Ο Νίκος Χριστοδουλίδης, Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τις πρόσφατες δηλώσεις του για τις «διαχρονικά δύσκολες» σχέσεις με την Ελλάδα και την απουσία ειλικρίνειας, φαίνεται να υιοθετεί ένα  προφίλ που δίνει έμφαση στη διαφάνεια και την ανοιχτή συζήτηση για τα εθνικά ζητήματα. Ωστόσο, οι δηλώσεις αυτές εγείρουν σοβαρά ερωτήματα για τη συνέπεια και την ωριμότητα της στάσης του, δεδομένου ότι ο ίδιος υπήρξε επί σειρά ετών πρωταγωνιστής στην κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη, κατέχοντας καίριες θέσεις, μεταξύ των οποίων αυτή του υπουργού Εξωτερικών.

Το βασικό πρόβλημα που προκύπτει από αυτές τις δηλώσεις είναι η εξής αντίφαση: αν όντως υπήρχε έλλειψη ειλικρίνειας στις σχέσεις με την Ελλάδα, τότε γιατί ο Χριστοδουλίδης δεν το είχε θίξει όλα αυτά τα χρόνια που ήταν μέρος της εξουσίας; Είχε τότε τη δυνατότητα να εκφραστεί, να δράσει, ακόμη και να επιχειρήσει να ανατρέψει την κατάσταση. Γιατί λοιπόν επέλεξε τη σιωπή και τη συμμόρφωση με την επίσημη γραμμή; Μήπως η τωρινή του στάση δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια πολιτική προσπάθεια να διαφοροποιηθεί από τον προκάτοχό του και να οικοδομήσει ένα νέο, υποτιθέμενα "εναλλακτικό" προφίλ ηγέτη;

Η σκληρή αλήθεια είναι ότι, σε ζητήματα εθνικής ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής, η **ενότητα του έθνους** προηγείται των ατομικών φιλοδοξιών ή της προβολής μιας "διαφορετικής" εικόνας. Υπάρχουν θέματα που δεν εκθέτονται δημόσια ακριβώς επειδή οι εσωτερικές διαφωνίες ή οι αποκλίσεις απόψεων δεν πρέπει να αποδυναμώνουν την ενιαία εικόνα της συνεργασίας και της στρατηγικής συνοχής που πρέπει να προβάλλεται προς τα έξω. Αν ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν το κατανοεί αυτό, τότε είναι λογικό να τεθεί το ερώτημα: μήπως το προσωπικό του προφίλ ως "ειλικρινής και διαφανής" ηγέτης τοποθετείται **πάνω από την εθνική ανάγκη για συνοχή**;

Δεν είναι απλά ζήτημα πολιτικής στρατηγικής, αλλά ζήτημα πολιτικής ευθύνης. Οι σχέσεις Κύπρου-Ελλάδας, όσο κι αν έχουν κατά καιρούς τις διαφωνίες και τις προκλήσεις τους, είναι θεμέλιο για την ασφάλεια και την επιβίωση του ελληνισμού. Η προβολή τέτοιων διαφωνιών στον δημόσιο διάλογο δεν εξυπηρετεί τον εθνικό σκοπό, αλλά αντίθετα τον υπονομεύει. Αντιθέτως, το προσωπικό συμφέρον και η προσωπική ατζέντα του κάθε πολιτικού ηγέτη πρέπει να έρχονται **σε δεύτερη μοίρα** όταν μιλάμε για την εθνική ενότητα. Αν ο Χριστοδουλίδης δεν το κατανοεί αυτό ή επιλέγει να το παραβλέψει για να ενισχύσει την προσωπική του εικόνα, τότε το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από μια απλή δημόσια δήλωση.

Ο Χριστοδουλίδης, επί 9 χρόνια, υπηρέτησε με ευλάβεια την κυβέρνηση Αναστασιάδη. Ήταν από τους κεντρικούς συντελεστές της εξωτερικής πολιτικής της Κύπρου και είχε σαφή λόγο στις σχέσεις με την Ελλάδα. Αν τώρα ισχυρίζεται ότι δεν υπήρχε ειλικρίνεια στις σχέσεις αυτές, τότε είτε παραδέχεται ότι όλα αυτά τα χρόνια συμμετείχε σε μια πολιτική που υποκρυπτόταν διαφωνίες, είτε ότι δεν είχε τη δύναμη ή το θάρρος να επισημάνει αυτά τα ζητήματα τη σωστή στιγμή. Σε κάθε περίπτωση, η συνέπεια της στάσης του τίθεται υπό αμφισβήτηση, και εύλογα προκύπτει το ερώτημα αν η σημερινή του προσέγγιση είναι γνήσια ή αν απλά προσπαθεί να δημιουργήσει έναν "καινούριο" πολιτικό εαυτό.

Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι ο Χριστοδουλίδης φαίνεται να μην αναγνωρίζει τη σημασία της **διατήρησης της εθνικής ενότητας**. Σε κρίσιμα εθνικά ζητήματα, η στρατηγική συνοχή μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας είναι απαραίτητη. Όχι επειδή δεν υπάρχουν διαφωνίες, αλλά επειδή αυτές οι διαφωνίες επιλύονται εσωτερικά, χωρίς να εκτίθενται σε δημόσιο διάλογο και να δημιουργούν ρωγμές στην εικόνα του κοινού μετώπου. Όταν οι ηγέτες επιλέγουν να προτάξουν τα προσωπικά τους προφίλ, θυσιάζοντας την εθνική ενότητα στον βωμό της "διαφάνειας" ή της πολιτικής διαφοροποίησης, το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό για το σύνολο του έθνους.

Ο Χριστοδουλίδης πρέπει να κατανοήσει ότι δεν είναι θέμα "ειλικρίνειας" ή "ανοιχτής συζήτησης" όταν μιλάμε για την εξωτερική πολιτική και τις σχέσεις Κύπρου-Ελλάδας. Η εθνική ασφάλεια και η ενότητα πρέπει να προηγούνται οποιασδήποτε προσωπικής πολιτικής στρατηγικής. Και αν όντως υπήρχαν δυσκολίες στις σχέσεις με την Ελλάδα, το ζήτημα δεν είναι αν αυτές θα αποκαλυφθούν δημόσια, αλλά **πώς θα διαχειριστούν υπεύθυνα και σιωπηρά για να εξυπηρετηθεί το εθνικό συμφέρον**.

Συμπερασματικά, οι δηλώσεις του Νίκου Χριστοδουλίδη ενδέχεται να κρύβουν πολιτικούς υπολογισμούς και να στοχεύουν στη διαφοροποίησή του από την προηγούμενη διακυβέρνηση, ωστόσο δεν μπορούν να αποκρύψουν την έλλειψη συνέπειας και υπευθυνότητας. Αν δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι η διαφύλαξη της ενότητας του έθνους προηγείται των προσωπικών στόχων, τότε ενδέχεται τα πράγματα να ειναι για όλους μας ιδιαίτερα δύσκολα και περισσότερο για τα Εθνικά συμφέροντα.  Η ηγεσία δεν είναι χώρος για προσωπικές ατζέντες, ειδικά όταν αυτές θέτουν σε κίνδυνο τη συνοχή του ελληνισμού και την ενότητα μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας.

Δρ Κυριάκος Α. Κενεβέζος 
Π. Υπουργός,  τ. Πρέσβης.