Επικήδειο ομιλία εκφώνησε ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ Μαρίνος Σιζόπουλος στην κηδεία του αγωνιστή Δώρου Ηλία.
Αυτούσια η επικήδειος ομιλία
Με μεγάλη θλίψη, συγκίνηση αλλά και περηφάνια, λιτά και απέριττα, όπως ο ίδιος έζησε σε ολόκληρη τη βιολογική επίγεια ζωή του, κηδεύουμε σήμερα έναν από τους μεγαλύτερους αγωνιστές του λαού μας, τον Δώρο Ηλία, τον στρατιωτικό αρχηγό των ηρωικών Κοκκινοσκούφηδων που με τον ηρωισμό και την αυταπάρνησή τους έγραψαν χρυσές σελίδες ιστορίας, προασπίζοντας την ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας που κινδύνευε από τους Τουρκοκύπριους στασιαστές και την ΤΟΥΡΔΥΚ.
Σε αυτή την τελευταία αποχαιρετιστήρια ομιλία, παρά τη θλίψη και τη συγκίνηση δεν είναι δυνατόν να αποκρύψουμε την περηφάνια που μας κληροδότησε με τους αγώνες του αλλά και του δικαιώματος που μας έδωσε να τον αποκαλούμε σύντροφο και συναγωνιστή.
Αγαπημένε μας Δώρο,
σήμερα το σύνολο της ΕΔΕΚ, του Κόμματος που τίμησες με την παρουσία και τους αγώνες σου σε αποχαιρετά αναπολώντας βουβά τη συνολική σου προσφορά προς την πατρίδα μας.
Στα 18 σου χρόνια εντάσσεται ως μέλος των ένοπλων ανταρτικών ομάδων της ΕΟΚΑ για την απελευθέρωση από τον Βρετανικό αποικιακό ζυγό με πλούσια δράση ως τομεάρχης στην περιοχή Ταμασού. Η δράση σου οδήγησε τις αποικιακές αρχές να σε επικηρύξουν ως καταζητούμενο. Παράλληλα σε συνεργασία με τον αδελφό σου Λάκη Ψημολοφίτη σε ένα πρόχειρο εργαστήριο προχωρήσατε στην επιτόπια κατασκευή όπλων τύπου στεν για να καλύψετε ανάγκες του αγώνα.
Το Δεκέμβριο του 1963 με την έναρξη της τουρκοανταρσίας, βρέθηκες και πάλι ως εθελοντής στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με άλλους συντρόφους σου έδωσες σκληρές μάχες και πρόβαλες ισχυρή αντίσταση για την αποτροπή κατάληψης της περιοχής του Ταρτακαλά από τους Τουρκοκύπριους στασιαστές.
Στις αρχές του 1964 κάτω από την πολιτική καθοδήγηση του Β. Λυσσαρίδη προχώρησες ως στρατιωτικός αρχηγός και ηγέτης στη σύσταση των Ομάδων των Κοκκινοσκούφηδων. Αφού προηγήθηκε σκληρή εκπαίδευση επιπέδου καταδρομών στην περιοχή Μαχαιρά, αναλάβατε την ευθύνη απελευθέρωσης της οροσειράς του Πενταδακτύλου στα Βόρεια της Λευκωσίας όπου οι Τουρκοκύπριοι στασιαστές με τη βοήθεια της ΤΟΥΡΔΥΚ κατέλαβαν σε μια προσπάθεια ο Τουρκοκυπριακός θύλακας Κιόνελι – Αγύρτας να αποκτήσει έξοδο προς τις ακτές της Κερύνειας. Η επιχείρηση ήταν εντυπωσιακή τόσο από πλευράς σχεδιασμού όσο και εκτέλεσης. Με μια αιφνιδιαστική κίνηση χωρίς απώλειες οι ηρωικοί Κοκκινοσκούφηδες απελευθερώσατε το μεγαλύτερο μέρος της οροσειράς, απαλλάσσοντας επτά Ελληνοκυπριακά χωριά από το άγος των στασιαστών. Δυστυχώς και ενώ επέκειτο η κατάληψη και του φρουρίου του Αγίου Ιλαρίωνα, δόθηκε διαταγή κατάπαυσης του πυρός και τερματισμού της επιχείρησης. Το πόσο σημαντική θα ήταν η απελευθέρωση του Αγίου Ιλαρίωνα διαπιστώθηκε κατά την τουρκική εισβολή του 1974.
Ο αγώνας σου όμως δεν σταμάτησε το 1964, συνέχισε σε ένα άλλο επίπεδο αρχικά πολιτικό για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα που καταλύθηκε από τη χούντα των συνταγματαρχών και την προστασία της κρατικής μας υπόστασης που κινδύνευε από την προδοτική υπονόμευσή της την επταετία 1967-1974.
Η αντίστασή σου όμως δεν περιορίστηκε μόνο σε πολιτικό επίπεδο. Προχώρησες σε ένοπλη προάσπιση της συνταγματικής νομιμότητας από την παράνομη δράση της ΕΟΚΑ Β΄ και του προδοτικού πραξικόπημα του Ιουλίου του 1974. Στοχοποιημένος αντιστασιακός συνελήφθηκες και μέσα στο σπίτι σου οι δήμιοί σου επιχείρησαν να σε εκφοβίσουν με εικονική εκτέλεση με πραγματικά πυρά. Όμως λογάριασαν λάθος. Δεν κατόρθωσαν να κάμψουν το ηθικό σου ούτε και να σε γονατίσουν.
Ο αγώνας σου συνεχίστηκε και κατά της τουρκικής εισβολής που ακολούθησε, για να ολοκληρωθεί με τον αγώνα σου για την αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας, την επιστροφή του εξόριστου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και τη ματαίωση των τουρκικών διχοτομικών σχεδίων που ακολούθησαν.
Σε ολόκληρη την αγωνιστική σου διαδρομή αγαπητέ μας Δώρο παρέμεινες αγέρωχος, λεβέντης σωματικά και ηθικά, μα πάνω από όλα μετριοπαθής, νηφάλιος, ευγενικός, ένας πραγματικός αγωνιστής με απερίγραπτο ήθος.
Σεβαστό ιερατείο, κυρίες και κύριοι,
Ο Δώρος Ηλία γεννήθηκε το 1936 στη Ψημολόφου, έχοντας άλλα πέντε αδέλφια· τρεις αδελφούς και δύο αδελφές. Ως απόφοιτος Δημοτικού σχολείου χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, ασχολήθηκε αρχικά με τη γεωργία. Ως εκ τούτου η συνολική διαδρομή του και η αγωνιστική του δράση προσλαμβάνουν ιδιαίτερες διαστάσεις.
Νυμφεύτηκε μέσα σε δύσκολες συνθήκες την εκλεκτή της καρδιάς του την Χριστούλα, με την οποία απόκτησαν τρείς θυγατέρες, την Αντρούλα, την Ελένη και την Ηλιάδα.
Εγκαταλείποντας σήμερα τα εγκόσμια, πλήρης ημερών, ήρεμος και αθόρυβα όπως έζησε σε όλη του τη ζωή, στους συναγωνιστές του μας καταλείπει μια τεράστια παρακαταθήκη να συνεχίσουμε τον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας χωρίς εκπτώσεις και υποχωρήσεις, στα δε μέλη της οικογένειάς του αστείρευτη περηφάνια.
Οι στίχοι του Δώρου Λοΐζου «μοίρασα τη ζωή μου σε ψίχουλα και δεν κράτησα τίποτε για τον εαυτό μου» ταιριάζουν απόλυτα στο Δώρο. Την συνολική του προσφορά ποτέ δεν την εξαργύρωσε με θέσεις ή λάφυρα ή με οποιουδήποτε άλλου είδους ανταλλάγματα. Ήταν μια πραγματικά αληθινή και ανιδιοτελής προσφορά στην πατρίδα και τον λαό μας.
Έφυγε ήρεμος και νηφάλιος για να συναντήσει τον πολιτικό του αρχηγό και καθοδηγητή, το Β. Λυσσαρίδη, να ατενίζουν μαζί από ψηλά τον σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο και να μας υποδεικνύουν ότι το καθήκον μας είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας και να δώσουμε στις νέες γενιές τη δυνατότητα να περπατήσουν στις βουνοκορφές του ελεύθεροι.
Αγαπημένε μας Δώρο η μνήμη σου θα παραμείνει αιώνια.
