H εβδόμη Οκτωβρίου 2023 αποτελεί μια μαύρη μέρα στην ιστορία του Ισραήλ-Παλαιστίνης. Από την πρώτη στιγμή, οι βαρβαρότητες της ισλαμικής Χαμάς καταδικάστηκαν από το σύνολο του πολιτισμένου κόσμου. Όχι, όμως, και απ’ όλους. Υπήρξαν εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις, αναλυτές και ακαδημαϊκοί κυρίως της Αριστεράς, οι οποίοι επέλεξαν να κρατήσουν αρχικά αποστάσεις περιμένοντας τη βίαιη αντίδραση του Ισραήλ για να αρχίσουν τα «whataboutism». Όταν δηλαδή τους ρωτούσαν για τη βία της Χαμάς ακολούθησαν την τακτική της απάντησης σε μια κατηγορία κάνοντας μια αντικατηγορία ή μετατοπίζοντας τη συζήτηση αλλού.

Μια ομάδα Ισραηλινών ακαδημαϊκών, σε δημοσίευμα της El Pais, έκανε μια κατηγοριοποίηση όσων αριστερόστροφων ακαδημαϊκών ουσιαστικά ξεπλένουν την Χαμάς και κατηγορούν έμμεσα και άμεσα το Ισραήλ για την έκρηξη του πολέμου. «Πολλοί από τους συναδέλφους μας σε όλον τον κόσμο έχουν εκφράσει την έντονη αντίθεσή τους στην επίθεση της Χαμάς και έχουν προσφέρει ξεκάθαρη υποστήριξη στα θύματά της. Εξέχουσες φωνές στον αραβικό κόσμο, επίσης, έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν δικαιολογείται η σαδιστική δολοφονία αθώων ανθρώπων. Ωστόσο, προς απογοήτευσή μας, ορισμένα στοιχεία της παγκόσμιας Αριστεράς, άτομα που ήταν, μέχρι τώρα, πολιτικοί μας εταίροι, οι οποίοι αντέδρασαν με αδιαφορία σε αυτά τα φρικτά γεγονότα και μερικές φορές δικαιολόγησαν ακόμη και τις ενέργειες της Χαμάς. Ορισμένοι αρνήθηκαν να καταδικάσουν τη βία, υποστηρίζοντας ότι οι ξένοι δεν έχουν δικαίωμα να κρίνουν τις πράξεις των καταπιεσμένων. Άλλοι έχουν υποβαθμίσει τον πόνο και το τραύμα, υποστηρίζοντας ότι η ισραηλινή κοινωνία ευθύνεται γι’ αυτή την τραγωδία. Ωστόσο, άλλοι έχουν θωρακιστεί από το ηθικό σοκ μέσω ιστορικών συγκρίσεων και εξορθολογισμού. Και υπάρχουν ακόμη και εκείνοι -όχι λίγοι- για τους οποίους η πιο μαύρη μέρα στην ιστορία της κοινωνίας μας ήταν αφορμή για να γιορτάσουν».

ΑΚΕΛ και ΚΚΕ

Η πιο πάνω στάση είναι χαρακτηριστικό της πλειοψηφίας των αριστερών κομμάτων και σχηματισμών στην Ευρώπη. Το ΑΚΕΛ στην Κύπρο όντως καταδίκασε κατηγορηματικά «τις δολοφονίες και τις απαγωγές αμάχων πολιτών του Ισραήλ από τη Χαμάς ως πράξεις τρομοκρατικές και βάρβαρες», οι οποίες, ωστόσο, όπως σημειώνει, «δεν έχουν καμιά σχέση με το νόμιμο δικαίωμα αντίστασης στην κατοχή». Σημειώνεται ότι το ΑΚΕΛ δεν στήριξε το κοινό ψήφισμα που προσπάθησε να προωθήσει η Βουλή, αλλά κατέθεσε το δικό του ψήφισμα. Το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του την ίδια ημέρα της επίθεση της Χαμάς «καταδίκασε την πολύχρονη κατοχή του ισραηλινού κράτους και τα εγκλήματα που διαπράττει συστηματικά σε βάρος του παλαιστινιακού λαού», προσθέτοντας ότι «τα σημερινά γεγονότα δεν είναι "κεραυνός εν αιθρία"». Ο κ. Κασσελάκης του ΣΥΡΙΖΑ ψιθύρισε κάτι περί λαών της Παλαιστίνης και του Ισραήλ.

Ισπανία - Ηνωμένο Βασίλειο - Γαλλία

Ενώ ο σοσιαλιστής Πρωθυπουργός της Ισπανίας Πέδρο Σάντσες καταδίκασε «τις τρομοκρατικές επιθέσεις κατά του Ισραήλ» λέγοντας ότι «τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει», την ίδια ώρα οι ριζοσπάστες αριστεροί εταίροι του (Podemos, Sumar κ.λπ.), υποστήριξαν του Παλαιστινίους και κατηγόρησαν το Ισραήλ.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο ο Keir Starmer, ηγέτης των Εργατικών, πέρασε τα τελευταία τρία χρόνια περιθωριοποιώντας την αριστερή πτέρυγα του κόμματος, τους υποστηρικτές του προκατόχου του Τζέρεμι Κόρμπιν, μακροχρόνιου αγωνιστή για την παλαιστινιακή υπόθεση. Παντρεμένος με μια Εβραία δικηγόρο, ο Στάρμερ έχει επίσης θέσει ως προτεραιότητα την καταπολέμηση του αντισημιτισμού εντός του κόμματος. Το περασμένο Σάββατο καταδίκασε «τις φρικτές τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον του Ισραήλ» και τόνισε πως το Ισραήλ «έχει το δικαίωμα να κόψει ρεύμα και νερό στη Λωρίδα της Γάζας». Ωστόσο, οι εντάσεις παραμένουν με την αριστερή πτέρυγα του κόμματος. Στο ετήσιο συνέδριο του κόμματος στο Λίβερπουλ, ακτιβιστές συμμετείχαν σε διαδηλώσεις την Κυριακή 8 Οκτωβρίου για την υποστήριξη της Παλαιστίνης και ο Κόρμπιν αρνήθηκε να καταδικάσει τη Χαμάς, υποστηρίζοντας ότι «ο τερματισμός της κατοχής είναι ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί μια διαρκής και δίκαιη ειρήνη».

Στη Γαλλία, ο Jean-Luc Mélenchon - ο ηγέτης του France Unbowed - αρνήθηκε να καταδικάσει την επίθεση της Χαμάς και δεν έχει δηλώσει απέχθεια για τη σφαγή. Ο Mélenchon και το κόμμα του περιγράφουν τη Χαμάς απλώς ως «παλαιστινιακές δυνάμεις» και η Πρωθυπουργός Ελίζαμπεθ Μπορν κατηγόρησε το κόμμα ότι χρησιμοποιεί τον αντισιωνισμό του ως «τρόπο συγκάλυψης μιας μορφής αντισημιτισμού».

Σοβιετικός και woke αντισημιτισμός

Σε γενικό πλαίσιο η Αριστερά της Ευρώπης έχει μια μακρά ιστορία σύγχυσης θεμάτων Εβραίων, Σιωνισμού και Ισραήλ - κάτι για το οποίο ορισμένοι μελετητές υποστήριξαν την επιρροή της σοβιετικής προπαγάνδας, η οποία χρησιμοποίησε αντισημιτικά τροπάρια για να προωθήσει τον αντισιωνισμό.

Σε γενικό πλαίσιο υπάρχουν δυο διακριτά αλλά αλληλοκαλυπτόμενα στρατόπεδα των αριστερών «αγωνιστών της κοινωνικής δικαιοσύνης». Το ριζοσπαστικό στρατόπεδο αποαποικιοποίησης αποτελείται από εξτρεμιστές ακαδημαϊκούς, αναρχικούς και ακτιβιστές του Black Lives Matter. Είναι αντιδυτικό, αντιαμερικανικό και αντισημιτικό ώς τον πυρήνα του. Με τον όρο «αποαποικιοποίηση» δεν εννοούν μιαν αποικιακή δύναμη που απελευθερώνεται από μια πρώην αποικία, εννοούν τη διαδικασία απελευθέρωσης θεσμών και σφαιρών δραστηριότητας από τις πολιτιστικές ή κοινωνικές επιρροές αυτού που αντιλαμβάνονται ως «κυρίαρχη λευκή δυτική τάξη».

Επηρεασμένοι από δεκαετίες αντισιωνιστικής σοβιετικής προπαγάνδας, η ομάδα αυτή διακατέχεται από ιδιαίτερη οργή για το «αποικιοκρατικό κράτος» του Ισραήλ και ζητούν την «απελευθέρωση της Παλαιστίνης», με την οποία εννοούν ουσιαστικά τον εκτοπισμό των Εβραίων από την πατρίδα τους.

Έπειτα, υπάρχει και το άλλο ρεφορμιστικό woke στρατόπεδο αυτών που επιμένουν ότι οι Εβραίοι είναι λευκοί. Συχνά υποβαθμίζουν την εγκυρότητα των αντισημιτικών ισχυρισμών ως αντιπερισπασμό από την αποστολή τους, που είναι η προστασία των μαύρων. Είναι οι ίδιοι που βλέπουν τους μουσουλμάνους ως μια περιθωριοποιημένη κοινότητα και ως εκ τούτου επιρρεπείς στην «καταπίεση των Σιωνιστών», ενώ χαρακτηρίζουν τους Εβραίους ως μια προνομιακή μειονότητα.

Το τίμημα στην κάλπη

Πάντως όσοι αρνούνται να καταδικάσουν τις ενέργειες της ισλαμικής Χαμάς κάνουν τεράστια ζημιά στις προοπτικές της ειρήνης να γίνει δυνητικά βιώσιμη. Η στάση τους αυτή δείχνει ότι συμπλέουν με τη Ρωσία του Πούτιν, κλείνουν τα μάτια στο θεοκρατικό κράτος του Ιράν αλλά και εθελοτυφλούν για τις γενικότερες επιδιώξεις της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή. Το τίμημα για τη στάση αυτή της Αριστεράς αναμένεται να διαφανεί στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

 

Δημοσιεύτηκε στη Σημερινή 22/10/23