Πριν από εβδομάδες, Αθήνα και Λευκωσία με συναίνεσή τους ανέτρεψαν την ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση των 27 κρατών της ΕΕ (από το 2019) για επιβολή μέτρων στην Τουρκία λόγω της παραβατικής συμπεριφοράς της στην Ανατ. Μεσόγειο. Έτσι, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών προσκλήθηκε στο Συμβούλιο της ΕΕ, όπου ζήτησε δύο ξεχωριστά κράτη στην Κύπρο κι αποσύνδεση των Ευρωτουρκικών σχέσεων από το Κυπριακό, ενώ το παράνομο «Τουρκολιβυκό Μνημόνιο», που καταδίκασε η ΕΕ αφού ακρωτηριάζει κυριαρχικά δικαιώματα κυρίως Ελλάδας-Κύπρου, παραμένει αναλλοίωτο. Τις προάλλες, στην ολομέλεια του ΟΗΕ ο Ερντογάν επανέλαβε τα ίδια ακόμη πιο έντονα. Με αυτά τα δεδομένα, υπάρχει κάποιος ρεαλιστικά σκεπτόμενος που προσδοκεί λύση στην Κύπρο στο συμφωνημένο πλαίσιο του ΟΗΕ για ένα επανενωμένο κράτος εντός της ΕΕ και που ερμηνεύει την τουρκική στάση ως διάθεση για σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και των κυριαρχικών  δικαιωμάτων Ελλάδας-Κύπρου; 

Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών έχει σαφή απάντηση: η πολιτική του κατευνασμού εξέθρεψε το τουρκικό θηρίο. Εντούτοις, για την πολιτική ηγεσία πρωτίστως στην Αθήνα προέχει εμμονικά το καλό κλίμα. Κι ενώ η Τουρκία θέτει πλέον επίσημα στον ΟΗΕ και στην ΕΕ την επεκτατική της /πολιτική, θεωρώντας κεκτημένα την κατοχή της Κύπρου και τον ακρωτηριασμό των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Αν. Μεσόγειο, Μητσοτάκης και Γεραπετρίτης χαιρετίζουν «το καλό κλίμα» και τον «διμερή διάλογο». Έτσι, ο τουρκικός επεκτατισμός ουσιαστικά «ομαλοποιείται» σε ΕΕ και ΗΠΑ με πρωτοβουλία των θυμάτων του. Μάλιστα, το κυριότερο επιχείρημα για να προχωρήσει η πώληση  αμερικανικών πολεμικών  αεροσκαφών F-35,  να ολοκληρωθεί η πώληση υπερσύγχρονων γερμανικών υποβρυχίων και αναβάθμιση των ευρωτουρκικών εμπορικών σχέσεων με «πάγωμα» του Κυπριακού, αποτελεί το «καλό κλίμα» ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία.

Πάντως, ο σύγχρονος ισλαμοφασίστας μίλησε στον ΟΗΕ για «ειρήνη» στην Αν. Μεσόγειο και «λύση» στην Κύπρο κι είναι ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν δύο εγχώρια πολιτικά συνθήματα. Το «θέλουμε λύση» και «θέλουμε ειρήνη» δεν αρκούν, αφού «λύση» και «ειρήνη» θέλει και ο Ερντογάν. Το ερώτημα είναι τι είδους λύση επιδιώκουμε και τι είδους ειρήνη π.χ. ειρήνη που σέβεται το Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα ή «την ειρήνη των νεκροταφείων» που επιδιώκει ο ισλαμοφασισμός όπως και το 1974;  

Παρεμπιπτόντως, ο Πρόεδρος Σίσι της Αιγύπτου με Προεδρικό Διάταγμα οριοθέτησε -μονομερώς- τα θαλάσσια σύνορα με τη Λιβύη, αγνοώντας το «Τουρκολιβυκό Μνημόνιο». Ούτε πόλεμος ξέσπασε, ούτε μύτη άνοιξε. Από την άλλη, η Αθήνα ξέγραψε την Κύπρο, το Καστελλόριζο, την Κάσο, όλα  χάριν ...  του καλού κλίματος, αλλά σε οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, που θα αποτελεί ΑΟΖ της ΕΕ, δεν προχωρεί, λόγω εμμονικής φοβίας της. Ο διαχρονικός Θουκυδίδης παραθέτει την πραγματικότητα: «Ο ισχυρός προχωρεί όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του». Στις πλέον ευνοϊκές συνθήκες, ο  εχθρός της Αθήνας είναι η φοβία της και υποχωρεί σε όσα της επιβάλλει.  

Επιγραμματικά, επιμένουμε στην κάθετη αμυντική προετοιμασία, γιατί θέλουμε ειρήνη και δικαιοσύνη. Το βέβαιο είναι ότι ο τουρκικός επεκτατισμός θα προχωρήσει όταν θα είμαστε εντελώς αδύνατοι, για να συντρίψει όλους μας, μαζί και όσους εγχώριους χαριεντίζονται με την «ειρήνη του ισλαμοφασισμού». 

Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ- S&D