Όνειρο φθινοπωρινής προεκλογικής νυκτός

ότι η Κύπρος μπορεί να καταστεί "διεθνής παίκτης"

και "πυλώνας σταθερότητας". Προεκλογικές φούσκες

του επιτελείου Αναστασιάδη

 

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, η ηγεσία του ΔΗΣΥ και τα εκλογικά τους επιτελεία   χαρακτηρίζονται από μινιμαλισμό στη διεκδίκηση των εθνικών δικαιωμάτων και από μαξιμαλισμό σε ό,τι αφορά τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Κύπρος στο διεθνές σκηνικό και στην περιοχή της. Μιλούν για "γεωστρατηγική θέση", για "πυλώνα σταθερότητας", για  "ρόλο-κλειδί", και για πολλά άλλα που γεννά η προεκλογική φαντασία τους. Προσδίδουν στην Κύπρο έναν μεγιστοποιημένο ρόλο, τον οποίο ούτε η μικρότητα της χώρας, ούτε οι οικονομικές της δυνατότητες, ούτε η ανύπαρκτη στρατιωτική της ισχύς μπορούν να δικαιολογήσουν και να εκπληρώσουν. Επιχειρούν με την πρώτη συνήθη διπλωματική δραστηριότητα της Κυβέρνησης να την υπερμεγεθύνουν και να παρουσιάσουν την Κύπρο,  περίπου ως κέντρο αποφάσεων στην περιοχή.

Πρόκειται για όνειρα φθινοπωρινής προεκλογικής νυκτός. Μία μικρή χώρα, η οποία δεν διαθέτει οικονομική ισχύ, δεν διαθέτει στρατιωτική δύναμη, η οποία χρησιμοποιεί... ομοιώματα (σκιάχτρα) στρατιωτών για να εκφοβίσει τον αντίπαλο, ότι δήθεν διαθέτει... στρατιές, ωσάν οι Τούρκοι να μη γνωρίζουν ότι στην ουσία είναι ανοχύρωτη πολιτεία, μία χώρα η οποία δεν διαθέτει διπλωματική επιρροή, ούτε προστατεύεται από στρατηγικές συμμαχίες, μία χώρα η οποία κατέχεται από 40 χιλιάδες τουρκικό στρατό, δεν μπορεί να παίξει κανένα σημαντικό ρόλο στη διεθνή σκηνή. Μπορεί ο Αναστασιάδης, ο Αβέρωφ και ο Πρόδρομος να φαντάζονται τους εαυτούς τους λιοντάρια, αλλά τίποτε δεν είναι, παρά ποντίκια που βρυχώνται. 

Η Κύπρος κατέχει σημαίνουσα γεωστρατηγική θέση. Αλλά αυτή η θέση δεν της προσδίδει τίποτε, εφόσον δεν διαθέτει δύναμη να την υπερασπισθεί. Αντίθετα, η γεωστρατηγική της θέση   απέβη κατάρα αντί ευλογία για τον λαό της. Κατέστη στόχος επιδρομέων, την οποία αξιοποίησαν για δικά τους συμφέρονται. Και σήμερα, αυτή η γεωστρατηγική θέση ελέγχεται από την  Τουρκία. Πλήρως και αδιαμφισβητήτως. 

Σε δηλώσεις του στο Πρωτοσέλιδο του Σίγμα, ο Προϊστάμενος Υπηρεσίας Έρευνας και Διεθνούς Συνεργασίας, του ΤΕΠΑΚ, διεθνολόγος Πάμπος Χρυσοστόμου, κονιορτοποίησε την  εκτός ορίων λογική του Προέδρου της Δημοκρατίας και των συνεργατών του, οι οποίοι προσπαθούν να δημιουργήσουν στους ατυχείς Κυπρίους μία εικόνα πλανητάρχη της περιοχής.

"Δεν είμαστε και δεν μπορούμε να γίνουμε σημαντικοί παίκτες στη διεθνή σκηνή. Άλλο να είσαι παίκτης σε κάποια δεδομένη στιγμή, στη διεθνή σκηνή, και άλλο να είσαι διεθνής παίκτης",  ανέφερε. Και επεσήμανε ότι "όταν ένας μικρός έχει στραμμένα τα φώτα της διεθνούς σκηνής πάνω του, τότε αυτό δεν γίνεται για καλό". Περιορίζοντας τα όρια στα οποία η Κύπρος μπορεί να διαδραματίσει ρόλο, ο κ. Χρυσοστόμου ανέφερε τη φιλοξενία σε συζητήσεις, συνομιλίες και συναντήσεις στην περιοχή, "αλλά μέχρι εκεί", ανέφερε. 

Από δικής του πλευράς, ο διεθνολόγος Πέτρος Ζαρούνας τόνισε ότι δεν θα ήταν ορθό να μεγαλοποιούνται κάποια πράγματα, ενώ η διεθνολόγος Άννα Προκοπίου, αναφερόμενη στις προσπάθειες της κυβέρνησης να μεγιστοποιήσει την επίσκεψη Χαρίρι στην Κύπρο, τόνισε ότι δεν θα ήταν σοφό να διαλέγουμε πλευρές σε αυτό το στάδιο, καθώς οι ισορροπίες στην περιοχή αλλάζουν πολύ εύκολα και αυτό ενδεχομένως εμπεριέχει κινδύνους. "Τι θα γίνει αν ο Χαρίρι δεν βρίσκεται στην εξουσία σε τρεις μήνες;", διερωτήθηκε. "Ποια θα είναι η σχέση του Λιβάνου με την Κύπρο, αν την εξουσία αναλάβει άλλος που έχει αντίθετη θέση από αυτήν του Χαρίρι;".

Αλλά ο Πρόεδρος και οι συνεργάτες του ουδέποτε σκέφθηκαν ή ενήργησαν ορθολογιστικά. Πάντοτε είχαν κατά νουν να εντυπωσιάσουν και να εισπράξουν παλαμάκια, ή να αλιεύσουν ψήφους από τους άκριτους.

Ουδέποτε άσκησαν ορθολογιστική εξωτερική πολιτική, ουδέποτε ύψωσαν ανάστημα έναντι της τουρκικής δολιότητας, αντίθετα πάντοτε έπαιζαν παιχνίδια εντυπώσεων. Αν είχαν ίχνος ιστορικής και πολιτικής γνώσης, θα αντιλαμβάνοντο ότι η γεωστρατηγική θέση αυτής της χώρας προσεφέρθη ως δώρο στη Βρετανία, στις Ηνωμένες Πολιτείες, και σήμερα προσφέρεται ως πεσκέσι στην Τουρκία. Πάντοτε οι ηγέτες της έδιδαν και ουδέποτε ελάμβαναν. 

Τουλάχιστον ας σιωπούν. Τα ποντίκια δεν βρυχώνται, ούτε κορδώνουν...