Στο εδώλιο έπρεπε να βρίσκονταν οι υπαίτιοι της δυστυχίας

του κόσμου. Αυτοί έκλεψαν και όχι ο 70χρονος που, χωρίς

σύνταξη, υποχρεώθηκε να θρέψει το νηστικό εγγονάκι του

 

Όταν ένας παππούς 70 χρονών υποχρεώνεται να "κλέψει" ένα φιλέτο κοτόπουλο, αξίας έξι ευρώ και 40 σεντ, από υπεραγορά, για να ταΐσει το εγγονάκι του, το οποίο πάσχει από διαβήτη και δεν έχει να φάει, αυτή δεν είναι κλοπή. Κλοπή είναι γι' αυτό το κράτος και γι' αυτήν την Κυβέρνηση, η οποία διατείνεται πως βρισκόμαστε σε εποχή ανάπτυξης και ευημερίας, αλλά στην πραγματικότητα βρισκόμαστε σε εποχή πείνας, μιζέριας και δυστυχίας. Τίτλος τιμής είναι για τον παππού αυτή η πράξη αυτοσυντήρησης. Στίγμα και ντροπή αποτελεί για την Κυβέρνηση,  η οποία για πρώτη φορά έφερε τον κόσμο σε τέτοια κατάσταση, ώστε να μην μπορεί να θρέψει τα παιδιά και τα εγγόνια του. 

Στο δικαστήριο δεν έπρεπε να βρισκόταν ο 70χρονος. Στο εδώλιο έπρεπε να βρίσκεται ολόκληρη η Κυβέρνηση, η οποία οδήγησε με την πολιτική της ανθρώπους να υποχρεώνονται να αφαιρέσουν ένα κομμάτι κοτόπουλου, προκειμένου να μην αφήσουν νηστικό το εγγόνι τους. 

"Ήταν μια στιγμή ντροπής για μένα. Δεν πληρώθηκα τη σύνταξή μου για να μπορώ να πληρώσω. Αγανάκτησα και πήγα και έκλεψα. Το εγγόνι μου πάσχει από διαβήτη, και τρώει μόνο κοτόπουλο. Λυπόμουν να μείνει νηστικό", είπε. 

Να μην αισθάνεται ντροπή ο 70χρονος. Ντροπή πρέπει να αισθάνονται όσοι τον οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση. Ποτέ στα χρονικά της Κύπρου δεν παρατηρήθηκαν τέτοια φαινόμενα. Γονείς και παππούδες να "κλέβουν" για να ταΐσουν τα παιδιά τους και άλλοι να αναζητούν τις νύχτες φαγητό από τα σκουπίδια για να διασκεδάσουν την πείνα τους. Μόνο σήμερα, όταν άλλοι τρώνε με χρυσά κουτάλια, και άλλοι μεταξύ των οποίων και παιδάκια πεινούν, παρατηρείται τέτοια εξαθλίωση.

Δεν ακούσαμε ούτε είδαμε ένα Υπουργό, να αναζητεί αυτόν τον άνθρωπο και να τον καλεί στο γραφείο του για να τον βοηθήσει. Πιθανόν να αισθάνονται ντροπή για την κατάσταση στην οποία οδήγησαν την κοινωνία. Πριν από λίγο καιρό, άλλος άνθρωπος αναγκάστηκε να "κλέψει" από υπεραγορά δύο χαλλούμια για να ταΐσει τα παιδιά του. Και ας μην ακούσουμε την αιώνια παραδοχή των εκάστοτε κυβερνώντων, ότι πρόκειται περί "μεμονωμένου' περιστατικού. Ποιος ξέρει πόσες οικογένειες κρύβουν την απελπισία και την πείνα τους μέσα στην αξιοπρέπεια. 

Η Κυβέρνηση έχει καταργήσει για λόγους εντυπώσεων τα κοινωνικά παντοπωλεία, όταν υπάρχει άγνωστος αριθμός ανθρώπων που πεινούν. Πλασματικός φαίνεται να είναι ο αριθμός των 13.300 μαθητών, οι οποίοι σιτίζονται  στα μαθητικά συσσίτια. Κανείς δεν γνωρίζει πόσα παιδιά πεινούν και πόσοι γονείς δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τροφή για τη σίτισή τους. Πίσω από την ευημερία των αριθμών, υπάρχει η δυστυχία της κοινωνίας. Τα "τσιεκκούθκια" της Κυβέρνησης, τα οποία δίδονται ως αντιπαροχή της ψήφου, δεν μπορούν να κρύψουν τη δυστυχία της κυπριακής κοινωνίας, ούτε την πίκρα της ξενιτειάς, ούτε το μεγάλο ποσοστό πολιτών μας που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχιας. Ούτε βεβαίως την αγωνία και το άγχος των νοικοκυριών να τα φέρουν βόλτα κάθε μήνα με τα χρέη και τις υποχρεώσεις τους.

Το κοινωνικό κράτος, η ανθρωποκεντρική οικονομία αντικαταστάθηκαν από μία βάρβαρη νεοφιλελεύθερη πολιτική, η οποία για πρώτη φορά έχει σπρώξει τον πολίτη στην αναξιοπρέπεια, στην πείνα και στη μιζέρια. Οι εξαγγελίες των σαλονιών δεν μπορούν να αποκρύψουν την πραγματικότητα μίας οικονομίας δυστυχίας για μεγάλο τμήμα της κοινωνίας...

Στο μεταξύ, απαράδεκτη κρίνεται η προσπάθεια να αποδοθεί η παραπομπή του παππού στο δικαστήριο με εντολή της Νομικής Υπηρεσίας. Με ανακοίνωσή της η Νομική Υπηρεσία τονίζει ότι η παραπομπή έγινε εν αγνοία του Γενικού Εισαγγελέα, και με πρωτοβουλία της Αστυνομίας. Και καταλήγει με νόημα: "Παρά ταύτα, η ευκολία με την οποία ασκείται κριτική στη Νομική Υπηρεσία, και στον Γενικό Εισαγγελέα, χωρίς γνώση των  γεγονότων, είναι αξιοσημείωτη".

Και ο νοών νοείτω...