Δικαίως ερωτά ο πολίτης: Τι γίνεται τέλος πάντων με το φυσικό αέριο; Εκείνο που με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε είναι ότι κινούμαστε με αβεβαιότητα! Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Και περιμένουμε, όπως και ο κ.΄Ειντε, την ευθυγράμμιση των άστρων για να γίνει το θαύμα, ώστε να αρχίσει η διαδικασία εκμετάλλευσης.

Η συμφωνία για την επανέναρξη των συνομιλιών προ ενός περίπου έτους στηρίχθηκε, εκτός των άλλων, πάνω στην αντίληψη ότι δεν θα υπάρξει εκμετάλλευση φυσικού αερίου εάν δεν λυθεί το Κυπριακό. Διότι, εάν τολμήσουμε να πράξουμε το αντίθετο, το Μπαρμπαρός, με τη συνοδία τουρκικών πολεμικών πλοίων, θα σεργιάνιζε εκ νέου στην κυπριακή ΑΟΖ και ως εκ τούτου πώς θα ήταν δυνατή η αντιμετώπισή του; Με μαούνες;

Και είναι πρόδηλο ότι το κομματικό κατεστημένο, που ξήλωσε αρχικά το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, κατόπιν ξένων συμβουλών, και εν συνεχεία την Εθνική Φρουρά, η οποία πλέον δεν είναι δύναμη αξιόπιστης αποτροπής, έρχεται σήμερα να μας πει: Και τι θέλετε να κάνουμε; Πόλεμο; Ούτε καν τη στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ δεν ολοκληρώνουν για να έχουν την πολυτέλεια άλλοτε να αφήνουν να διαρρεύσει ότι «δεν μας θέλουν οι Εβραίοι» και άλλοτε ότι επίκεται συμφωνία Τελ Αβίβ - Άγκυρας, για να περάσει αγωγός από το Λεβιάθαν στην Τουρκία. Και μας υποβάλλουν το εξής: Μην εμπιστεύεστε και πολύ το Ισραήλ…

Εμπιστευθείτε την Άγκυρα! Οπότε το μήνυμα είναι σαφές: Δεν μπορεί να γίνει εκμετάλλευση του φυσικού αερίου χωρίς λύση και ο αγωγός θα περάσει από την Τουρκία για να έχει κίνητρο να πει ναι σε μια διευθέτηση, που είναι, όμως, δική της, συνεταιρική με τους Βρετανούς από το 1956, επινόηση. Δίνουμε δηλαδή καθαρό ποινικό μητρώο στην Άγκυρα εντός της ΕΕ, είμαστε έτοιμοι να γίνουμε κήρυκες της ενταξιακής της διαδικασίας και να της προσφέρουμε οφέλη από το φυσικό αέριο, ακόμη και αυτή την τριχοτόμηση της ΑΟΖ, με «αντάλλαγμα» να αναγνωριστεί το ψευδοκράτος σε ισότιμο συνιστών κράτος, να διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία αρχικά και, ταυτοχρόνως, να υποβιβαστούν οι ελεύθερες σήμερα περιοχές της σε ελληνοκυπριακό συνιστών κράτος.

Αυτή και αν είναι «ευφάνταστη διπλωματία». Να παρακαλείς τον Ερντογάν και αυτός να σε γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Να τα θέλει όλα. Και τις λεπτομέρειες. Την πλήρη ταπείνωση. Και ο καημένος ο Ακιντζί να στέκει προσοχή στη γωνιά του κάδρου, μπροστά στον νέο Ατατούρκ, και να μετρά τα άστρα του Έιντε, εκλιπαρώντας τον Αλλάχ να βρέξει χρήμα. Και να έβρεχε χρήμα, όπως μας έταζαν ΚΕΒΕ, ΟΕΒ, Έιντε και λοιποί αστρολόγοι, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, «άντε, ας πάει το παλιάμπελο… του βορρά. Ας κρύψουμε την ξεφτίλα μας μέσα στα ευρώ».

Δυστυχώς, και επί τούτου, αποδεικνύεται άνθρακας ο θησαυρός. Ούτε καν με τη συνωμοσία «Αλλάχ» και «Θεού» δεν γίνεται θαύμα. Ψάχνουν για δωρητές και δεν βρίσκουν. Και αν βρουν, πόσα θα δώσουν; Άλλωστε, όπως τόνισε προ ολίγων ημερών ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Α. Νεοφύτου, δεν πρέπει να ζούμε με ψευδαισθήσεις.

Και τα ανέφερε αυτά, την ίδια περίπου στιγμή, κατά την οποία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε στην επιστολή του προς τον ΓΓ του ΟΗΕ ότι πρέπει να είναι ξεκάθαροι οι όροι και ο τρόπος αποπληρωμής ενός δανείου για τη λύση. Με άλλα λόγια, θα πάμε σε νέο μνημόνιο για να πληρώσουμε τον λογαριασμό της εισβολής!