Η Τουρκία του σήμερα παρουσιάζει μια έντονη παραβατική συμπεριφορά στα πλαίσια, προφανώς, της αναθεωρητικής πολιτικής που εφαρμόζει ή εν πάσει περιπτώσει προωθεί ο Τούρκος Πρόεδρος. Η εκτίμηση είναι ότι η παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας θα ενταθεί το επόμενο χρονικό διάστημα αφού η Τουρκία δεν δείχνει κανένα απολύτως σημάδι αλλαγής της στάσης της.
Η παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας έγκειται, συνοπτικά, στα πιο κάτω:
Πρώτον, οι συνεχόμενες και συνεχιζόμενες προκλήσεις της απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία και κυρίως οι παράνομες ενέργειες της στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, με την πραγματοποίηση γεωτρήσεων εντός της ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας της Κύπρου, την διεξαγωγή παράτυπων ασκήσεων, τις παράνομες δεσμεύσεις θαλάσσιων ζωνών που εμπίπτουν στον χώρο ευθύνης της Κυπριακής Δημοκρατίας και πολύ πιο πρόσφατα με την απόφαση να δημιουργήσει βάση για μη επανδρωμένα αεροσκάφη στο Λευκόνοικο.
Δεύτερον, οι ενέργειες της σε σχέση με την Λιβύη, που δεν περιορίζονται μόνο στην υπογραφή μνημονίου για την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Λιβύης – Τουρκίας, αλλά επεκτείνονται και στον στρατιωτικό τομέα, με προφανή στήριξη στον Πρόεδρο της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας της Λιβύης σε αντιπαραβολή με την Κυβέρνηση του Στρατηγού Χαφταρ. Όσον αφορά στο μνημόνιο για την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Λιβύης – Τουρκίας πρέπει να σημειωθεί ότι αυτό μόνο κατ’ όνομα είναι μνημόνιο αφού ουσιαστικά αποτελεί Συμφωνία. Μια συμφωνία, όμως, που καταφανώς παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας και ξεφεύγει εντελώς από τα νομικά θέσμια. Μέσω εκείνης της συμφωνίας, όμως, η Τουρκία επιδεικνύει με τον πιο έντονο τρόπο τις βλέψεις της για αποκοπή της ενεργειακής οδού της Ανατολικής Μεσογείου και την δημιουργία τετελεσμένων στην περιοχή.
Τρίτον, η εισβολή της Τουρκίας στη Συρία και ο ρόλος που η ίδια επιθυμεί να διαδραματίσει στις συζητήσεις για το μέλλον της Συρίας. Παράλληλα, οι παραβιάσεις της εδαφικής ακεραιότητας του Ιράκ είναι καθημερινές, ενώ οι πολιτικές και άλλως πως παρεμβάσεις της φτάνουν μέχρι την Σομαλία.
Όλα τα πιο πάνω σε συνάρτηση με άλλα ζητήματα καταδεικνύουν τον μεγαλοϊδεατισμό της Τουρκίας και την επιθυμία της να καταστεί περιφερειακή δύναμη με χώρο ζωτικής ευθύνης που να εκτείνεται μέχρι και τον Κόλπο. Η αναθεωρητική, δηλαδή, πολιτική της Τουρκίας εκτείνεται σε όλο το γεωγραφικό πλαίσιο της περιοχής, ενώ για να πετύχει τους στόχους της η Τουρκία χρησιμοποιεί όλα τα μέσα – από στρατιωτική δύναμη (βλ. Συρία για παράδειγμα), σε αυτό που ονομάζουμε υβριδικό πόλεμο που αποτελεί την τελευταία προσθήκη στην φαρέτρα του Ερντογάν που καθημερινά προβάλλει τις επιθυμίες της Τουρκίας. Δεν πρέπει, φυσικά, να ξεχνούμε το γεγονός ότι η Τουρκία αντιμετωπίζει προβλήματα με όλους της τους γείτονες και ότι οι πράξεις της αποτελούν παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι σημαντικό να υπάρχει συντονισμός με τις γειτονικές χώρες για την αντιμετώπιση της Τουρκίας του σήμερα, ενώ παράλληλα να προνοήσουμε για τους τρόπους αντιμετώπισης της Τουρκίας του αύριο.
*Δρα Αντώνης Στ. Στυλιανού, Διεθνολόγος
