Είναι βαθύ μάθημα της ιστορίας μας ότι οι εθνικισμοί, όσο κι αν δείχνουν διαφορετικοί, μοιάζουν τρομακτικά μεταξύ τους και ότι το θάρρος να δεις τον άλλο ως συμπατριώτη και συναγωνιστή κι όχι ως απειλή, παραμένει πάντα η πιο δύσκολη –αλλά και η πιο ελπιδοφόρα– επιλογή, ανέφερε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ στην ομιλία του την Κυριακή για την 60η επέτειο της δολοφονίας των Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και Κώστα Μισιαούλη στο Δάλι.
Εξήντα χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τον Απρίλιο του 1965, όταν η τουρκοκυπριακή εθνικιστική, ακροδεξιά οργάνωση ΤΜΤ δολοφόνησε τα στελέχη του ΑΚΕΛ, είπε ο Στέφανος Στεφάνου προσθέτοντας ότι 60 χρόνια μετά η μνήμη τους παραμένει ζωντανή. Οι Καβάζογλου και Μισιαούλης είναι εδώ ανάμεσά μας, συνοδοιπόροι και συμμέτοχοι στους αγώνες μας, πρόσθεσε.
Απέναντι στην συμμετρία του μίσους των δύο εθνικισμών στην Κύπρο τότε, είπε, «στέκονται μορφές όπως ο Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και ο Κώστας Μισιαούλης. Δύο άνθρωποι που ανήκαν σε διαφορετικές κοινότητες, αλλά μοιράζονταν μια κοινή πεποίθηση: ότι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι μπορούν όχι απλώς να συνυπάρχουν στο πλαίσιο της κοινής τους πατρίδας και να συμβιώνουν αρμονικά, αλλά να συνδιαχειρίζονται κιόλας το κυπριακό κράτος. Γι’ αυτές τις πεποιθήσεις τους -που η κυπριακή Αριστερά τις έχει στο κέντρο της πολιτικής της- πλήρωσαν με την ίδια τη ζωή τους, δολοφονημένοι από εκείνους που έβλεπαν τον 'άλλο' πάντα ως εχθρό».
Ο κ. Στεφάνου χαρακτήρισε τον Γρίβα, που ίδρυσε την ΕΟΚΑ Β, «ολετήρα της Κύπρου», τον οποίο «δεξιά και ακροδεξιά ανταγωνίζονται ποιος θα τιμήσει και θα μνημονεύσει περισσότερο. Το είπαμε πολλές φορές, θα το επαναλάβω και τώρα: δεν χρειάζονται μνημεία για τον Γρίβα. Το μισοφέγγαρο της κατοχής στον Πενταδάκτυλο αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα των αποτελεσμάτων της δολοφονικής και προδοτικής δράσης του». Είναι ντροπή και παραλογισμός, πρόσθεσε, «να τιμάται ένας προδότης της πατρίδας του». «Είναι, ταυτόχρονα, προσβολή στη μνήμη αυτών που θυσιάστηκαν για να αντιμετωπίσουν τον φασισμό και την εισβολή της Τουρκίας, προσπαθώντας να αποτρέψουν την κατοχή. Είναι προσβολή για τους αγνοούμενους, τους πρόσφυγες, τους εγκλωβισμένους, τους παθόντες της τουρκικής εισβολής και κατοχής» συνέχισε.
Το ΑΚΕΛ, σημείωσε, μαζί με χιλιάδες άλλους προοδευτικούς συμπατριώτες μας –Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους– συνεχίζει στον δρόμο του κοινού αγώνα για την Κύπρο την ειρηνική, την επανενωμένη στο πλαίσιο της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, την απαλλαγμένη από ξένους στρατούς και βάσεις, την πατρίδα που θα αγκαλιάζει με στοργή και αγάπη όλα της τα παιδιά.
Το ΑΚΕΛ, ανέφερε, συνεχίζει στον δρόμο της λύσης του Κυπριακού. «Ειδικά στη φάση που διερχόμαστε, έχοντας απέναντι την τουρκική πλευρά η οποία ανοιχτά πλέον επιμένει για λύση δύο κρατών. Με φόντο αυτή την κατάσταση, η ελληνοκυπριακή πλευρά οφείλει να είναι ξεκάθαρη και συνεπής στη συμφωνημένη βάση λύσης. Οφείλει να επιμένει σε επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν το 2017. Ξεκάθαρα και χωρίς αμφισημίες οφείλει έμπρακτα να δηλώνει την ετοιμότητά της για διαπραγμάτευση των εκκρεμούντων θεμάτων του Πλαισίου Γκουτέρες, διαφυλάσσοντας ως κόρη οφθαλμού όλες τις συγκλίσεις».
Η δολοφονία των Καβάζογλου και Μισιαούλη δεν έσβησε το όραμα της ελεύθερης και ενωμένης κοινής πατρίδας, είπε. «Αντίθετα. Το έκανε φλόγα! Κι αυτή η φλόγα συνεχίζει να πυρπολεί τις καρδιές μας». Η θυσία τους μας καλεί να κρατούμε ανοιχτή την προοπτική της λύσης και να εντείνουμε τον αγώνα για την κοινή πατρίδα, κατέληξε ο κ. Στεφάνου.
