Η Τουρκία δεν πρόκειται να φύγει από το ΝΑΤΟ. Γιατί; Η οποιαδήποτε Διπλωματική και Στρατιωτική Δύναμή της έναντι της Ρωσίας, απορρέει από το γεγονός ότι είναι μεγάλη Σύμμαχος στο ΝΑΤΟ. Αν φύγει ή αν τη διώξουν από το ΝΑΤΟ, η Διπλωματική και Στρατιωτική της Δύναμη θα είναι ευάλωτη. Και τότε η Ρωσία π.χ. δεν έχει λόγο είτε να την υπολογίζει, είτε να τη σέβεται ως Στρατηγικό Εταίρο στη Μέση Ανατολή και όχι μόνο…

     Η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να διώξει την Τουρκία από το ΝΑΤΟ γιατί η εκδίωξή της θα σημαίνει ουσιαστικά διάλυση της Συμμαχίας. Και διάλυση της Συμμαχίας σημαίνει ανασφάλεια και νέο χάος. Σημαίνει νέα γεωστρατηγικά δεδομένα άσχετα με τις ισορροπίες που απεφασίσθησαν και υλοποιήθηκαν μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και αργότερα...

     Τι είδους λοιπόν, παιγνίδι παίζεται τους τελευταίους μήνες και τα τελευταία χρόνια μεταξύ Ερντογάν και Τραμπ; Το παιγνίδι είναι πολύ δυνατό και πολύ περίπλοκο. Έχει άμεση σχέση με την Ισραηλινή πολιτική έναντι του Ιράν. Έχει σχέση με την επιρροή της Ρωσίας στη Συρία και όχι μόνο. Έχει σχέση με τη Μέση Ανατολή, τα Πετρέλαια, τα Αέρια και την Αναμέτρηση Λαών και Πολιτισμών στην περιοχή. Έχει σχέση με δυνάμεις επιρροής και προστασίας οικονομικών συμφερόντων.

     Αυτό το παιγνίδι παρουσιάστηκε τον τελευταίο καιρό πολύ πιο περίπλοκο με την ιστορία των S 400. Μια «εχθρική» προς την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ ενέργεια. Μια ενέργεια στο πλαίσιο της γεωστρατηγικής πολιτικής του Άξονος Τουρκία - Ρωσία - Ιράν. Μιας πολιτικής στην οποία η τουρκική πλευρά έχει στόχο την ανάδειξή της ως νέα Αυτοκρατορία. Το παιγνίδι αυτό πού θα καταλήξει; Η Τουρκία ούτε τη δύναμη, ούτε τη δυνατότητα, ίσως, ούτε και τη βούληση έχει να φύγει από τον Τραμπ και να υπηρετήσει τα Σχέδια του Πούτιν. Η Τουρκία θα πάρει (προς ικανοποίηση της Μόσχας), και θα αχρηστεύσει τους S 400 (προς ικανοποίηση των Αμερικανών). Θα διατηρήσει στενές και θερμές διπλωματικές και άλλες σχέσεις με τη Ρωσία για να ικανοποιήσει τον Πούτιν και να «δουλεύει» τους Αμερικανούς…

     Στο τέλος του παιγνιδιού αυτού, η Τουρκία θα χάσει σε μερικά θέματα και θα κερδίσει σε άλλα. Πού θα κερδίσει; Εκεί όπου Ρωσία και Αμερικάνοι δεν έχουν ΖΩΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ Συμφέροντα. Εκεί όπου δεν θα υπάρξουν αντιδράσεις. Πού; Στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Η Τουρκία ζητά και θα της δώσουν στο Αιγαίο και στην Κύπρο εις αντάλλαγμα της «επανόδου» της στην «ομολότητα» στις σχέσεις της με το ΝΑΤΟ και την Ουάσιγκτον.

     Γίνονται, όμως, τέτοια πράγματα το 2019; Γίνονται τέτοιες εξελίξεις μετά τους Τουρκικούς προκλητικούς «εκβιασμούς» προς την Ουάσιγκτον και την έμπρακτη συστράτευση της Τουρκίας με τη Ρωσική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή; Γίνονται ήδη. Εξελίσσονται ήδη. Διαμορφώνονται ήδη. Ο αδύνατος κρίκος στην όλη αυτή νέα «διαμόρφωση» είναι το Αιγαίο και η Κύπρος. Ποιοι και πώς θα βοηθήσουν στην κρίσιμη ώρα την Αθήνα και τη Λευκωσία όταν θα υφίστανται τις νέες εισβολές της Τουρκίας; Εισβολές Σχεδιασμένες και… παραχωρημένες από τους Συμμάχους της για την εξημέρωση και κατευνασμό της.

     Οι Ηγεσίες στην Αθήνα και στη Λευκωσία δεν πρέπει να έχουν ύπνο στα βλέφαρά τους αν δεν ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΟΥΝ ότι την κρίσιμη ώρα που πλησιάζει, θα έχουν ενεργούς Συμμάχους και (στην ΠΡΑΞΗ) Προστάτες. Σήμερα δεν έχουν… Ο «Θαλασσόλυκος» δεν είναι ρητορική. Δεν είναι θεατρική εκφοβιστική εκδήλωση της Τουρκικής Επιθετικότητας. Είναι άμεση, έμπρακτη, διακηρυγμένη και προμελετημένη Τουρκική επεκτατική πολιτική. Δεν πρέπει η Ελληνική πλευρά να αναιρεί αυτή την Τουρκική «ορμή» με τον γνωστό επιπόλαιο τρόπο ότι η Τουρκία έχει εσωτερικά προβλήματα και ότι κάμνει καμώματα και δεν μπορεί να υλοποιήσει όσα απειλεί. Αυτή η επιπόλαια αναίρεση γινόταν και στο παρελθόν και πληρώθηκε με Εθνικές Συμφορές. Επανάληψή της θα σημαίνει νέα Εθνική Καταστροφή…