ΑΚΕΛ και Αναστασιάδης με τις πολιτικές τους

έφεραν την Τουρκία στον προθάλαμο της ολοκλήρωσης

των στρατηγικών σχεδίων της

 

Πολύ προτού ο Αναστασιάδης μεταλλαχθεί σε "απορριπτικό", ο υπογράφων είχε προβλέψει τη μετάλλαξη και είχε προειδοποιήσει τους αναγνώστες του. Είχα επισημάνει ότι, ουδέποτε στην πολιτική ιστορία του τόπου, εξελέγη Πρόεδρος με ενδοτικές θέσεις. Ιδιαίτερα οι ηγέτες του ΔΗΣΥ απεδείχθησαν επιστήμονες στις μεταμορφώσεις. Ο Γλαύκος Κληρίδης ουδέποτε θα εκλεγόταν  Πρόεδρος αν κατέβαινε στον προεκλογικό αγώνα με θέσεις  που ανταποκρίνονταν στη φιλοσοφία του. Υποχρεώθηκε να μεταλλαχθεί σε... Σπύρο Κυπριανού, το 1993, απορρίπτοντας τις Ιδέες Γκάλι που είχε αποδεχθεί προηγουμένως, ενώ το 1999 μεταλλάχθηκε σε σημερινό... ΕΛΑΜ στρατιωτικοποιώντας το Κυπριακό, πυραυλολογώντας και μετατρέποντας το Κυπριακό σε "ενεργό ηφαίστειο". Όταν εις τα δυσμάς του πολιτικού βίου του κατέβηκε με σημαία το σχέδιο Ανάν, έχασε από τον πρώτο γύρο από τον Τάσσο Παπαδόπουλο.

Ο Νίκος Αναστασιάδης, παρόλον ότι ευνοείτο από τις συγκυρίες και τα εγκληματικά λάθη της διακυβέρνησης Χριστόφια, υποχρεώθηκε και αυτός το 2013  να ενδυθεί μανδύα απορριπτικού, να αποδεχθεί τις απορριπτικές θέσεις του ΔΗΚΟ, και να εκλεγεί. Αν ο Αναστασιάδης τολμούσε να εμφανισθεί ενώπιον του λαού με την πολιτική που άσκησε στα τελευταία χρόνια που κυβερνά, ούτε στον δεύτερο γύρο των εκλογών δεν θα εισήρχετο. Μπορεί την ιστορία του Κυπριακού να μην τη γνωρίζει, μπορεί να αγνοεί πλήρως τι είναι Τουρκία και ποιους στόχους έχει στην Κύπρο, αλλά ο Νίκος Αναστασιάδης είναι ευφυέστατος κομματάρχης και γνωρίζει πολύ καλά πως ενδοτικός πολιτικός θα εκλεγεί στην προεδρία, μόνο αν δει τα αφτιά του έξω από τον καθρέφτη. Συνεπώς, φρόντισε εγκαίρως να πεταχθεί έξω από το καράβι της χρεοκοπημένης πολιτικής του, και να μεταλλαχθεί σε απορριπτικό πρώτης γραμμής, με ολίγη ανανική γαρνιτούρα, προκειμένου να μην απολέσει ολοκληρωτικά τους ανανικούς συνοδοιπόρους του, οι οποίοι φαίνεται πως διαρρέουν μαζικά προς το στρατόπεδο ΑΚΕΛ-Μαλά.

Συνεπώς, όταν ο Άντρος Κυπριανού και ο Σταύρος Μαλάς διαπιστώνουν τους τελευταίους μήνες τη μεταμόρφωση Αναστασιάδη, δεν έχουν άδικο. Αλλά απ' εκεί και πέρα, πλην μίας στείρας κριτικής που ασκούν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για ατυχείς και μοιραίους χειρισμούς στον Κραν Μοντανά, δεν έχω αντιληφθεί, και πιστεύω πολλοί πολίτες, ποια διαφορετική πολιτική επιλέγουν και προκρίνουν από αυτήν που ακολούθησε ο Αναστασιάδης τα τελευταία πέντε χρόνια, και  αυτήν που θα ακολουθήσει αν επανεκλεγεί.

Η εντύπωση, όχι άδικη και ανακριβής που επικρατεί, είναι ότι τουλάχιστον το ΑΚΕΛ προκρίνει πολιτική ακόμη πιο ενδοτική από αυτήν που ακολουθεί ο Νίκος Αναστασιάδης και την οποία το ΑΚΕΛ στήριξε με όλες τις δυνάμεις του, πριν ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος. Ακόμη και εκεί όπου ο Αναστασιάδης, έστω και για λόγους μετάλλαξης, τήρησε σωστή στάση, το ΑΚΕΛ διαφώνησε. Τον έσπρωχνε ουσιαστικά σε αποδοχή απαράδεκτων, και επικίνδυνων για τον Ελληνισμό, λύσεων.

Προσωπικά εκτιμώ τον Σταύρο Μαλά. Όσες φορές έτυχε να μιλήσω μαζί του, διαπίστωσα και την ηπιότητα του λόγου του και επιχειρηματολογία που μπορεί κάποιος να συζητήσει μαζί του. Είναι καταξιωμένος επιστήμονας και δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί για δεύτερη φορά  προσδένεται σε ένα άρμα, το οποίο είναι κατασκευασμένο από εμμονές, αρτηριοσκληρωμένες αντιλήψεις και οι οδηγοί του δεν αποδέχονται να μεταβάλουν απόψεις, και να δεχθούν και τις διαφορετικές θέσεις. Πώς μπορεί ένας αξιόλογος άνθρωπος να μετατρέπεται σε φορέα του σταυρού, τον οποίο όφειλε να μεταφέρει ο Άντρος Κυπριανού;

Άκουσα τον κ. Μαλά, στα εγκαίνια του επιτελείου του, να δηλώνει πως ανησυχεί βαθιά και  βασανιστικά για την πορεία της πατρίδας μας και για το μέλλον του λαού μας. "Πιστεύω ακράδαντα ότι η  πατρίδα μας βρίσκεται σε κίνδυνο. Ότι το φάσμα της οριστικής διχοτόμησης πλανάται πάνω από τις επόμενες γενιές", δήλωσε.

Αλλά οι "βαθιές και βασανιστικές ανησυχίες" του κ. Μαλά είναι ανησυχίες και όλων όσων παρακολουθούν την πορεία του εθνικού προβλήματος και τις  πολιτικές που ασκούνται. Το φάσμα της οριστικής διχοτόμησης πλανάται επί του κυπριακού Ελληνισμού, όχι τώρα, αλλά από το 1974, όταν η Τουρκία πάτησε το πόδι της στην Κύπρο. Σε όλα αυτά τα χρόνια, κανένας ηγέτης μας δεν κατάφερε να απομακρύνει αυτόν τον εφιάλτη. Περιλαμβανομένου και του ΑΚΕΛ και του Δημήτρη Χριστόφια. Αλλά για να λέμε το δίκαιο, το φάσμα της διχοτόμησης εμβάθυνε περισσότερο τα τελευταία 10 χρόνια, με τις πολιτικές που άσκησαν το ΑΚΕΛ - τη φιλοσοφία του οποίου αποδέχεται ο Σταύρος Μαλάς και ο ΔΗΣΥ και ο Νίκος Αναστασιάδης.

Αλλά πλέον η μεγαλύτερη ανησυχία για τον κ. Μαλά δεν πρέπει να είναι το φάσμα της διχοτόμησης. Σήμερα η Κύπρος κινδυνεύει με κάτι πολύ περισσότερο. Με την πλήρη τουρκοποίηση. Τόσο το ΑΚΕΛ, όσο και ο Νίκος Αναστασιάδης, οδήγησαν την Τουρκία,  με τις πολιτικές που άσκησαν, στον προθάλαμο της ολοκλήρωσης του στρατηγικού σχεδίου Νιχάτ Ερίμ. Η σημερινή διχοτόμηση, δεν είναι ο μέγιστος κίνδυνος. Ο μέγιστος κίνδυνος είναι η αποδοχή μίας λύσης, όπως την έχουν προδιαγράψει με τις παραχωρήσεις τους και τον μανιμαλισμό τους, το ΑΚΕΛ και ο Αναστασιάδης. Και αυτή η λύση δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά μία λύση βασισμένη στην εθνοτική διαίρεση, στη νομιμοποίηση της πλήρους επέκτασης της Τουρκίας, στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά και διοικητικά στο τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος, στη διακυβέρνηση της Κύπρου από Τουρκοκύπριο Πρόεδρο-ρομπότ της Άγκυρας, στη μετατροπή του κυπριακού Ελληνισμού σε κοινότητα και τέλος στην κατάληψη της Κύπρου από την Τουρκία

Η διχοτόμηση, με σωστούς και αποφασιστικούς χειρισμούς και πολιτικές, ακόμη και αν παραμείνει, μπορεί να καταστεί διαχειρίσιμη. Η λύση τουρκοποίησης, όμως, είναι το τέλος. Το μη αναστρέψιμο τέλος. Συνεπώς, την τουρκοποίηση να φοβάται ο κ. Μαλάς και τις πολιτικές που θα οδηγήσουν σε αυτή. Αυτή πρέπει να είναι η βασανιστικότερη ανησυχία του...