ΤΡΙΤΗ ΓΝΩΜΗ

Μπορεί να περνούμε κρύες μέρες και κυρίως κρύα βράδια, όμως ο ποδοσφαιρικός υδράργυρος ανεβαίνει και μάλιστα επικίνδυνα.

Τέτοια εποχή και κυρίως με την είσοδο στα μπαράζ, παρουσιάζεται κάθε χρονιά το ίδιο σκηνικό και πραγματικά φέρνει μπόλικο φανατισμό που ξεκινά από ανακοινώσεις ή και αντιπαραθέσεις μεταξύ παραγόντων, αγγίζοντας και την πλατιά μάζα των οπαδών ειδικά των μεγάλων ομάδων, αφού όλοι θεωρούν εαυτούς αδικημένους και αντιδρούν ανάλογα.

Είναι η εποχή που διαφαίνεται πού θα οδεύσουν πάνω κάτω οι ομάδες, κυρίως αυτές που έχουν τον περισσότερο κόσμο και εννοείται τις μεγαλύτερες προσδοκίες, αλλά και το μεγαλύτερο μπάτζετ.

Και ειδικά όταν υπάρχει έντονος ανταγωνισμός, όπως συμβαίνει στη φετινή περίοδο, και παράλληλα πλησιάζουν τα μεγάλα και καθοριστικά ντέρμπι, αυξάνεται και η πίεση προς πάσα κατεύθυνση.

Και στην Κύπρο το πιο εύκολο πράγμα είναι να μεταφέρεις την ευθύνη στους ώμους κάποιου ή κάποιων, για να δικαιολογήσεις την προσωρινή έστω αποτυχία σου.

Διά μέσου της δημιουργίας του φανατισμού, κάποιοι θεωρούν ότι συσπειρώνουν τον κόσμο τους και ταυτόχρονα μεταφέρουν το πραγματικό πρόβλημα της αποτυχίας τους σε άλλους.

Αυτό το έργο παίζεται εδώ και πολλά χρόνια, όμως ουσιαστικά δεν αλλάζει η πλοκή πέραν από τους πρωταγωνιστές, οι οποίοι αλλάζουν αναλόγως των βαθμολογικών δεδομένων κάθε περιόδου.

Ουδείς διαφωνεί ότι κάποιες αποφάσεις στην τελική αποδεικνύονται ευνοϊκές ή και καταστροφικές για τις ομάδες, αλλά η όλη στάση πολλών, οι οποίοι μηδενίζουν τις επιτυχίες των αντιπάλων τους και εξυψώνουν μόνο τις δικές τους και άδικη είναι και κανένα δεν πείθει.

Όμως, για κάποιους κατάντησε σύνηθες φαινόμενο, αφού είναι και θεωρητικά η τελευταία σανίδα σωτηρίας.

Μόνο που και αυτή η θέση προσωρινά γίνεται αποδεκτή από την πλατιά μάζα του κόσμου, που κάνοντας τον απολογισμό στο τέλος κάθε χρονιάς, αντιλαμβάνεται εύκολα τον λόγο ή και τους λόγους που δεν οδήγησαν την ομάδα του στην επίτευξη των αρχικών της στόχων.

Αλλά αυτά για την εποχή και για το επόμενο χρονικό διάστημα είναι ψιλά γράμματα για τους ιθύνοντες, οι οποίοι θα συνεχίσουν το βιολί τους μέχρι τέλους…

Κατά τα άλλα, θα αναμένουμε τα συνεχόμενα ντέρμπι με μεγάλο ενδιαφέρον, ενώ πλέον υπάρχει στη μέση και το κύπελλο, το οποίο πιθανόν να αποτελέσει διέξοδο για κάποιους, που δεν θα πετύχουν στον θεσμό του πρωταθλήματος αυτά για τα οποία ξεκίνησαν.

Παράλληλα, πλησιάζει και η ώρα για τη συνέχιση της δράσης και στις δύο Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όπου έχουμε και φέτος εκπροσώπηση στον δεύτερο σε σημασία θεσμό.

Πλησιάζει η διπλή αναμέτρηση του ΑΠΟΕΛ με την Μπιλμπάο, όπου ασφαλώς οι Βάσκοι έχουν τον πρώτο λόγο, όμως ουδείς μπορεί να καταδικάσει μια ομάδα που έδωσε δείγματα γραφής απέναντι σε παρόμοιας ή και ανώτερης ποιότητας αντιπάλους.

Τα σπουδαιότερα έπονται γενικά, αλλά επιστρέφοντας στα εγχώρια θα πρέπει να τονίσω ξανά ότι επιβάλλεται να κατέβουν οι τόνοι και επιτέλους να επικεντρωθούμε στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι.

Γνωρίζοντας, όμως, τι γίνεται εδώ και πολλά χρόνια στη μακάριά μας νήσο, θα μείνουμε μάλλον και αυτή τη φορά στα ευχολόγια…