Η επιβλητική νίκη του Donald J. Trump με 312 εκλέκτορες, υπεροχή 5 εκατομμυρίων στην λαϊκή ψήφο και έλεγχο της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων διέψευσε τα προγνωστικά αναλυτών και επισήμων ΜΜΕ. Ο Trump ως πολιτικό φαινόμενο αντανακλά την ανάγκη της αμερικανικής μεσαίας τάξης να υπερασπισθεί τις ιστορικές αξίες και ιδρυτικές αρχές των ΗΠΑ και την ανάγκη για εσωτερική συνοχή ενώπιον της μαζικής μετανάστευσης και του έντονου διεθνούς ανταγωνισμού. Όσο οι Δημοκρατικοί των καθεστωτικών ΜΜΕ/πανεπιστημίων/Hollywood υποτιμούσαν αλαζονικά τα λαϊκά στρώματα ή ασχολούνταν με περιθωριακά θέματα, ο Trump αντιλήφθηκε τα πραγματικά ζητήματα: οικονομία, ασφάλεια, μαζική μετανάστευση, ιστορική ταυτότητα, τα έθεσε χωρίς υποχωρήσεις στην πολιτική ορθότητα και δικαιώθηκε.

Η νίκη Trump σηματοδοτεί την εξέγερση των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων κατά της νέας κοινωνικής συνθήκης στις δυτικές κοινωνίες, της νεοφεουδαλικής τάξης με έντονη ιεραρχική διάρθρωση και ανισότητες. Η νεοφεουδαλική τάξη ως ερμηνευτική αναφορά αντιστοιχεί στις τρεις τάξεις πριν το 1789 (Πρώτη Τάξη: ιερατείο, Δεύτερη Τάξη: αριστοκρατία, Τρίτη Τάξη: αστοί, αγρότες, εργάτες). Η νεοφεουδαλική τάξη απαρτίζεται από ολιγάρχες που ελέγχουν τα ΜΜΕ (Δεύτερη Τάξη) και ένα αντιπαραδοσιακό woke ιερατείο (Πρώτη Τάξη) που ελέγχει τα πανεπιστήμια, την δημοσιογραφία και το Hollywood. Το ιερατείο έχει τις ίδιες ιδέες με τις ολιγαρχικές ελίτ: ανοικτά σύνορα, κατάργηση του δυτικού πολιτισμού, έναν αφαιρετικό νομικισμό χωρίς ιστορικές αναφορές που αντιστοιχεί στην θεολογική αρχή, αποδόμηση της οικογένειας, διαγραφή του ιστορικού παρελθόντος, υβριδικές μορφές πολιτισμού και ταυτότητας, ακόμη και σωματικής. Η Τρίτη Τάξη αποτελείται από την μεσαία τάξη με ιδιοκτησία (το ιστορικό θεμέλιο της πραγματικής δημοκρατίας) που τελεί σε παρακμή και ένα χαμηλότερο στρώμα νέων δουλοπάροικων των πόλεων (αστικοί νομάδες χωρίς ιδιοκτησία, συχνά με υψηλό μορφωτικό κεφάλαιο). 

Το ιδεοληπτικό woke ιερατείο έχει ξεκινήσει πόλεμο στις παραδοσιακές συλλογικές αξίες του δυτικού πολιτισμού (Χριστιανισμό, οικογένεια, πατριωτισμό, ιδιοκτησία) που έχουν συνδεθεί ιστορικώς με την δημοκρατική μεσαία τάξη, προωθώντας αφαιρετικές ιδέες κατάλληλες για τους ανέστιους νομάδες χωρίς ρίζες των πόλεων (μια αφαιρετική οικολογία χωρίς σύνδεση με την γη και τις αξίες της, έναν κοσμοπολίτικο αντιπατριωτισμό που αιτείται συνεχή μετανάστευση, την διαγραφή του ιστορικού παρελθόντος και μία υβριδική αντίληψη της ταυτότητας). Απέναντι σε αυτά στέκεται η έμφαση των Ρεπουμπλικάνων στο κράτος-έθνος, την μεσαία και εργατική τάξη, την ιστορική παράδοση, τις αμερικανικές αξίες και την τοπική κλίμακα αντί την παγκόσμια, ο οικονομικός εξορθολογισμός, η πρόκριση της αυτονομίας των πολιτειών και των αξιών των τοπικών κοινοτήτων που πλέον αποκτούν ως συμμάχους τους ευσεβείς Καθολικούς ισπανόφωνους. 

Σε πολιτικό επίπεδο, ο Trump απέσπασε το 55% της ψήφου των λευκών (έναντι μόλις 43% για την Harris), ανέβασε τα ποσοστά στην ψήφο των Αφροαμερικανών σε 12%, ενώ κέρδισε το εντυπωσιακό 45% των ισπανόφωνων λευκών και την πλειοψηφία 56% της ψήφου των Καθολικών στα swing states. Για πρώτη φορά οι Ρεπουμπλικάνοι διαμορφώνουν συμμαχία της αμερικανικής μεσαίας τάξης από όλες τις ομάδες (λευκοί, ισπανόφωνοι λευκοί, Αφροαμερικανοί, κοινότητες Μουσουλμάνων) απέναντι στην ριζοσπαστική ατζέντα των Δημοκρατικών ηγεμονικών ελίτ τερματίζοντας μία κοινωνική-πολιτική συνθήκη 100 ετών. Η συμμαχία μεταναστευτικής καταγωγής κοινοτήτων-Δημοκρατικών θεμελιώθηκε επί Μεγάλης Ύφεσης από τον Franklin D. Roosevelt μέσω του κοινωνικού κράτους και ένωσε ετερόκλητες ομάδες επί δεκαετίες. Μετά το 1960 η συμμαχία εξέπεσε σε θεσμοθετημένη εθνοτική κοινωνική διαίρεση με την εργαλειακή χρήση των μειονοτικών μεταναστευτικών ταυτοτήτων στην δημόσια σφαίρα, σε αντίθεση με το ιδρυτικό σύνθημα των ΗΠΑ, το οποίο πρεσβεύει την ενότητα εκ της πολλαπλότητας (e pluribus unum). Σήμερα, ο αποφασιστικός παράγοντας πολιτικής μεταβολής είναι ο αντιπαραδοσιακός ριζοσπαστισμός των Δημοκρατικών που χάνουν την επαφή με την κοινή λογική του μέσου πολίτη και η νέα αυτοαντίληψη των ισπανόφωνων Καθολικών με παραδοσιακές αξίες που αποτελούν πλέον το 14% των ψηφοφόρων και αυξάνονται σταθερά. Νέες κοινωνικές συμμαχίες αναδύονται με έμφαση σε απλές, διαχρονικές αξίες και μία νέα Αμερική διαμορφώνεται.

• Ιωάννης Ε. Κωτούλας (Δρ Ιστορίας, Δρ Γεωπολιτικής), Προσκεκλημένος Διαλέκτης, National Intelligence University ΗΠΑ