Καθημερινές είναι πλέον οι αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου πολίτες αφηγούνται την δική τους περιπέτεια ή των δικών τους προσώπων που σχετίζεται με την πανδημία.

Ιστορίες που άλλοτε έχουν θετική κατάληξη και άλλοτε εξιστορούνται με πόνο ψυχής και σκοπεύουν στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας και στη συστράτευση σε έναν κοινό αγώνα.

Τέτοια ήταν και η ανάρτηση της Άντρης Μιχαήλ, η οποία έγραψε για τον Γολγοθά όσων χάνουν τους δικούς τους μέσα στις εντατικές, αλλά και για την ψυχοφθόρα διαδικασία παραλαβής των προσωπικών αντικειμένων των αποθανόντων.

«Σήμερα.. Μετά από 3 μήνες... Πήρα την δύναμη να πάω στο νοσοκομείο αναφοράς.. Να παραλάβω όλα τα προσωπικά αντικείμενα της δικής μου γιαγιάς.. Που πάλεψε 13 μέρες.. Ένας μεγάλος κάλαθος με αμέτρητες σακούλες, από πολλούς ασθενείς που απεβίωσαν.. Να στέκομαι να βλέπω έναν άνθρωπο να βγάζει σακούλες μέχρι να βρει την σακούλα που θα έπρεπε να πάρω. Ένα ρίγος να διαπερνά μέσα μου και να μην μπορώ να μιλήσω... Εύχομαι καλή δύναμη στους ανθρώπους που είναι στην πρώτη γραμμή.. Και στους ανθρώπους που παλεύουν να πάρουν εξιτήριο να γυρίσουν πίσω στο σπίτι τους», έγραψε στο Facebook η Άντρη.

 

 

 

Το SigmaLive επικοινώνησε με την Άντρη η οποία δέχθηκε να μας μιλήσει για τη μάχη που έδωσε η δική της γιαγιά μέσα στο Νοσοκομείο Αναφοράς. Μια άνιση μάχη η οποία κράτησε μόλις 13 ημέρες.

«Η γιαγιά μου διαγνώστηκε θετική στις 4 Ιανουαρίου και μετά από ενάμιση μέρα νοσηλεύτηκε στο Νοσοκομείο Αναφοράς λόγω αναπνευστικού σοκ».

Όπως ανέφερε, της πήρε η ίδια τα προσωπικά της αντικείμενα τα οποία έμελλε να παραλάβει από την αίθουσα του νεκροτομείου.

«Επειδή βρισκόταν σε αρκετά καλή κατάσταση, επιλέξαμε να μην της πούμε ότι ήταν θετική στον κορωνοϊό για μην την πανικοβάλουμε. Έτσι της είπαμε ότι είχε απλά μια ίωση».

Η Άντρη εξήγησε ότι η κατάσταση της ανατράπηκε την πέμπτη μέρα, καθώς επιβαρύνθηκε με πνευμονικό οίδημα. Πρόσθεσε ότι την εβδόμη μέρα εισήλθε στην εντατική καθώς χρειαζόταν οξυγόνο, ενώ μετά από λίγες μέρες έπεσε σε κώμα.

«Εκεί ξεκίνησε ο Γολγοθάς και απλά περιμέναμε να σβήσει. Μας έλεγε ο γιατρός ότι είναι μη ανατρέψιμη η κατάσταση».

Η επικοινωνία συγγενών με ασθενείς και η συμβολή του ιατρικού προσωπικού:

Συνδετικός κρίκος μεταξύ συγγενών και νοσηλευόμενων είναι το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Είναι τα άτομα που μεταφέρουν μηνύματα αισιοδοξίας στις δύο πλευρές και είναι αυτοί που μετατρέπονται σε προσωρινή οικογένεια όλων των ασθενών.

Η Άντρη ανέφερε ότι μιλούσε με το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, περίπου δέκα φορές την ημέρα.

«Η τελευταία φορά που επικοινώνησα με την γιαγιά μου ήταν μέσω βίντεο-κλήσης και τα τελευταία της λόγια ήταν: δεν είμαι καλά, σ’ αγαπώ, να προσέχεις».

Η ψυχοφθόρα διαδικασία παραλαβής των προσωπικών αντικειμένων:

«Πήγα να παραλάβω τα αντικείμενα μετά από τρεις μήνες επειδή δεν έβρισκα τη δύναμη».

Τόνισε ότι τα αντικείμενα βρίσκονταν σε αποστειρωμένες σακούλες μέσα σε μεγάλα κουτιά. «Οι σακούλες ήταν στοίβες και εκείνη την ώρα διερωτήθηκα πόσος κόσμος έφυγε σαν την γιαγιά μου».

Πρόσθεσε ότι οι σακούλες ήταν αμέτρητες, επισημαίνοντας ότι ίσως ο κόσμος να μην έχει τη δύναμη να παραλάβει τα αντικείμενα των δικών τους ανθρώπων.

«Αυτό που συμβαίνει δεν είναι καθόλου αστείο και είναι ευθύνη μας να προσέχουμε τους δικούς μας ανθρώπους και ειδικά όσους είναι σε μεγάλη ηλικία», ανέφερε καταληκτικά η Άντρη Μιχαήλ. 

Διαβάστε ακόμη: Μαρτυρία ατόμου με covid: «Επήα τζαι ήρτα πίσω-Είναι για εσάς τους άπιστους»