Είναι πρόδηλο γιατί θα βρεθεί ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ στην Κύπρο. Η Τουρκία επιμένει να θέλει αντάλλαγμα για τη συμφωνία επί του Προσφυγικού. Και τα ανταλλάγματα αυτά αφορούν και στο άνοιγμα πέντε κεφαλαίων, τα οποία κρατά παγωμένα η Λευκωσία. Η Άγκυρα φορτώνει το βάρος των πιέσεων στην κυπριακή κυβέρνηση στην εξής λογική: Εάν δεν υπάρξει συμφωνία για το μελλοντικό άνοιγμα τουρκικών κεφαλαίων, τότε:

 

1. Θα θεωρείται υπεύθυνη η Λευκωσία, επειδή δεν θα γίνουν βήματα επίλυσης του Προσφυγικού. 2. Θα έρθει σε ακόμη πιο δύσκολη θέση η Ελλάδα, αφού ούτε οι ροές προσφύγων από την Τουρκία θα σταματήσουν ούτε τα σύνορα των Σκοπίων θα ανοίξουν, ενώ, ταυτοχρόνως, θα τρίβουν τα χέρια τους Αυστριακοί, Ούγγροι, Πολωνοί, Τσέχοι και άλλοι, που θέλουν τον δυτικό διάδρομο των Βαλκανίων κλειστό. Εάν μάλιστα οι Ούγγροι δεν έθεταν βέτο στο Συμβούλιο της προπερασμένης Δευτέρας και αν η Ελλάδα δεν αντιλαμβανόταν το τουρκικό κόλπο, η Κύπρος θα βρισκόταν αντιμέτωπη και με αρκετούς των εταίρων και με την Αθήνα.

Τα όσα συμβαίνουν έχουν τη δική τους εξήγηση.

 

Δεν οφείλονται μόνο στην τουρκική εξωτερική πολιτική, αλλά και στην ελλειμματική πολιτική των Αθηνών και της Λευκωσίας. Η κουλτούρα περί του ανοίγματος κεφαλαίων είναι αποτέλεσμα και του κλίματος που έχει καλλιεργήσει ο κ. Έιντε στις Βρυξέλλες, με την ανοχή της Λευκωσίας, επί τη βάσει του ότι το Κυπριακό είναι κλειστό, ότι τις 26 Μαρτίου, όπως έλεγε, θα γίνουν δημοψηφίσματα και ότι θα ήταν δυνατόν το άνοιγμα των παγωμένων τουρκικών κεφαλαίων. Αυτά τόνιζαν και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και στο Συμβούλιο, και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η πίεση, λοιπόν, στο επόμενο διάστημα θα αφορά και σε υποχωρήσεις επί του Κυπριακού, για να διευκολυνθεί η Τουρκία στην ΕΕ.

 

Επί μακρόν η Αθήνα ανέχεται την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας στο Αιγαίο, αντί να προβάλει τη θέση ότι η πηγή του προβλήματος είναι η Άγκυρα, διότι αφενός αρνείται να διαφυλάξει τα παράλιά της και αφετέρου διοχετεύει επί σκοπώ τους πρόσφυγες στην Ελλάδα. Για να προκαλέσει και στην ίδια και στην ΕΕ επιπρόσθετα από τα υφιστάμενα προβλήματα, με επίκεντρο την κατάργηση του κεκτημένου του Σένγκεν. Σε ανάλογη εξευμενιστική πολιτική κινείται και η Λευκωσία, η οποία προσφέρει αθωωτικό χαρτί στην Άγκυρα, για να μη χαλάσει το κλίμα των συνομιλιών. Και αν η λύση εκινείτο προς την ορθή κατεύθυνση, θα μπορούσε να δοθεί μια λογική επί της ανοχής εξήγηση.

 

Όταν όμως η υπό συζήτηση λύση στηρίζεται επί της παραμονής 100 χιλιάδων εποίκων και βάλε, επί της επιστροφής των Ελληνοκυπρίων υπό καθεστώς τουρίστα και επί της τριχοτόμησης της ΑΟΖ, πώς να δικαιολογηθεί το χάιδεμα της στρίγγλας; Εάν η κυπριακή κυβέρνηση ζητούσε προ καιρού κυρώσεις λόγω της τουρκικής δράσης στην ΑΟΖ μας και λόγω κατοχής, κατά το πρότυπο της Ρωσίας, και αν δεν συναινούσε προ μηνών στο άνοιγμα του κεφαλαίου για την οικονομία και τη νομισματική πολιτική, τώρα δεν θα έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο. Και δεν θα ισχυριζόταν ότι είπε «όχι» και ότι περίπου έβαλε την προηγούμενη βδομάδα φουστανέλα στο κέντρο των Βρυξελλών…

 

Μια πιθανή περίληψη στο τελικό ανακοινωθέν του μεθαυριανού Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες σε άνοιγμα κεφαλαίων, χωρίς ρητή αναφορά σε εκείνα που κρατεί παγωμένα η Λευκωσία, δεν θα αλλάξει την ουσία. Διότι όλοι θα γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται. Και ως εκ τούτου, αντί να πιέζει η Λευκωσία την Τουρκία μέσω ΕΕ, θα πιέζει η Άγκυρα την κυπριακή κυβέρνηση. Η οποία πληρώνει και μαζί όλοι τα επίχειρα του «ευφόρου κλίματος» και της κοντόφθαλμης πολιτικής της, που στηρίζεται στην ψευδαίσθηση ότι με τον εξευμενισμό θα σταματήσει η Τουρκία να θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία ως εκλιπούσα…