Μια απλή σύγκριση των γεγονότων και εξελίξεων με την σημερινή κατάσταση αποδεικνύει ότι  η ιστορία των Χίτλερ-Ερντογάν είναι όμοια και επαναλαμβάνεται σε ένα άλλο χώρο με άλλους αρχικούς παίκτες. Και οι δύο είχαν την ικανότητα να ασκούν μεγάλη επιρροή και  να φανατίζουν τις μάζες με πύρινους λόγους εξυμνώντας την «υπερέχουσα»  φυλή τους. Κύρια χαρακτηριστικά και των 2  η αλαζονεία και ο ναρκισσισμός. Σε τέτοιους ανθρώπους αυτά τα στοιχεία προκαλούν  υπερβολική και ανεξέλεγκτη φιλοδοξία και σε συνδυασμό με την εξουσία και  την στρατιωτική ισχύ που διαθέτουν βαδίζουν στον δρόμο της καταστροφής και για τους ίδιους αλλά δυστυχώς και για όσους βρεθούν στην πορεία τους. 

 

Ο Χίτλερ από το 1933 μέχρι το 1939 κατέλαβε χωρίς ουσιαστική μάχη την Τσεχοσλοβακία , την Πολωνία την Αυστρία και την Ολλανδία άλλοτε προφασιζόμενος την προστασία των τοπικών οργανώσεων Ναζί και άλλοτε την γερμανική μειονότητα, είτε ακόμα και  με προβοκατόρικη επίθεση που ο ίδιος διέταξε εναντίον γερμανικής φρουράς με νεκρούς γερμανούς!! Οι δυτικές χώρες Γαλλία -Μεγάλη Βρετανία και ΗΠΑ παρακολουθούσαν με ανησυχία  χωρίς να έχουν σχέδιο και αποφασιστικότητα αντίδρασης ελπίζοντας ότι ο Χίτλερ θα σταματούσε στα Ανατολικά.  Μάλιστα ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Τσαμπερλάϊν πήγε ο ίδιος στη Γερμανία και επέστρεψε  ανεμίζοντας πανηγυρικά κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο την συμφωνία με τον Χίτλερ για το σύμφωνο «μη επίθεσης». Ο δε Στάλιν για να προλάβει και να έχει και κέρδος από την χιτλερική επεκτατική πολιτική υπέγραψε μυστική συμφωνία με τον Χίτλερ για διαμοιρασμό της Πολωνίας όπως και έγινε προσωρινά. Η τελική κατάληξη του Χίτλερ και της Γερμανίας είναι γνωστή αλλά πρόλαβε και κατέστρεψε όλο τον κόσμο με 45,000,000 νεκρούς. 

 

Ο Ερντογάν εφαρμόζει την ίδια πρακτική αξιοποιώντας το πλεονέκτημα που του δίδει η παντοδυναμία του στην Τουρκία και το μειονέκτημα των δυτικών χωρών και της Ε.Ε που αδυνατούν να λάβουν αποφάσεις άμεσα και αποτελεσματικά για να τον αντιμετωπίσουν, γιατί οι ηγέτες τους σκέφτονται πρώτα την δική τους εικόνα στην κοινή γνώμη της χώρας τους ώστε να κρατηθούν στην εξουσία και δευτερευόντως το κοινό συμφέρον και την τήρηση του διεθνούς δικαίου. Η αντίδραση τους θα είναι δυναμική μόνο όταν δεχθούν σκληρό κτύπημα τα εθνικά τους ζωτικά συμφέροντα και η δική τους εικόνα στο εσωτερικό της χώρας τους. 

 

Στη  «ζώνη ασφαλείας» που προσπαθεί να δημιουργήσει ο Ερντογάν στη Συρία  (με την ανοχή των Μεγάλων Δυνάμεων και την υπόσχεση του ότι δεν θα ξεπεράσει το μέτρο της αναλογικότητας) κατά πάσα πιθανότητα θα μεταφερθούν Τουρκμένοι ή φιλότουρκοι ισλαμιστές και οι οποίοι σε μερικά χρόνια με δημοψήφισμα που θα οργανωθεί τεχνηέντως από την Τουρκία θα υπερψηφιστεί η «ένωση με την μητέρα Τουρκία». Έτσι λοιπόν θα ολοκληρωθεί η πρώτη φάση επέκτασης με την «Ανατολική επιχείρηση ειρήνης.» Ο επόμενος στόχος της Τουρκίας προφανώς είναι η Ανατολική Μεσόγειος συμπεριλαμβανομένης και της κατεχόμενης Κύπρου και της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο τρίτος στόχος η Ελλάδα και το μισό Αιγαίο. Δεν χρειάζεται μάντης για να προβλέψει τις βραχυπρόθεσμες - μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες κινήσεις της Τουρκίας. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια είχαν χαράξει όπως φαίνεται στο χάρτη τις επιδιώξεις τους με την ονομασία «περιοχές δικαιοδοσίας της Τουρκίας» όπως Περιοχή Ελέγχου Πτήσεων (FIR) , Έρευνας -Διάσωσης (SAR)  και  NAVTEX. Μέχρι το 2018 στην Ανατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα στην ΑΟΖ της Κ.Δ γινόταν η μάχη των NAVTEX η οποία σήμερα μετατράπηκε σε μάχη των γεωτρήσεων. Η επιδίωξη ανάληψης δικαιοδοσίας και υποχρεώσεων κατά παράβαση όμως των διεθνών κανονισμών IMO kai ICAO  είναι προπομπός της επέκτασης της κυριαρχίας τους ακολουθώντας την αρχή «ανέλαβα υποχρεώσεις άρα έχω και τα δικαιώματα» Για τον λόγο αυτό η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να τηρεί σε πλήρη ετοιμότητα και ικανότητα όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες (ΚΣΕΔ-ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ-ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ - ΥΔΡΟΓΡΑΦΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ)