Διάφοροι Διεθνολόγοι και ειδικοί Αναλυτές υποστηρίζουν ότι η Τουρκία υφίσταται πανταχόθεν πιέσεις και φυσιολογικά αντιδρά. Αντιδρά με επιθετική ορμή και στρατιωτική νευρικότητα. Άλλοι Αναλυτές υποστηρίζουν ότι η Τουρκία παίζει γεωστρατηγικό και διπλωματικό παιχνίδι καλά σχεδιασμένο, με μελετημένους στόχους και κατακτητικές  επιδιώξεις. Υπάρχει και τρίτη, ασθενέστερη κατηγορία Αναλυτών, η οποία υποστηρίζει ότι η Τουρκία, με τις εντάσεις που δημιουργεί στο Αιγαίο και την Κύπρο, επιδιώκει να αποσυμφορηθεί από τα εσωτερικά, τα οικονομικά και άλλα προβλήματά της.

 

Η δική μας εκτίμηση είναι ότι η Τουρκία εδώ και χρόνια σχεδίασε και υλοποιεί ένα πολύ φιλόδοξο, περίπλοκο και ουσιαστικό Στρατηγικό Σχέδιο. Ο Τούρκος πρώην Πρωθυπουργός Νταβούτογλου, στο περιβόητο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος» (οι πολιτικοί ηγέτες Κύπρου και Ελλάδος έπρεπε να το διαβάζουν δύο φορές τον χρόνο), αναλύει, αιτιολογεί, δικαιολογεί και νομιμοποιεί,  Ιστορικοπολιτικά, αυτό το Σχέδιο. Ποιο είναι; Η Τουρκία απεφάσισε ότι πρέπει να εγκαθιδρυθεί, να γίνει σεβαστή, με το σπαθί της, ως η Μεγάλη Δύναμη της περιοχής.

 

Τι σημαίνει αυτό το Σχέδιο; Σημαίνει ότι η Τουρκία δεν θα είναι πλέον είτε σύμμαχος-υπηρέτης των Ηνωμένων Πολιτειών είτε συνεργάτης-υποτακτικός της Ρωσίας. Θέλει να είναι ισότιμος συνεταίρος στην περιοχή. Να λαμβάνεται υπόψη ως ίση Δύναμη. Να μη θεωρείται είτε από τη Ρωσία είτε από την Αμερική (και αύριο από την Κίνα) ως αδύναμος και εύκολα διαχειρίσιμος συνεταίρος. Ούτε να θεωρείται ως «ευπειθής θεράπων» των τοπικών συμφερόντων οποιουδήποτε. Θέλει να είναι Ισότιμος ΠΑΙΚΤΗΣ στη Μέση  Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο, την Κεντρική Ασία κ.λπ και όχι «παιζόμενος»…

 

Στην τελευταία ανάλυσή του αυτός ο στόχος για να επιτευχθεί, να σταθεροποιηθεί και να διασφαλισθεί η ολοκλήρωσή του, πρέπει να στηριχθεί σε στέρεες προϋποθέσεις. Ποιες είναι; Είναι ο πλήρης Έλεγχος της Κύπρου, η ίση συμμετοχή της στα Ενεργειακά 

δρώμενα της Ανατολικής Μεσογείου, η Συγκυριαρχία με την Ελλάδα στις θάλασσες του Αιγαίου και όχι μόνο… Κτίζει, σήμερα, η Τουρκία του Ερντογάν, αυτές τις προϋποθέσεις. Δεν είναι θεατρικές παραστάσεις ούτε φραστικές κορώνες οι τουρκικές αυτές έμπρακτες εκδηλώσεις. Είναι πολιτικοστρατιωτικές και διπλωματικές κινήσεις με συγκεκριμένους στόχους σε χρόνους και χώρους και τετελεσμένα γεγονότα. 

 

Η εύκολη και βολική εκτίμηση ότι η Τουρκία θεατρικά «παίζει τον μεγάλο» είτε ότι πιέζεται εσωτερικά και εξάγει τις πιέσεις, είναι ανεδαφική. Είναι βολική προχειρολογία. Ούτε η Αθήνα, ούτε η Λευκωσία κατανόησαν επαρκώς, ίσως, τα Μακροχρόνια και τα Βραχυχρόνια Τουρκικά Σχέδια. Αυτό το συμπέρασμα συνάγεται από τον τρόπο με τον οποίο οι δύο χώρες αντιμετωπίζουν τις τουρκικές βίαιες ενδημικές προκλήσεις κατά της κυριαρχίας τους. Δεν ετοιμάστηκαν. Δεν έδειξαν στην Τουρκία ότι θα αντιδράσουν δυναμικά. Όχι μόνο με καταγγελίες. Δεν εξασφάλισαν καθαρές, ουσιαστικές και αποτελεσματικές Συμμαχίες κατά της τουρκικής επεκτατικής βουλιμίας. Η Τουρκία συναντά και στο Αιγαίο και στην Κύπρο φραστικές αντιδράσεις. Δηλαδή, κενό αντίστασης.

 

Κάθε μέρα, εδώ και χρόνια (δεκαετίες!), εξευτελίζει τα Κυριαρχικά Δικαιώματα της Ελλάδος στο Αιγαίο και η Ελλάδα συζητά με ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΟ τρόπο, δήθεν Μέτρα Οικοδόμησης  Εμπιστοσύνης, με την Άγκυρα. Η Κύπρος; Χειρότερα. Καταγγέλλει και δήθεν στριμώχνει την Τουρκία. Κενό ανυπαρξίας και αντίδρασης συναντά ενδημικά και διαχρονικά απέναντί της η Τουρκία. Και προχωρεί με τα Σχέδιά της. Και οι φίλοι όλων, οι Αμερικανοί; Αυτοί ετοιμάζονται να μας υποβάλουν, στην κατάλληλη ώρα, να συνομιλήσουμε (και εμείς και η Αθήνα) με την Τουρκία για… «λύση» των προβλημάτων μας. Δηλαδή να υποταγούμε στις αξιώσεις της Άγκυρας, τις οποίες ήδη υλοποιεί. Δηλαδή με την υπογραφή μας να τις νομιμοποιήσουμε. 

 

Συμπέρασμα; Θα μας πουν οι «φίλοι» μας να δώσουμε στην Τουρκία όσα θέλει, με την υπογραφή μας, για να αποφύγει να μας τα αρπάξει βιαίως! Ελλάς και Κύπρος βρίσκονται σε Ιστορικό Σταυροδρόμι νέων Εθνικών Συμφορών ή νέας Ουσιαστικής Αντίστασης και Αποτροπής. Όλα τα άλλα εντείνουν και ερεθίζουν την τουρκική επιθετικότητα. Και συνεχίζουν την, άνευ κόστους, επιβολή τους… Τελικά τα Μεγάλα Συμφέροντα θα συναρτηθούν και πάλιν με τον μεγάλο θύτη, και όχι με τα μικρά και αδύναμα θύματα; Με τη Δύναμη του Ισχυρού θα συνταχθούν και όχι με τη Δύναμη του Δικαίου; Η τύχη των S-400 και των F-35 θα δώσουν, ίσως, τις απαντήσεις…