Αν η αμερικανική πολιτική έχει να επιλέξει μεταξύ των Συμφερόντων της και Αρχών Δικαίου, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και γενικά Δημοκρατίας και Ηθικής, τι θα πράξει; Προδήλως τα συμφέροντά της. Οικονομικά, στρατιωτικά, στρατηγικά. Αν έχει να επιλέξει μεταξύ Τουρκίας και Κυπριακής Δημοκρατίας, τι θα πράξει; Προδήλως την Τουρκία. Ό,τι και αν λέγει και αν δηλώνει σχετικώς σήμερα, ψευδαισθήσεις δεν πρέπει να υπάρχουν. Γιατί; Γιατί η Τουρκία είναι η μεγαλύτερη Δύναμη στο ΝΑΤΟ μετά την Αμερική. Γιατί είναι γεωστρατηγικά μεγάλης εμβέλειας και δυνατοτήτων. Γιατί δεν θα ήθελε να την «παραχωρήσει» στις αγκάλες του Πούτιν. Γιατί…

     Τι θα γίνει στο τέλος; Θα… αναμετρηθούν Ουάσιγκτον και Άγκυρα; Θα φθάσουν σε σημείο σύγκρουσης; Προδήλως όχι. Αν, δηλαδή, η Τουρκία επιχειρήσει νέα στρατιωτική επέμβαση κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Ουάσιγκτον θα βοηθήσει, θα προστατεύσει, θα είναι σύμμαχος της Κύπρου; Προδήλως όχι. Θα εξισώσουν και πάλιν θύμα και θύτη. Θα συνεχίσουν φραστικά να πολιτεύονται αντιτουρκικά και ουσιαστικά να διαφυλάττουν τις Συμμαχικές σχέσεις τους.

     Τι αξία, λοιπόν, μπορούν να έχουν οι σημερινές δήθεν αναμετρήσεις Τουρκίας - Ηνωμένων Πολιτειών με τους S400, τα αεροσκάφη F35 κ.λπ; Ποια διαχρονικότητα μπορούν να έχουν αυτές οι... «τακτικές» αναμετρήσεις; Μπορούν να οδηγήσουν σε εμπόλεμη σύγκρουση Ουάσιγκτον - Άγκυρα; Όχι. Μπορούν να οδηγήσουν σε διάφορες τιμωρίες κατά της Τουρκίας, οικονομικής και στρατιωτικής φύσεως, με φόρμουλες και συνταγές διαφόρων εμπάργκο; Ναι. Αυτή η εξέλιξη είναι δυνατή. Όμως θα είναι περιστασιακή και βραχυπρόθεσμη και παραπλανητική στρατηγική…

      Όλα τα πιο πάνω ερωτήματα και απαντήσεις του ΟΧΙ και του ΝΑΙ έχουν, ίσως, μόνο ακαδημαϊκής σημασίας αναλύσεις και εκτιμήσεις. Αυτό που έχει ΠΡΑΚΤΙΚΗ αξία είναι ότι ο Ερντογάν παίζει μέχρι τώρα παιχνίδι και προς Ουάσιγκτον και Μόσχα, χωρίς να εισπράττει αρνητικές συνέπειες. Μπορεί να συνεχίσει και να αναβαθμίσει αυτήν τη δίπτυχη πολιτική της Τουρκίας; Θα διαχειρισθεί επιτυχώς περαιτέρω τα πολιτικοστρατιωτικά δεδομένα της περιοχής; Έχει δυνατότητες πανίσχυρης διαχείρισης;

Η πρώτη τουρκική δυνατότης είναι να πει στον Πούτιν: «Άκουσε, χρειάζομαι λίγο χρόνο να βελτιώσω πλασματικά τις σχέσεις μου με τους Αμερικάνους. Να πάρω τα αεροσκάφη. Να μείνω η ισχυρή δύναμη στο ΝΑΤΟ. Να επιτύχω διευθέτηση στο Κουρδικό. Να πάρω στο Αιγαίο και Κύπρο όσα θέλω και μετά θα έλθω κοντά σου. Όταν πάρω τα πιο πάνω, τότε η φιλία μας θα γίνει πιο γνήσια, πιο ουσιαστική και πιο αντιαμερικανική».

Η δεύτερη δυνατότης του είναι να πει στου Αμερικάνους: «Αφήστε με να παίζω με τον Πούτιν. Είναι η Τουρκία οριστικά και αναλλοίωτα στο ΝΑΤΟ και στην αμερικανοτουρκική φιλία. Βοηθήστε με στο Κουρδικό, στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο και να είστε βέβαιοι ότι θα ακυρώσω την παραγγελία των S400. Είμαι μαζί σας. Θα συνεχίσω να είμαι πιστός Σύμμαχός σας. Αφήστε με να χρησιμοποιήσω τη συνεργασία μου με τον Πούτιν στη Συρία για να εξασφαλίσω εκεί τις διεκδικήσεις μου. Μετά θα είμαι κοντά σας. Ουδεμία αμφιβολία πρέπει να έχετε. Οι σκηνοθετημένες αντιπαραθέσεις μπορούν γόνιμα και με αμοιβαίο όφελος να συνεχισθούν».

     Αυτό το τουρκικό διπλωματικά τεχνούργημα μπορεί να το κατασκευάσει η Τουρκία. Δεν έχει δισταγμούς στην επιστράτευσή του. Και δεν έχει αμφιβολίες ότι τελικά η Ρωσία δεν πρόκειται να τη βλάψει. Και η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να την εγκαταλείψει, αφού είναι ισχυρή δύναμη στο ΝΑΤΟ. Και αφού Γεωστρατηγικά είναι μοναδικής σημασίας Σύμμαχος στην Κεντρική Ασία, στη Μέση Ανατολή και γενικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο.

     Η Κύπρος δεν πρέπει (με την πείρα που έχει) να ζει με μύθους, ότι κάποιοι θα εμποδίσουν (και δη οι Αμερικάνοι) τη νέα Εισβολή της Τουρκίας στη Θαλάσσια Κύπρο και όχι μόνο… Πρέπει οι Συμμαχίες, που ορθώς κτίζει η Κύπρος, να γίνουν Συμμαχίες Αμοιβαίας Αρωγής. Αμυντικής Στρατιωτικής Στήριξης. Να υπογραφούν Συμφωνίες Αμοιβαίας Αρωγής σε περίπτωση νέας τουρκικής επίθεσης κατά της Κύπρου. Μόνο έτσι θα μπορούσε ρεαλιστικά να κριθεί ότι θα ΑΠΟΤΡΑΠΕΙ η τουρκική επιθετικότης και θα αμβλυνθεί η επεκτατική βουλιμία της...