ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ: Η ΑΠΟΔΗΜΗ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΟΣ, ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΜΑΘΑΝ ΟΙ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ, ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ, ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΧΝΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΚΟΣΤΟΣ

Όσο πιο μακριά βρίσκεται κάποιος, τόσο πιο μεγάλη είναι η νοσταλγία για τον τόπο όπου γεννήθηκε και πιο έντονη η επιθυμία του να κρατηθεί στις ρίζες και τις παραδόσεις του. Αυτή λοιπόν την αγάπη τους για τη μακρινή τους πατρίδα οι απόδημοί μας που ζουν στις ΗΠΑ την μεταλαμπαδεύουν, με έναν αξιοθαύμαστο τρόπο, στα παιδιά και στα εγγόνια τους

Λίγοι άνθρωποι έχουν τον τρόπο να εισχωρούν με τόση αγάπη μέσα στις πιο μικρές χαραμάδες της ανθρωπιάς και της αξιοπρέπειας. Λίγοι άνθρωποι είναι τόσο δοτικοί όσο ο σημερινός μας καλεσμένος. Με το ένα πόδι στην Κύπρο και το άλλο στη Νέα Υόρκη, ο Πέτρος Πετρίδης άρχισε εδώ και χρόνια τη δική του σταυροφορία αγάπης και αλληλεγγύης στα κοινά. Δημοσιογράφος, ποιητής, φωτογράφος, θεατρικός παραγωγός!

Ένας άνθρωπος πολύ γνωστός τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Αμερική, δημιουργικός όσο λίγοι, πρόθυμος για ό,τι έχει να κάνει με τον Πολιτισμό, την Πατρίδα, την ανθρωπιά, την Ομογένεια και τον Ελληνισμό γενικότερα. Με μια πολυετή θητεία στη Νέα Υόρκη, με άπειρες πολιτιστικές διοργανώσεις στον ενεργητικό του, είναι σήμερα ένα παράδειγμα προς μίμηση. Τον συναντήσαμε στην πόλη της καταγωγής του, τη Λευκωσία, όπου μοιραστήκαμε όλα όσα αγαπά κι όλα όσα υπηρετεί χρόνια τώρα!

Πέτρο, πολύ μικρός ασχολήθηκες με τη δημοσιογραφία. Κι όχι μόνον. Περίμενες ποτέ να έχεις τη διαδρομή που κάλυψες όλα αυτά τα χρόνια στην Κύπρο και στην Αμερική;

Το ταξίδι ξεκίνησε από την Κύπρο, στα 17 μου χρόνια, και το οφείλω στον δημοσιογράφο και εκδότη του πρώτου περιοδικού για τα νιάτα της Κύπρου «ΦΛΑΣ», τον αείμνηστο Πάμπη Βάτη, που πίστεψε σε μένα, με πήρε από το χέρι με πολλή αγάπη και με οδήγησε στον μαγικό κόσμο της δημοσιογραφίας. Ο δρόμος άνοιξε για μένα από τότε, τον ακολούθησα υπηρετώντας την αλήθεια, χωρίς να ξέρω φυσικά τη διαδρομή.

Με δυο λόγια πες μας τι έμαθες από τη δική σου Ιθάκη, η οποία άρχισε από την Κύπρο, συνέχισε στην Αμερική και ξανά επέστρεψε και συνεχίζεται στην Κύπρο!

Να είσαι ακομμάτιστος, αυτό μου το έμαθαν οι ομογενείς μας στις ΗΠΑ, να αγωνίζεσαι για την πατρίδα σου χωρίς να ζητάς ανταλλάγματα, να βλέπεις μπροστά χωρίς να ξεχνάς το παρελθόν σου και φυσικά να αγωνίζεσαι για την αλήθεια με όποιο κόστος.

Η ζωή στην Ομογένεια

Τι είναι για σένα η ομογένεια της Αμερικής; Την βίωσες χρόνια πολλά. Την έζησες. Έγινες κομμάτι της. Τι είναι αυτό που σε κάνει να επιστρέφεις έστω και μια φορά τον χρόνο εκεί για να δίνεις το καλλιτεχνικό «παρών» σου;

Στην Αμερική πήγα το 1982 για σπουδές στη σκηνοθεσία και παραγωγή ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών προγραμμάτων. Από τα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια εργάστηκα ως ανταποκριτής του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου και ως δημοσιογράφος στην ομογενειακή εφημερίδα «Πρωινή» και μετά ως παρουσιαστής και παραγωγός της εβδομαδιαίας εκπομπής «Η Κύπρος μας», της πρώτης τηλεοπτικής εκπομπής που παρουσιάστηκε από την αμερικανική τηλεόραση, από το 1987 μέχρι το 2003, έτσι βρέθηκα αμέσως κοντά στην ομογένεια καλύπτοντας τις εκδηλώσεις της που αφορούσαν στην Κύπρο και την Ελλάδα και δεν σας κρύβω ότι μου προκάλεσε και συνεχίζει να μου προκαλεί θαυμασμό η προσήλωση των ομογενών μας στις παραδόσεις μας και ο συνεχής τους αγώνας για λευτεριά της μαρτυρικής μας πατρίδας.

Από τότε συνδέθηκα μαζί τους και για μένα είναι η δεύτερη οικογένειά μου για την οποία είμαι υπερήφανος και, παρόλο που επαναπατρίστηκα το 2004, επιστρέφω κοντά τους, μια φορά τον χρόνο, γιατί πιστεύω ότι αποτελούν τον πιο αληθινό σύμμαχο της Κύπρου μας. Είναι λοιπόν υποχρέωση και καθήκον μου να κρατώ τις γέφυρες επικοινωνίας με την ιδιαίτερή τους πατρίδα ανοικτές.

Όσα χρόνια σε γνωρίζω, όσα χρόνια σε θυμάμαι, είσαι ένας ακούραστος άνθρωπος. Ένας πατριώτης που επιμένει να καλύπτει πάντοτε αφιλοκερδώς όσες πολιτιστικές εκδηλώσεις μπορεί. Μέρα νύχτα είσαι παρών στον Πολιτισμό και όχι μόνον, και σε όλες τις εκφάνσεις της μικρής πατρίδας όπου Γης… Τι έχεις να μας πεις γι’ αυτό…

Πιστεύω ότι ο Πολιτισμός (αξίες, παραδόσεις, παιδεία, μόρφωση, αισθητική κ.λπ) είναι που μπορεί να σώσει τον άνθρωπο από την κατηφόρα όπου, δυστυχώς, οδεύει. Είμαι λοιπόν ταγμένος συνειδητά να τον υπηρετώ, χωρίς να ζητώ καμιά χρηματική αμοιβή. Έχω την ηθική ικανοποίηση ότι κάνω αυτό που θεωρώ σωστό.

Ποια είναι ετούτη η ανάγκη που σε ωθεί να είσαι πάντα τόσο δοτικός στη ζωή σου;

Νομίζω αυτό το οφείλω στους γονείς μου, στον αείμνηστο πατέρα μου Ιάκωβο και στη μητέρα μου Σοφία, άνθρωποι πολύ δοτικοί, με έμαθαν από μικρό να προσφέρω στον συνάνθρωπό μου, με πολλή αγάπη.

Το θέατρο

Πες μας για τις θεατρικές σου παραστάσεις, πες μας για τα πολιτιστικά δρώμενα που επιμελήθηκες όλα αυτά τα χρόνια. Απαρίθμησέ μας ό,τι με τόση αγάπη ζωγράφισες με γνώμονα τη μικρή πατρίδα στην Κύπρο και την Αμερική!

Είναι μεγάλη η χαρά και συγκίνηση που νιώθει κανείς όταν μπορεί να κοιτάξει πίσω στον χρόνο και να δει την ιδέα την οποία πίστευε και πιστεύει, το έργο για το οποίο και εκείνος πρόσφερε και προσφέρει να συμπληρώνει 31 χρόνια δημιουργικής πορείας και προσφοράς.

Στην 31χρονη πορεία της, η Πολιτιστική μας Ομάδα Νέας Υόρκης «Η Κύπρος μας», που ίδρυσα το 1987, φοιτητής ακόμα, με σκοπό τη συντήρηση της ιστορικής μνήμης, την προβολή και διάδοση της κυπριακής πολιτιστικής κληρονομιάς και του κυπριακού θεάτρου στην Αμερική και η οποία αποτελείται από ομογενείς ταλαντούχους ερασιτέχνες ηθοποιούς, έχει παρουσιάσει, μέχρι σήμερα, δεκάδες ποιοτικές εκδηλώσεις και αξιόλογα κυπριακά θεατρικά έργα εμπνευσμένα από την ιστορία, τις παραδόσεις και τους αγώνες του κυπριακού λαού που μπορούν να επηρεάσουν προς την ορθή κατεύθυνση το κυπριακό ιστορικό γίγνεσθαι.

Καθιερώθηκε στη συνείδηση των ομογενών μας ως μια ομάδα παραγωγική, σοβαρή και υπεύθυνη, η οποία δημιουργεί πάντα σεβόμενη το ομογενειακό κοινό, την ιστορία και τις παραδόσεις μας.

Κι αυτό αντανακλάται στην αθρόα προσέλευση του κοινού, όλα αυτά τα υπέροχα χρόνια, καθώς και στα εκτενή άρθρα των εκλεκτών δημοσιογράφων της ομογένειας των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κύπρου. Το μέγιστο «Κέρδος» της μη κερδοσκοπικής Πολιτιστικής μας Ομάδας είναι ότι τόσο στο δυναμικό της όσο και στο κοινό της βρίσκονται παιδιά κάθε ηλικίας.

Μνήμες αξεθώριαστες

Μίλησέ μας λίγο για το βιβλίο σου «Μνήμες Αξεθώριαστες», και πώς μπήκε ως διδακτέα ύλη σε Πανεπιστήμιο της Αμερικής.

Το βιβλίο μου «Μνήμες Αξεθώριαστες» (Εκδόσεις Εν Τύποις 2011) είναι αφιερωμένο στις Ηρωίδες Γυναίκες της Κύπρου, με συγκλονιστικές μαρτυρίες για το δράμα των αγνοουμένων μας και την προσφυγιά. Προτάθηκε και εγκρίθηκε από το Brown University, χάρη στη Χριστίνα Μεταξά, που σπούδαζε τότε εκεί και διδάχθηκε κατά το ακαδημαϊκό έτος 2014-2015, στο μάθημα «Belonging and Displacement Cross-Cultural Identities», με ταυτόχρονη προβολή αποσπασμάτων του ντοκιμαντέρ μου με τον ομώνυμο τίτλο. Κάτι που πρώτη φορά έγινε, πανεπιστήμιο της Αμερικής να συμπεριλάβει στη διδακτέα του ύλη βιβλίο και ντοκιμαντέρ που αφορά στην Τραγωδία της Κύπρου.

Θέατρο, ποίηση, φωτογραφία, τηλεόραση, δημοσιογραφία. Τι αγάπησες πιο πολύ ανάμεσα σε όλα αυτά;

Ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από αυτά. Το Θέατρο είναι ο έρωτάς μου από τα παιδικά μου χρόνια, η Ποίηση το οξυγόνο μου, η Φωτογραφία η μεγάλη μου αγάπη, η τηλεόραση μού έδωσε την ευκαιρία να παίρνω κοντά στην παροικία μας την Κύπρο μας για πολλά χρόνια και να κάνω γνωστή τη ζωή και τη δράση των ομογενών μας στην Κύπρο και η δημοσιογραφία είναι η όμορφη βάρκα που με ταξιδεύει μέχρι σήμερα.

Γιατί οι Έλληνες Κύπριοι του εξωτερικού κρατούν την πατρίδα τόσο δυνατά και με τόση νοσταλγία;

Θα σας πω για τους Ελληνοκύπριους των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου έζησα 23 ολόκληρα χρόνια, και που παραμένουν μακριά από κόμματα και φανατισμούς υπηρετώντας το μοναδικό κόμμα που τους ενώνει, την Κύπρο μας, και που είναι τυχεροί που έχουν ηγέτες όπως τον Κερυνειώτη Φίλιπ Κρίστοφερ και τον Αθηενίτη Νίκο Μουγιάρη.

Όσο πιο μακριά βρίσκεται κάποιος, τόσο πιο μεγάλη είναι η νοσταλγία για τον τόπο όπου γεννήθηκε και πιο έντονη η επιθυμία του να κρατηθεί στις ρίζες και τις παραδόσεις του. Αυτή λοιπόν την αγάπη τους για τη μακρινή τους πατρίδα οι απόδημοί μας που ζουν στις ΗΠΑ, την μεταλαμπαδεύουν, με έναν αξιοθαύμαστο τρόπο, στα παιδιά και στα εγγόνια τους που συνεχίζουν την ανοδική πορεία του Κυπριακού Ελληνισμού στην Αμερική.

Νέο έργο στη Νέα Υόρκη

Πες μας τις μελλοντικές σου σκέψεις. Τι δρομολογείς σύντομα στον καλλιτεχνικό τομέα;

Στις 16 Αυγούστου θα παρουσιαστεί Έκθεση φωτογραφίας μου στο πανέμορφο Όμοδος, με τίτλο «Γεια σου, Χωριό μου, Όμοδος», το χωριό του αδελφικού μου φίλου Χρίστου Σωτηριάδη, 40 φωτογραφίες που έβγαλα τους κατοίκους και τις ομορφιές του Ομόδους από το 1986 έως το 2017, στις αρχές Σεπτεμβρίου θα γίνει προβολή του ντοκιμαντέρ μου «Καραβάς, η Ψυχή μας», παραγωγή Δήμου Καραβά, στον υπαίθριο χώρο της Ιεράς Μητρόπολης Ταμασσού και Ορεινής και φυσικά δρομολογούμε το νέο κυπριακό έργο που θα ανεβάσουμε στη Νέα Υόρκη, με την Πολιτιστική μου Ομάδα, που θα τους στείλω σύντομα, για να αρχίσουν να μαθαίνουν τους ρόλους τους, έτσι ώστε μόλις πάω εκεί να ξεκινήσουμε πρόβες. Η πρεμιέρα μας θα γίνει στις 15 Απριλίου στο Σταθάκειο Πολιτιστικό Κέντρο στην Αστόρια. Κοπιάστε!!

Μικρό βιογραφικό

Ο Πέτρος Πετρίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1961.

Είναι κάτοχος του τίτλου Bachelor of Arts, με επαίνους, από το New Jersey State College, με επικέντρωση στα θέματα Σκηνοθεσίας-Παραγωγής Τηλεοπτικών και Ραδιοφωνικών Προγραμμάτων. Έτυχε μετεκπαίδευσης στο New York Institute of Technology στη σκηνοθεσία ειδήσεων και επικαιρικών εκπομπών.

Yπήρξε παραγωγός και παρουσιαστής της εβδομαδιαίας τηλεοπτικής εκπομπής «Η Κύπρος μας», της πρώτης κυπριακής εκπομπής που παρουσιάστηκε από την αμερικάνικη τηλεόραση, και η οποία μεταδιδόταν από τη Δημόσια Τηλεόραση της πολιτείας της Νέας Υόρκης, από το 1987 έως το 2003.

Είναι ιδρυτής και σκηνοθέτης της Πολιτιστικής Ομάδας Νέας Υόρκης «Η Κύπρος μας», με την οποία παρουσιάζει εκδηλώσεις εθνικού και πολιτιστικού περιεχομένου, χοροδράματα και έργα Κυπρίων συγγραφέων.

Είναι βραβευμένος φωτογράφος με πολλές ατομικές εκθέσεις στο ενεργητικό του.

Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές: «Επιστροφή» (ΝΥ, 1992), «Τις Νύχτες της Σιωπής» (ΝΥ, 2000), η οποία και διακρίθηκε από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου ως μια από τις πέντε πιο αξιόλογες ποιητικές συλλογές του έτους 2000 και το «Δάκρυ της Ψυχής» Εκδόσεις Εν Τύποις 2016, το Βιβλίο Φωτογραφίας και Έρευνας «Σε ξένη πατρίδα-Απόδημοι Κύπριοι στις ΗΠΑ », (Εκδόσεις Εν Τύποις 2005), το Φωτογραφικό Λεύκωμα «Κύπρος πέρα από το χρώμα» (Εκδόσεις Εν Τύποις, 2007), το βιβλίο Έρευνας-Φωτογραφίας-Ποίησης «Μνήμες Αξεθώριαστες» (Εκδόσεις Εν Τύποις, 2011), και το Βιβλίο «Καραβάς η Ψυχή μας» (Εκδόσεις Δήμου Καραβά 2011).

Συνεργάστηκε με ομογενειακά Μ.Μ.Ε. ως δημοσιογράφος και παρουσιαστής ειδήσεων, ενώ διετέλεσε, επί σειράν ετών, ανταποκριτής των κυπριακών σταθμών, ΡΙΚ, Ο ΛΟΓΟΣ και ΡΑΔΙΟ ΠΑΦΟΣ