Ώστε, λοιπόν, η κυβέρνηση Αναστασιάδη και ο Δημοκρατικός Συναγερμός θα αποδυθούν σε εκστρατεία διαφώτισης των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, της ΕΕ, εταίρων μας και άλλων χωρών. Ο στόχος είναι όπως «ασκηθεί επιρροή στην Τουρκία» μετά τις απαράδεκτες και εκτός πλαισίου του ΟΗΕ θέσεις της περί λύσης δύο κρατών, κυριαρχικής ισότητας και αναγνώρισης του κατοχικού μορφώματος.
Το πλέον εξωφρενικό και ολέθριο: Αποδύονται σε πρωτοφανή υπεράσπιση της αγγλοτουρκοδιζωνικής αντί να διεκδικήσουν απελευθέρωση της Κύπρου.
Ποιους κοροϊδεύουν τόσο χοντρά ο πρόεδρος Αναστασιάδης και το κόμμα του; Αυτά που διαβεβαιώνουν ότι θα κάνουν στο εξής, γιατί δεν τα αποτόλμησαν στην Γενεύη; Γιατί δεν τα αντιμετώπισαν πολλούς μήνες ΠΡΙΝ από την πενταμερή; Ο Ν. Αναστασιάδης είναι εκλεγμένος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τι έπρεπε να πράξει;
Πρώτον, να υποδείξει οργισμένα στον Γκουτέρες ότι ως ΓΓ του ΟΗΕ όφειλε να απορρίψει πάραυτα το τουρκικό έγγραφο που παρουσίασε ο κατοχικός Τατάρ και να επιβάλει την απόσυρσή του.
Δεύτερον, να υπερασπίσει την διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία έναντι της συντονισμένης επίθεσης εκ μέρους της Τουρκίας και των εγκαθέτων της.
Τρίτον, να προειδοποιήσει πως αν το τουρκικό έγγραφο δεν αποσυρόταν αυθωρεί, θα αποχωρούσε από την πενταμερή διότι δεν θα ανεχόταν κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού την περιθωριοποιούσε σε «διοίκηση του Νότου» και αναβάθμιζε το κατοχικό μόρφωμα.
Τέταρτον, ο Πρόεδρος έχασε ακόμα μία ευκαιρία να αξιώσει από την Τουρκία αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία έπρεπε να ήταν παρούσα στην πενταμερή.
Αλλά τι λέγομεν… Για να διασώσει, δήθεν, τις προοπτικές πιθανών μελλοντικών συνομιλιών, που δεν διαφαίνονται ούτε με το πιο ισχυρό τηλεσκόπιο, ο Ν. Αναστασιάδης κατάπιε αμάσητη την προσβολή και απαξίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το τουρκικό έγγραφο είναι, πλέον, κεκτημένο πάνω στο τραπέζι. Είναι τετελεσμένο γεγονός. Ο απαθής Αναστασιάδης θα το βρει μπροστά του στην επόμενη σύνοδο της νέας πενταμερούς, η οποία θα συνεχίσει κωμικά να αναζητεί το… «όραμα των δύο κοινοτήτων» για λύση στο Κυπριακό.
Με αφορμή προσβλητικές αναφορές του κατοχικού Τατάρ (3/5/2021), την επομένη ο Ν. Αναστασιάδης δήλωσε ότι θα αναληφθεί εκστρατεία για να… εξηγήσει αυτά που όφειλε να διεκδικήσει ανυποχώρητα στη Γενεύη. Και η Αθήνα; Ο ΥπΕξ, Δένδιας, κατά πληροφορίες, απλώς παρίστατο και συναινούσε σε όσα ο Πρόεδρος αποδεχόταν, μήπως και κατηγορηθεί για αδιαλλαξία, ή οι υπαλληλίσκοι του ΟΗΕ και οι παντεπόπτες Εγγλέζοι του φόρτωναν την ευθύνη πιθανού ναυαγίου.
Όσα τραγικά συνέβησαν στη Γενεύη επιβεβαιώνουν τις αναλύσεις μας περί καλοστημένης παγίδας σε έναν ευάλωτο, αδύναμο Αναστασιάδη.
Και τώρα; Η Λευκωσία, με τη συνεπικουρία της εξίσου τουρκοφοβικής Αθήνας, που τρέμει μήπως προκληθεί ο σουλτάνος, θα αναμένει «άσκηση επιρροής» επί της Τουρκίας για να εγκαταλείψει τις ξεκάθαρα διαλυτικές της Κυπριακής Δημοκρατίας, αξιώσεις της. Φρούδες ελπίδες! Ευσεβείς γελοίοι πόθοι! Μάταιος κόπος!
Η Τουρκία δεν πρόκειται να υπαναχωρήσει. Γιατί να το πράξει, άλλωστε, αφού δεν αισθάνεται καμία ενόχληση ή πίεση για επιπτώσεις από τις τουρκοφρενείς Αθήνα και Λευκωσία, οι οποίες είναι έτοιμες να προβούν και σε άλλες υποχωρήσεις;
Είναι εμφανές ότι η Λευκωσία και η Αθήνα έμειναν βολικά αγκιστρωμένες σε απρόσοδες πρακτικές της δεκαετίας του ΄80. Δεν φαίνονται να έχουν αντιληφθεί ότι το γεωπολιτικό πεδίο στην περιοχή μας έχει ανατραπεί άρδην.
Η Τουρκία, με ασυγκράτητες τις νεο-Οθωμανικές ονειρώξεις της, επιδιώκει να αναδειχθεί σε ισχυρό δρώντα της περιοχής, με πολέμους, εισβολές, επεμβάσεις στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη, με στρατιωτικές βάσεις στην Αλβανία, στη Λιβύη, στο Κατάρ, στη Σομαλία.
Η Ρωσία, με δύο πανίσχυρες ναυτικές-αεροπορικές βάσεις στη Συρία και με τις στενές, ακόμα, σχέσεις της με τον Ερντογάν, αμφισβητεί τις ΗΠΑ, που επιχειρούν επιστροφή στην περιοχή μας με νέες συμμαχίες με την Ελλάδα και την Κύπρο.
Το Ισραήλ, η μεγάλη υπερδύναμη της περιοχής, υποβλέπει με οργή τις τουρκικές δράσεις, ανησυχεί για πιθανή ανατροπή Σίσσι της Αιγύπτου και ισχυροποιεί τις σχέσεις του με την Ελλάδα και την Κύπρο.
Όμως, ο απομονωμένος Ερντογάν ήδη άρχισε φιλικούς προϊδεασμούς προς το Ισραήλ και την Αίγυπτο για βελτίωση σχέσεων. Ισχύει απαράλλαχτα ανά τους αιώνες η Θουκυδίδεια απόφανση ότι τα συμφέροντα είναι ο ισχυρότερος δεσμός μεταξύ κρατών.
Το Ιράν είναι ο άλλος απρόβλεπτος δρων έναντι του μετώπου Σαουδικής Αραβίας, Ην. Αραβικών Εμιράτων, Αιγύπτου και Ελλάδος.
Πιθανή λύση του Κυπριακού διά της διζωνικής τερατουργίας θα εξουθενώσει τις τριμερείς και τετραμερείς συμμαχίες της Κύπρου και θα την θέσει υπό τον έλεγχο της Τουρκίας ως προτεκτοράτο. Αυτό θα προκαλέσει τα εθνικά συμφέροντα του Ισραήλ, της Αιγύπτου και όχι μόνο, επειδή η λεκάνη της Αν. Μεσογείου θα γίνει τουρκική.
Οι ΗΠΑ τηρούν σκληρή στάση έναντι της Τουρκίας, για τους γνωστούς λόγους, αλλά δεν υποτιμούν την στρατηγική σημασία της. Η δε Ευρωπαϊκή Ένωση θα προσυπογράψει όσα οι ανόητοι Κύπριοι θα δεχτούν.
Μετά από 44 χρόνια αδιέξοδων συνομιλιών, ο πρόεδρος Αναστασιάδης, υποστηριζόμενος από τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, επιμένει να ρίξει την Κύπρο στις τουρκικές αγκάλες διά της αγγλοτουρκοδιζωνικής, την οποία έκανε απελπιστική παντιέρα του.
Τρέμει και μόνο στην ιδέα να την απορρίψει και να σχεδιάσει μία νέα στρατηγική αντίστασης στην κατάλυση-διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό, με κόστος που μπορεί να προκαλέσει στην Τουρκία.
Ο Ν. Αναστασιάδης είχε μία τελευταία ευκαιρία στην Γενεύη. Την έχασε, επαινώντας γελοιωδώς τον Γκουτέρες για τον… τετραγωνισμό του φαύλου κύκλου της τουρκοπενταμερούς και υμνώντας, άγνωστον γιατί, τους Εγγλέζους. Τώρα, θα συρθεί και θα σύρει και την Κύπρο οριστικά προς σφαγήν από τον Τούρκο.
