Ουσιαστικά, με το ντέρμπι ΑΠΟΕΛ - ΑΕΛ και άλλες μόνο δυο αγωνιστικές να απομένουν για να ολοκληρωθεί η κανονική διάρκεια της περιόδου, λογικό είναι τα βλέμματα να στρέφονται πλέον στη διαδικασία των μπαράζ.

 

Οι υποθετικοί υπολογισμοί και τα σενάρια που αφορούν στο πού θα τερματίσουν οι μνηστήρες των προνομιούχων θέσεων τελειώνουν και εισερχόμαστε στη διαδικασία που, από τη χρονιά που μπήκε στην ποδοσφαιρική μας ζωή, θεωρείται και είναι το κυρίως πιάτο για όλους.

 

Βέβαια, υπάρχει στη μέση και το κύπελλο, με το 2-2 στο πρώτο χρονικά ντέρμπι μεταξύ Ομόνοιας και Απόλλωνα να μας προδιαθέτει και για ματσάρα στη Λεμεσό και για το τι θα δούμε απ' εδώ και μπρος στον δεύτερο σε αξία θεσμό.

Και δεν αποκλείεται, το ένα εισιτήριο για την Ευρώπη να έχει άμεση σχέση με τον θεσμό αυτόν.

 

Απ' εκεί και πέρα, είναι φυσιολογικό να στρέψουν την προσοχή τους όλοι και στη νέα περίοδο, γιατί στο άθλημα του ποδοσφαίρου δεν έχεις την πολυτέλεια, όταν είσαι μεγάλη ομάδα, να πανηγυρίζεις ή και να κλαις για επιτυχίες ή και αποτυχίες για μεγάλο χρονικό διάστημα.

 

Παραδείγματα μπόλικα από την Κύπρο αλλά και από τον διεθνή χώρο, ακόμη και πολύ πρόσφατα, γι' αυτό και όταν είσαι πραγματικά μεγάλη ομάδα διαχειρίζεσαι την όποια κρίση περνάς, είτε είναι οικονομική είτε και αγωνιστική, κι επανέρχεσαι σε εύλογο χρονικό διάστημα εκεί που έμαθες μια ζωή να βρίσκεσαι, σε πτήσεις πρωταγωνιστικές.

 

Και η εικόνα της φετινής περιόδου φαίνεται να προδιαθέτει για το τι να περιμένουμε στη νέα περίοδο…

Από τη στιγμή που το καρέ των υφιστάμενων προπορευομένων -ΑΠΟΕΛ, ΑΕΛ, Απόλλων και ΑΕΚ- δείχνουν διάθεση και, κυρίως, ικανότητα να παραμείνουν σαν βασικοί μνηστήρες και από τη στιγμή που η Ομόνοια επανέρχεται σε πτήσεις που τη θέλουν οι οπαδοί της, γίνεται αντιληπτό τι μας αναμένει.

 

Προσθέτω την Ανόρθωση η οποία, με κάποιες κινήσεις στο κεφάλαιο μετεγγραφών, λογικά, θα είναι και πάλι εκεί που μας συνήθισε για έτη πολλά, άρα αν και από αυτές τις ομάδες δυο τουλάχιστον δεν βγουν φέτος στην Ευρώπη, στη νέα περίοδο, πιθανόν να δούμε πιο έντονο ανταγωνισμό, με την προσθήκη των «Κυανολεύκων» της Αμμοχώστου στη φετινή ανταγωνιστική πεντάδα.

 

Τα αναφέρω αυτά γιατί έπεται και μείωση των ομάδων σε 12, άρα λογικά ο βαθμός δυσκολίας θα αυξηθεί και μαζί κι ο ανταγωνισμός, αφού ουσιαστικά οι μισές ομάδες θα στοχεύουν στον τίτλο ή -στη χειρότερη περίπτωση- στην εξασφάλιση ενός ευρωπαϊκού εισιτηρίου.

Όμως, πέραν της Α' κατηγορίας και των προσπαθειών όλων για ένα καλύτερο αύριο και έναν πιο έντονο ανταγωνισμό, έχω γράψει πολλές φορές ότι υπάρχουν κι άλλες κατηγορίες και ειδικά η Β', οι οποίες χωλαίνουν γενικά.

 

Με δεκανίκια ουσιαστικά πορεύονται πολλές ομάδες και, όσο και αν ακούγεται κάπως βαρύς αυτός ο όρος, δεν παύει να είναι η ωμή πραγματικότητα.

Υπάρχει χρόνος να παρθούν κάποια διορθωτικά μέτρα, αλλά πρέπει να αποδείξουν και στην πράξη οι άμεσα ενδιαφερόμενοι ότι είναι έτοιμοι και αυτοί να αλλάξουν πορεία πλεύσης.

 

Πέραν των χρόνιων προβλημάτων, έχω γράψει από την αρχή, απ' όταν έγιναν γνωστές οι αλλαγές που θα επέλθουν στην επόμενη περίοδο, ότι εγκυμονεί κίνδυνους η αύξηση των ομάδων σε 16 και η άνοδος μιας μόλις ομάδας στην Α' κατηγορία.

Κι αυτό αφού θα σχηματιστεί ένα μεγάλο γκρουπ αδιάφορων ομάδων στην πορεία, που αυτό ουσιαστικά θα κρίνει και τον πρωταθλητή και τη μάχη για παραμονή…

 

Είναι κι αυτό ένα θέμα και μάλιστα πολύ σοβαρό, για ευνόητους λόγους…

Καλή Κυριακή να έχετε όλοι.