Οι αρνητικές εξελίξεις στην Κωνσταντινούπολη κτυπούν καμπανάκι συναγερμού για όσους θέλουν να ξυπνήσουν από την ουτοπία και να δουν την πραγματικότητα. Από το επεισόδιο στην Πόλη συνάγονται τα εξής:

 

1. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στις συνομιλίες. Και ο κ. Ακιντζί και ο Ειδικός Σύμβουλος του ΓΓ του ΟΗΕ Έσπεν Μπαρθ Έιντε είναι αναξιόπιστοι. Αμφότεροι οργάνωσαν ένα «διπλωματικό κόλπο» αναβάθμισης του κ. Ακιντζί διεθνώς ως «συμπροέδρου», για να υποβαθμίσουν την Κυπριακή Δημοκρατία και να αναβαθμίσουν το ψευδοκράτος, στη λογική της εν δυνάμει λύσης. Που επιβάλλει ότι η μία πλευρά θα κάνει βήματα αποδοχής της άλλης με τη συμβολή του ΟΗΕ. Και όταν γνωρίζουν ότι η Λευκωσία θα αντιδράσει, ο κ. Έιντε δρα μονομερώς. Ως οιονεί Κυβερνήτης και προαγωγός της τουρκικής πολιτικής.

 

2. Πώς θα συνεχιστούν οι συνομιλίες και πώς θα καταλήξουν σε θετικό αποτέλεσμα, όταν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη; Ποιος εγγυάται ότι δεν ξαναγίνουν τα ίδια ή και χειρότερα;

 

3. Ο κ. Ακιντζί και να θέλει να έχει διαφορετική από την Άγκυρα πολιτική στο Κυπριακό, δεν μπορεί. Σπάει λοιπόν ο μύθος. Πέραν των γνωστών του δηλώσεων περί πρωτογενούς δικαίου, δηλαδή παρθενογένεσης, εκ περιτροπής Προεδρίας και εγγυήσεων, που συνιστούν θέσεις βαθέος τουρκικού κράτους, για το θέμα της Κωνσταντινούπολης είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι ήταν καθήκον του να είναι εκεί. Διότι, όπως διευκρίνισε, σε μια τέτοια Διεθνή Διάσκεψη πρέπει να εκπροσωπούνται οι Τουρκοκύπριοι και ο ίδιος ως «Πρόεδρος». Πού είναι, λοιπόν, η κοινή βάση των συνομιλιών και επί ποίων θεμελίων θα οικοδομηθεί λύση;

 

4. Υπάρχει λανθασμένη εντύπωση για τον ΟΗΕ και τον ρόλο του. Δεν απονέμει δικαιοσύνη. Για την επιβολή του δικαίου, τα κράτη πρέπει να συνάπτουν συμμαχίες για να έχουν ισχύ. Και το τονίζουμε αυτό, διότι υπάρχει η αντίληψη ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας μπορεί να εγγυηθεί την εφαρμογή της λύσης. Ουτοπία. Η εφαρμογή της όποιας λύσης μπορεί να γίνει πράξη εάν το θέλει το ισχυρό μέρος ή εάν το θέλουν ισχυρά κράτη, όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία, ή εάν υπάρχει μεταξύ των εμπλεκομένων μερών πρόθεση και ισοζύγια δυνάμεων. Στη δική μας περίπτωση, λόγω της αδυναμίας μας, η λύση θα εφαρμοστεί, εάν, όταν και όπως το θέλει η Τουρκία.

 

Ο Πρόεδρος εξαπατήθηκε και από τον κ. Ακιντζί και από τον κ. Έιντε. Έχει, όμως, ευθύνες. Διότι δεν εκτίμησε ορθά την κατάσταση και τα δεδομένα. Και ο κ. Έιντε ισχυρίστηκε την περασμένη Πέμπτη ότι έχει γίνει πρόοδος στο Κυπριακό και ότι ο διάλογος θα πρέπει να συνεχιστεί, αλλά, πρόσθεσε, είναι θέμα του Προέδρου, εάν θα τον δει και πότε ή εάν θα επανέλθει στις συνομιλίες… Ποιο είναι το μήνυμα; Ο κ. Έιντε δεν θεωρεί πως έκανε κάτι μεμπτό. Και ως εκ τούτου, εάν ο Πρόεδρος δεν επανέλθει στις συνομιλίες, θα φέρει την ευθύνη για το πισωγύρισμα ή το ναυάγιο.

 

Κοντολογίς, εκβιάζει «ευγενικά» ο κ. Έιντε... Ο οποίος στο έργο τους ως διαμεσολαβητής απέτυχε. Έχει, όμως, επιτύχει ως εντολοδόχος των τουρκικών θέσεων περί εκλιπούσας Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως αυτές εκδηλώνονται εγγράφως από την ΕΕ ώς το Συμβούλιο της Ευρώπης, καθώς και αλλού. Παντού. Πώς, λοιπόν, γίνεται διάλογος με βάση τη συνέχεια του υφιστάμενου κράτους;

 

Ο Πρόεδρος έχει χάσει άλλη μια ευκαιρία για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να αλλάξει πολιτική μέσω της σύγκλησης Εθνικού Συμβουλίου. Για να χαραχθεί στρατηγική και στόχοι που θα συνδυάζουν την ισχύ, μέσω συμμαχιών, και τη δημοκρατικότητα της λύσης επί των αρχών και αξιών της ΕΕ χωρίς αποκλίσεις, και χωρίς να αδικούνται ούτε οι Τουρκοκύπριοι ούτε οι Ελληνοκύπριοι. Και πάνω απ' όλα χωρίς να γινόμαστε τουρκική επαρχία. Όπως με διπλωματική μαεστρία ο κ. Έιντε στρώνει τον δρόμο…