Το Κραν Μοντανά αποτελεί, σύμφωνα με τους χρονικούς προσδιορισμούς, παρελθόν. Προσδοκούμε δε, ότι δεν θα συνιστά τη βάση για «νέα αρχή», που θα στηριχθεί στους νόμους του πολιτικού ευσεβοποθισμού.  Διότι, εάν συμβεί κάτι τέτοιο, θα πάμε  σε νέα αδιέξοδα, που θα είναι πολύ πιο επικίνδυνα από αυτά, στα οποία μας οδήγησαν οι πολιτικές του εξευμενισμού και της  ομοσπονδίας, δηλαδή του ευσεβοποθισμού. Πολιτικές, τις οποίες ακολούθησαν οι ηγεσίες του τόπου επί μακρόν. Και, μάλιστα, με θρησκευτική ευλάβεια. Και απέτυχαν! Ρεαλιστικά δε, ομιλούντες, οι πολιτικές  αυτές εξέπνευσαν στον Κραν Μοντανά. 

 

Τα λέμε αυτά, διότι, ακούγοντας  κάποιος τον Πρόεδρο από τη μια, κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης Τύπου τη Δευτέρα το βράδυ, και το ΓΓ του ΑΚΕΛ από την άλλη, διαπιστώνει ότι, φραστικά τουλάχιστον, αμφότεροι συνεχίζουν στην ίδια γραμμή: Αυτήν της αποτυχίας. Θέλουν να συνεχίσουν από εκεί όπου έμειναν, παρότι, ο μεν Ακιντζί δήλωσε ότι, η δική του γενιά δεν μπορεί πια να βρει λύση, ο δε Ερντογάν διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να συζητήσει εκ νέου το Κυπριακό στις παραμέτρους του ΟΗΕ. Και ο ΟΗΕ, επί του οποίου επενδύει επί δεκαετίες η ηγεσίας μας, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι πρόκειται για διεθνές δικαστήριο απονομής δικαιοσύνης, τι πράττει; ΄Οτι έπραττε πάντα. Τηρεί ουδέτερη στάση. Χωρίς καταλογισμό ευθυνών. Γεγονός που βαίνει προς όφελος της Τουρκίας.  Και εδώ είναι που καταρρίπτεται άλλος ένας μύθος. Διότι, εάν δεν είναι μύθος είναι ανεπάρκεια, ή πρόκειται για τη δημιουργία μύθου για να καλυφθεί η ανεπάρκεια. Αναφερόμαστε στη θέση, η οποία εξεφράσθη πολλάκις από τις ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ. Ότι δηλαδή θα πάμε σε διεθνή διάσκεψη για να αποκαλυφθεί η Τουρκία και για να της καταλογιστούν ευθύνες. Οι ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του  ΑΚΕΛ όχι μόνο απέτυχαν να φέρουν λύση, όπως υπόσχονταν, αλλά τώρα αναφέρονται σε περί διχοτομήσεως κινδύνους. Ανησυχεί από την Αθήνα ο Α. Κυπριανού. Δικαίως. Πλην, όμως, εάν υπάρχουν, που υπάρχουν τέτοιοι κίνδυνοι,  είναι η δική τους πολιτική, που έφερε, σήμερα, τη διχοτόμηση πιο κοντά στην τελική λύση.  

 

Ας μην εκφοβίζουν το λαό και ας αναλάβουν τις ευθύνες τους. Άλλωστε, πώς να πείσουν το λαό ότι μπορούν ακόμη να διαχειρίζονται το Κυπριακό  όταν   δεν κατάφεραν να πείσουν το ΓΓ του ΟΗΕ ότι είναι η Άγκυρα που φέρει την ευθύνη του ναυαγίου. Αυτός δεν έλεγαν ότι ήταν ο ελάχιστος στόχος τους; Και το ατυχές είναι ότι ο Πρόεδρος προέβη στην υποβολή της τελευταίας του πρότασης στο Κραν Μοντανά - που ξεκινά από την εκ Περιτροπής Προεδρία και φτάνει στην συμμετοχή των εγγυητριών δυνάμεων σε αστυνομική πολυεθνική δύναμη κατά το 1/5 - για να αποφύγει τον λεγόμενο τουρκικό ελιγμό (που δεν έγινε ποτέ) και για να μην μας καταλογιστούν ευθύνες!

 

Δεν ισχυριζόμαστε ότι η κίνηση του Προέδρου θα οδηγούσε σε λύση, διότι εκτιμούμε ότι γνωρίζει και ο ίδιος πως  μια συμφωνία επί ενός τέτοιου πλαισίου διευθέτησης, θα εισέπραττε ένα νέο όχι. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, ο Πρόεδρος γνώριζε και γνωρίζει ότι πολύ πιο εύκολα μπορεί να επανεκλεγεί στο αξίωμά του και ότι είναι σχεδόν αδύνατο να πείσει τον κόσμο να πει ναι στο σχέδιο που ο ίδιος διαπραγματεύεται. Και προς την κατεύθυνση αυτή, δηλαδή της λανθασμένης πολιτικής του - ακόμη και της επανεκλογής  του - τον βοηθά η αντιπολίτευση και δη ο ενδιάμεσος χώρος, υπό την εξής έννοια: Πώς να ασκήσει πειστική κριτική στον Πρόεδρο ότι δεν έχει σχέδιο Β, όταν ούτε η ίδια η αντιπολίτευση δεν έχει καταθέσει δική της ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση επί τη βάσει στρατηγικής; Δεν θα έπρεπε να το είχε πράξει;

 

Αληθές είναι ότι το ΔΗΚΟ -το μεγαλύτερο κόμμα του ενδιάμεσου χώρου -   δεν μπορεί να δεχτεί ότι στο Κραν Μοντανά ήταν το τέλος μιας εποχής, ενός κύκλου με κεντρικό αντικείμενο την ομοσπονδία, και επιμένουν - πρωτοκλασάτα ηγετικά στελέχη του-  με διαφορές δημόσιες δηλώσεις τους, να πείσουν - εαυτούς και αλλήλους -  ότι θα αλλάξουν στρατηγική για να επιτύχουν την καλή ομοσπονδία! Ούτε αυτοί ούτε οι ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ θέλουν να απαλλαγούν από το λάθος τους. Όλοι δε, έχουν τη ψευδαίσθηση και δη η αντιπολίτευση, ότι οι αντι-ομοσπονδιακοί και ειδικότερα όσοι πιστεύουν σε ρεαλιστικές πολιτικές προτάσεις, σε  μια εναλλακτική στρατηγική για τη διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αποτροπή της τουρκικής απειλής, είναι αναλώσιμοι ψηφοφόροι, τους οποίους έχουν δεδομένους. Ότι θα πατήσουν στην πλάτη τους για να πάρουν την εξουσία. Τις ίδιες κακές εκτιμήσεις, με αρκετή δόση υπεροψίας και ψευδαισθήσεων, είχαν και στο Κυπριακό. Γι΄ αυτό απέτυχαν...