Οι Τούρκοι ετοιμάζονται για νέες γεωτρήσεις. Και οι περιοχές των νέων αυτών γεωτρήσεων προδικάζονται από τις έρευνες του «Μπαρμπαρός». Εμφανίζονται στους σχετικούς χάρτες που δημοσιεύουμε. Κάποιους από αυτούς τους είχαμε δημοσιεύσει και το 2017 και το 2018 προειδοποιώντας ότι θα κατέβαζαν τρυπάνι οι Τούρκοι στα ανοικτά της Πάφου, όπου μάλιστα πραγματοποιούσαν και ναυτικές ασκήσεις. Είναι, δε, πρόδηλον ότι, η άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα» δεν ήταν εντυπωσιασμού, αλλά ουσίας και δείγμα ισχύος. Το ερώτημα είναι κατά πόσον μπορούν να αποτραπούν ή όχι τα νέα τετελεσμένα, στα οποία προσδοκά να προβεί η  Άγκυρα.    

Ξέρει καλά το παιχνίδι ο Ερντογάν

Ο Τούρκος Πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν, και οι σύμβουλοί του γνωρίζουν καλά πώς παίζεται το παιχνίδι στις διεθνείς σχέσεις. Η απόφασή του να τρυπήσει στην Κυπριακή ΑΟΖ είναι προϊόν συνυπολογισμένης απόφασης. Δηλαδή, γνωρίζει ο Τούρκος Πρόεδρος ότι:

1.   Ακόμη και αν διαμαρτυρηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία στον ΟΗΕ, δεν θα προκύψει σοβαρό κόστος για τη χώρα του, διότι το θέμα δεν θα τεθεί κάτω από το κεφάλαιο 7, όπου μπορούν να ληφθούν οικονομικά και άλλα μέτρα, εν ολίγοις κυρώσεις, σε βάρος της Τουρκίας. Ακόμη και αν εκδοθεί ψήφισμα από το Συμβούλιο Ασφαλείας, η Άγκυρα μπορεί να το γράψει στα παλιά της τα παπούτσια, εφόσον δεν θα είναι στο κεφάλαιο 7. Για να περάσει το Κυπριακό στο κεφάλαιο 7 θα πρέπει να πειστεί το Σ. Ασφαλείας ότι η πολιτική της Τουρκίας απειλεί την παγκόσμια ή περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα. Η απόφαση ανήκει στα Μόνιμα Μέλη του Σ. Ασφαλείας. Ποιος θα στραφεί κατά της Άγκυρας, οι ΗΠΑ, η Ρωσία ή η Βρετανία;  

2.   Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει ναυτικές δυνάμεις και η Ελλάδα δεν αναλαμβάνει ούτε ηθικά ούτε πολιτικά και στρατιωτικά τις ευθύνες της έναντι της Κύπρου. Συνεπώς, δεν υπάρχει αποτροπή. Και εδώ αποδεικνύεται η εγκληματική διάλυση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος. Ταυτοχρόνως, η υφιστάμενη κρίση δίνει το δικαίωμα στον Υπουργό Άμυνας να ζητήσει πρόσθετο προϋπολογισμό για τη στοιχειώδη αμυντική Οργάνωση. Το πρόβλημα και η αχίλλειος πτέρνα είναι η Αθήνα, που δεν είναι ζεστή με την ιδέα του Δόγματος, ενώ δεν έχει πρόθεση για να οριοθετήσει τη δική της ΑΟΖ, για να εφάπτεται με εκείνην της Κύπρου και της Αιγύπτου.

3.   Οι τριμερείς συμμαχίες έχουν ρητορικό χαρακτήρα, όπως πολλάκις επισημάναμε, διότι δεν έχουν στρατηγικό χαρακτήρα και διότι δεν έχουν υπογραφεί αμυντικά σύμφωνα, που σημαίνει ότι η επίθεση έναντι του ενός είναι επίθεση έναντι όλων.

4.   Η ΕΕ έχει πολύ μεγαλύτερα συμφέροντα να εξυπηρετήσει στην Τουρκία παρά στην Κύπρο. Συνεπώς, θα ξεφύγει από τις ρητορικές καταδίκες μόνον εάν γίνουν συντονισμένες κινήσεις από τη Λευκωσία, η οποία, όπως προ καιρού έχουμε αναλύσει, θα έπρεπε να είχε δημιουργήσει διαφορετικό κλίμα από το υφιστάμενο στην ΕΕ. Δεν το έπραξε, διότι υπήρχε πίεση από τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ επί της Κυβέρνησης να μην «ενοχληθεί» η Άγκυρα, για να υπάρξουν ελπίδες επανέναρξης των συνομιλιών από το σημείο όπου διακόπηκαν στο Κραν Μοντανά.

Τα προβλήματα

Κινήσεις πριν από το άτυπο Συμβούλιο, όπως εκείνο της περασμένης Πέμπτης στη Ρουμανία, δεν μπορούν να επιφέρουν κυρώσεις εν μιά νυκτί, όταν μάλιστα πριν από δύο μήνες η κυπριακή Κυβέρνηση, διά του ΥΠΕΞ Ν. Χριστοδουλίδη, ήταν αντίθετη με τη διακοπή των ενταξιακών διαδικασιών με την Τουρκία, όπως είχε προταθεί από το ΕΛΚ, την πολιτική οικογένεια του ΔΗΣΥ στην Ευρώπη. Η θέση Χριστοδουλίδη έχει λογική βάση, υπό την έννοια ότι, εάν διατηρηθεί ζωντανή η ενταξιακή διαδικασία, μπορεί να ασκούντα πιέσεις επί της Τουρκίας για βιώσιμη λύση στο Κυπριακό. Δυστυχώς, όμως, θα ήταν και στην πράξη ορθή αυτή η αντίληψη, εάν όντως η ΕΕ χρησιμοποιείτο για δίκαιη και ευρωπαϊκή λύση και όχι για τη νομιμοποίηση των διχοτομικών τετελεσμένων της εισβολής, όπως ήταν το κεκτημένο των συνομιλιών. Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα; Πολλαπλό. Δηλαδή:

1.   Μετά το Κραν Μοντανά δεν υπήρχε εναλλακτική στρατηγική ούτε από την Κυβέρνηση, ούτε από το ΑΚΕΛ, ούτε από τον ενδιάμεσο χώρο. Η συνέχιση μιας πολιτικής περί καλής, κακής ή άλλης ομοσπονδίας, που ο ίδιος ο Πρόεδρος παραδέχεται πλέον ότι δεν θα είναι λειτουργική, ουδόλως δικαιώνει εκείνους που αμέσως ή εμμέσως ισχυρίζονται ότι η επόμενη επιλογή είναι της συνομοσπονδίας ή της χαλαρής ομοσπονδίας ή των δύο κρατών. Πρόκειται για εναλλακτικές επιλογές διχοτόμησης. Εάν, δε, συνεχιστούν οι συνομιλίες, αυτά που σήμερα θεωρούμε ως παράλογα να συμβαίνουν εντός της Κυπριακής ΑΟΖ, την επαύριον θα γίνουν νόμιμα. Γιατί; Διότι το καθιστά σαφές η Τουρκία και ο μετριοπαθής Ακιντζί: Προϋπόθεση για να επαναρχίσουν οι συνομιλίες είναι ο διαμερισμός του φυσικού αερίου και το τουρκικό βέτο στις σχετικές με το θέμα αποφάσεις. Συν του γεγονότος ότι θα υπάρχει επανακαθορισμός των ΑΟΖ. Ακριβώς, η Τουρκία κατεβάζει τρυπάνι στα δυτικά της Πάφου, για να δημιουργήσει τετελεσμένο, αποκαλύπτοντας τις προθέσεις για την αλλαγή των ΑΟΖ.

2.   Δεν καλλιεργήθηκε στην ΕΕ η αντίληψη της κατοχής και των ευθυνών της Τουρκίας, διότι θα θύμωνε η Άγκυρα και θα έκλεινε την πόρτα σε νέο Κραν Μοντανά. Όταν γράφαμε τεκμηριωμένα ότι η Τουρκία θα αιγαιοποιήσει την κυπριακή ΑΟΖ και ότι θα εισβάλει στη θάλασσα της Κύπρου και ότι θα κατεβάσει τρυπάνι και τι δεν έλεγαν τα κοφτερά μυαλά του κατεστημένου κομματικού συστήματος, που θέλουν να διεκδικούν ακόμη πάσης φύσεως αξιώματα παραδίδοντας μαθήματα σωτηρίας! Σήμερα ορθώς ο Πρόεδρος δηλώνει ότι η Τουρκία εισέβαλε εκ νέου στην Κύπρο και δη στην ΑΟΖ της, αλλά η θέση αυτή θα πρέπει να συνοδευτεί με σειρά μέτρων στο πλαίσιο στρατηγικής και όχι κινήσεων τακτικής.

Νέα στρατηγική 

Γιατί τα λέμε αυτά; Διότι, εάν μετά το Κραν Μοντανά υπήρχε νέα στρατηγική, που θα έστηνε την Τουρκία στον τοίχο εντός της ΕΕ και θα προχωρούσε σε βαθύτερες στρατηγικές συμμαχίες με αμυντικά σύμφωνα μη επιθέσεως και αλλαγή πολιτικής επί τη βάσει κοινών συμφερόντων, σήμερα θα μπορούσε ο Πρόεδρος να ζητήσει την ενεργοποίηση του 42,7 των Συνθηκών της ΕΕ, εφόσον η Κύπρος τελεί υπό καθεστώς επίθεσης. Αφενός, λόγω της συνεχούς κατοχής, αφετέρου λόγω της υφιστάμενης εισβολής, όπως ο Πρόεδρος λέει, στην κυπριακή ΑΟΖ. Για να το ζητήσει αυτό, χρειάζεται μια νέα στρατηγική, που δεν θα έχει ως βάση λύσης του Κυπριακού το Κραν Μοντανά, αλλά: Πρώτον, την αντιδήλωση της 21^ης Σεπτεμβρίου του 2005, που καθορίζει ότι βασική προϋπόθεση για την τουρκική ενταξιακή πορεία είναι η ομαλοποίηση των σχέσεων της Άγκυρας με την Κυπριακή Δημοκρατία. Δεύτερον, αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, αλλιώς θα πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις σε βάρος της Άγκυρας, όπως συνέβη στην περίπτωση της Ρωσίας όταν εισέβαλε στην Κριμαία. Εάν οι εταίροι μας δεν σεβαστούν τις θέσεις μας, τότε αφενός θα εκτεθούν διεθνώς και η αξιοπιστία της ΕΕ θα πληγεί, αφετέρου η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα δεσμεύεται πλέον από τα μέτρα της ΕΕ σε βάρος της Ρωσίας. Αλληλεγγύη και κοινή πολιτική δεν σημαίνει ότι η ΕΕ υπερασπίζεται τρίτες χώρες και αρνείται να υπερασπιστεί τα κράτη μέλη της. Δεν μπορεί, όμως, η Κύπρος να ζητά κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας ή ενεργοποίηση του άρθρου 42,7 όταν η ίδια κρύβει την κατοχή κάτω από το χαλί και περιμένει να ανοίξει ο δρόμος για ένα νέο Κραν Μοντανά, ώστε να αναγνωριστεί το ψευδοκράτος ως ισότιμο συνιστών κράτος και να γίνει επανακαθορισμός της ΑΟΖ. Εφόσον είναι αυτή η πολιτική της Κύπρου, γιατί η ΕΕ να επιβάλει κυρώσεις ή να ενεργοποιήσει το 47,2;

Μέτρα και αντίμετρα

Εφόσον δεν υπήρξε αλλαγή στρατηγικής, αυτό που γίνεται σήμερα είναι οι τακτικές κινήσεις, δηλαδή τα εντάλματα σύλληψης των πληρωμάτων. Είναι ζήτημα ιδιωτικού διεθνούς δικαίου και η Κυπριακή Δημοκρατία έχει δικαιοδοσία να το πράξει. Ταυτοχρόνως, όμως, θα πρέπει να προχωρήσει η ίδια, αλλά και μέσω της ΕΕ, σε διώξεις σε βάρος των εταιρειών που εμπλέκονται σε παράνομες δραστηριότητες εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Αυτό σημαίνει παραβίαση του κοινοτικού κεκτημένου και αποκλεισμό των εταιρειών αυτών από δραστηριότητες εντός της ΕΕ. Επί τούτου, δε, μπορεί να συμβεί και κάτι άλλο: Να μη δραστηριοποιούνται οι ευρωπαϊκές εταιρείες με την Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων. Βεβαίως, η Άγκυρα δεν θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, προχωρώντας σε αντίμετρα έναντι της ΕΝΙ ή και της TOTAL, εκτός και αν βρεθούν ισοδύναμα ανταλλάγματα, όπως ήταν η Ναυτική Βάση στο Μαρί ή το οικόπεδο 7.

Επιθετική διπλωματία

Πέραν των ανωτέρω, για να υπάρξει αποτροπή νέων τουρκικών προκλήσεων και της δημιουργίας τετελεσμένων θα πρέπει: Πρώτον, να καταστεί σαφές ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει η λεγόμενη επικαιροποίηση της τελωνειακής ένωσης, εφόσον η Τουρκία δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα με την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν την αναγνωρίζει. Δεύτερον, να ζητηθεί η επιβολή κυρώσεων και να γίνει προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού, διότι δεν μπορεί τα τουρκικά προϊόντα να εξάγονται στην Κύπρο και όχι τα κυπριακά στην Τουρκία. Τρίτον, να κινηθούν οι διαδικασίες κατόπιν απόφασης του Συμβουλίου για πάγωμα των προενταξιακών κονδυλίων προς την Τουρκία ενόσω συνεχίζει να πλήττει τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ΕΕ. Αυτές οι αποφάσεις θα έπρεπε να είχαν μελετηθεί και να είχαν ενταχθεί σε μιαν άλλη από την υφιστάμενη εξευμενιστική στρατηγική. Επιβάλλεται, λοιπόν, επιθετική διπλωματία. Διότι, εάν δεν επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία, θα συνεχίσει τις γεωτρήσεις της στην κυπριακή ΑΟΖ. 

Ποιος τροφοδότησε την κρίση  

 Η υφιστάμενη στρατηγική του Κραν Μοντανά και της ομοσπονδίας, καθώς και της αδυναμίας αντίληψης της αποτροπής και της σημασίας που έχει μια ισχυρή Εθνική Φρουρά, έχει τροφοδοτήσει την υφιστάμενη κρίση. Προτού αναρωτηθούμε τι κάνουν οι σύμμαχοί μας για μας, θα πρέπει να αναλογιστούμε τι εμείς πράττουμε για τους εαυτούς μας. Γιατί, π.χ., οι Ιταλοί να τα τσουγκρίσουν με τους Τούρκους, όταν εμείς είμαστε υπέρμαχοι μιας συμφωνίας με την Τουρκία στο πλαίσιο της λύσης που θα δίνει δικαιώματα στην Άγκυρα, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, στο φυσικό αέριο και την εκμετάλλευσή του από την Τουρκία; Γιατί ο Ισραηλινός πιλότος να επέμβει στην κρίση της κυπριακής ΑΟΖ, όταν εμείς, των οποίων η θαλάσσια περιοχή είναι έντεκα φορές μεγαλύτερη της ξηράς, δεν μεριμνήσαμε να έχουμε αξιόπιστη αποτροπή; Ποιος από τους Κυπρίους θα έστελνε μια διμοιρία στη Γάζα μαζί με τους Ισραηλινούς; Εάν αυτό είναι ακραίο παράδειγμα, ας πάρουμε ένα πιο ήπιο: Θα σπεύδαμε να στείλουμε μισή διμοιρία να στηρίξει τους Ισραηλινούς εάν η Τουρκία έπραττε το ίδιο στην ισραηλινή ΑΟΖ; Όχι, βέβαια. Εάν, όμως, υπήρχαν στην περιοχή που δρουν παρανόμως οι Τούρκοι ισραηλινά, γαλλικά ή άλλα συμφέροντα, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, και αυτή θα πρέπει να είναι η στρατηγική μας απ' εδώ και πέρα. Αυτό συμβαίνει με το οικόπεδο της Exxon.

Μια «ευφυής» πρόταση…

Ο Ερντογάν δεν θα σταματήσει εδώ. Εκεί όπου έχουν γίνει έρευνες από το «Μπαρμπαρός» εντός της κυπριακής ΑΟΖ είναι τα πιθανά επόμενα κτυπήματα. Επιμένουμε στην αλλαγή στρατηγικής για να αποτραπούν τα χειρότερα. Διότι, δεν μπορούμε να ζητούμε από τους συμμάχους να τιμωρήσουν την Τουρκία και εμείς να ισχυριζόμαστε ότι είμαστε υποστηρικτές της πλήρους ένταξής της στην ΕΕ και ότι είμαστε έτοιμοι να αναγνωρίσουμε το ψευδοκράτος ως ισότιμο συνιστών κράτος. Προσδοκούμε, δε, ότι δεν θα ακούσουμε τις γνωστές “ευφυείς πολιτικές θέσεις” ότι: Για να αποφύγουμε τις νέες τουρκικές γεωτρήσεις να πάμε στο Κραν Μοντανά, έτσι ώστε πλέον οι σημερινές παράνομες γεωτρήσεις της Άγκυρας να είναι την επαύριον νόμιμες και, μάλιστα, με την υπογραφή μας…