Αξιόλογη παρουσία σε Ανόρθωση, ΑΕΛ και Άρη

Ένας αξιόλογος ποδοσφαιριστής και άνθρωπος έφυγε πριν από λίγο καιρό απ' τη ζωή. Ο Βλάνταν Τόμιτς, στα 49 του χρόνια, έφυγε νωρίς και ξαφνικά, προκαλώντας βαθιά θλίψη στην οικογένειά του, τους φίλους και όσους τον γνώρισαν από κοντά.

Ο Τόμιτς, που πήρε κυπριακή υπηκοότητα και έπαιξε για λίγο στην Εθνική μας ομάδα, έβαλε τη δική του σφραγίδα στην Ανόρθωση της δεκαετίας του ’90 με την κατάκτηση τίτλων, ενώ αγωνίστηκε προηγουμένως στον Άρη και αργότερα στην ΑΕΛ.

Ο Βλάνταν Τόμιτς ήταν ένα «μηχανάκι» στη γραμμή του κέντρου και ξεχώριζε για το πάθος, τη δύναμη και το πειθαρχημένο παιχνίδι του.

Παίκτης με γερά πνευμόνια, ήταν το ίδιος καλός και στον ανασταλτικό και στον δημιουργικό τομέα. Στην Ανόρθωση, μαζί με τους Β. Μιχαΐλοβιτς, Κρισμάρεβιτς, Παναγιώτου, Φουκαρή, Χαραλάμπους, Ιωάννου, Εγκωμίτη, Οκκά, Μελαναρκιτη κ.ά. είχαν δημιουργήσει ένα δυνατό σύνολο, με τον Ντούσαν Μιτόσεβιτς στον πάγκο, και οδήγησαν την Ανόρθωση στην κατάκτηση τίτλων και μιας καλής ευρωπαϊκής παρουσίας.

Τον έφερε ο Τ. Αντωνίου

Η «Σ», αποτίοντας φόρο τιμής στον πρώην ποδοσφαιριστή της Ανόρθωσης, δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα από τη συνέντευξη που έδωσε ο Τόμιτς στην εφημερίδα μας πριν από 17 χρόνια.

Ήταν 23 Μαΐου του 1999 και ο Σέρβος μέσος άνοιγε την καρδιά του έχοντας δίπλα του τη γυναίκα του και τα δύο παιδιά τους.

Ο άνθρωπος που τον έφερε στην Κύπρο μας -όπως μας δήλωσε- ήταν ο τότε ο προπονητής του Άρη και παλιός παίκτης του ΑΠΟΕΛ Τάκης Αντωνίου. «Εγώ αγωνιζόμουν στη Σλάβια Σόφιας με είδε, του άρεσα και με πήρε στη Λεμεσό», είπε ο Βλάνταν Τόμιτς και συνέχισε: «Δεν είχα όνομα, δεν ήξερα κανέναν. Ήθελα να έλθω στην Κύπρο να παίξω μπάλα και ευτυχώς ενδιαφέρθηκε για μένα η Ανόρθωση. Αυτά είναι και λίγο θέμα τύχης. Λίγος κόσμος περίμενε να παίξω καλά στην Ανόρθωση αφού προερχόμουν από μια μικρή ομάδα. Έδωσα σε κάποιους απαντήσεις στο γήπεδο και απέδειξα ότι δεν ήλθα τυχαία στην Ανόρθωση».

Ποιο ήταν το παιδικό σου όνειρο;

«Να γίνω ποδοσφαιριστής, Βέβαια το πρώτο μου όνειρο ήταν να μπω σε αεροπλάνο, αφού μικρός τα έβλεπα και απορούσα, τι ήταν και πώς είναι μέσα. Τελικά τα κατάφερα σαν ποδοσφαιριστής και σχεδόν ταξίδευσα μέσω ποδοσφαίρου στον μισό κόσμο κι αυτό είναι σίγουρα ευχάριστο».

Το παράπονο και ο θυμός

Ο Βλάνταν Τόμιτς σχολίασε τη φυγή του συμπατριώτη του Βέσκο Μιχαΐλοβιτς στην Ομόνοια, λέγοντας πως πείραξε όλους στην Ανόρθωση, όμως ίσως και να ήταν φυσιολογικό, αφού ήθελε να αλλάξει ομάδα. Παραδέχθηκε πάντως κι ο ίδιος πως θα επιθυμούσε μια μετεγγραφή αλλά για το εξωτερικό την ώρα που κάτι ψιθυριζόταν για τη Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ.

Ποιο ήταν όμως το παράπονο του Σέρβου πρώην ποδοσφαιριστή;

«Κάτι είπανε που με πείραξε και είχε σχέση με την κόκκινη που δέχθηκα στο Κύπελλο με τον ΑΠΟΕΛ. Δεν θέλω να δώσω συνέχεια ούτε και να σχολιάζω τέτοιες κουβέντες. Πόνεσε η καρδιά μου γι’ αυτά που ακούστηκαν, νευρίασα πολύ. Τώρα όμως είμαι ήρεμος».

Ρωτήσαμε τον Τόμιτς να σχολιάσει τις δύο κόκκινες που δέχθηκε στο πρωτάθλημα και τη μια στην Ευρώπη.

«Η κόκκινη κάρτα που πήρα με τη Ζυρίχη ήταν άδικη, όπως αυτή στον τελικό κυπέλλου. Με τιμώρησαν ακριβά στην Ευρώπη με 4 αγωνιστικές, εξαντλώντας όλη την αυστηρότητά τους. Με το Παραλίμνι και τον ΑΠΟΕΛ πήρα κόκκινη κάρτα ενώ ήμουνα σχεδόν στην περιοχή των αντιπάλων. Δεν έλεγχα τα νεύρα μου, ίσως να είναι η μεγάλη θέληση και το πάθος μου για τη νίκη. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Μου αρέσει πάντα να κερδίζω όποιος και να είναι αντίπαλός μου, ακόμα κι αν έχω μπροστά μου τον αδελφό μου. Ούτε στην προπόνηση δεν μου αρέσει να χάνω, θέλω να κερδίζω και στο δίτερμα. Παθιάζομαι για τη νίκη...».

Είσαι από τους κορυφαίους παίκτες της Ανόρθωσης αυτά τα 2 χρόνια που είσαι στην ομάδα. Εσύ τι έχεις κερδίσει;

«Οπωσδήποτε αναγνωρίστηκε καλύτερα η παρουσία μου στην Κύπρο ως ποδοσφαιριστής της Ανόρθωσης. Έχω καταξιωθεί αγωνιστικά και συνεχώς είμαι στην επικαιρότητα. Η ομάδα μας είναι μόνιμα πρωταγωνίστρια και όλος ο κόσμος μάς ξέρει. Περπατώ στον δρόμο και βλέπω την αγάπη και την αναγνώριση του κόσμου. Σίγουρα αυτό αυξάνει και τις ευθύνες μου και δημιουργεί ένα μεγαλύτερο βάρος αφού ο κόσμος αυτός πιστεύει σε εμένα και πρέπει να δίνεις σε κάθε παιχνίδι τον καλύτερό σου εαυτό».

Flash back: Πάμπος Παρτασίδης

Άλλος ένας πρώην ποδοσφαιριστής έφυγε νωρίς από τη ζωή, προκαλώντας θλίψη στους δικούς του αλλά και σε πρώην συμπαίκτες του.

Ο Πάμπος Παρτασίδης έφυγε πριν από λίγες μέρες σε ηλικία 66 χρονών, αφήνοντας μια σημαντική προσφορά στο ποδόσφαιρό μας αγωνιζόμενος με τον Ολυμπιακό της «χρυσής εποχής», αλλά και με πέρασμα από την Ανόρθωση, ενώ έπαιξε και στην Εθνική μας ομάδα.

Ο αγαπητός Πάμπος Παρτασίδης ήταν βασικό στέλεχος στην ομάδα του Τακτακαλά στη δεκαετία του ’70, τότε που ο Ολυμπιακός ήταν πρωταγωνιστής και πήρε τους τρεις τίτλους του αγωνιζόμενος στην Α’ Εθνική.

Ο Παρτασίδης είχε συμπαίκτες στους «μαυροπράσινους» τους Βαρνάβα, Φιλιώτα, Κ. Μιχαήλ, Μ. Αργυρού, Πετρίδη, Σωτηράκη, Κετττένη, Γιάννο, Λυμπουρή, Μάρκου, Ασσιώτη, Μάιλο, Σαββάκη, Γ. Αριστείδου, Ευθυμιάδη, Ηλιάδη κ.ά.

Ξεχώριζε για το πάθος και τη δύναμή του αγωνιζόμενος ως στόπερ, κυρίως μαζί με τον Σωτηράκη Γεωργίου. Πάντα σταθερός σε απόδοση, βοηθούσε την αγαπημένη του ομάδα.

Την περίοδο 1972-73 πήρε μετεγγραφή για την Ανόρθωση, όταν η ομάδα της Αμμοχώστου ενισχυόταν για να μπορέσει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Πέραν του Παρτασίδη, η Ανόρθωση απαιτούσε και τον Μιχ. Τάρταρο από την Αλκή και δύο Ελλαδίτες παίκτες - τον Νίκο Σιδέρη και Παναγιώτη Βεντούρη. Ο Π. Παρτασίδης αγωνιζόταν στο κέντρο της άμυνας μαζί με τον Στέφανο και είχε επίσης συμπαίκτες τους Φάνο, Μέρτακκα, Σολέα, Αντωνάκη, Μάντη, Φοίβο, Αρτέμη, Σιαήλη, Κοβή, Θεοδώρου, Χ’’Γιάννη, Αντώρκα, Σώτο, Θεοχαρίδη κ.ά.

Θα επιστρέψει στον αγαπημένο του Ολυμπιακό και θα αγωνιστεί μέχρι το 1976, βοηθώντας την ομάδα που έμπαινε σε κάποιο μεταβατικό στάδιο, αφού αρκετοί από τους μεγάλους παίκτες της δεκαετίας του ’70 σταματούσαν το ποδόσφαιρο.

Ο Παρτασίδης ήταν τότε με τους Ηλία, Παπέτα, Μητσίδη, Αριστείδου, Προδρόμου, Καλοθέου, Ευθυμιάδη κ.ά. Ο Πάμπος έμεινε κοντά στον Ολυμπιακό όταν σταμάτησε, πολύ νωρίς, το ποδόσφαιρο, προσφέροντας και διοικητικά ως αντιπρόεδρος αλλά κι ως απλός οπαδός.

Καλό ταξίδι φίλε Πάμπο. Εμείς δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.