Η ιστορία της οικογένειας Μπίμπας πρέπει να λειτουργήσει ως αφύπνιση. Όπως και όλα τα θύματα της τρομοκρατίας της Χαμάς, η οικογένεια Μπίμπας αξίζει δικαιοσύνη. Η κυριαρχία της Χαμάς πρέπει να τελειώσει. Όχι μόνο για την ασφάλεια του Ισραήλ, όχι μόνο για το μέλλον της Γάζας, αλλά για να υπάρξει έστω η δυνατότητα ενός κόσμου, όπου παιδιά όπως ο Αριέλ και ο Κφιρ θα μπορούν να μεγαλώσουν χωρίς τον φόβο πως θα τα αρπάξουν από την αγκαλιά των γονιών τους μέσα στη νύχτα.

Οι εικόνες μας στοιχειώνουν: μια νεαρή μητέρα, η Σίρι Μπίμπας, κρατά σφιχτά στην αγκαλιά της τα δύο μικρά κοκκινόμαλλα παιδιά της, ένα αγόρι τεσσάρων ετών και ένα μωρό εννέα μηνών, με τα πρόσωπά τους γεμάτα τρόμο, καθώς τη σέρνουν βίαια προς τη Γάζα. Αυτή η σκηνή, που καταγράφηκε από τους ίδιους τους τρομοκράτες της Χαμάς όταν εισέβαλαν στο Κιμπούτς Νιρ Οζ στις 7 Οκτωβρίου 2023, συνοψίζει την απόλυτη βαρβαρότητα και αγριότητα της οργάνωσης. Μια εικόνα από τις πολλές εκείνο το πρωί, όταν οι τρομοκράτες σκότωσαν, βίασαν και αφάνισαν ολόκληρες οικογένειες. Μια σκληρή υπενθύμιση ότι η Χαμάς δεν λειτουργεί ως πολιτικός οργανισμός, αλλά ως τρομοκρατική οργάνωση που έχει μοναδικό στόχο να σπέρνει τον όλεθρο και την καταστροφή.

Για περισσότερους από 16 μήνες, ο κόσμος παρακολουθούσε με τρόμο τη Χαμάς να χρησιμοποιεί την οικογένεια Μπίμπας σε προπαγανδιστικά βίντεο, ως ψυχολογικό όπλο. Ο πατέρας, Γιάρντεν Μπίμπας, επίσης όμηρος στη Γάζα, εξαναγκάστηκε να εμφανιστεί σε βίντεο, αφού πρώτα του είπαν ότι η οικογένειά του είχε δολοφονηθεί – μια σκληρή χειραγώγηση που αποκαλύπτει τη σαδιστική μεταχείριση των ομήρων από τη Χαμάς.

Με την πρόσφατη απελευθέρωσή του, αποκαλύφθηκε το μέγεθος της φρίκης. Ο Γιάρντεν επέστρεψε, αλλά όχι η σύζυγός του, Σίρι, ούτε τα παιδιά του, Αριέλ και Κφιρ, που δολοφονήθηκαν από τους απαγωγείς τους. Κρατούμενοι υπό αδιανόητες συνθήκες, μέσα σε συνεχή φόβο, στερήσεις και πιθανώς χειρότερα, η Χαμάς τους εκτέλεσε. Ένα μωρό εννέα μηνών. Ένα παιδί τεσσάρων ετών. Μια μητέρα.

Η ιστορία των Μπίμπας δεν είναι απλώς μια οικογενειακή τραγωδία· είναι μια αδιάψευστη απόδειξη της πραγματικής φύσης της Χαμάς. Τα μέλη της δεν είναι μαχητές της ελευθερίας ούτε της αντίστασης – είναι τέρατα που στοχεύουν σκόπιμα αμάχους, εκτελούν παιδιά και επιδιώκουν να προκαλέσουν τον μέγιστο δυνατό σωματικό και ψυχολογικό πόνο στα θύματά τους. Οι όμηροι που έχουν απελευθερωθεί περιγράφουν φρικαλεότητες που δύσκολα μπορούν να γίνουν αντιληπτές – ξυλοδαρμούς, πείνα, σεξουαλική βία και συνεχή αγωνία εκτέλεσης. Η Χαμάς δεν διεξάγει πόλεμο σαν στρατιωτική δύναμη· διαπράττει εγκλήματα πολέμου ως πάγια τακτική. Αυτές δεν είναι πράξεις ανθρώπων· είναι το αποτέλεσμα μιας διεστραμμένης ιδεολογίας που εξυμνεί τη βία και τρέφεται από τον πόνο.

Η δολοφονία της Σίρι και των παιδιών της, τα βασανιστήρια που υπέμεινε ο Γιάρντεν, η συνεχιζόμενη αιχμαλωσία άλλων ομήρων – δεν είναι εξαιρέσεις στη δράση της Χαμάς. Είναι η ουσία της. Είναι μια οργάνωση που χτίζει σήραγγες τρόμου αντί για σχολεία, που χρησιμοποιεί νοσοκομεία ως στρατιωτικά αρχηγεία, που υπεξαιρεί ανθρωπιστική βοήθεια για να τροφοδοτήσει τη μηχανή πολέμου της. Η κυριαρχία της έχει φέρει μόνο δυστυχία και εξαθλίωση στους πολίτες της Γάζας, ενώ η ηγεσία της έχει πλουτίσει.

Όσοι συνεχίζουν να υποστηρίζουν ή να δικαιολογούν τη Χαμάς οφείλουν να αναγνωρίσουν αυτές τις αλήθειες. Κάθε δικαιολογία, κάθε προσπάθεια να τοποθετηθούν οι πράξεις της Χαμάς σε πολιτικό πλαίσιο, κάθε «ναι μεν, αλλά» που ακολουθεί την καταδίκη των εγκλημάτων της, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να διαιωνίζει τον πόνο. Η Χαμάς έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι δεν ενδιαφέρεται για την ειρήνη, δεν εκτιμά την ανθρώπινη ζωή – είτε παλαιστινιακή είτε ισραηλινή – και δεν έχει όραμα πέρα από τη διαρκή σύγκρουση και καταστροφή.

Κι όμως, παρά αυτήν την αναμφισβήτητη πραγματικότητα, η Χαμάς εξακολουθεί να βρίσκει απολογητές στη Δύση – ακτιβιστές και πολιτικούς που, είτε από άγνοια είτε από ιδεολογική αγκύλωση, ενθαρρύνουν τις φρικαλεότητές της, δικαιολογώντας τις βιαιότητές της. Κάθε διαδήλωση που εξυμνεί τη Χαμάς, κάθε φωνή που υποβαθμίζει τα εγκλήματά της, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να παρατείνει τον πόνο τόσο των Ισραηλινών όσο και των Παλαιστινίων. Το να υπερασπίζεται κανείς τη Χαμάς σημαίνει να υπερασπίζεται τη βαρβαρότητα. Το να την υποστηρίζει σημαίνει να σαμποτάρει κάθε πιθανότητα ειρήνης στην περιοχή.

Η διεθνής κοινότητα πρέπει να σταθεί ενωμένη και να αναγνωρίσει ότι δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη, σταθερότητα και μέλλον, ούτε για τους Ισραηλινούς ούτε για τους Παλαιστινίους, όσο η Χαμάς παραμένει στην εξουσία στη Γάζα. Η εξάλειψή της δεν είναι απλώς ζήτημα ασφάλειας για το Ισραήλ – είναι ηθική επιταγή για όποιον πιστεύει στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στην πιθανότητα ειρήνευσης στην περιοχή.

Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη όσο η Χαμάς συνεχίζει να κυβερνά. Αν η διεθνής κοινότητα επιδιώκει πραγματικά τη δικαιοσύνη, αν ενδιαφέρεται αληθινά για αθώες ζωές, τότε πρέπει να σταθεί ανυποχώρητη: η Χαμάς πρέπει να διαλυθεί, η τρομοκρατία της να εξαλειφθεί και η ασφυκτική κυριαρχία της στη Γάζα να τερματιστεί. Ο δρόμος προς την ειρήνη στην περιοχή ξεκινά με το τέλος της Χαμάς.

*Αναπληρώτρια Επικεφαλής Διπλωματικής Αποστολής, Πρεσβεία του Ισραήλ στην Κύπρο.