«Λλία λόγια τζιαι ζωή γλυτζιά». Δεν ξέρω αν είναι παράφραση των όσων από μικρή άκουγα απ’ τα στόματα των μεγαλύτερων σε ηλικία είναι όμως μια καλή ατάκα που θα έπρεπε να έχουμε όλοι ευαγγέλιο. Όχι μόνο για «ζωή γλυτζιά» αλλά και για μια γενικότερη ισορροπία του μέσα μας, του γύρω μας.

Και για να μην ανοιγόμαστε με φανφάρες και αρώματα. Δεν τα ξέρουμε όλοι όλα. Άλλο να κάνουμε φιλότιμες προσπάθειες για να μάθουμε περισσότερα απ’ αυτά που ξέρουμε και να ανοίξουμε ορίζοντες κι άλλο να είμαστε κινητές εγκυκλοπαίδειες.

Οι κρίνοι υπήρχαν ανέκαθεν. Μόνο που σήμερα ευδοκιμούν παντού. Κι αν τότε δεν μας πείραζε η όψη τους, σήμερα ίσως να καταντούν και κουραστικοί.
Εμβολιολόγοι, διαφθορολόγοι, πανδημιολόγοι σεργιανίζουν καθημερινά στις μικρές ή μεγάλες οθόνες μας. Επιλογή μας να τους βλέπουμε ή να τους ακούμε; Ναι.

Είναι υπαρκτά όλα όσα σχολιάζουν; Σαφώς. Ενδιαφέρει τους πάντες η άποψή τους; Μάλλον όχι. Και θα μου πει κανείς ότι σκέφτομαι μονόπλευρα. Και θα σου πω και γω ξανά… «λλία λόγια τζιαι ζωή γλυτζιά».