Η λύση του Κυπριακού ούτε βρέθηκε ούτε θα βρεθεί, έστω και αν συνεχισθούν Συνομιλίες για άλλα 45 χρόνια. Θα λυθεί από την τουρκική κατακτητική βουλιμία, αν η δική μας πλευρά συνεχίσει να ζει σε αυταπάτες. Και θα ζει σε αυταπάτες, αν συνεχίσει να κρίνει ότι κάποιες νέες Συνομιλίες (με όρους ή χωρίς «όρους αναφοράς…») θα φέρουν λύση στο Κυπριακό. Λύση στο Κυπριακό θα έλθει είτε όταν η Τουρκία θα ικανοποιηθεί σε όλες τις αξιώσεις της (οι οποίες συνεχώς θα διευρύνονται) είτε όταν η ελληνική πλευρά αποκτήσει πειστική Δύναμη αποτροπής και ανατροπής των τουρκικών θέσεων, σχεδίων και προθέσεων.

     Λέγεται και πάλιν στον Λαό ότι ο νέος κύκλος Συνομιλιών θα φέρει λύση. Διάλυση θα φέρει, αν φέρει κάτι… Αναβαθμισμένα τουρκικά αιτήματα θα φέρει. Νέα τετελεσμένα της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής θα φέρει. Λύση, δεν θα φέρει. Και, στην πλέον απίθανη προοπτική υπογραφής Συμφωνίας για Λύση, Λύση δεν θα έλθει. Άλλο Συμφωνία, άλλο Λύση. Συμφωνίες έγιναν στη Ζυρίχη το 1959. Λύση του Κυπριακού δεν ήλθε. Διάλυση της Κύπρου ήλθε.

     Η ανευθυνότης, με την οποία η κατά καιρούς πολιτική ηγεσία της Κύπρου διαχειρίστηκε τη μοίρα αυτού του Λαού, δημιούργησε μια ολέθρια νοοτροπία. Τη νοοτροπία ΑΝΟΧΗΣ και ΑΠΟΔΟΧΗΣ των τετελεσμένων. Τετελεσμένων μοιραίων, τα οποία η ίδια είτε δημιούργησε είτε αποδέχτηκε. Οι ΑΔΙΕΞΟΔΕΣ Συνομιλίες κατήντησαν, έτσι, θεσμός ζωής. Θεσμός που βόλευε  ανιστόρητους Ελληνοκύπριους ηγέτες, στην καρέκλα της Εξουσίας. Τρόπος ανέμελης καθημερινής ζωής με συσσώρευση δεινών. Όχι τρόπος λύσεως του Κυπριακού, όπως ενέπαιζαν τον Λαό...

     Όλα αυτά συνέβησαν και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν, ενώ η Κύπρος θα απειλείται με καθολικό εκτουρκισμό. Για όσο χρόνο η ΔΥΝΑΜΗ και ο ετσιθελισμός της Τουρκίας θα υπαγορεύουν τους όρους των Συνομιλιών, θα οικοδομείται η Πολιτειακή Υποδομή Διάλυσης της Κύπρου… Μετά από 45 χρόνια πικρής πείρας ΑΠΟΤΥΧΙΩΝ, και πάλιν οι ηγέτες μας λέγουν ότι θέλουν λύση μέσω νέων Συνομιλιών για Διζωνική Δικοινοτική Διάλυση. Γνωρίζουν (έστω τώρα) τι λύση θέλουν; Γνωρίζουν και πώς θα την επιδιώξουν; Γνωρίζουν πώς θα την επιτύχουν; Μετά από 45 χρόνια Συνομιλιών, πελαγοδρομούν και κενολογούν βυθισμένοι σε ανταγωνιστικούς διακομματικούς ρητορισμούς. Δεν γνωρίζουν ούτε τι θέλουν ούτε τι μπορούν να πράξουν.

     Η τουρκική ΔΥΝΑΜΗ και η ενδημική παρανόησή της (από την Ελληνική ΑΔΥΝΑΜΗ πλευρά) είναι η μισή αιτία των 45 χρόνων αδιεξόδων. Η άλλη μισή είναι η ανεπάρκεια της ηγεσίας μας… Νέες Συνομιλίες με την περισσότερο ΔΥΝΑΤΗ Τουρκία σημαίνουν χειρότερα αδιέξοδα και νέα τετελεσμένα υπέρ της. Δεν σημαίνουν λύση, όπως την ελπίζει, την εύχεται, τη φαντασιώνεται Πολιτικά και Πολιτειακά η σερνόμενη ελληνική πλευρά. Συνομιλίες πρέπει να υπάρξουν αν και όταν παρασκηνιακά και διπλωματικά βρεθεί και συγκεκριμενοποιηθεί η λειτουργική (όπως λέγει ο Αναστασιάδης), και «κανονική» (όπως λέγει ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών), λύση…

     Το «Μπαρμπαρός» είναι εδώ. Εισέβαλε και κατέλαβε την Οικονομική Ζώνη της Κύπρου! Μας προαναγγέλλει ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας ότι δεν θα δεχθεί οικονομικά τετελεσμένα εις βάρος της «Γαλάζιας Πατρίδος» του! Τα διαβάζει και τα ερμηνεύει και τα αξιολογεί όλα αυτά η κυπριακή πολιτική ηγεσία; Αν ΝΑΙ, τι είδους Συνομιλίες και με ποιο στόχο θα τις επαναλάβει; Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει και την ευθύνη και τον λόγο για τις συγκεκριμένες απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά του Λαού… Οι πολιτικοί εναγκαλισμοί και «συμφωνίες» του, με τον αδύναμο και δραματικά άπειρο και αλλοπρόσαλλο Τσίπρα, δεν είναι τρόπος πολιτικής ανόρθωσης. Είναι τρόπος περαιτέρω υποταγής. Και νέων δεινών… Δεν είναι νέα, ελπιδοφόρα Κατεύθυνση. Δεν είναι νέα Στρατηγική και νέος Στόχος, όπως ευαγγελίζεται με ψοφοδεϊσμό ο Αναστασιάδης. Είναι περαιτέρω κατακρήμνιση του Κυπριακού Ελληνισμού…