Η έλλειψη οράματος και ουσίας σε όλα τα στρώματα της πολιτικής καταδυναστεύει την κυπριακή κοινωνία, για πολλές δεκαετίες τώρα.

Θα περίμενε κανείς, μετά τους κραδασμούς της «χρεοκοπίας/bail-in» και τις βροντερές διακηρύξεις των κυβερνώντων για αλλαγή, ότι επιτέλους οι νοοτροπίες του παρελθόντος θα έπαιρναν δεύτερη θέση στις εγωκεντρικές  και μυωπικές ορέξεις των κομμάτων και πολιτικών αυτού του τόπου. Αλλά μερικά πράματα δεν φαίνεται να μπορούν να αλλάξουν, διότι η φυγόκεντρος δύναμη που τροφοδοτείται και περιστρέφεται γύρω από τις άμεσες πολιτικές επιδιώξεις των κομμάτων δεν αφήνει κανένα περιθώριο για μια νέα προσέγγιση που να επικεντρώνεται στην ουσία και την ριζοσπαστική αλλαγή σε βάθος χρόνου για το καλό του τόπου.

Ως εκ τούτου, γινόμαστε συνεχώς κοινωνοί του φαινομένου της κομματοκρατίας και κουμπαρολογίας που χαρακτηρίζει και καταπιέζει την εξέλιξη της οικονομίας και την ευημερία της κυπριακής κοινωνίας. Και διερωτάται κάποιος πώς είναι δυνατόν να βρεθεί αδιάβρωτος πολιτικός που να τα βάλει όλα κατά μέρος και να ασχοληθεί με αφοσίωση και επαγγελματισμό στον αντικειμενικό στόχο που είναι η ευημερία αυτού του τόπου και των παιδιών μας.

Έχουμε εκλέξει πολιτικούς που ήταν και παραμένουν αμετανόητοι πρωταγωνιστές στο ξεπούλημα της χώρας. Και μια κυβέρνηση που συστηματικά υποβοηθάει και στηρίζει με κάθε τρόπο την πτώχευση και αρπαγή των περιουσιών του κόσμου από επιτήδειους. Αφήνοντας στο απυρόβλητο τους πελάτες τους και ημετέρούς τους στις τράπεζες (και αλλού) και ακόμα νομοθετώντας για να υποβοηθήσουν την ολοκλήρωση του εγκλήματος από τα ταμεία - γύπες που αγοράσαν με συνοπτικές διαδικασίες τα δάνεια (χωρίς να τα προσφέρουν στην ίδια τιμή στον δανειολήπτη, ως ήταν και παραμένει να είναι δικαίωμα του).

Αυτά τα ίδια δάνεια που ανεύθυνα και χωρίς αξιολόγηση είχαν παραχωρήσει οι τράπεζες με την τότε εποπτική αρχή να σφυρίζει αδιάφορα, για να θησαυρίζουν οι ενδιάμεσοι (δικηγόροι, λογιστές, πολιτικοί και άλλοι). Και που τώρα θεωρούν ότι μόνο ο δανειολήπτης φταίει και πρέπει να πληρώσει όλα τα σπασμένα. Ίσως μόνο στην Κύπρο των κουμπάρων και των προβάτων θα μπορούσε να κάνει ο Πρόεδρος και η κυβέρνηση του ό,τι θέλει και να παραμένει ο κόσμος απαθής και αδιάφορος!

Η οικονομική ανάπτυξη “a la Αναστασιάδης” σημαίνει να βολεύονται ημέτεροι, όπου ο πολίτης και ο φορολογούμενος είναι απλά παράπλευρη ζημιά. Η οικονομική βιωσιμότητα (που είναι το κριτήριο για αειφόρο ανάπτυξη και ευημερία) δεν έχει καμία σημασία για τον Πρόεδρο και την κομπανία του.

*Ο Σαββάκης Κ. Σαββίδης είναι οικονομολόγος που ειδικεύεται στην οικονομική ανάπτυξη και τη χρηματοδότηση έργων.

Ήταν πρώην ανώτερος διευθυντής στην Κυπριακή Τράπεζα Αναπτύξεως και έχει διατελέσει τακτικός επισκεπτόμενος λέκτορας στο πανεπιστήμια του Harvard και Queen’s του Καναδά. Author Page: http://ssrn.com/author=262460