Τι παραδεχόταν σε επιστολή του στον Μπαν Κι Μουν

και ποιες κουβέντες τού αέρα εκστόμισε στο συνέδριο

του Economist 

 

Το συνέδριο του Εconomist γίνεται κάθε χρόνο αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης από τους κυβερνώντες, προκειμένου να εξάρουν τους αριθμούς της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής τους, αποκρύβοντας ταυτόχρονα τη χρεοκοπία της κοινωνίας, στην οποία εβύθισε τους πολίτες αυτή η πολιτική. Στην προσπάθειά τους αυτή βρίσκουν στήριξη από τα δεκανίκια που τους προσφέρουν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, οι οποίοι, αντί να αναλύσουν σε βάθος τα αποτελέσματα της ανάλγητης ευρωπαϊκής πολιτικής λιτότητας, έρχονται εδώ και χύνουν αλάτι στις πληγές του Κυπρίου πολίτη, εκθειάζοντας, σε τελευταία ανάλυση, πόσο υπάκουο πειραματόζωο είναι ο κυπριακός λαός. Ένας λαός, ο μοναδικός στην Ευρώπη, ο οποίος υπέστη το βασανιστήριο του κουρέματος καταθέσεων και τη ληστεία των κόπων και των μόχθων του.  

Ευρισκόμενος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης σε οικείο περιβάλλον, πέραν της γνωστής έξαρσής του στην απαρίθμηση των αριθμών, και αφήνοντας πίσω τη δυστυχία των πολιτών, τόλμησε να επαναφέρει στη μνήμη μας την παλιά φιλοσοφία του, πως η Κύπρος θα μετατραπεί σε Γην της Επαγγελίας, με τη λύση του πολιτικού της προβλήματος. "Η λύση του Κυπριακού θα αποτελέσει τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση για την οικονομική ανάπτυξη", είπε. Ως συνήθως, ο Πρόεδρος ρίχνει μιαν αυταπάτη στον αέρα, χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να επιχειρηματολογήσει.

Κατ' αρχήν, ποία λύση; Αυτή η οποία βυθίστηκε στα βουνά της Ελβετίας; Λύση δεν υπάρχει στον ορίζοντα, αφού ο ίδιος  παραδέχεται πως στόχος της Τουρκίας είναι να καταστήσει την Κύπρο προτεκτοράτο της. Μπορεί η Κύπρος να επιβιώσει, ως κράτος και ως οικονομία, ως προτεκτοράτο της Τουρκίας;

Ύστερα. Ακόμη και αν η Τουρκία δηλώσει πως παραιτείται των εγγυητικών της υποχρεώσεων και αποσύρει διά παντός τον στρατό της από την Κύπρο, μπορεί να επιβιώσει αυτό το τέρας, τα θεμέλια του οποίου έθεσε μαζί με τον Έρογλου και τον Ακιντζί, ο Νίκος  Αναστασιάδης;

Ερωτούμε: Πώς θα επιβιώσει οικονομικά ένα τρικέφαλο κράτος με τρεις κυβερνήσεις, τέσσερεις Βουλές, τρεις δημόσιες υπηρεσίες, τρεις Αστυνομίες και όλα τα θεσμικά όργανά του  πολλαπλασιασμένα επί δύο και επί τρία;

Πώς θα επιβιώσει ένα κράτος, δύο καταχρεωμένων κοινοτήτων, από τις οποίες η μια  πληρώνει φόρο υποτελείας στην Τρόικα, και η άλλη φόρο υποτελείας στην Τουρκία; Πού θα βρεθούν τα δισεκατομμύρια για την πληρωμή των χρεών τους; Πόσους "δωρητές" βρήκαν ο Αναστασιάδης και ο Έιντε, περιφέροντας  τον δίσκο  της επαιτείας επί πέντε χρόνια; Ο Αβέρωφ Νεοφύτου, ορθά διαλογιζόμενος, είχε δηλώσει πως κανένας δεν πρόκειται να προσφέρει δωρεάν δάνεια σε ένα κράτος, φορολογώντας τους δικούς του πολίτες. Πού θα βρεθούν επενδυτές και δωρητές για να στηρίξουν οικονομικά ένα δυσλειτουργικό, πολυέξοδο έκτρωμα, το οποίο μάλιστα θα δοκιμάζεται συνεχώς από νομικά και πολιτικά προβλήματα, τα οποία θα το οδηγούν προς την κατάρρευση;

Εκτός τούτων. Ο Υπουργός Οικονομικών είχε χαρακτηρίσει το τραπεζικό σύστημα στα κατεχόμενα, σαν "Άγρια Δύση". Παραμένει Άγρια Δύση. 

Και το εκπληκτικότερο: Διά γραφίδος Προέδρου Αναστασιάδη, υπάρχει άμεση παραδοχή ότι θα χρειαστούν δάνεια και εγγυήσεις αποπληρωμής τους, για την επιβίωση του κράτους. Συγκεκριμένα, σε συνάντηση που είχε στον Νταβός, παρέα με τον Ακιντζί, με τον τέως Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι Μουν, ο Πρόεδρος τού επέδωσε επιστολή, στην οποία γίνεται σαφής αναφορά στην οικονομική διάσταση της λύσης. Συγκεκριμένα, αναφέρεται:

- Στο κόστος της επαναγκατάστασης.

- Στο κόστος των αποζημιώσεων.

- Στο κόστος που σχετίζεται με την εφαρμογή της λύσης, συμπεριλαμβανομένης της λειτουργίας του Ομοσπονδιακού Κράτους, όπως και της ίδρυσης των διαφόρων ομοσπονδιακών οργανισμών και θεσμικών οργάνων. 

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αναφέρει πως αυτά πρέπει να καλυφθούν από:

α. Δωρεές - διεθνή διάσκεψη δωρητών.

β. Εγγυήσεις για τα δάνεια που θα χρειαστούν.

γ. Τρόπους αποπληρωμής των δανείων που θα χρειαστούν.

Είναι φανερό πως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ανεξαρτήτως του τι λέγει ανέξοδα σήμερα σε προεκλογικούς καιρούς, παραδεχόταν τότε ότι για την επιβίωση του κράτους θα χρειαστούν δάνεια και εγγυήσεις για την αποπληρωμή τους. 

Ουσιαστικά οι δύο καταχρεωμένες κοινότητες, με την εκτρωματική λύση που οραματίζονται οι εμπνευστές της, μπαίνουν κάτω από νέο Μνημονιακό Ζυγό. Ούτε οι χορηγίες θα φθάσουν, ούτε υπάρχουν δωρητές που θα προσφέρουν δωρεάν χρήμα σε ένα ετοιμόρροπο κράτος.

Κουβέντες του αέρα μάς λέει ο Πρόεδρος, όπως πάντοτε μάς έλεγε. Ανοίγει το στόμα του και,  αναλόγως του ακροατηρίου που έχει μπροστά του, θωπεύει αφτιά. Πότε ενδύει τη διζωνική λύση με εθνικά χρώματα. Πότε ζητεί αποκοπή του ομφάλιου λώρου με την Ελλάδα. Πότε φορεί φουστανέλα και ακονίζει γιαταγάνι και πότε βλέπει μία εκτρωματική λύση να αναδεικνύεται σε φυσιολογικό κράτος και να στηρίζεται οικονομικά από τους καταχρεωμένους Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους. Σε στιγμές νηφαλιότητας, βλέπει την αλήθεια και παραδέχεται πως χωρίς νέο Μνημόνιο δεν μπορεί να επιβιώσει το νέο κράτος.

Ο λαός ακούει πολλά, αλλά ας μην πιστεύει τίποτα. Να βλέπει μόνο την τραγική πραγματικότητα...