Η Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει θεμελιωμένη σε παλαιολιθικές δομές και σε αντιλήψεις. Κανόνας ζωής  η διαφθορά, εθνικό σπορ η διαπλοκή, όμηρος της κομματοκρατίας η κοινωνία και κανένα ενδιαφέρον για εκσυγχρονισμό και εκδημοκρατισμό του κράτους. Μας βάζει γυαλιά το ψευδοκράτος

 

 

Πρώτη φροντίδα του νέου Προέδρου δεν θα πρέπει να είναι η λύση του Κυπριακού, για τον απλούστατο λόγο ότι λύση στη βάση των τουρκικών αξιώσεων και των διαχρονικών θέσεων δεν πρόκειται να εξευρεθεί ποτέ. Οι προδιαγραφές της λύσης έχουν ήδη τεθεί, και ξεκινούν και καταλήγουν στον βιολογικό και εθνικό αφανισμό του κυπριακού Ελληνισμού.  

 

Η πρώτη φροντίδα του νέου Προέδρου πρέπει να είναι το κτίσιμο σύγχρονου, ισχυρού και δίκαιου κράτους, διότι αυτό το κράτος που βιώνει σήμερα ο πολίτης, δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά προέκταση του ζυριχικού. Ελάχιστα έγιναν για τον εκσυγχρονισμό και εκδημοκρατισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία παραμένει θεμελιωμένη σε ζυριχικές νοοτροπίες και παλαιολιθικές δομές. Με τις νοοτροπίες και τις επιλογές του πολιτικού συστήματος να παραμένουν αναλλοίωτες, όπως τις καθιέρωσαν οι πρώτοι δεινόσαυροι και τις ακολουθούν σαν ευαγγέλιο τα δεινοσαυράκια. 

 

Το κυπριακό κράτος είναι ένα απολιθωμένο κράτος ξεπερασμένων εποχών, το οποίο δεν μπορεί να έχει θέση στη σύγχρονη κοινωνία των πολιτισμένων και δημοκρατικών πολιτειών. Και η επιβίωσή του δεν απειλείται τόσο από τον Αττίλα, όσο από τις παλαιολιθικές δομές του και την προσκόλληση των ταγών του στα πρότυπα που το έκτισαν οι πρώτοι δημιουργοί του. Θα λέγαμε, μάλιστα, ότι κατέστη ακόμη χειρότερο και πιο άδικο για τον πολίτη του, καθώς τα κρούσματα παλαιολιθικών αντιμετωπίσεων και θεμελιωμένων αντιλήψεων κατέστησαν τρόπος ζωής.

 

Θα λέγαμε ότι οι πρώτοι δημιουργοί αυτού του κράτους, το οποίο βιώνουμε, έχουν κάποια άλλοθι στον τρόπο που ενήργησαν. Ήσαν άνθρωποι που μόλις βγήκαν από τα κρησφύγετα ενός άνισου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, χωρίς καμία προπαίδεια διαχείρισης και διοίκησης κράτους, νεαροί στην ηλικία και εντελώς ανίδεοι στην αντιμετώπιση των δυσκολιών. Ευρέθησαν ακόμη όμηροι ενός αναποτελεσματικού, δαιδαλώδους δοτού συντάγματος, αντιμέτωποι με εθνικές και εσωτερικές κρίσεις, και δεν είχαν ούτε τις ευκαιρίες, ούτε τον χρόνο, ούτε ίσως την επαρκή γνώση για να προχωρήσουν σε ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις για τη δημιουργία μίας πιο δημοκρατικής, δίκαιης και ευνομούμενης πολιτείας. 

 

Αλλά, στα κατοπινά χρόνια, τι έπραξαν οι διάδοχοί τους, για να βελτιώσουν τουλάχιστον τα πράγματα; Οι δομές παρέμειναν σχεδόν οι ίδιες, οι νοοτροπίες το ίδιο, οι παλαιολιθικές αντιλήψεις αμετάβλητες. Η διαφθορά, έγινε κανόνας ζωής, η διαπλοκή εθνικό σπορ, οι πελατειακές σχέσεις και το ρουσφέτι κατέστησαν τρόπος ζωής, η ατιμωρησία κατέστη ανίκητη και ο διαχωρισμός των πολιτών σε ευνοούμενους και μη, κανόνας. 

 

Περάσαμε τον καταστροφικό τυφώνα της τουρκικής εισβολής, τον ξεπεράσαμε και τον χωνέψαμε. Τα τελευταία 40 χρόνια, οι ηγέτες είχαν την ευκαιρία και τον χρόνο να αφοσιωθούν στην παλινόρθωση του κράτους, στον εκσυγχρονισμό και στον εκδημοκρατισμό του. Αλλά τι παρατηρήθηκε; Επεκράτησε η φιλοδοξία της κατάκτησης ή της διατήρησης  της καρέκλας. Αντί οι ηγέτες να αφοσιωθούν στον εκσυγχρονισμό, δούλεψαν υπογείως και στα φανερά για την επικράτηση, έναντι παντός τιμήματος. Έσυραν στην εκπόρνευση την κοινωνία, μετήλθαν μεθόδους ανέντιμες και αντιδημοκρατικές, άφησαν τον κράτος να παραπαίει, και έσυραν τον πολίτη σε ακόμη μεγαλύτερη αναξιοπρέπεια. Το κομματικό σύστημα κατέστη παντοκράτορας, άλωσε θεσμούς και κοινωνία, άπλωσε πλοκάμια παντού και, μέσα στα τελευταία χρόνια, άλωσε τα πάντα. Το κράτος αφέθη στην τύχη του, ακόμη και το εθνικό θέμα θυσιάστηκε ουκ ολίγες φορές στον βωμό της αναρρίχησης στην εξουσία και όλα και όλοι ήταν επικεντρωμένα και επικεντρωμένοι στην κατάληψη της διακυβέρνησης. 

 

Κάποιος, κάποτε, είχε πει πως εθνικό θέμα δεν είναι μόνο το εθνικό. Είναι και η εσωτερική διακυβέρνηση, το νοικοκύρεμα και ο εκσυγχρονισμός του κράτους, επειδή χωρίς ισχυρό, σύγχρονο και δημοκρατικό κράτος, δεν μπορεί να επιτευχθεί εθνικός στόχος και απελευθέρωση. Είχε απόλυτο δίκαιο. Εξ ου και η αποδυνάμωση και απογύμνωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η πλήρης επικέντρωση στην αρπαγή της καρέκλας, είχαν και τις ανεπανόρθωτες συνέπειες στην εθνική υπόθεση.

Πριν από μερικές ημέρες, διάβαζα ότι στο κράτος, που εμείς ονομάζουμε ψευδοκράτος, υπάρχει νομοθεσία, η οποία αφορά παραβίαση των προεκλογικών απαγορεύσεων και προβλέπει ποινές μέχρι δύο χρόνια φυλάκιση, σε όποιον την παραβιάσει. Λειτουργεί, μάλιστα, και "ανώτατο εκλογικό συμβούλιο", το οποίο επιλαμβάνεται των καταγγελιών και επιδικάζει. Με βάση αυτήν τη νομοθεσία (σε εισαγωγικά ή μη), ο Γ.Γ. του κόμματος Νέα Κύπρος κατήγγειλε τον "υπουργό συγκοινωνιών" ότι σε περίοδο προεκλογική, περιοδεύει στα κατεχόμενα και υπόσχεται νέες προσλήψεις και διανομή χιλιάδων αγροτεμαχίων. Ο Τουρκοκύπριος πολιτικός ηγέτης κάλεσε το "ανώτατο εκλογικό συμβούλιο" να επιληφθεί της καταγγελίας του και να κινηθεί εναντίον τού "υπουργού συγκοινωνιών".

 

Είπαμε, μιλούμε για το ψευδοκράτος. Εδώ στο νόμιμο κράτος, εδώ και χρόνια, διεξάγεται ένα πραγματικό όργιο ψηφοθηρίας από τους εκάστοτε Προέδρους που διεκδικούν επανεκλογή και τους υπουργούς τους, και όμως κανένα πολιτικό κόμμα, κανένας πολιτικός ηγέτης, καμία κοινοβουλευτική ομάδα, δεν ζήτησε και δεν κατέθεσε νομοθεσία, η οποία να απαγορεύει τις παροχές και κάθε είδους υποσχέσεις, διαρκούσης της προεκλογικής εκστρατείας. Γιατί; Επειδή όλοι γνωρίζουν ότι θα έρθει η σειρά τους να αξιοποιήσουν την ανυπαρξία απαγορευτικής νομοθεσίας και θα εξαγοράσουν ψήφους έναντι παροχών και ανεκπλήρωτων υποσχέσεων.

 

Είναι και τούτο ελάχιστο δείγμα αδιαφορίας του πολιτικού συστήματος και των ταγών του για τον εκσυγχρονισμό και εκδημοκρατισμό του κράτους, σε βαθμό που ακόμη και αυτό το ψευδοκράτος να διατηρεί πιο ενισχυμένους δημοκρατικά θεσμούς και νομοθεσίες από το νόμιμο. Και αν συνεχιστεί αυτή η κραιπάλη και η αδιαφορία, και αν οι ταγοί επιμένουν στις νοοτροπίες των πνευματικών πατεράδων τους, θα έλθει η στιγμή που το ψευδοκράτος θα είμαστε εμείς. Ο χρόνος μάς αφήνει πίσω του και ενώ όλοι κινούνται προς το μέλλον, το κυπριακό κράτος παραμένει πρότυπο παλαιολιθικού κράτους σε δομές και σε αντιλήψεις ηγετών του...