Μια σειρά από δομικές, θεολογικές, πολιτισμικές και πολιτικές διαφορές, τοποθετούν τον διαθρησκευτικό διάλογο και το αίτημα για αποκατάσταση της ενότητας της Εκκλησίας ένα ιδιαίτερο δύσκολο εγχείρημα, ωστόσο, η πρόθεση για ανοίγματα από την επίσημη Εκκλησία παραμένει.

 

Ο διαθρησκευτικός διάλογος εκτείνεται και σε όλες τις αβρααμικές θρησκείες, κυρίως με τον μουσουλμανικό και ιουδαϊκό κόσμο, αλλά και πέραν αυτών.  Προνομιακός διάλογος, ωστόσο, διεξάγεται εντός του χριστιανικού κόσμου, με προεξέχουσα τη συζήτηση των δύο μεγάλων, της Ορθόδοξης Εκκλησίας με την Ρωμαιοκαθολική, ενώ η Ορθοδοξία έχει και ιδιαίτερο διάλογο με τις λεγόμενες αντιχαλκηδόνιες Εκκλησίες, όπως η Αρμενική και η Κοπτική Εκκλησία, με τις οποίες υπάρχουν περισσότερα κοινά.

Ο λεγόμενος «διάλογος της αγάπης», επίσημα ξεκίνησε το 1965, όταν συναντήθηκε ο Πάπας Παύλος Στ’, με τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρα, κατά την οποία ήρθησαν τα αναθέματα, έγινε ανταλλαγή λειψάνων, αλλά και άλλες πρωτοβουλίες καλής θελήσεως.

Δείτε επίσης: Ποιος είναι ο Πάπας Φραγκίσκος που επικοινωνεί με πιστούς μέσω Twitter

Ο «θεολογικός διάλογος» μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών άρχισε επισήμως το 1980, ενώ προηγουμένως, διευκρινίστηκε πως ο διάλογος διεξάγεται «επί ίσοις όροις».

Ακολούθησε, μια σειρά συναντήσεων, στη βάσει θεολογικών κειμένων.
- Μόναχο, Γερμανία, 1982

- Μπάρι, Ιταλία, 1987

- Νέο Βάλαμο, Φινλανδία, 1988

- Ραβέννα, Ιταλία, 2007

- Κιέτι, Ιταλία, 2016

Στην αρχή του διάλογου, υπήρξε μεγάλη αισιοδοξία και θετικές δηλώσεις. Κομβικής σημασίας θεωρήθηκε η συγγνώμη του Πάπα Ιωάννη Παύλου, στη συνάντησή του με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο στην Ελλάδα, το 2001, στην πρώτη του επίσκεψη μετά από περίπου χίλια χρόνια.

Για τα τέκνα της Καθολικής Εκκλησίας που αμάρτησαν με πράξεις και παραλείψεις κατά των Ορθοδόξων Αδελφών τους, ο Κύριος ας μας χορηγήσει τη συγχώρεση που του ζητούμε.

Ωστόσο, στην πορεία διαφάνηκαν οι παγιωμένες, πλέον, διαφωνίες.

Η πρόθεση, όμως, παραμένει.

Στην παρούσα φάση διεξάγονται 40 διαθρησκευτικοί διάλογοι, με θεολογικά ζητήματα, όπως το φιλιόκβε, το αλάθητο του Πάπα και άλλα δογματικά θέματα, όπως η άσπιλος σύλληψης της Θεοτόκου, να προκαλούν διχογνωμίες.

 Το «Πρωτείο» αποτελεί μια ανοιχτή πληγή, εξού και δεν προβάλλεται στον διάλογο.

Πέραν των ιστορικά παγιωμένων διαφορών, τα εσωτερικά προβλήματα των δογμάτων, καθιστούν την ένωση των Εκκλησιών ακόμη πιο δύσκολο εγχείρημα.
Ως εκ τούτου, η συζήτηση εστιάζει σε κοινά σημεία και δράσεις, όπως το κοινωνικό έργο, το περιβάλλον, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η διεθνής κοινότητα.

 

Διαβάστε επίσης:Στην Κύπρο αύριο ο Πάπας Φραγκίσκος – Σε τελικό στάδιο οι προετοιμασίες