Όταν πριν χρόνια τεκμηριώναμε την ανάγκη για Ευρωπαϊκή Άμυνα και Ασφάλεια, ελάχιστοι το συμμερίζονταν εντός ΕΕ. Σήμερα έγινε πολιτική μόδα στις Βρυξέλλες καθώς και σε Αθήνα και Λευκωσία. Για αρκετά κράτη-μέλη της ΕΕ (Βαλτικά, Πολωνία κ.ά.), η απειλή ήταν η Ρωσία που κορυφώθηκε με την εισβολή στην Ουκρανία και το ΝΑΤΟ ήταν η μοναδική προστατευτική συμμαχία. Για Αθήνα και Λευκωσία, η διαχρονική απειλή είναι η Τουρκία, ως κατοχική δύναμη στην Κύπρο, επεκτατική στο Αιγαίο και πλέον ως νεο-οθωμανική δύναμη στην Ανατ. Μεσόγειο.
Ως ο διαπραγματευτής της ομάδας μου στο Ευρωκοινοβούλιο για την Ευρωπαϊκή Άμυνα και Ασφάλεια το 2022, είχαμε διαμορφώσει τις θέσεις του Ευρωκοινοβουλίου με συγκεκριμένες προτάσεις, που σήμερα βρίσκονται στο προσκήνιο π.χ. Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για συμπαραγωγή εξοπλισμών, συνεργασία για το διάστημα, ελαστικότητα στους δείκτες με σκοπό την αύξηση αμυντικών δαπανών (που στηρίζουν σήμερα φον ντερ Λάιεν, Μητσοτάκης κ.ά.). Σ΄ εκείνη την Έκθεση η νεο-οθωμανική Τουρκία αξιολογήθηκε ως απειλή για την ΕΕ και ως Ευρωκοινοβούλιο ζητήσαμε την απαγόρευση προμήθειας εξοπλισμών και τεχνογνωσίας από κράτη-μέλη προς την Τουρκία. Παρά τα αντικρουόμενα συμφέροντα, αξιοποιήσαμε τις συγκυρίες με την Ουκρανία, την τουρκική επιθετικότητα σε Έβρο, Αιγαίο και Κύπρο κ.ά. Έκτοτε, η τουρκική απειλή έγινε ακόμη πιο ωμή κι εμφανής, με την επιμονή στο Τουρκο-λιβυκό Μνημόνιο, στην απαίτηση για «δύο κράτη» στην Κύπρο ανατρέποντας την συμφωνημένη βάση, με παράνομες παρεμβάσεις στην περιοχή Κάσου και Κρήτης για πόντιση καλωδίου Ελλάδος-Κύπρου, έργου κοινού Ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος κ.ά. Φυσικά, η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου κι οι τουρκικοί εξοπλισμοί συνεχίζονται, ενώ το «κέρδος» μας είναι τα «ήρεμα νερά» του Γεραπετρίτη και η σχεδιαζόμενη συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη στην Άγκυρα! Ομολογουμένως, πρόκειται για πολιτική παροχής άλλοθι στην νεο-οθωμανική Τουρκία και στον ισλαμοφασισμό!
Το πρόσφατο βιβλίο («Για μια νέα στρατηγική απέναντι στην Τουρκία»), του Γιάννη Βαληνάκη, Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων και υφυπουργού Εξωτερικών επί δύο Κυβερνήσεων «Νέας Δημοκρατίας» στην Ελλάδα, επαναφέρει το πρόβλημα της διαχρονικής στάσης της Αθήνας κι αποτελεί παραδοχή αποτυχίας απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό. Δεν λέμε αποτυχημένης στρατηγικής, αφού στρατηγική δεν υπήρξε. Το βιβλίο αναφέρεται και «στον ενιαίο εθνικό σχεδιασμό» με την Κύπρο. Κάθε νοήμων αντιλαμβάνεται ότι μια ισχυρή αμυντικά Κύπρος μετατρέπεται σε πλεονέκτημα αντιπερισπασμού στο πλαίσιο μιας πανεθνικής στρατηγικής απέναντι στην Τουρκία, αλλά η Αθήνα επέτρεπε την ομηρεία κι ενίοτε την εγκατάλειψη της Κύπρου, νομίζοντας ότι έτσι θα χορτάσει το τουρκικό θηρίο.
Σήμερα, εν μέσω ευνοϊκών συνθηκών στην ΕΕ υπέρ των εθνικών δικαίων και εν μέσω διεργασιών για την Ευρωπαϊκή Άμυνα, η στάση Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη έχει δώσει στην Τουρκία το άλλοθι για να εμφανίζεται ως … ειρηνοποιός, ενώ ο τουρκικός επεκτατισμός προχωρά ακάθεκτος. Ήδη, η Τουρκία αναζητεί αναβαθμισμένο ρόλο στην μετεξέλιξη της ευρωπαϊκής άμυνας μέσω της PESCO με ανάλογες κινήσεις π.χ. εξαγόρασε ιταλική εταιρεία παραγωγής υπερσύγχρονων εξοπλισμών.
Οι πατριδοκάπηλες «μαγκιές» που ενθουσιάζουν μέρος του εσωτερικού ακροατηρίου και η πολιτική της «ανοχύρωτης πολιτείας» στον αντίποδα, αποτελούν εγχώριες φαιδρότητες, ενώ η επικρατούσα πολιτική φοβίας, χωρίς άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, τροφοδοτεί τον τουρκικό επεκτατισμό.
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ-S&D
