Από το 1974 μέχρι σήμερα, για 45 χρόνια «στόχος και προσδοκία ήταν οι  Συνομιλίες», όπως λέγει σήμερα ο νέος Υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου. Οι Συνομιλίες, όμως, αυτές όχι μόνο δεν έλυσαν «βάσει του Διεθνούς Δικαίου» το Κυπριακό. Το περιέπλεξαν. Από πρόβλημα Εισβολής, Κατάκτησης και Κατοχής (έτσι έλεγε το Διεθνές Δίκαιο), έγινε Δικοινοτική Ομοσπονδία. Έγινε ισότιμο πολιτικό τουρκοκυπριακό κράτος, μη αναγνωρισμένο, αλλά υπαρκτό και εξελισσόμενο στην τουρκική μήτρα. Υποχώρησε η πλευρά μας σε όλα. Η Τουρκία σε κάθε υποχώρησή μας προσθέτει νέες αξιώσεις, νέες απειλές, νέους εκβιασμούς. Για ποιο «στόχο» και ποιες «προσδοκίες» μιλά ο συμπαθής Κύπριος Υπουργός Εξωτερικών;

 

Ούτε στόχος, ούτε προσδοκία, ούτε ουσία είναι, αλλά νέες άγονες Συνομιλίες μετά από 45 χρόνια. Η ουσία είναι ότι στις επόμενες Συνομιλίες δεν έχουμε δύναμη να επιβάλουμε το Διεθνές Δίκαιο, δηλαδή την απελευθέρωση της Κύπρου από τον Τούρκο Κατακτητή. Κι αντ’ αυτού, ο Τούρκος Κατακτητής εφαρμόζει το δικό του Διεθνές Δίκαιο. Το Δίκαιο του Ισχυρού. Τι μας λέγει στην ΠΡΑΞΗ αυτό το «Δίκαιο»; Μας λέγει ότι ο Κατακτητής όχι μόνο θέλει αυτά που έχει, αλλά ζητά και άλλα. Σε ΕΔΑΦΟΣ και ΘΑΛΑΣΣΑ. 

 

Ουδείς Κοτζιάς και ουδείς Κατρούγκαλος και ουδείς προηγούμενος Υπουργός Εξωτερικών μπόρεσε να απεγκλωβισθεί από τη βολική ΑΠΡΑΞΙΑ και την Κατευναστική τεχνοτροπία. Η Τουρκία προχωρούσε και η Ελλάς σιωπούσε. Η Τουρκία εκβίαζε και η Ελλάδα αναλωνόταν (απορία ψάλτου βηξ!) σε «σοφούς» χαμηλούς τόνους. Η τουρκική επεκτατική βουλιμία ερεθιζόταν και εντεινόταν.

 

Η ίδια ιστορία συνεχίζεται με δραματικές συνέπειες, που έρχονται. Η ίδια ιστορία της αναζήτησης νέων Συνομιλιών, οι οποίες και πάλιν θα καταλήξουν σε αδιέξοδα, χειρότερα των προηγούμενων. Και θα κριθούμε, διεθνώς, υπεύθυνοι γι' αυτά τα αδιέξοδα. Έχουμε γίνει των Ευρωπαίων περίγελος και των προγόνων μας «παλιάτσοι». Ζητούμε εναγωνίως να γίνει Ευρώπη η Τουρκία, γιατί έτσι δεν θα μας ενοχλεί. Και θα… ελέγχουμε τις κινήσεις της ως Ευρώπη. Δεν γνωρίζει ο Κατρούγκαλος ότι Τουρκία και Ελλάδα είναι Σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ; Δεν γνωρίζει ότι η Τουρκία καθημερινά παραβιάζει την Ελλαδική Κυριαρχία; Δεν ξέρει, όσο άπειρος κι αν είναι, τις διεκδικήσεις του Τούρκου, όπως τις επαναλαμβάνει και τις προαναγγέλλει και τις υλοποιεί καθημερινά; Γνωρίζει αλλά αναζητά κι αυτός τον βολικό κατευνασμό, στους λεγόμενους «χαμηλούς τόνους»…

 

Η διπλωματία του Κατευνασμού και οι χαμηλοί τόνοι είναι πολιτικές που εφαρμόζουν οι ισχυροί παίκτες για να αποκοιμίζουν τους εχθρούς τους. Εδώ είναι οι αυτοϋπνωτιζόμενοι και οι αποκοιμώμενοι  Έλληνες. Οι Τούρκοι σχεδιάζουν, οργανώνουν, ενδυναμώνουν τα όπλα τους σε μόνιμη ΑΓΡΥΠΝΙΑ. Σε διπλωματική και στρατιωτική ετοιμότητα, την οποία οι Έλληνες αντιμετωπίζουν «με χαμηλούς τόνους». Δηλαδή με το γνωστό «σφάξε με, αγά μου, ν' αγιάσω και δεν θα αντιδράσω»… Αυτό πράττει ο Τούρκος στο κενό των «χαμηλών τόνων», που βλέπει και συναντά απέναντί του. Με συνέχιση τέτοιας «έξυπνης» πολιτικής και διπλωματικής «μαεστρίας» θα υπάρξουν νέες εθνικές συμφορές, που μας επιφυλάσσει ο προβλεπτά(!) απρόβλεπτος Ερντογάν.