγελάζονται εμπορικά και οικονομικά. Να πίνουν με Γερμανούς κρασάκι στο Quartier Latin ή να κάθονται στα καφέ των Ηλυσίων Πεδίων και να χαριεντίζονται ως εάν να μη υπάρχει κατοχή.

 

Αυτά τα πράγματα ήταν και είναι αδιανόητα για έναν κατακτημένο και απειλούμενο με βιολογική και εθνική εξαφάνιση, λαό. Όσοι Γάλλοι συνεργάστηκαν, τότε, με τους Ναζί,  εκτελέστηκαν και γυναίκες κουρεύτηκαν και διαπομπεύτηκαν. Όχι, όμως, στη σημερινή, τουρκοκατεχόμενη Κυπριακή Δημοκρατία. Οι ηγέτες της, από τον Μακάριο μέχρι τον Αναστασιάδη, αφού υποβάθμισαν το καθεστώς τους ως διεθνώς αναγνωρισμένων Προέδρων, σε εκείνο του τουρκο-μουχτάρη, εκλιπαρούν κυριολεκτικά τον Τούρκο κατακτητή να προσέλθει σε συνομιλίες για να επιλυθεί… δημοκρατικά και ευρωπαϊκά το Κυπριακό. Ακόμα να αντιληφθούν τους στόχους του!

 

Οι ηγέτες μας δεν μελέτησαν, δεν έμαθαν, γι’ αυτό δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο Τούρκος ΕΧΘΡΟΣ μας. Πρόκειται για ένα Μογγόλο, Ασιάτη ληστή, δολοφόνο, κατακτητή και άρπαγα. Σήμερα,  προσωποποιείται από τον αδίστακτο, απρόβλεπτο και εγκληματία Εντογάν. Για να κατευνάσουν το τουρκικό θηρίο, Λευκωσία και Αθήνα κατά καιρούς προέβησαν σε ολέθριες παραχωρήσεις προς την  Τουρκία. Από τουρκοψοφοδεϊσμό, από τουρκολιγουρισμό ή, χειρότερα, από εγκληματική άγνοια της πολιτικής της. 

 

Ανέκαθεν, οι Τούρκοι ακολουθούν μία πάγια και αταλάντευτη τακτική: Εκμεταλλεύονται και αξιοποιούν περιόδους κρίσεως ή αδυναμίας στην Αθήνα και στη Λευκωσία. Η Ελλάδα οδηγείται ξανά στις κάλπες. Μόλις πρόσφατα εξήλθε λαβωμένη και ευάλωτη από τα μνημόνια. Δεν τολμά να καθορίσει την ΑΟΖ της με την Κυπριακή Δημοκρατία και την Αίγυπτο, εξαιτίας των υλακών της Τουρκίας για το Καστελόριζο. Αλλά, τι; Ο Κοτζιάς μάς είπε να μη είμαστε «μοναχοφάηδες»! Ο Κατρούγκαλος αναγνώρισε «δικαιώματα» της Τουρκίας στην Αν. Μεσόγειο, δηλ. και στην κυπριακή ΑΟΖ. Και ο Τσιρώνης είπε πως το Καστελόριζο δεν έχει υφαλοκρηπίδα. 

 

Η Λευκωσία έκανε διμερείς, τριμερείς και τετραμερείς συμφωνίες με γειτονικά φιλικά κράτη (με τη συμμετοχή και των ΗΠΑ). Παραμέλησε εγκληματικά την άμυνά της. Έναντι της κατοχικής Τουρκίας είναι πολλαπλώς ανίσχυρη. Στις 4 Μαΐου 2019, το ερευνητικό τουρκικό σκάφος «Βάρβαρος» και το γεωτρύπανο «Πορθητής» εισέβαλαν και έκτοτε κατέχουν τμήμα της κυπριακής ΑΟΖ. Τα τελευταία 24ωρα φαίνεται πως η Τουρκία, κλιμακώνοντας την κρίση, προχώρησε μάλλον σε γεώτρηση δυτικά της Πάφου. 

 

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Κ. Δημοκρατίας, Ν. Χριστοδουλίδης, προχθές είπε στο «Σίγμα»: «Όσο και να προκληθούμε δεν θα απαντήσουμε, απαιτείται υπευθυνότητα. Οι προκλήσεις αντιμετωπίζονται στη βάση συγκεκριμένου σχεδιασμού. Επιχειρούμε να αξιοποιήσουμε νομικά, πολιτικά και νομικά μέτρα». Τι απαντά ο ΥπΕξ Τουρκίας; Σε συνέντευξή του στο τουρκικό πρακτορείο «Ανατολή», ο Τσαβούσογλου ισχυρίστηκε πως η Τουρκία κάνει γεωτρήσεις στη δική της υφαλοκρηπίδα και σε περιοχές που έδωσε άδεια το ψευδοκράτος. Πρόσθεσε τα εξής αποκαλυπτικά:

 

«Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, όλα θα μπουν στη θέση τους. Μόλις διασφαλιστούν τα δικαιώματα και τα συμφέροντα όλων στο πλαίσιο του δικαίου, δεν θα υπάρχει πρόβλημα. Η δική μας ένσταση είναι για τα βήματα που γίνονται μονομερώς. Σε αυτό το σημείο θα συμφωνήσουν, υποχρεωτικά θα συμφωνήσουν. Δηλαδή, θα συμφωνήσει και η ε/κ πλευρά και η Ελλάδα και η Ε.Ε. και οι χώρες της ανατολικής Μεσογείου». Ώστε, λοιπόν, όλοι «υποχρεωτικά θα συμφωνήσουν»,  προφανώς στη βάση τουρκικών αξιώσεων και όρων. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μετέβη στη Μάλτα, για τη Σύνοδο των «εφτά» κρατών της Μεσογείου. 

 

Ακολούθως θα συμμετάσχει στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στις 20 και 21 Ιουνίου. Οφείλει να απαιτήσει, επιτέλους, ΕΜΠΡΑΚΤΗ κοινοτική αλληλεγγύη και κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Δύσκολη προσπάθεια. Αυτό που αναμένεται να εισπράξει ξανά είναι παροτρύνσεις για νέες συνομιλίες, ώστε να αποκλιμακωθεί η ένταση στην περιοχή, διότι αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα των ισχυρών. Η Άγκυρα θα προβεί και σε άλλα τετελεσμένα κατά ξηράν και θάλασσα, στην Αν. Μεσόγειο, στο Αιγαίο και στο Καστελόριζο. Υπό αυτήν τη θανατηφόρα μέγκενη θα καλέσει Αθήνα και Λευκωσία σε συνομιλίες αλλά με τουρκικούς όρους και αξιώσεις. 

 

Με ποια όπλα, Αθήνα και Λευκωσία, αντιστέκονται και «μάχονται» κατά της Τουρκίας; Μόνο με διπλωματικά, πολιτικά και νομικά όπλα. Ισχύει, δυστυχώς, η απόφανση του Θουκυδίδη: Η Τουρκία επιχειρεί να επιβάλει ξανά στον ανίσχυρο, ανέτοιμο, αμυντικά αδύναμο Ελληνισμό, όσα της επιτρέπει η στρατιωτική ισχύς της και η επιτήδεια ουδετερότητα «συμμάχων και φίλων» μας. Μακάρι να μη επιβεβαιωθεί ο θλιβερός Σημίτης για «νέα Ίμια».