Αυτό σου εύχομαι για την χρονιά, να νιώθεις. Να αισθάνεσαι αγάπη, αν πραγματικά αγαπάς, να αισθάνεσαι τύψεις, όταν πραγματικά φταις, να ζητάς συγχώρεση και να δίνεις, να θυμώνεις, και να το λες, να κλαις και να χτυπιέσαι στα πατώματα όταν αξίζει, να νιώθεις λύπη, χαρά, ευγνωμοσύνη. Να τα νιώθεις όλα δυνατά. Να μην ανήκεις και εσύ στην συνομοταξία «μουσαμάς». Είναι τραγικοί οι άνθρωποι «μουσαμάδες» μου θυμίζουν τους ζωντανούς του walking dead που τους φοβάσαι περισσότερο από τα ζόμπι ή ακόμα καλύτερα τον Αυτοκράτορα Πάλπατιν τον Νταρθ Σίντιους στο star wars, τον δολοπλόκο, διαγαλαξιακό Ρασπούτιν, που ήθελε να φάει λάχανο τους Τζεντάι και αυτοί χαμπάρι δεν πήραν. Ο Ντάρθ Σίντιους ας πούμε ήταν μουσαμάς και είχε σχέδιο ο Σιθιανός. Πονηρός, αναίσθητος, οργισμένος, υποχθόνιος, ψεύτης, σιχαμένος βρε παιδί μου, εμφανιζόταν σαν ένα αδύναμο γεροντάκι και μεταμόρφωσε μέχρι και τον Άνακιν Σκάιγουοκερ σε Νταρθ Βέιντερ!
Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοιους ανθρώπους, πραγματικά δεν μπορείς να τους αντιμετωπίσεις. Εσύ δεν ξέρεις την αναισθησία, δεν ξέρεις πώς να κινηθείς υπόγεια και ύπουλα, τι είσαι ένας απλός επαναστατημένος Τζεντάι είσαι. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι … υπομονή γιατί όπως και ο Νταρθ Σίντιους έτσι και αυτοί από τους όμοιους τους θα το βρουν!

Βέβαια υπάρχει και κίνδυνος σε όλο αυτό το παιχνίδι του συναισθήματος. Γιατί πολλές φορές όλα αυτά που αισθανόμαστε μας οδηγούν σε εκρήξεις της στιγμής. Αυτό πρέπει να περιορίσεις, τον παρορμητισμό σου και να αναπτύξεις την υπομονή σου.

Υπομονή, σπουδαία λέξη. Αρετή μεγάλη. Για πολλά χρόνια υπέμενα, δεν θα μπω σε περαιτέρω λεπτομέρειες, γιατί θα με λυπηθείς και έχω δηλώσει, ότι σε τούτη τη ζωή καλύτερα να σε φοβούνται, παρά να σε λυπούνται. Τώρα, πρέπει να κάνω και πάλι υπομονή.

Το 2017, πρέπει να με βρει με τεράστια αποθέματα, υπομονής. Πίστης. Ελπίδας.

Το 2017, πρέπει όλους να μας βρει με υπομονή, πίστη και ελπίδα, δεν αναφέρομαι μόνο στον δικό μου ανατριχιαστικό μικρόκοσμο. Μιλάω γενικά, αλλά όχι αόριστα.

Υπομονή, εκεί που πας να σκάσεις, να αρπάζεις ένα φίλο να τα λες να ξεδίνεις και να προχωράς. Να παίρνεις ανάσες και να ξαναβουτάς.
Και κάποια στιγμή καλέ μου Τζεντάι θα πάρεις το φωτόσπαθό σου και θα πεις «may the force be with you». Και ξέρεις ποια είναι αυτή η δύναμη, είναι η δύναμη του καλού που μας περιβάλει και μας διαπερνά. Είμαστε εμείς.

Ελπίζω η νέα χρονιά να σου φέρει όλα όσα άδικα σου πήρε η προηγούμενη…