Την 1η Απριλίου 1955, οι Ελληνοκύπριοι ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό και να ενώσουν την Κύπρο με τη μητέρα Ελλάδα. Ο αγώνας αυτός διήρκησε έως το 1959 και έληξε με τις «Συμφωνίες Λονδίνου-Ζυρίχης», με τις οποίες η Μεγαλόνησος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος υπό την επωνυμία «Κυπριακή Δημοκρατία» και με τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, Αγγλία, Ελλάδα, Τουρκία.

Ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. του 1955-59,αγκαλιάστηκε από όλο τον ελληνισμό της Μεγαλονήσου και ιδιαίτερα από την μαθητιώσα νεολαία, την οποία κυνήγησαν και έσυραν στα δικαστήρια οι κατακτητές, με τη βοήθεια και συμπαράσταση των Επικουρικών. [ Ακραία τουρκικά στοιχεία τα οποία οι Βρετανοί με την ιδιότητα τους του διαίρει και βασίλευε, στρατολόγησαν και έστρεψαν εναντίων των Ελληνοκυπρίων ].

Τα τέσσερα χρόνια του κυπριακού αγώνα δημιούργησαν το έπος της Ε.Ο.Κ.Α. Σύσσωμος ο κυπριακός Ελληνισμός, έγραψε σελίδες απίστευτου ηρωισμού και αυτοθυσίας. Κατά την πορεία του αγώνα υπήρξαν εκατοντάδες νεκροί σε μάχες, δολιοφθορές και ενέδρες. Πολλοί αγωνιστές πότισαν με το αίμα τους τη κυπριακή γη και θυσίασαν τη ζωή τους στην ιδέα της Ελευθερίας και της Ένωσης με τη μητέρα Ελλάδα. [ Αυξεντίου, Καραολής, Δημητρίου, Παλληκαρίδης και πολλοί άλλοι ]. Δυστυχώς όμως παρόλες  τις θυσίες και το αίμα που χύθηκε, ο στόχος της Ένωσης δεν επετεύχθην. Δημιουργήθηκε μια εύθραυστη Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία δεν άντεξε και δεν λειτούργησε, πάνω από δύο τρία χρόνια.

Με την κρυφή ανάμιξη της Μ. Βρετανίας, η οποία ποτέ δεν λησμόνησε ότι μια χούφτα Έλληνες πολέμησε μια ολόκληρη αποικιοκρατική αυτοκρατορία και με τη φανερή της Τουρκίας, η σύγκρουση ανάμεσα σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, υπήρξε αναπόφευκτη. Οι Τουρκοκύπριοι αποσύρθηκαν σε θύλακες στο Βόρειο τμήμα της Κύπρου, η Χούντα των Αθηνών και η Ε.Ο.Κ.Α. Β΄ προκάλεσαν το πραξικόπημα εναντίον του  Μακαρίου και η Τουρκία βρήκε την ευκαιρία  να εισβάλει στην Κερύνεια στις 20 Αυγούστου 1974 και να καταλάβει το 37,5% του κυπριακού εδάφους, το οποίο και έχει υπό την κατοχή της  έως και σήμερα. 200 χιλιάδες Ελληνοκύπριοι εγκατέλειψαν τις εστίες τους, χιλιάδες αγνοούμενοι δεν έχουν ακόμη βρεθεί, πολλοί Ελληνοκύπριοι  εγκλωβίστηκαν στα κατεχόμενα και αναγκάστηκαν με την πάροδο του χρόνου να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να καταφύγουν στην ελεύθερη Κύπρο. Πολλοί δε από αυτούς κατέφυγαν σε ξένες χώρες, για να βρουν την τύχη τους. Και η Κύπρος παλεύει να βρει το δίκαιο της.

Αμέσως μετά την εισβολή των Τούρκων, στις 25 Ιουλίου 1974, διεξήχθηκαν ειρηνευτικές διαδικασίες στη Γενεύη, μεταξύ των Υπουργών Εξωτερικών των τριών εγγυητριών δυνάμεων της Κυπριακής Δημοκρατίας . [ Γεώργιος Μαύρος, Τουράν Γκιουνές, Τζέιμς Κάλαχαν ], με κανένα δυστυχώς αποτέλεσμα. Το αντίθετο μάλιστα. Τα τουρκικά στρατεύματα του Μπουλέν Ετζεβίτ, προέλασαν δίχως να λαμβάνουν υπόψη καμία διεθνή κατακραυγή, στον δεύτερο γύρω και κατέλαβαν την ερημωμένη πόλη της Αμμοχώστου, την οποία οι κάτοικοι της αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν εγκαίρως, για να γλυτώσουν από τη μανία τους.

 Κράτα γερά Αμμόχωστος

 του Τεύκρου θυγατέρα

Μια μέρα οι καμπάνες σου

θα σχίσουν τον αέρα..............

Αμέτρητες συνομιλίες επακολούθησαν και αμέτρητες φορές η Κυπριακή Δημοκρατία κατέφυγε στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για επίλυση του καυτού της θέματος, δίχως καμία δυστυχώς ανταπόκριση εκ μέρους του εισβολέα.

Την 1η Μαΐου 2004 στη Σύνοδο του Δουβλίνου, η Κύπρος γίνεται πλήρες μέλος της Ε.Ε. και την 1η Ιανουαρίου 2008, εισέρχεται στην ζώνη του ευρώ. Τότε κάποιοι «πίστεψαν» ότι τα συμφέροντα της Τουρκίας συνέπιπταν τρόπο τινά με της Ε.Ε. και της Κυπριακής Δημοκρατίας αντίστοιχα,[ διότι η Τουρκία υπήρξε υπό ένταξη μέλος ] και ότι τουλάχιστο θα αναγνώριζε την ύπαρξη της Κυπριακής  Δημοκρατίας. Δυστυχώς, ούτε αυτό επαληθεύτηκε.

Τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ τα οποία διαχρονικά αποφασίζουν ότι.

«Η μία μόνιμη και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος είναι, η επανένωση της Κύπρου μέσω μίας Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα», περιφρονητικά  αγνοούνται από την Τουρκία. Η απαίτηση της  παραμένει η δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών και η κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Χριστοδουλίδης στη διακαναλική συνέντευξη του της 13ης Μαρτίου 2025, άφησε να εννοηθεί ότι. Έπειτα από τα σημερινά δεδομένα, [ Μέση Ανατολή, Ουκρανία, Προεδρία Τράμπ, σημερινές παγκόσμιες γεωπολιτικές προκλήσεις  ], θεωρεί ότι υπάρχει μία χαραμάδα ελπίδας στη Διευρυμένη Άτυπη Πενταμελή, η οποία θα διεξαχθεί στη Γενεύη στις 17 και 18 Μαρτίου 2025, για επανέναρξη των συνομιλιών από το σημείο όπου διακόπηκαν στο Κραν Μοντανά.

Σημείωσε δε ότι, παρόλο που δεν είναι εξαιρετικά αισιόδοξος, θεωρεί ότι τα συμφέροντα της Τουρκίας φαίνεται να συμπίπτουν με της Ε.Ε. σήμερα διότι διακαώς επιθυμεί όπως δήλωσε, να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα ασφάλειας το οποίο ετοιμάζει η Ε.Ε. Γνωρίζει δε καλά ότι η πλήρης ένταξη της, περνά μέσα από τη λύση του κυπριακού. Αυτό θα διαφανεί βέβαια εντός των ημερών. Διαφορετικά, όπως είπε σε δημοσιογράφο του ΡΙΚ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ κύριος Ονούφριος Κουλάς, ο Ελληνισμός της Κύπρου κινδυνεύει να εξαφανιστεί για πάντα, εάν παραμείνουν στο νησί τα τουρκικά στρατεύματα.

*Συνταξιούχος εκπαιδευτικός και συγγραφέας