Βελτιώνουμε και αναβαθμίζουμε συνεχώς τις συνθήκες διαβίωσης των εγκλωβισμένων, ώστε να στηριχθούν, να αντιμετωπιστούν τα εμπόδια και να επιλυθούν τα προβλήματα, να ξαναδώσουμε ζωή στα κατεχόμενα χωριά της Κύπρου, διευκολύνοντας τη ζωή των εγκλωβισμένων και επανεγκατασταθέντων μας, ανέφερε την Τετάρτη η Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων Άννα Αριστοτέλους.

Σε επικήδειο λόγο της στην κηδεία της εγκλωβισμένης Ελένης Βελούνιας, που τελέστηκε σήμερα στον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης στη Λάρνακα, η κα. Αριστοτέλους χαρακτήρισε την Ελένη Βελούνια «ξεχωριστή γυναίκα, η οποία δεν ήταν απλώς μια κάτοικος του κατεχόμενου Ριζοκαρπάσου, αλλά η ψυχή του. Η Ελένη Βελούνια δεν ήταν απλά ένας άνθρωπος που έμεινε πίσω – ήταν μια γυναίκα που, υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες σκλαβιάς, στάθηκε όρθια, αμετακίνητη φρουρός πίστης και αξιοπρέπειας στον τόπο μας».

Πρόσθεσε ότι «η Ελένη, γεννημένη πριν από 86 χρόνια, δεν έφυγε ποτέ από το Ριζοκάρπασο. Και όταν οι συνθήκες άλλαξαν, όταν η γη της πληγώθηκε από την εισβολή, έμεινε εκεί στη γη που την γέννησε» είπε σημειώνοντας πως «έμεινε γιατί ήξερε πως κάποιος έπρεπε να κρατήσει το φως ανοιχτό, να κρατήσει τις πόρτες ανοιχτές, να δείξει πως το χωριό μας, οι ρίζες μας, δεν είναι απλώς τόποι στο χάρτη, αλλά καρδιά που χτυπά για την πατρίδα».

Όπως είπε η κα. Αριστοτέλους «η Ελένη κουβαλούσε μέσα της την ίδια νοσταλγία, την ίδια ιερή εικόνα του Ριζοκαρπάσου και ήταν η φλόγα και το στήριγμα. Ήταν μια ανθρώπινη δύναμη που κρατούσε ζωντανό το σκλαβωμένο Ριζοκάρπασο» είπε και σημείωσε πως «με τη μόρφωσή της, βοηθούσε τους συγχωριανούς της όταν υπήρχε ανάγκη μετάφρασης, όταν υπήρχε ανάγκη να μιλήσουν, να ακουστούν, να εξηγηθούν – με τα Ηνωμένα Έθνη, με οργανώσεις, με υπηρεσίες. Ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην απομόνωση και την ελπίδα».

Η Ελένη συνέχισε «ήταν μέλος της Επιτροπής του Συνεργατισμού Ριζοκαρπάσου – η τελευταία επιζώσα από τα τρία μέλη. Με τον άοκνο αγώνα της, κατάφερε να διατηρηθεί ο Συνεργατισμός στα χέρια των Ελληνοκυπρίων, ενώ ακόμα και όταν η ανίατη ασθένεια την καθήλωνε, η Ελένη δεν σταμάτησε να προσφέρει, αλλά ερχόταν στην Υπηρεσία, ζητούσε φάρμακα, οδηγίες και τα μετέφερε στους συγχωριανούς της».

Όπως είπε η κα. Αριστοτέλους «δυστυχώς, η Ελένη είναι ο έκτος εγκλωβισμένος της χερσονήσου της Καρπασίας, του Ριζοκαρπάσου, Αγίας Τριάδας και Αγίου Ανδρονίκου που φεύγει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Και κάθε ένας που χάνεται, είναι μια φλόγα που σβήνει» είπε και σημείωσε πως «οφείλουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα τους κάτι που πράττουμε καθημερινά».

Για αυτό, συνέχισε «όπως ανακοίνωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αναθεωρήσαμε τα κίνητρα, βελτιώνουμε και αναβαθμίζουμε συνεχώς τις συνθήκες διαβίωσης τους, ώστε να στηριχθούν, να αντιμετωπιστούν τα εμπόδια και να επιλυθούν τα προβλήματα, να ξαναδώσουμε ζωή σε αυτά τα μαρτυρικά χωριά, διευκολύνοντας τη ζωή των εγκλωβισμένων και επανεγκατασταθέντων μας, ώστε να αυξηθεί ο αριθμός τους, να διευκολυνθεί η παραμονή και η επιστροφή στις πατρογονικές εστίες».

Η Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων εξέφρασε «εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας, τα πιο ειλικρινή συλλυπητήρια στους συγγενείς και σε όσους αγάπησαν την Ελένη, επαναλαμβάνοντας για άλλη μια φορά, πως αποτελεί όχι υποχρέωσή μας αλλά χρέος μας να συνεχίσουμε τον αγώνα».

Ταυτόχρονα υποσχέθηκε πως «ο αγώνας δεν θα σταματήσει. Θα κρατήσουμε ζωντανή τη φλόγα σου, θα μεταλαμπαδεύσουμε τις αξίες σου στις νέες γενιές, και θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε αυτόν τον τόπο όπως εσύ μας δίδαξες – με ταπεινότητα, πίστη και αφοσίωση» κατέληξε η κα. Αριστοτέλους. 

Πηγή: ΚΥΠΕ