Τι θα δώσει ο Αναστασιάδης στη Ρωσία έναντι

όσων θα λάβει από τον Πούτιν; Διπρόσωπη, μη έντιμη

και ανειλικρινής διαχρονικά η στάση της Κύπρου. Πάντοτε

ελάμβανε από τη Ρωσία και ουδέν έδιδε

 

 

Aφού ο Ντόναλντ Τραμπ απαξίωσε τον Πρόεδρό μας και αφού δεν φαίνεται να προβάλλει στον ορίζοντα επαλήθευση των δηλώσεων του Νίκου Χριστοδουλίδη, για επί θύραις πρόσκληση του Αμερικανού Προέδρου προς τον Πρόεδρο του "ισχυρού στρατηγικού εταίρου" της Κύπρου, ο Νίκος Αναστασιάδης αποφάσισε να οδεύσει προς Μόσχα, για να συναντήσει τους ηγέτες της Ρωσίας, της χαρακτηρισθείσης από τον γράφοντα, ως πέμπτου τροχού της αμάξης. Για να ζητήσει, όπως δηλώθηκε επίσημα, επαναβεβαίωση της συνεπούς υποστήριξης της Ρωσίας, στον αγώνα του κυπριακού λαού και, επί τη ευκαιρία, να ζητήσει από τον Πούτιν, τώρα που οι σχέσεις Μόσχας-Άγκυρας βρίσκονται στο απόγειο της δόξας τους, να ικετεύσει τον Ερντογάν να δείξει ολίγην μεγαλοψυχία στο Κυπριακό και να μην προχωρήσει σε τετελεσμένα που έχει κατά νουν.

Είχαμε γράψει και επαναλαμβάνουμε, ότι η Ρωσία, είτε ως Σοβιετική Ένωση είτε ως Ρωσική Ομοσπονδία, υπήρξε για όλους σχεδόν τους Κυπρίους ηγέτες, ο πέμπτος τροχός της αμάξης. Τη χρησιμοποιούσαν για να λαμβάνουν μόνο, αλλά χωρίς να δίδουν. Στα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας, κάθε φορά που η κυπριακή σταφίδα έμενε απούλητη, έτρεχε ο μ. Ανδρέας Αραούζος στη Μόσχα για να ζητήσει να την αγοράσει. Και η Ρωσία την αγόραζε. Όταν η Δύση αρνείτο να πουλήσει οπλισμό στην Κύπρο να προστατεύσει την ανεξαρτησία της από την απειλούμενη τουρκική εισβολή, τρέχαμε πάλι στη Μόσχα να ζητήσουμε όπλα. Και η Μόσχα προθύμως μας εξόπλιζε. Όταν τα τουρκικά πλοία ξεκινούσαν για να πραγματοποιήσουν εισβολή, τρέχαμε στον Χρουστσιώφ να τα ανακόψει. Όταν ακόμη και αυτός ο δυτικόφιλος Γλαύκος Κληρίδης χρειαζόταν τη βοήθεια της Μόσχας στο Συμβούλιο Ασφαλείας, έστελλε ως επίσημο απεσταλμένο του τον Δημήτρη Χριστόφια για να πείσει το Κρεμλίνο να παρέμβει κατά των αγγλοαμερικανικών  σχεδίων. Όταν ο Κόφι Ανάν, οργισμένος από την απόρριψη του σχεδίου του, ζητούσε από το Συμβούλιο Ασφαλείας να εγκρίνει έκθεσή του υπέρ του ελευθέρου εμπορίου του ψευδοκράτους με τον έξω κόσμο, πάλιν η Ρωσία με βέτο απέτρεπε το μεγάλο κακό. Και σήμερα ακόμη, η χειμαζόμενη οικονομία της Κύπρου συγκρατείται από τους Ρώσους, είτε καταθέτες είτε τουρίστες είτε με άλλους τρόπους. Αν μία καλή πρωία οι Ρώσοι "ολιγάρχες" αποφασίσουν να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους αλλού, θα ψάχνουμε τράπεζες και δεν θα βρίσκουμε. Και αν οι Ρώσοι τουρίστες αποφασίσουν να κατευθυνθούν σε άλλους προορισμούς, η χρυσή κότα που γεννά αβγά θα σταματήσει να τεκνοποιεί.

Αλλά οι διεθνείς σχέσεις δεν στηρίζονται στο μόνοπλευρο "πάρε". Πρέπει να δίδεις, όταν λαμβάνεις. Αλλά η εξαρτώμενη στις πολιτικές της από την αγγλοαμερικανική πλευρά, κυβέρνηση, όχι μόνο δεν δίδει, αλλά έκαμε και το πρωτοφανές. Αποδέχθηκε, ή συνήργησε, ώστε η Ρωσία, η Κίνα και η Γαλλία, τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, να αποκλειστούν και από την πενταμερή της Γενεύης και από την πενταμερή του Κραν Μοντανά. Ο Πρόεδρος Αναστασιαδης, και στο δείπνο της 1ης Δεκεμβρίου και στις συναντήσεις με τον Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών, αποδέχθηκε όπως στα σχετικά ανακοινωθέντα απαλειφθεί πρόνοια για την παρουσία των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Οι ρωσοτουρκικές σχέσεις εισήλθαν σε περίοδο κρίσης, μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου. Την περίοδο εκείνη η ρωσική πολιτική κατέστη απροκάλυπτα εχθρική προς την Τουρκία και το Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών αναβάθμισε τη στήριξη της προς την Κύπρο και, για πρώτη φορά, μίλησε για σχέδιο και όραμα του τουρκικού καθεστώτος να ανασυστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη τήρησε στάση ένοχης σιωπής. Ήταν τότε που δεν ήθελε να ενοχλήσει την Τουρκία, επειδή πίστευε πως η Άγκυρα ήθελε, εντίμως, λύση του Κυπριακού. Προσδεδεμένη στο άρμα της αμερικανικής πολιτικής, και βυθισμένη στις αυταπάτες της, η κυβέρνηση Αναστασιάδη τήρησε στάση "επιτήδειου ουδέτερου". Ο Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος πρόσφατα ζήτησε όπως η κυβέρνηση αξιοποιήσει τις κακές σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, αλλά και κάθε διεθνή εξέλιξη προς όφελος της κυπριακής υπόθεσης, δεν έβγαλε άχνα, ούτε ζήτησε να αξιοποιηθεί υπέρ της Κύπρου η κακή σχέση Μόσχας-Άγκυρας. Και όχι μόνο. Η κυβέρνηση συντασσόταν με τα άλλα αντιρωσικά και φέροντα ακόμη τον φόβο του "κομμουνιστικού κινδύνου", κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπέρ κάθε κυρώσεως που επέβαλλε η Ε.Ε. στη Ρωσία.

Διαχρονικά, η στάση της Κύπρου, και των ηγετών της, έναντι της Ρωσίας υπήρξε διπρόσωπη, μη έντιμη και μη ειλικρινής. Ήθελαν πάντα να λαμβάνουν από τη Ρωσία, αλλά ουδέποτε έδιδαν. Άκουαν και εφάρμοζαν αγγλοαμερικανικές εντολές και πολιτικές και ουδέποτε άσκησαν ισομερή και πολύπλευρη πολιτική. 

Γιατί σπεύδει σήμερα στη Μόσχα ο Νίκος Αναστασιάδης, ο πολιτικός ο οποίος στο προεκλογικό του πρόγραμμα τασσόταν υπέρ της ένταξης στο ΝΑΤΟ; Να λάβει τι; Πλατωνική υποστήριξη και επαναβεβαίωση της ρωσικής πολιτικής στο Κυπριακό, θα λάβει. Ίσως λάβει και οικονομικά οφέλη. Αυτός τι προτίθεται να δώσει; Εδώ βρίσκεται το ζητούμενο. Αλλά ποιο ζητούμενο; Πιστεύει πως ο Πούτιν είναι τόσο αφελής που να μη γνωρίζει την προϊστορία των σχέσεων Κύπρου-Ρωσίας; Ή να αγνοεί σε ποίο άρμα πολιτικής είναι προσδεδεμένη η κυπριακή κυβέρνηση;