Αρκετά πειράματα έγιναν στον χώρο του ποδοσφαίρου για να ικανοποιηθούν τα καπρίτσια κάποιων και σε αυτό το κεφάλαιο ευθύνη φέρουν όλοι μεγάλοι και μικροί, υποστηρικτές ή ουδέτεροι.

 

Σε μια εποχή που ακόμη και στην Ελλάδα σκέφτονται τη μείωση των ομάδων και τον τρόπο διεξαγωγής του πρωταθλήματος και γενικά η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τα στημένα ματς, εμείς εξακολουθούμε να έχουμε επιφυλάξεις για το αν θα προχωρήσουμε σε μείωση των ομάδων στην Α΄ κατηγορία.

 

Το ότι ετσιθελικά και λίγο πριν εκπνεύσει η αγωνιστική περίοδος πριν από μια διετία προχώρησαν κάποιοι στην αύξηση των ομάδων δεν είναι θέμα, αλλά το ότι επιδιώκεται η υλοποίηση της απόφασης των ίδιων των σωματείων το καλοκαίρι εκείνης της περιόδου για κάποιους είναι μέγα θέμα…

 

Όπως και να έχει το πράγμα, ειδικά η φετινή περίοδος απέδειξε περίτρανα ότι 14 ομάδες στην Α΄ κατηγορία είναι και υπερβολικός αριθμός και αχρείαστη η παρουσία τους, έστω και αν εξακολουθεί να υπάρχει μπόλικος ανταγωνισμός στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι.

 

Δυστυχώς όμως, τα εκτός αγωνιστικών χώρων δρώμενα, επισκιάζουν πολλές φορές την αγωνιστική προσπάθεια και κάνουν πολλούς να νοιώθουν οι ηλίθιοι της παρέας και κάποιους λίγους να νοιώθουν οι εξυπνότεροι των έξυπνων.

 

Η ΚΟΠ προχώρησε σε κάποιες αποφάσεις, νοιώθοντας ότι δεν πάει άλλο το διεθνές ρεζιλίκι, αλλά  αναμένουμε από αυτήν δυο πράγματα, τα οποία θεωρούνται αυτονόητα στην κατάσταση που βρισκόμαστε.

 

Πρώτον να υλοποιήσει τις απειλές και το δικαίωμα που έχει με την έλευση κόκκινων φακέλων και δεύτερον να μην επιτρέψει καν να συζητηθεί πλέον θέμα παραμονής των ομάδων στις 14.

 

Διότι, αν ένα από τα δυο δεν γίνουν, η Ομοσπονδία θα φέρει ακεραία την ευθύνη για τη διαιώνιση της σάπιας κατάστασης και την αυξανόμενη απομάκρυνση από τον χώρο και κατ' επέκταση από τα γήπεδα χορηγών και οπαδών.

 

Είναι από τις περιπτώσεις που είναι μαύρο ή άσπρο, γκρίζο χρώμα δεν χωράει ανάμεσά τους. Και είναι μια ευκαιρία να σταλεί επιτέλους σαφέστατο μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι ο χώρος σταματά να είναι ξέφραγο αμπέλι και ότι επιτέλους κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο.

 

Είναι καλό να λέμε ότι υπάρχει ανταγωνισμός ως ένα σημείο βέβαια, αλλά από μόνο του αυτό το γεγονός δεν φέρνει πίσω ούτε τους παραδοσιακούς χορηγούς, ούτε και αρκετούς φιλάθλους που έφυγαν από τα γήπεδα, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους…

 

Ο κόσμος και ειδικά ο φίλαθλος θέλει αποδείξεις ότι έμπρακτα υπάρχει ενδιαφέρον για να διορθωθούν τα κακώς έχοντα, ξεκινώντας από θέματα που σε άλλες χώρες είτε είναι ήδη λυμένα προ πολλού είτε θεωρείται αυτονόητο ότι ποτέ δεν θα αποτελέσουν αγκάθι στον χώρο του πιο λαοφιλούς αθλήματος… Όμως, επειδή εδώ είναι Κύπρος κάθε βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση θεωρείται και μέγιστη είδηση.